Συγγραφέας του βιβλίου «Το τρόπαιο» – Εκδόσεις Υδροπλάνο
Η Αιμιλία, η ηρωίδα του νέου μυθιστορήματος της Χρύσας Λυκούδη, δε μας είναι άγνωστη. Τη γνωρίσαμε στο προηγούμενο βιβλίο της «Τη μέρα που στέρεψε ο Λάδωνας» και είχε πολλά στοιχεία δικά της. «Το τρόπαιο», λοιπόν, είναι η συνέχεια της ζωής της μικρής Αιμιλίας αλλά αυτή τη φορά τη βλέπουμε να ανεξαρτοποιείται τελείως από τη συγγραφέα. Πρωταγωνιστής στην ιστορία κι ένας καταστροφικός έρωτας. «Τα ομορφότερα ποιήματα και τα καλύτερα μυθιστορήματα έχουν γραφεί για εκείνους τους συγκλονιστικούς έρωτες που δεν μπορούν να ολοκληρωθούν επειδή είναι παράνομοι. Η οδύνη, οι πληγές και το πάθος που δημιουργεί το απαγορευμένο, αν δεν βρεις τη δύναμη να τους ξεφύγεις, σε οδηγούν στην τρέλα», λέει στο Vivlio-life και θα συμφωνήσουμε απόλυτα μαζί της.
- Δεν είναι μόνο ο αινιγματικός τίτλος, ούτε το ιδιαίτερο εξώφυλλο που εξάρουν τη φαντασία μας. «Είναι ατελείωτα τα αυθεντικά γεγονότα…», γράφετε στην εισαγωγή σας και αυτό είναι που κάνει το μυθιστόρημά σας πιο ενδιαφέρον. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα βιωματικό μυθιστόρημα;
Βιώματα ανθρώπων που γνώρισα στη ζωή μου, ιστορίες που μου εμπιστεύτηκαν και με εντυπωσίασαν ή με συγκλόνισαν δεν θάφτηκαν στη λήθη, απεναντίας με προβλημάτισαν, τις επεξεργάστηκα, τις έκανα δικές μου, συμπορεύτηκα μαζί τους και προσπάθησα να τις αναστήσω με μυθιστορηματικό τρόπο μέσα από τους ήρωές μου. - «Το τρόπαιο» έρχεται να μας αγγίξει αναγνωστικά μετά «Τη μέρα που στέρεψε ο Λάδωνας». Η σχέση των δυο μυθιστορημάτων είναι εμφανής. Πρόκειται για τη συνέχεια της ιστορίας σας;
Είναι η συνέχεια της ζωής της μικρής Αιμιλίας. Είναι συγχρόνως αυτόνομο με τη δική του προσωπικότητα. Στο πρώτο βιβλίο υπάρχουν αρκετά πραγματικά γεγονότα από την παιδική μου ζωή, των συγγενών μου και των προγόνων μου. Στο Τρόπαιο η Αιμιλία ανεξαρτοποιείται τελείως από μένα. Έχοντας πάρει αγάπη, ζεστασιά και αξίες στην παιδική της ηλικία μεγαλώνοντας θα αγωνιστεί να βρει την ταυτότητά της βάζοντας στόχο να γίνει γιατρός χειρουργός καταπολεμώντας όποια εμπόδια στο διάβα της και με όποιο ψυχικό κόστος. - Αιμιλία. Γυναίκα, επιστήμονας, μάνα. Ποια από αυτές τις ιδιότητες της ηρωίδας σας θα μας εκπλήξει αναγνωστικά;
Η Αιμιλία πάνω από όλα είναι μάνα. Μάνα Παναγιά για τα παιδιά της και τους ασθενείς της. Ο τελευταίος εφιάλτης την οδηγεί να ψάξει τον Ορφέα που έχει να τον δει κάπου σαράντα χρόνια. Το άγγιγμά του και μόνο θα αναστήσει τη γυναίκα μέσα της. Θα ξαναγεννηθεί για ένα μεγάλο έρωτα. Εκείνος είναι παντρεμένος, έχει παιδιά και κόντρα στην ηθική της παρασύρεται να τον αγαπήσει με πάθος. Ο ανεκπλήρωτος έρωτας που ελλόχευε μια ζωή στο υποσυνείδητό της απαιτεί να ολοκληρωθεί, ενώ συγχρόνως αγωνίζεται να σβήσει τη φωτιά της για να μην διαλύσει μια οικογένεια. - «Ένα μυστήριο ακολουθεί την πορεία της», διαβάζω και ίσως σ’ αυτή την πρόταση πρέπει να εστιάσουμε. Μπορείτε να μας δώσετε μια μικρή γεύση από το «μυστήριο»;
Η Αιμιλία από μικρή άρχισε να ζει καταστάσεις υπερβατικής πραγματικότητας χωρίς να εκπλήσσεται, να ταράζεται ή να φοβάται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο θάνατός της και η ανάστασή της μετά από δεκαπέντε λεπτά. Η γιαγιά Αναστασία, η πρακτική γιάτρισσα του χωριού, είχε το χάρισμα να βλέπει με ένα άγγιγμα στον ασθενή της, ακριβώς το μέγεθος της αρρώστιας του. Μετά τον θάνατό της, η Αιμιλία, όχι μόνο την έβλεπε μπροστά της με σάρκα κι οστά, αλλά κληρονόμησε αυτό το χάρισμα το οποίο την βοήθησε στην επιστήμη της. Τα μυστήρια που ακολουθούν τη ζωή της είναι αρκετά, με το πλέον συγκλονιστικό η ζωντανή εμφάνιση του δίδυμου αδελφού του Ορφέα που είχε πεθάνει λίγες ώρες αφότου γεννήθηκε. - Το πρόσωπο που παίζει καθοριστικό ρόλο στην πλοκή είναι, φυσικά, ο Ορφέας. Ο παιδικός της φίλος. Έχετε αλλάξει ή προσθέσει κάτι καινούριο στον ενήλικο χαρακτήρα του ιδιαίτερου αυτού πρωταγωνιστή σας;
Η Αιμιλία αφότου συνάντησε τον Ορφέα μετά από σαράντα χρόνια, αναρωτήθηκε πολλές φορές πως είναι δυνατόν να ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα έναν μεσήλικα που δεν γνωρίζει καθόλου τον χαρακτήρα του. Σκεφτόταν, τα παιδιά σαν μεγαλώσουν, ανάλογα με τα βιώματά τους αλλάζουν, εξελίσσονται. Διαπίστωσε, στην πορεία, ότι ο Ορφέας, το δυναμικό αγόρι που έδινε και τη ζωή του ακόμη για αυτήν, θα αποδειχθεί, τώρα, περισσότερο ορθολογιστής, ματαιόδοξος και ότι δεν ρισκάρει αν δεν υπάρχει δίχτυ ασφαλείας. - Τα σαράντα χρόνια που μεσολάβησαν από εκείνο το πρώτο φιλί στις όχθες του ποταμού, είναι πολλά. Δώστε μας μια γεύση από τη ζωή και τους δρόμους που ακολούθησαν.
Δρόμοι παράλληλοι. Δρόμοι στοιχειωμένοι από αναμνήσεις. Ο Ορφέας σπούδασε και βρήκε αμέσως δουλειά στην Αθήνα. Η Αιμιλία τον ζούσε για χρόνια μέσα από τρομακτικούς εφιάλτες, ενώ εκείνος την αναζητούσε στο πρόσωπο κάθε γυναίκας. Εκείνη έκανε αγώνες να γίνει μια γιατρός που θα αποκεφαλίζει τον καρκίνο, εκείνος έγινε Πολιτικός Μηχανικός και βολεύτηκε σε ένα γάμο που του προσέφερε δύναμη, χρήμα και ασφάλεια. Η Αιμιλία με την έρευνά της, το νυστέρι της και την ψυχολογική στήριξη στους ασθενείς της έγινε μια καταξιωμένη γιατρός. Δημιούργησε οικογένεια, τρία υπέροχα παιδιά και παρόλο που χώρισε μετά από χρόνια με τον Φίλιππο παρέμειναν οι καλύτεροι γονείς. Μετά από σαράντα χρόνια η Αιμιλία θέλει να δώσει ένα τέλος στους εφιάλτες της και πάει να συναντήσει τον Ορφέα χωρίς να υποψιάζεται ότι πάει να ζήσει τον εφιάλτη ενός απαγορευμένου έρωτα. - Ποια είναι τα χαρακτηριστικά ενός καταστροφικού έρωτα που όπως όλα δείχνουν θα ζήσουν οι ήρωές σας;
Τα ομορφότερα ποιήματα και τα καλύτερα μυθιστορήματα έχουν γραφεί για εκείνους τους συγκλονιστικούς έρωτες που δεν μπορούν να ολοκληρωθούν επειδή είναι παράνομοι. Η οδύνη, οι πληγές και το πάθος που δημιουργεί το απαγορευμένο, αν δεν βρεις τη δύναμη να τους ξεφύγεις, σε οδηγούν στην τρέλα. Η Αιμιλία αφέθηκε να ερωτευτεί με τέτοια φωτιά που δεν αναγνωρίζει πλέον τον εαυτόν της. Κάνει πράγματα πέρα από τη λογική της και την ηθική της. - Καταπιεσμένες επιθυμίες. Πόσο μπορεί να επηρεάσει ένα απωθημένο, το οποίο έχει μετατοπιστεί στο υποσυνείδητο, τη συμπεριφορά ενός ανθρώπου; Τι μαθαίνουμε από τα καταπιεσμένα συναισθήματα της Αιμιλίας και τη φλόγα που σιγοκαίει μέσα της;
Το ηφαίστειο που σιγοκαίνε τα σπλάχνα του κάποια στιγμή θα εκραγεί και θα φέρει την καταστροφή. Η σχέση της Αιμιλίας και του Ορφέα στην παιδική τους ηλικία δεν ήταν ένα ρομαντικό παιχνίδι που συνήθως συμβαίνει στα παιδάκια, ήταν, θα έλεγα, καρμική. Ο ένας θυσιαζόταν για τον άλλον, ο ένας ανάσαινε για τον άλλον. Χώρισαν από μια προσβολή, μια απόρριψη. Από μια παρεξήγηση στην ουσία. Αυτό στοίχειωσε την Αιμιλία. Έγινε σαράκι, εφιάλτες που τρομοκρατούσαν τις νύχτες της. Οι σπίθες που σιγόκαιγαν στη χόβολη της καρδιάς της, σαν τον αντίκρισε μετά από τόσα χρόνια απουσίας, έγιναν λαίλαπα, και η Αιμιλία όφειλε, σύμφωνα με τις αρχές της, να καταπολεμήσει τα θέλω της και να φυλακισθεί στα πρέπει. Η λαίλαπα όμως δεν δαμάζεται, σταματά όταν αφήσει πίσω της καρβουνιασμένο τοπίο. - Ένας τρίτος μεγάλος πρωταγωνιστής της ιστορίας που μας διηγείστε, είναι τα μυστικά που έμειναν κρυμμένα στο πέρασμα του χρόνου. Λένε πως τίποτα δεν μας απομονώνει τόσο όσο τα μυστικά μας. Άραγε θα συμβεί αυτό στην Αιμιλία και τον Ορφέα;
Τα μυστικά, όσο καλά κι αν είναι κρυμμένα ροκανίζουν την ψυχή. Ζητούν διεξόδους, ζητούν χαραμάδες να αναπνεύσουν στο φως. Θεωρώ ότι όταν αποκαλυφθούν, μετά το πρώτο σοκ, την οργή και το θυμό επικρατεί η κατανόηση, η συγχώρηση, η γαλήνη. Όταν επιτέλους ήρθαν οι αλήθειες στο φως, η Αιμιλία κι ο Ορφέας αισθάνθηκαν ότι ελευθερώθηκαν, ότι δικαιώθηκαν κι άφησαν απροστάτευτες τις καρδιές τους να ερωτευθούν και να αγαπηθούν κόντρα σε νόμους και ηθικές αξίες. - «Οι αδύναμοι ατενίζουν την κορυφή, οι δυνατοί την κατακτούν». Χρησιμοποιείτε την πρόταση αυτή στην αρχή και στο τέλος του μυθιστορήματός σας. Είναι το μήνυμα που θέλετε να κρατήσουμε από την όμορφη ιστορία σας;
Ναι αυτό θέλησα να αποδώσω. Η ζωή είναι ένα συνεχόμενος αγώνας. Η κορυφή για τον καθένα μας είναι προσωπικός στόχος, για την Αιμιλία ήταν ‘ότι κατάφερε με την ερευνά της να εξουδετερώνει με επιτυχία τον καρκίνο από τους ασθενείς της, κατάφερε να έχει την αγάπη των παιδιών της, κατάφερε να βιώσει την αληθινή αγάπη και πάνω από όλα να αισθάνεται μια ολοκληρωμένη γυναίκα. Από παιδιά μαθαίνουμε να βάζουμε στόχους. Μικρούς ή μεγάλους δεν έχει σημασία. Για να τους πετύχουμε χρειάζεται να κάνουμε κάποια βήματα και να μην παρεκκλίνουμε στην πορεία μας από Σειρήνες. Βήμα βήμα, αγώνα στον αγώνα κάποτε θα φτάσουμε στην ολοκλήρωσή τους. Αυτή είναι και η νίκη μας. - Πρέπει να σας ομολογήσω, πως η πρόταση που μου έμεινε στο μυαλό κλείνοντας το βιβλίο σας ήταν: «Ο έρωτας μοιάζει με το φυλακισμένο, σε ένα μπουκάλι, κρασί. Όποτε το ανοίξεις, μπορεί να σε μεθύσει». Είναι ο δικός σας ορισμός για τον έρωτα;
Θεωρώ ότι ορισμός για τον έρωτα δεν υπάρχει καθότι ο κάθε άνθρωπος τον αισθάνεται με διαφορετικό τρόπο. Πολλοί παράγοντες συμβάλουν στο πώς αισθάνεσαι τον έρωτα και ιδιαίτερο ρόλο παίζει το πρόσωπο που ερωτεύτηκες. Αν όμως αναγκαζόμουν να δώσω έναν ορισμό, ναι ο έρωτας σε μεθάει σαν το φυλακισμένο γλυκό κρασί. - Τελικά η σχέση σας με τον Λάδωνα μπήκε για να μείνει στη ζωή σας με την αστείρευτη έμπνευση που σας προσφέρει. Άραγε μαζί με την Αιμιλία θα τους συναντήσουμε και σε μια επόμενη συγγραφική σας δουλειά;
Τα δύο βιβλία μου, εμπνευσμένα από το αγαπημένο μου ποτάμι τον Λάδωνα, γράφτηκαν με πολύ αγάπη και πολλά συναισθήματα για τον τόπο μου και τους ανθρώπους μου από την καταγωγή της μητέρας μου. Στο τρίτο βιβλίο, η Αιμιλία, μαθαίνει για τις πατρογονικές ρίζες του πατέρα της μέσα από τις συγκλονιστικές σημειώσεις τους παππού της οι οποίες αναφέρονται στην περίοδο της ανόδου και της πτώσης του σταφιδεμπορίου στην Πάτρα.
Κυρία Μαρία Τσακίρη σας ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη που μου πήρατε για το νέο μου βιβλίο. Χάρηκα ειλικρινά τις εξαίρετες και ιδιαίτερες ερωτήσεις σας κι εύχομαι και στα δικά σας βιβλία καλή επιτυχία.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Εκείνο το ποτάμι σημάδεψε τη ζωή της. Μικρό κορίτσι ήταν η Αιμιλία όταν έπεσε στα φουσκωμένα νερά του κι εκείνο… στέρεψε. Στις όχθες του ένα αγόρι άπλωσε τα χέρια και την έσωσε.
Γλίτωσε τον πνιγμό, κατέκτησε το… τρόπαιό της, έκανε οικογένεια και παρόλο που έγινε μια καταξιωμένη γιατρός, βυθίζεται στις αμφιβολίες, στα μυστικά, στο παράλογο. Και τώρα που το ποτάμι της ψυχής της φουσκώνει επικίνδυνα, εκείνη αγωνίζεται να βγει, να ψάξει την αλήθεια, να ξεσκεπάσει τα μυστικά, να βρει τις απαντήσεις.
Ποιος ήταν ο άγγελος που την έσωσε; Γιατί εξαφανίστηκε αφήνοντας στα χείλη της το σημάδι του πρώτου φιλιού; Ποιος της έδωσε το μοναδικό χάρισμα να κάνει θαύματα στο χειρουργείο, αναγκασμένη να το κρατά μυστικό σε όλη της τη ζωή;
Όταν οι αποκαλύψεις ξεπερνούν τη φαντασία της, όταν ο έρωτας την πλημμυρίζει με πάθος και ενοχές, όταν το όνειρο ρίχνει τη μάσκα για να αποκαλυφθεί πως αυτό που χρόνια τη στήριζε ήταν σαθρό, τότε το ποτάμι της παιδικής της αθωότητας την προκαλεί να βουτηχτεί και πάλι στα φουσκωμένα του νερά χωρίς να της μαρτυρά το τίμημα.
Βιογραφικό
Η Χρύσα Λυκούδη γεννήθηκε στα Καραμεσηνέικα, χωριό κοντά στην Πάτρα και δημοτικό σχολείο πήγε στη Λυκούρια Καλαβρύτων. Το 1970 εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στην Πάτρα όπου ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές της σπουδές στο Γ΄ Γυμνάσιο Θηλέων. Φοίτησε στην ιδιωτική Σχολή Διοίκησης και Λογιστικής στην Πάτρα. Το 1977 διορίστηκε ως Ε.Τ.Ε.Π στο Εργαστήριο των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του Μαθηματικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πατρών, ενώ πια έχει συνταξιοδοτηθεί. Από τα εφηβικά της χρόνια ασχολείται με τη συγγραφή ποιημάτων και διηγημάτων που έχουν μείνει στο συρτάρι της. “Τη μέρα που στέρεψε ο Λάδωνας: Η Ψυχοκόρη” είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.