«Ω Έρωτα, εσύ που σιωπηλά χαμογελάς, άκουσέ με.
Άσε τη σκιά της φτερούγας σου
να μ’ ακουμπήσει.
Άφησε την παρουσία σου
να με τυλίξει, σαν το σκοτάδι
να ‘ταν κύκνου πούπουλα.
Άσε με να δω το σκοτάδι αυτό
με τη λάμπα στο χέρι,
τον τόπο αυτό να γίνεται
άλλος τόπος, ο ιερός του πόθου.
Νυσταγμένε θεέ,
βράδυνε τους τροχούς της σκέψης μου
για ν’ ακούω μόνο
το χιονένιο σου θρόισμα
σαν με κυκλώνεις.
Κλείσε με μαζί με τον αγαπημένο μου
στον κλοιό- καπνό της δύναμής σου,
για να γίνουμε, ο ένας για τον άλλο,
μορφές φλόγας,
μορφές καπνού,
μορφές σάρκας
πρωτοειδομένες μες στο σούρουπο.» Ύμνος στο θεό Έρωτα – Ντενίς Λέβερτοφ

«… Καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα,
μονάχος στη δόξα και στο θάνατο…» Γιάννης Ρίτσος

«Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.
Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι’ αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κ’ έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.
Μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταξαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταξαν… Μαρία Πολυδούρη

-«Αγάπη… πριν πω το όνομά σου ήμουν βουβός.
Τι είμαστε;
Είμαστε φευγάτοι από τον καπνό, απ’ τις ρόδες και απ’ τα σίδερα. Είμαστε δυο μαλακοί σάρκινοι άνθρωποι.
Τι είμαστε;
Περπατάμε τυλιγμένοι μες στη χλαμύδα του πρωϊνού κι’ ούτε ένα έντομο δε μας κόβει το δρόμο. Κλειούμε στη φούχτα μας ο ένας του άλλου τα δάκτυλα κι’ αυτό είναι όλο, όλο που θέλουμε…
…Μόνο τούτη η ιερή γη το ξέρει….
είμαστε δυο έκπλαγοι εραστές με μυρωμένα στεφάνια στις κόμες. ..
με μαλακά σάνδαλα.
Ζούμε τα ανθεστήριά μας, τις ξανθές σελήνες των ερώτων μας.
Είμαστε δυο που περίμεναν και δεν περιμένουν.
Δυο που κοιτούσαν τους δρόμους και τώρα κοιτούν τα μάτια τους. Ήμασταν δυο άδειες αγκαλιές και τώρα δυο αγκαλιές γεμάτες.
Πάνω στα μέτωπά μας λάμπουν τα φιλήματα των Θεών.» Μενέλαος Λουντέμης


Το σημαντικό είναι το γιατί ξεκινάει κάποιος να γράφει ποίηση. Δεν ξέρουμε αν φέρνει κάτι καινούργιο σαν ποιητής, αλλά πιστεύουμε πως ο κάθε άνθρωπος έχει αμέτρητες παραστάσεις εμπειρίες και επιρροές μέσα του και το τι θα βγεί τελικά στην δική του δημιουργία και «σύνθεση» από όλη αυτή την προσωπική του «δεξαμενή», είναι πολύ ιδιαίτερο και ενδιαφέρον. Είναι ένα μυστήριο και για τον ίδιο. Αν είναι βέβαια ένας ειλικρινής εκφραστής της ψυχής του και των συναισθημάτων του και όχι ένας επιτήδειος αντιγραφέας.
Το τι εκφράζει δε και τι συγκινεί τον καθένα είναι –ειδικά στην ποίηση– ένα πολύ υποκειμενικό και ιδιαίτερο ζήτημα, που έχει να κάνει με την αισθητική, το πνευματικό επίπεδο, τον ψυχισμό, ακόμα και την χρονική συγκυρία που έρχεται σε επαφή με ένα ποίημα. Άρα οι ποιητές είναι εκτεθειμένοι και αποζητάνε την κρίση του αναγνώστη, όπως και την επαφή και τον «διάλογο» μαζί του.
«Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας» λέει ο Σεφέρης. Ναι ο Δημήτρης Μπαλτάς είναι ένας αληθινός, αυθεντικός ποιητής είναι η φωνή των πολλών ανθρώπων, γιατί έχει το χάρισμα, την ευαισθησία, γιατί μπορεί να «ακούσει» τις αγωνίες και το συναίσθημα των πολλών. Η σχέση όμως είναι αμφίδρομη. Ο Δημήτρης Μπαλτάς σαν ευαίσθητος δέκτης που είναι, παίρνει ερεθίσματα και μηνύματα από το περιβάλλον του και κυρίως από τα πάθη και τις έγνοιες των ανθρώπων, και τα μετουσιώνει σε τέχνη που τους αντιπροσωπεύει και πολλές φορές τους λυτρώνει.
Όταν άστρα και φωτεινά σώματα συναντιούνται και ορισμένες φορές συγκρούονται στα ουράνια , είναι Έρωτας! Όταν στην αρχή της άνοιξης ο χυμός φουσκώνει την καρδιά του δέντρου , είναι Έρωτας! Όταν δυο πλάσματα βρίσκονται κι αγκαλιάζονται για μία ώρα ή για μία ζωή , είναι πάντα Έρωτας! Πόσο θλιβερή θα ήταν η ζωή μας χωρίς αυτόν! Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς να πετάξουμε στα ουράνια όπως ο Ίκαρος ,δεν μπορούμε όμως αληθινά να ζήσουμε χωρίς Έρωτα…
Έρωτας ήταν ο φτερωτός έφηβος που πολύ συχνά βλέπουμε ,πάνω σε αγγεία , να πετάει πάνω στο μαύρο φόντο ενός ουρανού αβαρύτητας. Το γεγονός ότι ο Έρωτας βρίσκεται πάντα στον αέρα θέλει να πει ότι έχει την εξουσία να ελαφραίνει αυτό που βαραίνει τον άνθρωπο, κάνοντας πιο ανάλαφρη την καρδιά εκείνου που αγαπάει κι εκείνου που αγαπιέται…
Έρωτας είναι η δύναμη που κάνει τα πράγματα να κινούνται , τα όντα να συγκινούνται.
Ο Έρωτας δεν κοιτάζει ηλικίες. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν εξάλλου οι πρώτοι που παρουσίασαν ήρωες ερωτευμένους χωρίς φόβους ηλικίας .Ένα παράδειγμα είναι η Φαίδρα. Ακόμα και ο φτωχός Οιδίποδας είναι ερωτευμένος με μια γυναίκα γερασμένη σαν τη μητέρα του.
Η αγάπη είναι το μόνο ενδιαφέρον στη ζωή ,πολύ περισσότερο από τη δύναμη, από την εξουσία, από τη δόξα και από τα χρήματα…

«Έδεσμα ηδονής ηδύ
ο έρως ο αμετροεπής
κλυδωνιστής των φύλων της ψυχής,
παντεπόπτης αναίσχυντος
κάθε κλίνης ερμητικά κλειστής,
απών εκ του ρεαλισμού του νοσηρού,
ρεμβαστής πραγματικότητας ουτοπικής
νεφελώδους και ηλιόλουστης,
θηριοδαμαστής αδύναμος ορμών θηριωδών.
Έρωτα , εσύ, πολλών επικλήσεων γητευτή»

Βασικό θέμα της ποιητικής συλλογής «Το όνομα του έρωτα» αποτελεί ο Έρωτας. Αυτό το έντονο, ιδιαίτερο, συγκλονιστικό αίσθημα που αποτελεί μία βασική κινητήρια δύναμη της ζωής.
Στόχος της ποιητικής αυτής συλλογής είναι να προσφέρει καταφύγιο σε όλους όσους βίωσαν κάποια στιγμή στη ζωή τους , βιώνουν ή αποζητούν να βιώσουν τον έρωτα…

Σε κάθε του στίχο, ο Δημήτρης Μπαλτάς ,φροντίζει να εξυμνεί τον έρωτα, χαρίζοντας μας κάποια από τα πιο συναισθηματικά και ερωτικά ποιήματα.
Ο Δημήτρης Μπαλτάς δεν είναι δημιουργός υψηλών τόνων, δεν είναι ποιητής ηχηρών σχημάτων. Είναι ταπεινός μέσα στη μεγαλοσύνη του, αγνός δουλευτής του ελληνικού λόγου, έμπειρος καλλιεργητής της ποιητικής αμπέλου . Είναι γνήσιος, βγαλμένος μέσα από τα σπλάχνα της ελληνικής φυλής, καθαρός σαν τη θάλασσα που περιβάλλει τον τόπο που τον γέννησε και τον ανάστησε. Και η ποίησή του είναι ζωντανός άρτος και ομιλητικό νερό.
Προβάλλει στους στίχους του ο ποιητής τα νιάτα, τον έρωτα, τη δίψα για ζωή, τη σφίζουζα πνοή της αγάπης.
«…Αλαργινέ μου έρωτα ,/γιατί είσαι τόσο αλαργινός; /Πλησίασέ με,/λύτρωσέ με./Σε εκλιπαρώ».
«Περάσαμε στιγμές ερωτικές /πάθους κι ηδονής στην/περιποιημένη κάμαρής σου,/ κοντά στα βιβλία σου και/ δίπλα απ΄ την αγαπημένη σου αζαλέα./Ώσπου ξέφτισαν τα κρόσια της/ αγάπης μας/ τα λαμπρά κοσμήματα του/έρωτά μας,/κάλπικα αποδείχθηκαν./Και κάπως έτσι η άλλοτε/φλογερή σχέση μας έληξε/ψυχρά/συγκαταβατικά./ Και κάπως έτσι ο δικός μας Τιτανικός/συνετρίβη στο παγόβουνο/της απελπισίας, της μιζέριας».
Μέσα από τα ερωτικά πλήγματα γινόμαστε σοφότεροι. Οι ουλές είναι τα παράσημά μας. Από τον έρωτα και την άγρια θάλασσα δεν βγήκε ποτέ κανείς αλώβητος (μια χαρακιά έστω). Τιμητικό και για τους δύο πρώην εραστές αυτό το ανεξίτηλο βίωμα.
Διαβασμένος κι ευθυτενής ο ποιητής Δημήτρης Μπαλτάς έρχεται σήμερα να αντιμετωπίσει το φιλοθεάμον κοινό σε μια ποιητική παντομίμα αισθημάτων και συναισθημάτων μονάκριβων, ανταλλάξιμων όμως με την δική μας προσωπική εμπειρία.
Πολλές οι προσλαμβάνουσες εικόνες και οι κοινοί τόποι όπου συναντιούνται οι ματιές μας, συναυτουργών και συνδημιουργών επαρκών αναγνωστών-θεατών.
Εικονική η διήγηση, ακουστική η αφήγηση, περιγραφικός ο λόγος. Εσωστρεφής και ταυτόχρονα φωτεινός, στα ποιήματά του, ο Δημήτρης Μπαλτάς.

Print


Ο Δημήτρης Μπαλτάς είναι πρωτότυπος, γλωσσικά λιτός και συγκρατημένος βλασταίνει στη γη σαν τον υάκινθο, ενώ ηδονικά ατενίζει τον ορίζοντα. Είναι ένας πέρα για πέρα υπαρξιακός, ερωτικός ποιητής.
Πάθος, μελαγχολία, ερωτικό κάλεσμα κι ένα ευφάνταστο νοηματικό και εικονοποιητικό γλωσσικό παιχνίδισμα καλούν τον αναγνώστη σε ένα ποιητικό ταξίδι γεμάτο εκπλήξεις.
Ο Δημήτρης Μπαλτάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1999. Το 2017 εισήχθη στο Τμήμα Φιλολογίας (κλασική κατεύθυνση) του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, απ’ όπου αποφοίτησε το 2021 με βαθμό «Άριστα». Είναι μεταπτυχιακός φοιτητής του Διιδρυματικού Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Ρητορική, Επιστήμες του Ανθρώπου και Εκπαίδευση» του Ε.Κ.Π.Α. σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Είναι τακτικό μέλος στην Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, στον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων Ελλάδος και στη νεανική ομάδα της Εταιρείας Γραμμάτων και Τεχνών Πειραιά. Ποίηματά του έχουν διακριθεί και βραβευθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς ενώ άλλα έχουν φιλοξενηθεί σε ποιητικές ανθολογίες. Το 2019 εκδόθηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή «Η Αρχή» (εκδ. Οσελότος) και το 2021 η ποιητική του συλλογή «Μελωδίες λήθης» (εκδ. Αποστακτήριο). Η ποιητική συλλογή «Το όνομα του έρωτα» αποτελεί το τρίτο λογοτεχνικό του έργο.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave