Εκδόσεις Βακχικόν 2023 σελ.123-Γράφει: Ο Κώστας Α. Τραχανάς

“Στους Ποιητές που ομορφαίνουν τη ζωή μας…
Άρχισα να γράφω ποίηση επειδή ερωτεύτηκα τις λέξεις. Τα πρώτα ποιήματα που γνώρισα ήταν παιδικά τραγούδια· αγάπησα τις λέξεις τους πολύ πριν καταφέρω να τα διαβάσω. Τι αντιπροσώπευαν, τι συμβόλιζαν και τι εννοούσαν εκείνες οι λέξεις, με απασχόλησε πολύ αργότερα. Μόνο ο ήχος τους με ενδιέφερε, την ώρα που ξεπήδαγε από τα χείλη κάποιον εντελώς αδιάφορων και ακατανόητων μεγάλων όντων.
Αργότερα συνειδητοποίησα ότι ήμουν καταδικασμένος να ζω με τις λέξεις και μέσα στις λέξεις. Πρώτη μου δουλειά, λοιπόν, ήταν να γνωρίσω και να κατανοήσω τους ήχους και το υλικό τους. Πώς και πού θα τις χρησιμοποιούσα, τι θα έλεγα με αυτές, ήταν κάτι που θα με απασχολούσε αργότερα. Τώρα έπρεπε να μάθω τα πάντα για το χαρακτήρα, τις διαθέσεις, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες, τις συναισθηματικές μεταπτώσεις, τις ανάγκες και τις απαιτήσεις τους”.
Ντύλαν Τόμας (Dylan Thomas)


Τι είδους ποίηση θα βρουν οι αναγνώστες στις σελίδες του «Άνω»;
«Αν κάθε τι στο Σύμπαν είναι μια μικρογραφία του», λέει ο Μάνος Μαυρομουστακάκης, «τότε η ποίηση μου δεν είναι παρά μία προσπάθεια αποκρυπτογράφησης. Φιλοσοφική; Ερωτική; Με πειραματισμούς στη φόρμα; Είναι όλα αυτά μαζί. Ένα ποίημα άλλωστε δεν μπορεί παρά να είναι κρυπτικά και εν πυκνώ τα πάντα, από πυρηνική φυσική ως ιατρική, ως φιλοσοφία, κλπ, κλπ. Το ότι ο επισκέπτης του μπορεί να μην το συνειδητοποιεί δεν είναι ευθύνη του ποιήματος».
Η ποιητική συλλογή «ΑΝΩ» διεκδικεί μια ΑΝΩ πορεία μέσα από τα τρία μέρη: Οδοί, Πάροδοι και Επωδοί. Ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Ένα ταξίδι ερωτικό. Ένα ταξίδι ΑΝΩ!
«Ξεπρόβαλε ήλιος θηλυκός στου κόσμου το στερέωμα.

Συνεπής στον κύκλο του, καθημερινά με ζωή λαμπρά
μαχαίρωνε τον θάνατο που με το φευγιό του ανασταινόταν.
Χρόνια τώρα, αφ΄ ότου η γη γεννήθηκε, με φως τη βύζαινε.
Τη χόρταινε στο στήθος του, το στόμα της στην ώρα του.
Την έμαθε, την καλόμαθε.

Σήμερα δεν ανέτειλε.
Κανείς δεν τον πίστεψε».
Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα ακόμα ποίημα. Το κείμενο του Μάνου Μαυρομουστακάκη, περισσότερο με μια ταπεινή προσευχή μοιάζει , που κόβει όμως άμα δεν προσέξεις. Όπως τα σπασμένα κοχύλια. Βασισμένο στις αναμνήσεις του δεν φλυαρεί. Στείβει το βίωμά του ώστε τελικά καταφέρνει να μην εξουθενωθεί στη νοσταλγία του παρελθόντος. Γιατί αυτό που επιθυμεί είναι να τα βάλει με τη μηδενιστική τροπή του παρόντος. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα γλυκό παραλήρημα εκ βαθέων, που η ροή του ακολουθεί πιστά τις διαδρομές του μυαλού μόνο όταν έχεις τα μάτια κλειστά. Κάτι σαν προσωπικό κόσμημα, από αυτά που μαζεύεις στο γιαλό. Τα βάζεις στο αυτί και διαρρέουν τα μυστικά των αέρηδων. Γιατί, πάνω απ΄ όλα, αυτό που θέλει να μας υπενθυμίσει είναι πως το σπίτι της τέχνης δεν είναι ένα παλάτι, όπως πολλοί ξεγελάστηκαν. Ο τόπος του ποιήματος είναι ένα μικρό εξομολογητήριο…


«Πίσω στο μέλλον
Αφηγούνται παρελθόν
Ως ενεστώτα!»
Ο ποιητικός λόγος του ποιητή είναι λεπτός ,απαλά λυρικός. Κάνει χρήση μεταφορών ούτως ώστε να μιλήσει για την ποίηση, για τις λέξεις, για την αυτογνωσία, για τον χωροχρόνο, για ένα ταξίδι ΑΝΩ, για το παιχνίδι του ευρύτατου έρωτος, για την ερωτική σχέση μας με τη ζωή και το σύμπαν της, για την ελπίδα, για τον χρόνο, για τον θάνατο, για τις φωνές που μοιράζονται την ηδονή, για την ηδονή της ζωής, για την ηδονή του φανερού, για την ηδονή της στεριάς που είναι ίδια με την ηδονή της θάλασσας, για τον αλγόριθμο του έρωτα, για τα χέρια σε σωσίβια στήθη, για τις άγουρες ρώγες, για τη μυρωδιά της αγάπης, για κάθε αληθινό θεό του έρωτα, για τη Γη που έφταιγε που ο ήλιος ανέτειλε, για την μοίρα και τον άνθρωπο που μας κάνουν μοίρα, για το φως στις σκοτεινές κάμαρες, για το πόσο προβληματική είναι η εικονοποίηση του κόσμου, για τους άτιτλους της μικράς πνοής, για το αύριο που θα άπλωνε το χθες, για μια αντίστιξη η ζωή στον χρόνο, για τη ζωή σε τεύχη, για την αδιάγνωστη «ζωή», για τον χρόνο του που γλίστρησε, για τον χρόνο που κοιτούσε σιωπηλός, για τον νέο χρόνο στο παλιό ρολόι, για τα χρώματα της μελαγχολίας, για την ζωή των άλλων που γεμίζει τη δική του, για το φόβου φείδου, για τον άθλιο οδοιπόρο …σε μέλλον που έκλεινε, για την ποίηση που σπεύδει προς άγραν αοράτων, για την ποίηση που είναι ο «μετρημένος χρόνος», για τις λέξεις τετριμμένου λόγου, για τις συνταγογραφήσεις ιδεών, για την κύρτωση του χωροχρόνου, για ένα άνθρωπο που σίτευε τη φθορά του μέχρι που τη χόρτασε, για τον θάνατο που θα πέθαινε πρώτος, για των νεκρών το κενοτάφιο, για τους στόχους που θα επιτευχθούν, για αυτούς που ήρθαν μόνοι και μόνοι έφυγαν ,για ένα ταξίδι πέτρας, για μια θάλασσα χυμένη σε φύλλα Ιστορίας, για τους ματαιωμένους παραδείσους, για ένα φύλλο που σκαρφάλωνε στην κορυφή του δέντρου του, για το μνήμα εκ μνήμης, για μια γριά σε μπάρκο μισερό, για την Άπτερο Νίκη, για τη χελώνα γιαχνί, για τα φτερά της ήττας,…
«Αμάν πια με τα μεγαλόπνοα ποιήματα!
Σε μια ζωή με κοφτές ανάσες
πόσο να μας συμπαρασταθούν;

Για λίγο περνούνε δίπλα μας,
μας σκουντάνε ανεπαίσθητα,

και στον μικρό μας αιφνιδιασμό
στης στιγμής μας το αλάφιασμα

καμωνόμαστε στους σπουδαίους
που κάπως αγγιχτήκαμε.
Οι άτιτλοι της μικράς πνοής!»
Η ανάγκη για περισυλλογή και εμβάθυνση είναι επιτακτική. Σε έναν κόσμο που εξαιτίας της δίνης της επικοινωνίας η χρήση των λέξεων είναι επιδερμική πρέπει να επαναφέρουμε το νόημα, οφείλουμε να ξανακούσουμε το μήνυμα των λέξεων πίσω από τον θόρυβό τους.
Το επίπονο αυτό εγχείρημα το αναλαμβάνει ο άριστος ποιητής Μάνος Μαυρομουστακάκης, ο οποίος καταφέρνει να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη μας στην ποίηση.
Πρόκειται για μια ποιητική συλλογή διαφωτιστική και απροσδόκητα παρηγορητική, που µας δείχνει πως για να κατανοήσουµε τον εαυτό µας πρέπει να στοχαστούµε.

Διαβάστε τη.
Ο Μάνος Μαυρομουστακάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Είναι απόφοιτος της Μαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Σήμερα εργάζεται ως κοσμηματοπώλης. Ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε δύο δίγλωσσες συλλογικές εκδόσεις με τίτλο Ανθολογία σύγχρονης ελληνικής ποίησης Ουκρανία (εκδόσεις Στσεκ – щек 2019 & 2023). H τελευταία του ποιητική συλλογή είχε τον τίτλο Θεάσεις (εκδόσεις Βακχικόν 2021). Έχει πλούσια συμμετοχή σε ιστοσελίδες λογοτεχνικού περιεχομένου, ενώ βραβεύτηκε δύο φορές σε πανελλήνιους διαγωνισμούς ποίησης. Η συλλογή «ΑΝΩ» αποτελεί την έκτη ποιητική του συλλογή.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave