Η Ιουλία Ιωάννου είναι μια φρέσκια κ δυναμική παρουσία στο χώρο της γραφής.Αβίαστα αποτυπώνει τις σκέψεις της στο άψυχο χαρτί δίνοντας την προσωπική της σφραγίδα στα συγγραφικά της έργα.Μέσα από το ταξίδι των λέξεων ανακαλύπτει το νόημα,τη γαλήνη και την ηρεμία. Η λογοτέχνης μέσα από τη συγγραφική της πένα μεταδίδει μηνύματα αισιοδοξίας κ πίστης που αγγίζουν την ανθρώπινη ψυχή και οδηγούν το αγαπημένο της αναγνωστικό κοινό σε ένα αδιάλειπτο ταξίδι του νου και της φαντασίας.
Ποια εσωτερική ανάγκη συντρέχει ώστε να μετουσιώνετε τις σκέψεις σας σε δημόσιο λόγο και να τις μοιράζεστε με ένα ευρύτερο κοινό;
Τα ερεθίσματα που καθημερινά προκύπτουν στη ζωή μας, οδηγούν τις σκέψεις μας σε μονοπάτια πρωτόγνωρα, πολλές φορές χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι αφήνουν μέσα μας το δικό τους στίγμα. Μου έχει συμβεί να ακούσω ένα περιστατικό, μια είδηση, να φέρω στο μυαλό μου μια παιδική ανάμνηση και να θελήσω να την αναλύσω περισσότερο. Να της δώσω τη δική μου προσωπική σφραγίδα, το πώς εγώ την αντιλαμβάνομαι και να γεννηθεί μια ιστορία. Έτσι ξεκίνησα να γράφω τα διηγήματά μου που δημοσίευα στην ιστοσελίδα μου. Ήταν ένας τρόπος να περάσω το δικό μου μήνυμα, να μοιραστώ με όσους θα διάβαζαν ό,τι έγραφα τις απορίες, τις ψυχικές διακυμάνσεις των περιστατικών που ήθελα να αφηγηθώ. Και έτσι αβίαστα τα διηγήματα με οδήγησαν στο να γράψω το πρώτο μου μυθιστόρημα. Έψαχνα να εξηγήσω κατά κάποιον τρόπο και σε μένα, γιατί μέσα από τις λέξεις έβρισκα περισσότερο νόημα, έβρισκα γαλήνη και ηρεμία. Μου άρεσε να δημιουργώ σκηνές και χαρακτήρες όπως εγώ θα ήθελα να είναι ή να ξορκίσω ίσως κάποια που είχα ζήσει αναλύοντάς τα και ψάχνοντας το γιατί συνέβη αυτό. Όποιος γράφει θέλει και να μοιράζεται τις σκέψεις του, αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που ο συγγραφέας καταθέτει την ψυχή του στο γραπτό του, για να βρει ο αναγνώστης μέσα από την κάθε ιστορία τα δικά του κοινά γνωρίσματα.
Στα συγγραφικά σας έργα ” Έτσι ξαφνικά έγιναν όλα” και “Απώλειες” που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Λιβάνη πραγματεύεστε τις ανθρώπινες σχέσεις την απιστία, τη φιλία, την αγάπη, την εκμετάλλευση, τη σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων. Ποια ερεθίσματα σας οδήγησαν στη συγγραφή τους;
Και στα δύο μου βιβλία αυτό που με οδήγησε στο να τα γράψω και να προσπαθήσω να αναλύσω κάποιες συμπεριφορές ήταν ο τρόπος που οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τα γεγονότα που σημαδεύουν τη ζωή τους. Περιστατικά που συνέβησαν στο παρελθόν και που με ένα εντελώς συγκαλυμμένο τρόπο παρουσιάζονται μέσα στις ιστορίες μου, είναι και ο λόγος που θέλησα να βγουν από μέσα μου και να τα μοιραστώ με περισσότερο κόσμο. Υπάρχουν, ξέρετε, παιδικές αναμνήσεις χαραγμένες βαθιά στο υποσυνείδητό μας, άνθρωποι που μας πλήγωσαν κατά τη διάρκεια της ζωής μας, χαρακτήρες που δεν μπορέσαμε ποτέ να ανακαλύψουμε τον τρόπο που σκέφτονταν, το λόγο που έπραξαν κάτι. Όπως υπάρχουν και περιπτώσεις ανθρώπων που μόνο θαυμασμό προκαλούν, η αξιοπρέπεια και ο τρόπος που χειρίζονται τις πιο δύσκολες καταστάσεις που μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος. Είναι ο τρόπος να ψυχογραφήσεις τον εαυτό σου η συγγραφή, αλλά και να διαμορφώσεις τους ήρωές σου κατά πώς εσύ θα ήθελες να είναι οι γύρω σου ή να μην είναι.
Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε μέντορά σας;
Θαυμάζω τόσο πολλούς συγγραφείς κλασσικούς και νεότερους, που θα ήταν άδικο να αναφέρω μόνο έναν. Η ανάγνωση διαμόρφωσε τον τρόπο σκέψης μου, αλλά και με έκανε να αντιμετωπίζω διαφορετικά το κάθε ανάγνωσμα. Ο κάθε συγγραφέας έχει το δικό του στυλ γραφής. Η δική μου άποψη είναι ότι δεν σε μαθαίνει κάποιος να γράψεις σωστά, αυτό θα πρέπει να βγαίνει από την ψυχή σου. Να έχεις τη δυνατότητα να ξεχωρίσεις από κάθε τι που διαβάζεις αυτό που θα οδηγήσει και τη δική σου σκέψη σε σωστά μονοπάτια. Δεν μου αρέσει να ακολουθήσω ένα συγκεκριμένο και εμπορευματοποιημένο είδος γραφής. Θέλω να γράφω αυτό που η δική μου ψυχή με καθοδηγεί να γράψω. Να έχει το δικό μου στίγμα.
Η εκπομπή “Ξεφυλλίζοντας στον αέρα” και η σελίδα www.vivlio-life.gr αποτελούν σημαντική ενασχόληση για εσάς. Ποιος είναι ο στόχος σας; Ποια η ανταπόκριση του βιβλιοφιλικού κοινού;
Το vivlio-life είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου τα τελευταία έξι χρόνια. Τα τρία τελευταία ασχολούμαι αποκλειστικά με το χώρο του βιβλίου και του πολιτισμού γενικότερα και είναι αυτό που μου έδωσε τη δυνατότητα να κάνω πραγματικότητα ένα όνειρο πολλών ετών. Να μπορώ να διαβάζω πολλά βιβλία και να έρχομαι σε επαφή με τους δημιουργούς τους. Έτσι ξαφνικά αποφάσισα να δοκιμάσω και τις δικές μου αντοχές ξεκινώντας να γράψω το πρώτο μου μυθιστόρημα. Αν σκεφτείτε ότι μόνη μου διαχειρίζομαι την ιστοσελίδα, με πάρα πολλές δυσκολίες τα πρώτα χρόνια μέχρι να βρω το μοτίβο που θα ήθελα να έχει, να με ικανοποιεί αυτό που θα παρουσιάζω, η αλήθεια είναι ότι παιδεύτηκα πολύ! Όμως η αγάπη μου για τα βιβλία μου έδωσε τη μεγάλη χαρά να με εμπιστευτούν σημαντικοί εκδοτικοί οίκοι, συγγραφείς που με τίμησαν με τις συνεντεύξεις τους, που στην πορεία έγιναν πολύ καλοί μου φίλοι. Τώρα φυσικά έχω τη χαρά να συνεργάζομαι με τις αξιόλογες συνεργάτιδές μου που γράφουν κριτικές στη σελίδα. Έτσι ξαφνικά λοιπόν προέκυψε και η ραδιοφωνική εκπομπή «ξεφυλλίζοντας στον αέρα». Το ραδιόφωνο είναι μαγεία, είναι ο πιο άμεσος τρόπος να μιλήσεις στις καρδιές των ακροατών. Λατρεύω ό,τι κάνω και βγάζω όλο το πάθος που έχω μέσα μου, χωρίς να με απασχολεί η κούραση. Το vivlio-life αυτή τη στιγμή είναι η αγαπημένη σελίδα πολλών βιβλιόφιλων, και αυτό αποδεικνύεται από την τεράστια συμμετοχή τους. Και το σταθερό κοινό που ακούει τις εκπομπές μου μέσα από το web radio του vivlio-life είναι η καλύτερη ανταπόκριση που θα ζητούσα σ’ αυτό το δύσκολο δρόμο, όπως είναι σήμερα οι συνθήκες στη χώρα μας και στο χώρο μας ειδικότερα.
Το μοτίβο του ονείρου προκαλεί αίσθηση στο πόνημα “Έτσι ξαφνικά έγιναν όλα”. Τα όνειρα απασχόλησαν τους ανθρώπους και θεωρήθηκαν ότι έχουν θεϊκή προέλευση. Πώς θα ορίζατε τη σχέση της ηρωίδας σας με το “θείο”;
Τα όνειρα πολύ συχνά μας προειδοποιούν για κάτι. Είναι στιγμές που στην ανάπαυση του σώματος, το υποσυνείδητο παίρνει το λόγο και μας δίνει τα σημάδια εκείνα που θα πρέπει ίσως να δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή. Όμως δεν συμβαίνει αυτό, γιατί θα έπρεπε κάποιος να έχει ιδιαίτερα αυξημένη την αίσθηση ότι κάτι θα γίνει και πολλές φορές δεν δίνουμε την πρέπουσα σημασία. Έτσι και η ηρωίδα μου στο πρώτο μου βιβλίο, ενώ γνώριζε βαθιά μέσα της ότι κάτι θα συμβεί, δεν κατάφερε να το προλάβει. Γιατί πιστεύω πως αν είναι κάτι να συμβεί, απλά θα βρει τον τρόπο…
“Απώλειες” ένας τίτλος σύμβολο. Ποια η νοηματική του διάσταση;
Σε όποια εποχή και αν ανατρέξουμε, η απώλεια είναι συνώνυμο με τις καταστάσεις που καλείται να ζήσει ο άνθρωπος από τη στιγμή που έρχεται στον κόσμο. Και η απώλεια σαφώς και δεν είναι μόνο ο θάνατος. Όταν χάνεις ένα αγαπημένο πρόσωπο από τη ζωή σου, βιώνεις την απώλειά του σαν μαχαιριά στην καρδιά. Το απόλυτο του θανάτου, όσο χρόνο και αν χρειαστεί κάποιος, θα έρθει η στιγμή που θα συμβιβαστεί μαζί του. Ποτέ δεν ξεπερνάς το θάνατο των γονιών σου, ειδικά σε νεαρή ηλικία, πόσο μάλλον ενός παιδιού. Δραματικές καταστάσεις που κανένας δεν θα ήθελε να βιώσει. Όμως, ανάλογα με την ψυχική δύναμη που κρύβουμε μέσα μας, συνεχίζουμε να πορευόμαστε με όποιον τρόπο μπορούμε. Υπάρχουν όμως τόσες πολλές απώλειες, που επίσης δεν μπορείς να ξεπεράσεις, καθώς σε τρώει ένα «γιατί» όταν σε προδίδει ένας φίλος, ένας άνθρωπος που πίστεψες και αγάπησες, όταν αντιλαμβάνεσαι να δημιουργούν εις βάρος σου κατηγορίες και τόσα άλλα. Το σημαντικότερο είναι να μην απωλέσει κάποιος την πίστη του και την ψυχική του ηρεμία για να καταφέρει να προχωρήσει σε όσα η ζωή του επιφυλάσσει.
Στο εξώφυλλό του εικονίζεται ένα πανέμορφο και ντελικάτο άνθος σύμβολο της ανοιξιάτικης υπαίθρου, η παπαρούνα. Τι εξυπηρετεί η νοηματική αντίθεση που ανακύπτει σε σχέση με την πανέμορφη εικόνα;
Το κόκκινο της παπαρούνας δείχνει τον ερχομό της άνοιξης, της ελπίδας για το αύριο, της πεποίθησης πως ό,τι και να σου συμβεί, εσύ οφείλεις να περιμένεις και πάλι την άνοιξη, το χαμόγελο που αργά ή γρήγορα θα σχηματιστεί ξανά στα χείλη σου, ότι κάποιος άνθρωπος θα αγγίξει την πληγωμένη σου καρδιά και θα την κάνει να χτυπάει για να προσφέρει αγάπη σε όσους μπορείς και οφείλεις να προσφέρεις. Έτσι λοιπόν και το εξώφυλλο θεωρώ ότι παραπέμπει με το έντονο κόκκινο χρώμα του στο πάθος για τη ζωή, για τον έρωτα, για το άγνωστο. Ακόμη και για το θάνατο, το κόκκινο θα διάλεγα, και όχι το μαύρο!
Οι πιθανότητες να γίνονται τυχαία κάποια πράγματα στη ζωή ή κάτι να τα καθοδηγεί ώστε να γίνουν είναι μοιρασμένες, θα έλεγα. Η μοίρα αποτελεί ρυθμιστικό παράγοντα στη ζωή του ανθρώπου ή ο Θεός; Ποια η προσωπική σας τοποθέτηση;
Πιστεύω ακράδαντα ότι τίποτε δεν γίνεται τυχαία, όλα έχουν κάποιο λόγο που συμβαίνουν και αργά ή γρήγορα μας αποκαλύπτεται στο διάβα του χρόνου. Πιστεύω εξίσου στη μοίρα αλλά και στην τύχη, χωρίς να είμαι μοιρολάτρισσα ή να αφήνω τα πράγματα να εξελιχθούν χωρίς να προσδίδω την απαραίτητη προσοχή. Όμως μου έχει συμβεί πολλές φορές να συναντώ στη ζωή μου ανθρώπους που έπρεπε να τους συναντήσω τη δεδομένη στιγμή για να διαμορφωθεί το μέλλον μου. Ο άνθρωπος έχει στα χέρια του τη δύναμη να ρυθμίζει το πώς θα πράξει σε κάθε στιγμή, ο Θεός δεν νομίζω ότι ασχολείται με τα δικά μας, μικρά και ανείπωτα πάθη. Δεν μπορώ να ξέρω τι είναι αυτό που καθοδηγεί τα βήματά μας, αλλά κάτι είναι εκεί έξω που άλλοι το ονομάζουν μοίρα, άλλοι απλώς τύχη!
Με τα πινέλα της φαντασίας σας ποια χρώματα θα χρησιμοποιούσατε για να μη χάσει ο έρωτας τη θωριά του;
Μα πρώτα πρώτα το κόκκινο του πάθους, ύστερα θα έβαζα λίγο κίτρινο που λατρεύω αλλά και όλες τις αποχρώσεις του πράσινου της ελπίδας, της φύσης, της συνέχισης της ζωής. Πάνω πάνω θα ζωγράφιζα ένα έντονο γαλάζιο ουρανό, με μικρές ασημένιες πινελιές και ένα πορτοκαλοκίτρινο ήλιο να βουτάει στην απέραντη θάλασσα… Ο έρωτας θέλει χρώμα και φαντασία, θέλει ζωντάνια, εναλλαγές στις αποχρώσεις για να μη χάσει καμία απόχρωση στο πέρασμα του χρόνου. Και πιστέψτε με, είναι στο χέρι μας να ζωγραφίσουμε από την παλέτα μας τον κήπο του έρωτα και να κρυφτούμε εκεί μέσα, να μην τον αφήσουμε να χαθεί…
Ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε με τα συγγραφικά σας έργα στους αναγνώστες σας;
Αν έστω και ένας αναγνώστης έρθει και σου πει ότι τον άγγιξαν τα λόγια σου, οι καθημερινές και ανθρώπινες ιστορίες που όλοι μας λίγο ως πολύ έχουμε ζήσει ή έχουμε αντιληφθεί στον περίγυρό μας, αυτό και μόνο σε κάνει να νιώθεις ότι πέτυχες το στόχο σου. Και είναι τόσοι πολλοί οι αναγνώστες που με τίμησαν με τα υπέροχα λόγια τους για τα βιβλία μου, που νιώθω ειλικρινά μεγάλη ικανοποίηση ότι κάποιο μήνυμα αισιοδοξίας και πίστης για το αύριο, μέσα από όποια δυσκολία έζησαν οι ήρωές μου, κατάφερα να αποδώσω. Θέλω να αφήνω πάντα την αίσθηση πως ό,τι και να συμβεί στη ζωή, έχουμε μέσα μας τη δύναμη να το ξεπεράσουμε, να μην αφήσουμε τα όπλα κάτω, να μην παραδοθούμε. Αυτό και μόνο είναι αρκετό, το να σου σφίξει ο αναγνώστης σου το χέρι και να σου πει «με άγγιξε τόσο πολύ η ιστορία σου, βρήκα τόσα κοινά με τη δική μου ζωή εκεί μέσα…» Δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο!
“Πάνω στην ελπίδα πρέπει οι σώφρονες να στηρίζουν τη ζωή τους” Ευριπίδης. Πώς θα ορίζατε με τη συγγραφική σας πένα το αίσθημα της ελπίδας;
Η ελπίδα είναι το μόνο όπλο που διαθέτει ο άνθρωπος για να καταφέρνει να ξεπερνάει τα εμπόδια. Η πίστη ότι το αύριο θα είναι καλύτερο από το χθες, ότι όσα και να μας περιμένουν στη γωνία εμείς οφείλουμε να προχωράμε αρματωμένοι με γνώμονα το ότι θα παλέψουμε και θα νικήσουμε. Ο άνθρωπος αν δεν παλέψει δεν ξέρει και αν θα νικήσει, αν παραιτηθεί από νωρίς δεν έχει καμία απολύτως ελπίδα!
Αφήνω τον επίλογο της όμορφης κουβέντας μας σε εσάς. Πείτε μας μια φράση, μια ευχή που σας αντιπροσωπεύει.
Τα καλύτερα είναι αυτά που ακόμα δεν έχουνε ’ρθει… όπως λέει και το αγαπημένο μου τραγούδι. Είμαι γενικά αισιόδοξος άνθρωπος και προσπαθώ να βλέπω μόνο τη θετική πλευρά των όσων μας συμβαίνουν. Βέβαια στην περίοδο που διανύουμε δεν έχει μείνει και πολλή αισιοδοξία, αλλά αν ανατρέξουμε σε παλαιότερες εποχές, το πόσες δυσκολίες κατάφεραν οι πρόγονοί μας να ξεπεράσουν και να συνεχίσουν να δημιουργούν, τότε μόνο δύναμη θα πρέπει να παίρνουμε και να προχωράμε με το κεφάλι ψηλά. Η αξιοπρέπεια και η ειλικρίνεια στις ανθρώπινες σχέσεις είναι το Α και το Ω για να ζήσουμε αρμονικά και να ονειρευόμαστε ότι θα έρθει η στιγμή που θα πραγματοποιηθούν τα όποια όνειρά μας.
Σας ευχαριστώ ολόψυχα για την συνομιλία μας αυτή και σας εύχομαι κάθε καλό στην πορεία σας!
Χρησιμοποιούμε cookies για την παροχή των υπηρεσιών και την ανάλυση της επισκεψιμότητας της σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, αποδέχεστε τη χρήση των cookies.ΕντάξειΌροι Χρήσης
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.