Στο πάρκινγκ ενός εστιατορίου διαπληκτίζεται ένα ζευγάρι: ο Μπορίς και η Αντρεά. Θα γευμάτιζαν σε αυτό το εστιατόριο. Ξαφνικά ο Μπορίς κλείνει απότομα την πόρτα του αυτοκινήτου και κάνει λίγο όπισθεν για να φύγει, τότε ακούγεται μια κραυγή. Χτύπησε μια ηλικιωμένη γυναίκα, την Υβόν. Η Υβόν είναι ξαπλωμένη στο έδαφος ασάλευτη.
Ο Μπορίς ζητάει συγγνώμη από τον γιό της τον Ερίκ και τη νύφη της Υβόν, την Φρανσουάζ. Τελικά το ατύχημα ήταν ελαφρό. Σιγά σιγά η Υβόν σηκώνεται με την βοήθεια της Αντρεά, που είναι βοηθός σε φαρμακείο και ξέρει από πρώτες βοήθειες.
Στο ίδιο εστιατόριο ο Ερίκ και η Φρανσουάζ θα γιόρταζαν τη βραδιά αυτή τα γενέθλια της Υβόν.
Η Φρανσουάζ αναγνωρίζει τον Μπορίς και του λέει ότι είναι η φίλη της γυναίκας του της Πατρισιά.
Ο Ερίκ καλεί το ζευγάρι να πιούνε ένα ποτήρι σαμπάνια για να γιορτάσουνε τα γενέθλια της μητέρας του, που της χαρίσανε τη ζωή. Η Αντρεά πρόθυμα δέχεται την πρόταση του Ερίκ ενώ ακολουθεί απρόθυμα ο Μπορίς.


Μπαίνοντας στο εστιατόριο γίνονται οι συστάσεις και έτσι γνωρίζονται καλύτερα. Η Φρανσουάζ ρωτάει ποια είναι η γυναίκα που συνοδεύει ο Μπορίς. Όταν καταλαβαίνει ότι είναι μια εξωσυζυγική σχέση τους ανακοινώνει ότι δεν γίνεται να μην το πει στη φίλη της την Πατρισιά. Ο Μπορίς εκνευρισμένος από την δήλωση της Φρανσουάζ θέλει να φύγουν, αλλά η Αντρεά παραμένει ακόμα στην παρέα και μάλιστα λέει στην Φρανσουάζ ότι: «αν θέλετε να πείτε στην Πατρισιά γι΄ απόψε, δεν έχει κανένα πρόβλημα».
Ο Μπορίς τραβά την Αντρεά να φύγουν αλλά εκείνη επιμένει να μείνουνε με τον Ερίκ, την Υβόν και την Φρανσουάζ. Ο Μπορίς ρίχνει την ευθύνη στην Αντρεά ότι από τη μούρλια της, κατέστρεψε τη βραδιά τους και θέλει να καταστρέψει και τη βραδιά αυτών των τριών ανθρώπων. Η Αντρεά θέλει να φύγει κι όλο μένει, μένει, μένει…
Η βραδιά έχει απορυθμιστεί, η Φρανσουάζ έχει απορρυθμιστεί και η Υβόν λόγω άνοιας, έχει και αυτή απορρυθμιστεί.
Ο Μπορίς πήγε να καλέσει ένα ταξί να φύγει η Αντρεά. Ο Μπορίς την καλεί να φύγουνε και να αφήσουν την παρέα να γευματίσουν και να γιορτάσουν τα γενέθλια της Υβόν, αλλά αυτή παραμένει διότι πεινάει και διψάει.
Η Αντρεά ζητά από τον Μπορίς να φύγει και να την αφήσει. Όλοι είναι εκνευρισμένοι. Η κατάσταση έχει ξεφύγει και η Αντρεά μοιράζει χάπια καταθλιπτικά στον Ερίκ και την Φρανσουάζ.
Η Αντρεά και ο Μπορίς μένουν μόνοι τους αφού οι υπόλοιποι κάθονται για φαγητό. Την πιάνει και προσπαθεί να τη σύρει με τη βία προς το αυτοκίνητο. Εκείνη αντιστέκεται και τον χτυπάει…
Αν και αρχικά τα πράγματα είναι άκρως πολιτισμένα, σταδιακά η συνάντηση ξεφεύγει από τον έλεγχο και η ένταση ανάμεσα στις δύο οικογένειες αρχίζει να μεγαλώνει, μέχρι που επέρχεται η έκρηξη. Η αρχικά ευγενική συζήτηση σύντομα μετατρέπεται σε προφορικό πόλεμο με αποτέλεσμα και οι πέντε ήρωες να αποκαλύψουν τον πραγματικό τους εαυτό. Οι κωμικές σκηνές αλληλοεξευτελισμού κρύβουν την τραγικότητα των ανθρώπινων σχέσεων και την αδυναμία ειλικρινούς και ουσιαστικής επικοινωνίας.


Όλα συμβαίνουν μέσα σε μία-μιάμιση ώρα, χωρίς κενά, χωρίς “πέντε λεπτά αργότερα”, για να προσδώσουν στην κατάσταση αμεσότητα και ακρίβεια. Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για μια μέγιστη χρονική συμπύκνωση.
Ένα βιβλίο για τις σχέσεις των σύγχρονων ζευγαριών, για τα υπαρξιακά αδιέξοδα, για τη βία, για τη διασκέδαση, για τα γηρατειά, για την άνοια, για τα νιάτα, για την ψυχανάλυση, για τα ψυχοφάρμακα, για τις εξωσυζυγικές σχέσεις, για τα παιχνίδια εξουσίας, για την υποκρισία της κοινωνικής συμπεριφοράς και του καθωσπρεπισμού, για την ανταλλαγή επιφανειακών φιλοφρονήσεων, για την ατμόσφαιρα της ανίας και τη διεκπεραιωτική διάθεση των ζευγαριών.
Η ανταλλαγή επιφανειακών φιλοφρονήσεων, ο διάλογος για την τέχνη καλύπτουν την αμηχανία της πρώτης γνωριμίας.
Η Γιασμίνα Ρεζά, από τις πιο φωτεινές, δραστήριες και διεθνώς αναγνωρισμένες φωνές της σύγχρονης γαλλικής κουλτούρας.
Η Γιαμίνα Ρεζά πέτυχε στο έργο αυτό να συνδυάσει με τρόπο εκπληκτικό το τραγικό με το κωμικό στοιχείο, διότι η ίδια η ζωή δεν είναι ποτέ μόνο το ένα ή μόνο το άλλο…
Ένα βαθύ αλλά και διασκεδαστικό μυθιστόρημα σχέσεων με στοιχεία φαρσοκωμωδίας, από μια συγγραφέα που ξέρει να δανείζεται ό,τι της χρειάζεται από τον θεατρικό λόγο, στον οποίο έχει με επιτυχία θητεύσει.
Ο κάθε άνθρωπος είναι μοιρασμένος ανάμεσα στην πραγματικότητα και στις επιθυμίες του, ανάμεσα στο ορατό και στο αόρατο, στο εδώ και το αλλού. Και το “ανάμεσα”, είναι ίσως ο μοναδικός τόπος, ο ου-τόπος της ελευθερίας. Το να βρίσκεται κανείς στον τόπο αυτό, σε μια λεπτή ισορροπία, κάνει τη ζωή πιο ανάλαφρη και τελικά λιγότερο οδυνηρή.
Μέγιστη ανατόμος του ανθρώπινου ψυχισμού, η Γιασμίνα Ρεζά φωτίζει τις αδυναμίες και τις αντιφάσεις των ηρώων της, χωρίς να κρίνει ή να νουθετεί. Η ευφυΐα με την οποία περιγράφει την αγωνία που εμπεριέχεται σε κάθε είδους ψευδαίσθηση αγγίζει τον αναγνώστη-θεατή με τρόπο άμεσο και καταλυτικό. Η γραφή της, λαμπερή και κοφτερή σαν λεπίδα, προκαλεί το γέλιο αλλά και τη θλίψη για το παράλογο της ύπαρξης, ισορροπώντας αριστοτεχνικά ανάμεσα στη σοβαρότητα και την ελαφράδα, ανάμεσα στις επιθυμίες και τη ματαίωσή τους, τις ελπίδες και τις διαψεύσεις τους.
Διαβάστε το.


Η Γιασμίνα Ρεζά γεννήθηκε στο Παρίσι το 1959 από μητέρα Ουγγαρέζα και πατέρα Ρωσο-Ιρανό. Τα θεατρικά της έργα έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 35 γλώσσες και έχουν παρουσιαστεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Έχει τιμηθεί με τα σημαντικότερα βραβεία. Αναλυτικά, η Γιασμίνα Ρεζά είναι θεατρική συγγραφέας (“Le dieu du carnage”, “Une piece espagnole”, “Trois versions de la vie”, “L’homme du hasard,” “Art”, “La traversee de l’hiver”, “Conversations apres un enterrement”), πεζογράφος (“L’aube le soir ou la nuit”, “Nulle part”, “Dans la luge d’Arthur Schopenhauer”, “Adam Haberberg”, “Une desolation”, “Hammerklavier”), σεναριογράφος (“Chicas”), σκηνοθέτις στο θέατρο (“Le dieu du carnage”) και τον κινηματογράφο (“Chicas”) και ηθοποιός θεάτρου (“Dans la luge d’Arthur Schopenhauer”, “Trois versions de la vie”).

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave