Γράφει: Ο Κώστας Α. Τραχανάς


Τριάντα διηγήματα της Κατερίνας Λιβιτσάνου-Ντάνου εμπνευσμένα από την καθημερινότητα.
Το τραπεζάκι της Παναγίας, οι μορφές με τα μπαλωμένα ρούχα, το γατάκι της οδού Νυμφαίου, η ζωή δύο φίλων που είχε κοινή αφετηρία αλλά πήρε άλλους δρόμους, μια θάλασσα από κάτασπρες πολύφυλλες μαργαρίτες, η οικογένεια που έδωσε τόσο αγάπη σε λίγους μήνες στην δεκάχρονη Μάγια από την εμπόλεμη Γιουγκοσλαβία, το άγριο μέλι στη λίμνη Πλαστήρα, οι παλιοί γνώριμοι, οι ζεστές καρδιές των μαθητών από τη δίψα για μάθηση και η δύναμη ζωής, η βεράντα με τις καμέλιες και τα γηρατειά, η Μαίρη η Ελληνίδα η ανάδοχος του Τσιμπουλίλα, ενός παιδιού από την Τανζανία και το ταξίδι ενσωμάτωσης, τα όνειρα ταξιδεύουν νύχτα όπως τα αστέρια και το φεγγάρι, οι πέντε γέννες, το πλουμιστό πουκάμισο στην Μαριούπολη, το ρούχο που γίνεται σύμβολο ηρωισμού και αγάπης, η χειμωνιάτικη λιακάδα που έφερε πιο κοντά δύο φίλες και τις θύμισε τη δυνατή τους φιλία, το σπίτι με την πέτρινη αυλή και το μεγάλο κήπο με την κόκκινη θάλασσα, το λουλούδι της ευτυχίας, το κτήνος, ο πατέρας που ασελγούσε στην κόρη του, οι νεράιδες της σπηλιάς που ζήλεψαν την ομορφιά και την προκοπή της Άσπας και την κύκλωσαν της πήραν τα ρούχα και τη μιλιά, τα παγάνα που βγαίνουν από τα Χριστούγεννα ως τα Φώτα, τα παγανά, δηλαδή οι καλικάντζαροι άσχημα όντα, κακά, κατάμαυρα, με ουρές και μακριά νύχια που μισούν τους ανθρώπους, η μεγαλοψυχία και η καλοσύνη των απλών ανθρώπων της υπαίθρου, η γιορτή της φακής στην Εγκλουβή και το Λευκαδίτικο κέντημα, η ζωή μας μια βόλτα, τα καλούδια της ξενητεμένης Πηνελόπης, τα παιδιά του σχολείου που έφερναν στην καθηγήτριά τους κάθε πρωί όμορφα άνθη ,που τα έκοβαν από την αυλή του σπιτιού τους ή από τα χωράφια, η φωνή διαμαρτυρίας της Μπαχάρ από το Πακιστάν…


Διαβάζοντας κανείς τα μικροδιηγήματα της συγγραφέως το πρώτο που παρατηρεί είναι η άρτια δουλεμένη γλώσσα, ο λιτός και αφτιασίδωτος λόγος της, ενώ εικόνες κινηματογραφικής ευκρίνειας στήνονται μπροστά μας.
Απλότητα, λιτότητα, ανθρωπιά, αυτά συγκροτούν την Συλλογή των Διηγημάτων «Τα όνειρα ταξιδεύουν νύχτα». Διαβάστε τα.


Η Κατερίνα Λιβιτσάνου – Ντάνου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λευκάδα. Σπούδασε Κλασική φιλολογία και υπηρέτησε ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Ποιήματα και διηγήματά της περιλαμβάνονται σε ποιητικές, φιλολογικές ανθολογίες, ενώ συνεπιμελήθηκε το λεύκωμα Κοπιάστε όπως μας ηύρατε του Δήμου Σφακιωτών Λευκάδας (2008). Έχει εκδώσει επτά ποιητικές συλλογές και τρεις συλλογές διηγημάτων. Έχει βραβευτεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς (ποίηση, διήγημα, παραμύθι), συμμετέχει σε ομάδες φιλαναγνωσίας, είναι μέλος διαφόρων συλλόγων και ασχολείται με τα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου της. Διαβάζει ελληνική και ξένη λογοτεχνία και κείμενά της (ποίηση, πεζά, κριτικές βιβλίων) δημοσιεύονται σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα. Τα όνειρα ταξιδεύουν νύχτα είναι η τέταρτη συλλογή διηγημάτων της.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave