Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα. Από την νέα του εκδοτική στέγη, ο Θεόδωρος Λιμήτσιος εξέδωσε πριν από λίγους μήνες το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο “ΕΓΩ ΜΕΓΑΛΩΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ” με βασικούς ήρωες τον Θάνο και την Χαρά. Ήρωες που συνδέονται μεταξύ τους με έναν παράξενο, αθώο, τρυφερό και ίσως μεταφυσικό τρόπο. Μια σχέση ζωής πριν καν γνωριστούν κάπου στην Πίνδο, σε ένα μικρό χωριό. Ο μικρός Θάνος, 10 μόλις χρονών, συνδέεται με έναν παράξενο τρόπο με την Χαρά, πριν ακόμα αυτή γεννηθεί. Η Χαρά γεννιέται έχοντας ήδη έναν φίλο που την νοιάζεται και την αγαπά. Και όσο και αν οι δυσκολίες της ζωής αναγκάζουν τις δύο οικογένειες να χωρίσουν και να βρεθούν σε διαφορετικούς τόπους, αυτό που συνδέει τους δύο ήρωες δεν μπορεί να χαθεί. Ο Θάνος είναι πάντα δοσμένος απόλυτα στην Χαρά. Τα γράμματα, άλλοτε σταλμένα, άλλοτε όχι, κρατούν ζωντανή την σχέση. Αθήνα, Θεσ/νίκη, Βιέννη και η ζωή προχωρά άσχετα από “τα θέλω” των ηρώων. Όνειρα και εφιάλτες, αγάπη και έρωτας, ρομαντισμός και σκληρότητα, και το αναγνωστικό ταξίδι είναι αυτό που θα δείξει τι έγιναν οι ήρωες στο ταξίδι της ζωής τους.
Γραμμένο με απλή γλώσσα, με μικρά κεφάλαια που προχωρούν τον χρόνο και τον τόπο, άλλοτε μπρός και άλλοτε πίσω, με γρήγορη ροή και ένα απρόσμενο τέλος.
Ο Βησσαρίων Μπουσιόπουλος έδωσε το στίγμα του έργου μέσα από το κείμενο του που έχει θέση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου αντί περίληψης.
“Πριν από τα κινητά τηλέφωνα και τα androids υπήρχαν οι επιστολές, που έκαναν ημέρες ή και εβδομάδες να φθάσουν στον παραλήπτη… Πριν από την άνεση του αυτοκινήτου και την ταχύτητα του αεροπλάνου υπήρχαν το μουλάρι και το άλογο και πορείες ημερών σε σκληρές καιρικές συνθήκες… Πριν από τις φιλίες των social media υπήρχαν η γειτονιά, το παιχνίδι στις αυλές και στις αλάνες, οι κουβέντες με τα μάτια να κοιτούν στα μάτια και όχι στην οθόνη… Πριν από τους γάμους με drones και πυροτεχνήματα υπήρχε το αυθόρμητο γλέντι συγγενών και φίλων σε σπίτια και πλατείες χωριών, με το κλαρίνο να σέρνει τον χορό… Πριν από τη βιαστική και επιπόλαιη “αγάπη” της μιας εβδομάδας ή του ενός μήνα υπήρχε η ΑΓΑΠΗ, με τους στίχους του Ελύτη να γίνονται ερωτόλογα και τη φράση “θα σ’ αγαπώ ΠΑΝΤΑ” να κυριολεκτεί… Πριν από τα ογκώδη ρομαντικά μυθιστορήματα με τη δαιδαλώδη πλοκή και τις λογοτεχνικές φιοριτούρες υπήρχε η απλή καθημερινή γλώσσα, με την κάθε λέξη να βαραίνει σαν μολύβι με το καθαρό νόημά της… Γι’ αυτό μ’ αρέσει η μυθιστορία του Θοδωρή· γιατί ερεθίζει την οσφρητική μνήμη φέρνοντας μυρωδιές παιδικού σύμπαντος… όταν η μαγεία δεν ήταν μαγγανεία και η μεταφυσική δεν ήταν κλάδος της φιλοσοφίας, αλλά ο μοναδικός τρόπος ερμηνείας του κόσμου· και αυτό μου λείπει στις μέρες μας”
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.