Σκοπός του μυθιστορήματος αυτού είναι η βαθιά ψυχογράφηση των ηρώων που δρουν στην Αθήνα στον Πειραιά και στην Εύβοια και όχι μία ακόμα πιστή καταγραφή της ζοφερής κατάστασης την περίοδο της γερμανοϊταλικής Κατοχής (1941-1944) στις συγκεκριμένες περιοχές.
Ο φόβος του θανάτου σε όλες τις εποχές ανάγει τον έρωτα σε φωτεινή διέξοδο ή και λύση , αθωώνοντας έναν ολόκληρο τρόπο ζωής.
Οι ήρωες του μυθιστορήματος είναι: Η Μαριανή, η Όλγα, η Μόρφω, ο Γρηγόρης, ο Μιχάλης, ο Λίνος, ο τσέλιγκας Αθανάσης Μέρκουρας ,ο Γαβρίλης, ο Μεντής, η Μαριώ, ο Γερμανός ταγματάρχης Ερνστ Κράουζε ,ο Προκόπης, η Θάλεια, η Φρόσω, η Αντιγόνη, το Σοφάκι, ο Λιάκος, η Έλενα.


Η Μαριανή η κόρη της μουγγής.
Η Όλγα η κόρη της Μαριανής.
Ο Γρηγόρης το πρώτο πρόσωπο στην Αντίσταση.
Ο αδίστακτος και αιμοχαρής συνταγματάρχης Κουρτ Καϊζερφερνχάιμ. Το κτήνος.
Ένας κατ΄ εξακολούθηση βιασμός μιας κωφής και μουγγής γυναίκας.
Ο άλλος βιασμός της μικρής.
Ο αφέντης που βάτευε σαν ζώο τη γυναίκα του γιου του.
Παιδιά βιασμών. Τρισκατάρατα γεννήματα.
Το γέννημα του Σατανά.
Ένας ανεκπλήρωτος έρωτας.
Ένας παράξενος, αλλά εθιστικός και καταδικασμένος έρωτας.
Μια τοποθεσία κι ένα θλιβερό μυστικό.
Θαμμένοι τενεκέδες με λίρες.
Οι λίρες που είχαν κατάρα πάνω τους…
Ένας τα μαζεύει, άλλος τα ξοδεύει.
Η ματαιοδοξία των ανθρώπων είναι ανίκητη.
Μια παστρικιά, κόρη της πουτάνας των Γερμανών.
Μια γυναίκα που δινόταν χωρίς ενοχές, όπου της άρεσε.
Την έκθεσες ,θα τηνε πάρεις.
Η Τρούμπα του Πειραιά.
Τα Βούρλα της Δραπετσώνας.


Για να ανέβει κάποιος στην Τρούμπα στη λίστα της μαγκιάς, έπρεπε να κάνει φονικό ή σαματά με κάποιον που είχε αξία στο ταράφι.
Ένα καμπαρέ στον Πειραιά , μπουρδέλο πολυτελείας, το Notre Coin.
Ένα μαγαζί με πενιές, που πασάρουν κασέρι(αρωματικό χασίσι) για τους θεριακλήδες, αμανέ, ηδύποτα ,πουτάνες και τα τοιαύτα…
Τι δουλειά έχουν οι πουτάνες με τον Θεό ;
Κάποιοι τρυγούσαν παστρικά τα όβολα τα φυλαγμένα σε μπουφέδες ή κομοδίνα.
Φορούσε όνομα μπάνικο στην πιάτσα.
Η ζωή περνούσε γλυκά σαν σιρόπι , με ελαφριά διακίνηση ουσιών, με τσίλια, με πιόμα και ζαριά.
Λεβεντοχάσισα γλυκά ,που τα λέγαν και καϊνάρια.
Σταυροί δύο , καρατίων 22, και ωχραί (λίρες) οκτακόσιαι η λεία.
Το μάμαλο (χρήμα) βαράει τον ταμπουρά.
Τσιγαράκι μόρτικο και μυρωδιά από το αφγάνι.
Να ξαμοληθεί να βρει καμιά ξέμπαρκη κουβεντιασμένη (πόρνη) , αλανιάρα, ναζιάρα του λιβανιού ,καμιά άβγαλτη πεινασμένη, καμιά που ήξερε και λίγο χορό.
Της εξηγήθηκε παντελονάτα (αντρικά).
Πάμε στην καβάτζα ,κι όλα δικά σου ,ρε μόρτη. Και άσε τους χλέδες (ξεφτίλες) ξερογλύκανους (αυτός που μένει μπουκάλα).
Παλιά πουτάνα από τον τεκέ του Ρούκουνα.
Το κάθετο στα πόδια σου , πριγκιπέσα ,τι το΄ χεις;
Τα λεφτά τα πολλά φάγαν ανθρώπους.


Αγώνας η ζωή πάλη με τα θεριά. Τίποτα δεν αλλάζει με τα χρόνια που περνούν. Ο άνθρωπος το΄ χει στο αίμα του , το μάλωμα την αρπαγή τον σκοτωμό είναι η φύση του.
Η ζωή ελαττώνεται με το φόβο.
Ο κόσμος αυτός δεν ήταν σιάξιμο θεϊκό, αλλά διαβολίσιο.
Ο κόσμος δεν ήταν ποτέ του δίκαιος.
Η κοινωνία μια αηδία όλη. Αυτό ήταν.
Οι ώρες βάδιζαν αργά στον ανήφορο.


Ο χρόνος που νιώθουμε να περνάει είναι ελαστικός, οι πόνοι μας τον διαστέλλουν, ενώ οι χαρές μας τον κάνουν να δείχνει μικρότερος.
Μπουκιά -προσφάι, σταυρός και παρακάλι. Χέρια σκληρά, ροζιασμένα στην τσάπα , στο δρεπάνι, στο σκοινί του δεματιού , και ανάμεσά τους οι πιο τυχεροί, οι αφεντάδες.
Να προσέχουμε τους νόμους και , ακόμα περισσότερο, αυτούς που τους εφαρμόζουν άκριτα. Πιο εξαπατημένοι από δαύτους δεν υπάρχουν.
Ο έρωτας συντελείται πρώτα στο νου.
Υπάρχουν ομορφιές και ενδιαφέροντα για τους ανθρώπους σε οποιαδήποτε συνθήκες κι αν αυτοί ζουν.
Στα γέλια χτίζονται οι μεγαλύτερες αγάπες, οι ωραιότερες συνάφειες.
Μια προδοσία στην Κατοχή.
Ένα ακονισμένο μαχαίρι στον λαιμό του Γερμανού οδηγού.
Τα σκληρά βασανιστήρια ,με αγκαθωτό σύρμα της Όλγας, από τους Γερμανούς.
Για μια μάνα δεν υπάρχει τόπος, κόπος ,πράξη σημαντικότερη από την κατανόηση της κατάστασης που αφορά τη ζωή του παιδιού της το οποίο βρίσκεται σε κίνδυνο.
Όλη η ζωή του Γαβρίλη είχε πάει στράφι, είχε χωθεί στις ορέξεις του μέσα και δεν είχε σηκώσει κεφάλι. Τούτα έσπειρε και τούτα θερίζει.
Οι πρωτοπόρες ιδέες χρειάζονται ανθρώπους δυνατούς.
Οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι. Άρα, ως ελεύθερα όντα είχαν το δικαίωμα να υπογράψουν τη δουλεία τους.
Η ζωή είναι σαν το αυτοκίνητο. Δίχως καύσιμο δεν προχωράει.
Η δυστυχία ,που θεωρείται εχθρός βοηθάει τον άνθρωπο να κατανοήσει το νόημα της ευτυχίας. Η ευτυχία , που θεωρείται φίλη, τον κάνει αδρανή, να θεωρεί δεδομένα εκείνα που δεν πρέπει.
Στη δυστυχία του, ο άνθρωπος δε θέλει συμβουλές ,αλλά δικαιολογίες.
Στη μάντρα στο στρατόπεδο πίσω από τη «Σωτηρία» εκτελούσαν οι Γερμανοί τους αντιστασιακούς και τους Ελασίτες.
Κάποιοι ανεξήγητοι θάνατοι.
Σκληρές Μνήμες.


Η ιστορία των απλών ανθρώπων θάβεται , ξεχνιέται, μαζί και οι κόποι, οι χαρές και οι λύπες όλων όσοι πρωταγωνίστησαν σ΄ αυτήν. Και το σημαντικότερο είναι πως η αλήθεια συνήθως δε μαθαίνεται ποτέ…
Μια περίπλοκη και οξυδερκής ιστορία που έρχεται να εικονοποιήσει τα πέτρινα χρόνια της Κατοχής.
Η γλώσσα του Γιώργου Πολίτη είναι εναλλάξ άμεση ,μάγκικη και λυρική με μια απτή αίσθηση, με μια «σάρκινη» έκφραση της ατμόσφαιρας και των ολοζώντανων και ολοκληρωμένων χαρακτήρων. Είναι αξιοθαύμαστη με κάθε έννοια του όρου.
Εκείνο που τραβάει τον αναγνώστη είναι η δύναμη της γραφής, της γλώσσας ,των εικόνων, των συγκρούσεων και των ψυχικών καταστάσεων.
Ένα πολύ αξιόλογο έργο ,που ξεχωρίζει στην πλούσια εκδοτική παραγωγή της περιόδου.
Πρόκειται για Αριστούργημα.


Ο ΓΙΩΡΓΟΣ Σ. ΠΟΛΙΤΗΣ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Σπούδασε αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων και ζωγραφική, και αργότερα παρακολούθησε επί δύο χρόνια σειρά σεμιναρίων φιλοσοφίας, ψυχολογίας και πολιτικής οικονομίας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή μυθιστορηματικών και θεατρικών έργων, ενώ συγχρόνως αρθρογραφεί στον περιοδικό Τύπο και στο Διαδίκτυο. Παράλληλα διδάσκει δημιουργική γραφή (μυθιστορηματική και θεατρική) στο εργαστήρι θεατρικών σπουδών της AnasaArt. Μυθιστορήματα του ιδίου: Ήφαες, Αδελαή; (2011), 24 στιγμές ακραίου πάθους (2017), Το γράμμα που δεν διαβάστηκε ποτέ (2018). Θεατρικά έργα που ανέβηκαν σε θεατρικές σκηνές των Αθηνών: Κορίτσι Διαμάντι, Το Λαχείο.
facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave