Posts From admin
Μια αληθινή ιστορία ήταν το έναυσμα της συγγραφής αυτού του βιβλίου, με τίτλο «ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΧΙΟΝΙ ΣΤΑ ΜΑΛΛΙΑ», της Schulman Ninni που στην χώρα μας κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος, σε μετάφραση της Χριστίνας Μανιά από τη γαλλική γλώσσα. Πρόκειται για ένα συναρπαστικό, πολυπρόσωπο, αγωνιώδες αστυνομικό και κοινωνικό μυθιστόρημα μέσα στο οποίο, ενώ οι ανατροπές και οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές και συνυπάρχουν στοιχεία θρίλερ, αγωνίας και φόβου, ο
Η Ιντιάνα (μαμά) είναι μια γυναίκα που το μόνο που βλέπει και θέλει για τους άλλους είναι το καλό. Η Αμάντα (κόρη) μια πανέξυπνη έφηβη που της αρέσουν πολύ τα μυστήρια και ο τρόπος να τα λύσει, γι’αυτό και έφτιαξε ένα παιχνίδι στο internet στο οποίο είναι αρχηγός. Ο Μπομπ Μαρτίν (μπαμπάς) διακεκριμένος ντεντέκτιβ. Ο Τζάκσον (παππούς) βοηθός και στήριγμα της Αμάντα και της Ιντιάνα. Η συγγραφέας αρχίζει με την
«.. Πώς μυρίζει έτσι ο έρωτας! Πώς ποτίζει τα πάντα και γεμίζει γωνιές και στιγμές… Πόσο καιρό είχε να μυρίσει έρωτας στο σπίτι μας… Πόσο καιρό είχε να ονειροπολήσει κάποιος κάτω από το κουμκουάτ μου; …» Η Πηνελόπη Κουρτζή, εμφανίστηκε στην σκηνή της Ελληνικής λογοτεχνίας, για πρώτη φορά, τον Οκτώβριο του 2016, όταν οι εκδόσεις Ψυχογιός, κυκλοφόρησαν το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Κουμκουάτ, εκεί όπου ρίζωσε η αγάπη» αν
«… Αυτό που ήξερα και ήμουν βέβαιη ήταν η βαθύτερη ανάγκη μιας φυγής. Πάντα ήθελα να φεύγω. Να πετάει η ψυχή μου σαν τα πουλιά. Να νιώθω την γλύκα μιας ατέλειωτης φυγής. Όχι να φεύγω για άλλους τόπους. Από την ίδια τη ζωή μου να φεύγω. Να ρίχνω τα «στοπ» στον δρόμο μου. Να γκρεμίζω τις πινακίδες που σηματοδοτούσαν διαδρομές. Να πατάω στις διαχωριστικές γραμμές. Ν αψηφώ τα όρια της
«…Τα παλιά σπίτια έχουν την τάση να μαζεύουν ιστορίες. Θαρρείς και το κτίσμα ήταν το χοντρό εξώφυλλο κι οι στιγμές παρέμεναν προστατευμένες μέσα του…» Ένα βιβλίο το «Η ΣΚΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ» του Κων/νου Κέλλη, από τις εκδόσεις Κέδρος, που δύσκολα μπορείς να αναφερθείς σε αυτό. Και αυτό έγκειται στο γεγονός ότι πέρα από αυτό που επέλεξε ο συγγραφέας και ο εκδότης να δώσει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου δεν μπορείς να
Η «Ιφιγένεια» είναι μια κατάθεση ψυχής της 50χρονης, σήμερα, ηρωίδας πρώτον για να λυτρωθεί η ίδια και δεύτερον για να λυτρώσει άλλους που βίωσαν παρόμοιες καταστάσεις με αυτή. Είχε έναν πατέρα βίαιο προς όλη την οικογένεια, μια μητέρα που υπέμενε στωικά τα όσα συνέβαιναν, χωρίς να ανοίγει την αγκαλιά της να προστατεύσει τα παιδιά της και μια αδερφή που τον μισούσε από όταν ήταν μωρό. Η Ιφιγένεια 7 χρόνο κορίτσι
Κανείς άνθρωπος δε μπορεί να ξέρει τι σημαίνει ζωή κι ευτυχία, τι σημαίνει κόσμος, φροντίδα κι εμπιστοσύνη, τι σημαίνει το οτιδήποτε, μέχρι που αποκτά ένα παιδί, το δικό του παιδί για την ακρίβεια, και μαθαίνει μέσω της αγάπης που δίνει και παίρνει αφειδώλευτα από αυτό, μέσω αυτής της συναρπαστικής αλληλεπίδρασης, να χαρτογραφεί το νόημα των πάντων από την αρχή. Τότε μόνο αντιλαμβάνεται πως ένα παιδί δεν είναι παρά το αδιάλλακτο
Η αστείρευτη φαντασία των ανθρώπων μπορεί να δημιουργήσει αριστουργήματα σε πολλούς τομείς. Όταν πρόκειται για μια ιστορία φαντασίας στη λογοτεχνία, τότε οι λάτρεις του είδους μπορούν να ξεφύγουν εντελώς από τη σκληρή πραγματικότητα και να ζήσουν για λίγες στιγμές, όσο διαρκεί τουλάχιστον η ανάγνωση, σε έναν κόσμο διαφορετικό, μαγικό, με τους κακούς να κυριαρχούν και τους καλούς να παλεύουν για την επικράτηση της δικαιοσύνης. Στο πρώτο της βιβλίο η Χριστίνα
«… Σκοτάδι, τα πάντα βυθισμένα στο σκοτάδι. Πόνος. Στην αρχή μακριά, ύστερα πιο κοντά και στο τέλος κομμάτι της πραγματικότητας. Κομμάτι μου… Μολονότι εξακολουθούσε να επικρατεί σκοτάδι, τον πόνο μπορούσα να τον δω. Αναλαμπές κίτρινες, κόκκινες και μπλε, πυροτεχνήματα έσκαγαν αθόρυβα πίσω από τα κλειστά μου βλέφαρα…» Το γνωστό, σε όλο το αναγνωστικό κοινό πλέον, δημοσιογραφικό αλλά και συγγραφικό-λογοτεχνικό ζευγάρι, που υπογράφει τα βιβλία του με το ψευδώνυμο Nicci French,
Λένε πως τα αόρατα νήματα είναι οι ισχυρότεροι δεσμοί, αυτά που διασφαλίζουν τη συνοχή ανάμεσα στο σήμερα και το χθες, αυτά που συνδέουν τις μοίρες των ανθρώπων μεταξύ τους, κι αυτά που προσδίδουν στο «μαζί» ιερή σημασία. Χάρη σ’ αυτά, παύει η ζωή να μοιάζει με τροπική ξένη χώρα, και για όλους τους συναισθηματικούς μουσώνες που την πλήττουν, πάντα υπάρχουν εξηγήσεις. Φτάνει κανείς να σηκώσει μία λίθο του παρόντος,
