«Ο Αντάρτης -Η αρχή» Α.Μπαρέα Εκδόσεις Γκοβόστης 2010 σελ.436
«Ο Αντάρτης-Η πορεία» Α.Μπαρέα Εκδόσεις Γκοβόστης 2010 σελ.407
«Ο Αντάρτης -Η φλόγα» Α.Μπαρέα Εκδόσεις Γκοβόστης 2010 σελ. 588
Πρόκειται για μια από τις κορυφαίες αυτοβιογραφίες του 20ου αιώνα.
Ένα αριστουργηματικό έργο που φωτίζει μια ολόκληρη ιστορική περίοδο της Ισπανίας.
Το πρώτο μέρος της ιστορικής αυτής αυτοβιογραφίας, με τίτλο «Η Αρχή», εκδόθηκε τον Ιούνιο του 1941. Σε αυτό ο συγγραφέας διηγείται τα παιδικά και νεανικά του χρόνια στη Μαδρίτη στις αρχές τού 20ού αιώνα. Ήταν παιδί μιας οικογένειας που γνώρισε πολλές στερήσεις. Μετά τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα του, η οικογένειά του εγκαταστάθηκε σε μια μικρή σοφίτα κάποιας φτωχικής συνοικίας της Μαδρίτης, όπου η μητέρα του ξενόπλενε στο ποτάμι και έκανε διάφορα θελήματα.
Ωστόσο ο ίδιος σε αντίθεση με τα αδέλφια του μεγάλωσε στο σπίτι των θείων του, σε μικροαστικό περιβάλλον, οι οποίοι τον έστειλαν σε θρησκευτικό σχολείο Ιησουιτών, με στόχο να γίνει αργότερα μηχανικός.
Σε ηλικία δεκατριών χρονών ύστερα από τον απροσδόκητο θάνατο του θείου του, αναγκάστηκε να δουλέψει ως υπάλληλος σε μαγαζί και στη συνέχεια ως υπάλληλος σε τράπεζα.
Εκείνη την εποχή έγινε μέλος του συνδικάτου και άρχισε να έχει τις πρώτες πολιτικές του ανησυχίες, χωρίς να σταματήσουν ούτε στιγμή να συγκρούονται μέσα του ο αστός και ο προλετάριος.
Το δεύτερο μέρος, με τίτλο «Η Πορεία», εκδόθηκε τον Ιούλιο του 1943. Αναφέρεται στα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει ο συγγραφέας στις διάφορες δουλειές του, στις νεανικές εκρήξεις του, στις πρώτες συγγραφικές του προσπάθειες, και κυρίως στις εμπειρίες του από τον πόλεμο στο Μαρόκο.
Το 1920 κλήθηκε στο στρατό και στάλθηκε κατευθείαν στο Μαρόκο ως λοχίας. Μετά την τρομερή ήττα των ισπανικών δυνάμεων στο Ανουάλ το 1921, ο Μπαρέα συμμετέχει στη συγκέντρωση και ταφή των οστών, μια εμπειρία που τον κατατρέχει σε όλη την υπόλοιπη ζωή του. Για δύο χρόνια συμμετέχει σε ογδόντα μία στρατιωτικές επιχειρήσεις, αρρωσταίνει από τύφο, παρασημοφορείται δύο φορές και γνωρίζει από κοντά την ανέλιξη του Φράνκο και τη νίκη των ισπανικών δυνάμεων, μια νίκη που ισοδυναμεί με ήττα λόγω των τεράστιων απωλειών.
Το τρίτο και τελευταίο μέρος, με τίτλο “Ο αντάρτης: Η φλόγα“, εκδόθηκε το Φεβρουάριο του 1946, και αποτέλεσε μεγάλη εκδοτική επιτυχία. Σε αυτό ο Barea διηγείται τα σκληρά χρόνια προτού ξεσπάσει ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος, καθώς και τα δύο πρώτα χρόνια του εμφυλίου, από τον Ιούλιο του 1936 μέχρι το Φεβρουάριο του 1938 που ο ίδιος εγκατέλειψε την Ισπανία.
Το βιβλίο έγινε ιδιαίτερα αγαπητό στην Ισπανία, τόσο κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, που κυκλοφορούσε παράνομα, όσο και μετά τη μεταπολίτευση, αφού περιγράφει την πιο σημαντική περίοδο της ιστορίας της Ισπανίας μέσα από τη ζωή ενός πρωταγωνιστή των πιο θερμών γεγονότων της.
Μέσα από την προσωπική του ιστορία, περιγράφει τα χρόνια που μεσολάβησαν μετά τον πόλεμο στο Μαρόκο και τη δικτατορία του στρατηγού Πίο δε Ριμπέρα. Τη νίκη του Λαϊκού Μετώπου στις εκλογές του Νοέμβρη του 1935, τη στάση των αξιωματικών του στρατού, με επικεφαλής τον Φράνκο το 1936, την πολιορκία της Μαδρίτης από το Νοέμβρη του 1936 και την ιστορική αντίστασή της, όπως και πολλών άλλων ισπανικών πόλεων.
Αυτά τα δύσκολα χρόνια για τον ισπανικό λαό, ο Μπαρέα δουλεύει για την κυβέρνηση των Δημοκρατικών σαν υπεύθυνος λογοκρισίας, όπου και γνωρίζει τη δεύτερη γυναίκα του, μια Αυστριακή σοσιαλίστρια. Ανάμεσα στις αρκετές φορές διφορούμενες εντολές από τη Βαλένθια, όπου είχε καταφύγει η κυβέρνηση των Δημοκρατικών, και το δράμα που ζουν οι κάτοικοι της πολιορκημένης Μαδρίτης, ο Μπαρέα παραπαίει μεταξύ καθήκοντος και προσωπικών επιλογών…
“Η Φλόγα” ολοκληρώνει την τριλογία “Ένας αντάρτης γεννιέται”.
Το έργο αυτό είναι τόσο αναγκαίο για να κατανοήσει κανείς την Ισπανία του 20ου αιώνα όσο το να διαβάσει κανείς τον Τολστόι για να καταλάβει τη Ρωσία του 19ου αιώνα.
Πρόκειται για ένα βιβλίο τεράστιας λογοτεχνικής αξίας.
Ο Arturo Barea γεννήθηκε στο Μπαδαχόθ της Ισπανίας το 1897 και πέθανε το 1957 στην Αγγλία. Αυτοδίδακτος συγγραφέας και δημοσιογράφος, με βαθιά λαϊκές ρίζες, πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, πήρε μέρος στον Πόλεμο του Ριφ στο Μαρόκο και στον εμφύλιο πόλεμο της Ισπανίας, μέχρι το 1938 που αυτοεξορίστηκε στη Μεγάλη Βρετανία.
Το πιο γνωστό έργο του είναι το «Ο Αντάρτης», αυτοβιογραφία με τη μορφή μυθιστορήματος σε τρία μέρη, που έγινε παγκοσμίως γνωστό σαν μία από τις πιο αυθεντικές μαρτυρίες που έχουν γραφεί για τον ισπανικό εμφύλιο.
Το βιβλίο γράφτηκε στα ισπανικά, αλλά η πρώτη του έκδοση έγινε στα αγγλικά από τον εκδοτικό οίκο Faber & Faber του Λονδίνου μεταξύ 1941 και 1946. Η πρώτη έκδοση στα ισπανικά κυκλοφόρησε το 1951 στο Μπουένος Άιρες. Στην Ισπανία η τριλογία κυκλοφορούσε για πολλά χρόνια παράνομα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Φράνκο και μέχρι το 1977.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.