ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΕΦΕΡΛΗΣ συγγραφέας του βιβλίου ΚΑΡΚΙΝΟΣ: ΔΑΣΚΑΛΟΣ & ΦΙΛΟΣ
Συνέντευξη στην Ιουλία Ιωάννου
«Η γνώση είναι προσωπική εμπειρία, όλα τα άλλα είναι απλώς πληροφορίες».
Το βιβλίο «Καρκίνος: Δάσκαλος και φίλος» είναι μια κατάθεση ψυχής! Είναι μια προσπάθεια να αλλάξει, όσο γίνεται η αντίληψη που έχουμε όλοι μας, ότι ο καρκίνος ισοδυναμεί με το θάνατο.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο κύριος Σεφερλής: «Διαπίστωσα ότι στην πατρίδα μας ο φόβος του καρκίνου είναι τόσο έντονος, που οι περισσότεροι άνθρωποι αποφεύγουν τη λέξη καρκίνο».
Είναι πολύ δύσκολο να καταφέρεις να ξεπεράσεις μνήμες, να αποστασιοποιηθείς από καταστάσεις που σε κυνηγάνε μια ολόκληρη ζωή, όταν έχεις προσωπική εμπειρία από ασθενή με καρκίνο. Η πορεία μιας ασθένειας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο αντιμετώπισης που θα έχει ο ασθενής από τον περίγυρό του και τον τρόπο που ο ίδιος θα δεχτεί την νέα κατάσταση στην οποία θα ΠΡΕΠΕΙ να μάθει να ζει.
Το πιο σημαντικό κομμάτι στην πορεία της ίασης μιας ασθένειας, είναι ο ψυχολογικός παράγοντας. Αν όσοι εμπλέκονται με τον ασθενή αντιληφθούν ότι η μάχη είναι εδώ και εμείς είμαστε οι πολεμιστές, έτοιμοι να ριχτούμε στον πόλεμο, τότε ναι, υπάρχει ελπίδα να κερδίσεις. Μόνο τότε μπορείς να στηρίξεις έναν άνθρωπο που βρίσκεται σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής του και καλείται να αποδείξει ότι έχει τη δίψα να συνεχίσει αυτό το ταξίδι, ότι μπορείς να του προσφέρεις μια όσο γίνεται καλύτερη ποιότητα ζωής, ότι έχει ένα σκοπό να εκπληρώσει. Το πότε και κυρίως το πώς θα έρθει το τέλος, δεν το γνωρίζει κανείς. Όταν όμως έχεις προετοιμαστεί να το περιμένεις, έχεις ελπίδες πως θα έχεις προλάβει να εξαντλήσεις τις ευκαιρίες που σου έχουν δοθεί.
– Στον πρόλογο του βιβλίου σας αναφέρετε, ότι «το υποσυνείδητο είναι ο υπηρέτης του συνειδητού, κι ένας καλός υπηρέτης φροντίζει το αφεντικό του με τον καλύτερο τρόπο». Δηλαδή φροντίζουμε τον εαυτό μας με λάθος τρόπο και μας επισκέπτεται μια αρρώστια;
Έτσι πιστεύω, και αν δεν είμαστε 100% υπεύθυνοι για τον καρκίνο ή όποια άλλη αρρώστια, εμείς έχουμε την μεγαλύτερη ευθύνη.
– Όσο περνούν τα χρόνια όλο και πιο νέοι άνθρωποι ακούμε ότι έχουν κάποιας μορφής καρκίνου. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, η κακή διατροφή, το αυξημένο άγχος που κουβαλάμε όλοι μας συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό σίγουρα. Όμως η κληρονομικότητα δεν παίζει το μεγαλύτερο ρόλο στην εμφάνιση μιας αρρώστιας;
Ο καρκίνος είναι μια πολυπαραγοντική νόσος και έχει άμεση σχέση με τον τρόπο ζωής (κάπνισμα, παχυσαρκία, διατροφή, αλκοόλ, έλλειψη σωματικής άσκησης, στρες-άγχος, ψυχολογικοί παράγοντες, κ.α). Η κληρονομικότητα παίζει ρόλο στο 5% των καρκίνων, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία μεγάλων ερευνητικών κέντρων.
– Είναι πιο δύσκολο πιστεύετε να αποδεχτούμε ότι εμείς είμαστε άρρωστοι ή ότι ένα πολύ δικό μας άτομο έχει νοσήσει από κάτι τόσο δύσκολο και δυσάρεστο στην αντιμετώπισή του όπως ο καρκίνος;
Εξαρτάται, και η μία περίπτωση και η άλλη περίπτωση είναι δύσκολη. Πιστεύω όμως ότι οι περισσότεροι γονείς θα προτιμούσαν να πάθουν οι ίδιοι καρκίνο από το να πάθει το παιδί τους.
– Η αποδοχή της κατάστασης στην οποία καλείται να ζήσει ένας άνθρωπος που έχει διαγνωσθεί με καρκίνο παίζει μεγάλο ρόλο στην εξέλιξη της πορείας του. Γιατί λοιπόν δεν θέλει ο ασθενής να μάθει την αλήθεια; Μάλιστα αναφέρετε, πως «το 48% των ερωτηθέντων συγγενών δε θα ήθελαν να ξέρουν την αλήθεια αν οι ίδιοι πάθαιναν καρκίνο».
Η αποδοχή της κατάστασης είναι το πρώτο βήμα προς την ίαση, αλλά θέλει χρόνο και δουλειά με τον εαυτό μας.
Η απόκρυψη της αλήθειας από έναν που νοσεί από καρκίνο είναι ένα τεράστιο θέμα της Ελληνικής κοινωνίας. Σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης (από το δημοτικό…) στη χώρα μας παίρνουμε πολλή άχρηστη, ανώφελη γνώση και δεν διδασκόμαστε τα βασικά και ουσιώδη, την Αυτογνωσία, για τον σκοπό της Ζωής, και το Θάνατο. Είναι καθαρά θέμα αγνωσίας όλων των εμπλεκομένων, ασθενούς, συγγενών, γιατρών.. Είναι απαράδεκτο, ανήθικο και αντιδεοντολογικό να κρύβεται η αλήθεια από τον ασθενή. Η αλήθεια μπορεί να λέγεται τμηματικά ανάλογα με τον ασθενή.
Δεν υπάρχει όμως εκπαίδευση στους γιατρούς πως να χειρίζονται αυτά τα δύσκολα θέματα.
– Ο φόβος ότι μπορεί να μας συμβεί κάτι άσχημο είναι δυνατόν να μας οδηγήσει σε αυθυποβολή, να πάθουμε κάτι που φοβόμαστε πολύ;
Ναι αυτό μπορεί να συμβεί. Ό,τι φοβόμαστε και το σκεφτόμαστε το έλκουμε, το προκαλούμε να μας συμβεί.
– «Δύο πράγματα συμβαίνουν σίγουρα σε όλους τους ανθρώπους, ο θάνατος και οι αλλαγές στη ζωή μας», έλεγε ο Βούδας. Τι δεν μπορούμε να αντέξουμε το θάνατο αυτό καθ’ αυτό ή τις αλλαγές που επιφέρει;
Τον θάνατο φυσικά, τις αλλαγές δεν θα είμαστε εκεί να τις δούμε έτσι κι’αλλιώς.
Κύριε Σεφερλή σας ευχαριστούμε πολύ για τις τόσο χρήσιμες πληροφορίες που μας δώσατε μέσα από το βιβλίο σας και καλή δύναμη σας εύχομαι για τη συνέχεια!
Ιουλία Ιωάννου
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Με κομμένη την ανάσα πηγαίνω προς τη μοναδική πόρτα του δωματίου. Νιώθω ανήμπορος να αντιδράσω, τα βήματα ακούγονται πολύ κοντά. Η αγωνία μου κορυφώνεται, νιώθω ότι η καρδιά μου θα σπάσει…
Ένας άντρας εμφανίζεται, ή μάλλον μια ανδρική σιλουέτα… φορά ένα μακρύ σκούρο ράσο και μια ημιδιαφανή κουκούλα, που αφήνει ακάλυπτα μόνο τα μάτια και κάνει δυσδιάκριτα τα χαρακτηριστικά του. Κοιτάζει κάπως αμήχανα και διστακτικά. Παίρνω θάρρος να μιλήσω πρώτος.
“Ποιος είσαι;” τον ρωτώ.
“Ο καρκίνος”, μου απαντά.
“Και… και τι θέλεις εδώ;” ρωτώ με τρεμάμενη φωνή.
“Εσύ με κάλεσες. Εγώ δεν πάω ακάλεστος σε κανέναν, και όταν με καλούν προσφέρω τη βοήθειά μου”.
“Εγώ σε κάλεσα; Με κοροϊδεύεις; Τι είδους βοήθεια είναι αυτή που προσφέρεις; Να σκοτώνεις τους ανθρώπους;”
“Δε σκοτώνω κανέναν χωρίς τη θέλησή του. Οι άνθρωποι σκοτώνονται μόνοι τους, με τον τρόπο που ζουν, με τις συνθήκες που δημιουργούν. Αλλά ξέρεις κάτι; Δεν ήρθα εδώ να μιλήσουμε γενικά και αόριστα για άλλους ανθρώπους, ήρθα να βοηθήσω εσένα, άσχετα αν αυτά που θα σου πω μπορεί να ισχύουν και για άλλους”.
“Είμαι σε σύγχυση, δεν καταλαβαίνω αυτά που μου λες. Σε φοβάμαι και δε θέλω τη βοήθειά σου”, απαντώ θυμωμένος, αλλά κατά βάθος είμαι γεμάτος περιέργεια για όσα έχει να μου πει.
Αν διαγνωστείς με καρκίνο δεν τελειώνει η ζωή σου. Σου δίνεται μια ευκαιρία να την κάνεις πιο ουσιαστική και αληθινή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Όλα τα έσοδα του συγγραφέα θα διατεθούν υπέρ του συλλόγου Κ.Ε.ΦΙ.
Λίγα λόγια για το συγγραφέα
Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΕΦΕΡΛΗΣ γεννήθηκε το 1950 στο χωριό Σέκουλα Ολυμπίας του Νομού Ηλείας, όπου και τέλειωσε το Δημοτικό, συνεχίζοντας κατόπιν στο Γυμνάσιο Ανδρίτσαινας. Αποφοίτησε από τη Γυμναστική Ακαδημία στην Αθήνα και υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος αξιωματικός καταδρομών και αλεξιπτωτιστής. Πήγε στη Σουηδία για να σπουδάσει αθλητική ψυχολογία, αλλά μετά από ενάμιση χρόνο σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης άλλαξε κατεύθυνση και συνέχισε στην ιατρική στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα. Πήρε την ειδικότητα του ορθοπεδικού χειρουργού στο Νοσοκομείο Καρολίνσκα, όπου και εξειδικεύτηκε στη χειρουργική της σπονδυλικής στήλης. Στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα εκπόνησε και τη διδακτορική του διατριβή με θέμα «Οξεία οσφυαλγία – ισχιαλγία». Είναι παντρεμένος, έχει δύο παιδιά και δύο εγγονές. Λίγο καιρό μετά τη διάγνωση κακοήθους όγκου στον εγκέφαλο ξεκίνησε και συνεχίζει ένα μεγάλο ταξίδι, το πιο σημαντικό της ζωής του. Το ταξίδι του με τον καρκίνο, τις εμπειρίες του από σεμινάρια για καρκινοπαθείς και σεμινάρια αυτογνωσίας, την ολιστική αντιμετώπιση της ασθένειας καθώς και την ενεργειακή ιατρική περιγράφει σε αυτό το βιβλίο, ευελπιστώντας να συνεισφέρει στη μεταβολή της αντίληψης που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία ότι ο καρκίνος ισούται με θάνατο.
