ΣΚΕΨΕΙΣ - ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΩΝ
Το Λουλούδι της Λίμνης, Γιάννης και Μαρίνα Αλεξάνδρου Είδος Μυθιστόρημα Εποχής Βαθμολογία: 8/10 http://stonasterismotouvivliou.blogspot.gr/2015/07/blog-post_31.html της Ελισσάβετ Μαρίας Δέδε Θέμα: Ελληνική πεζογραφία Εκδότης: Λιβάνης- Νέα Σύνορα Επιμέλεια: Άγης Μπράτσος Σελίδες: 352 ISBN: 9789601429472 Ημ. Έκδοσης: 11/06/2015 Τιμή Από 16,80 – 15,12ευρω Το συγγραφικό ζεύγος Γιάννη και Μαρίνας Αλεξάνδρου φέτος εμπλούτισε το συγγραφικό του έργο συνδυάζοντας την αγάπη του στην Ιστορία με μια αστυνομική χροιά, παραδίδοντάς μας ένα ξεχωριστό βιβλίο εποχής. ΠΕΡΙΛΗΨΗ
«Αν θέλεις να κρατήσει η ζωή σου για πάντα, μην την παρομοιάζεις μ’ αυτή τη νύχτα, γιατί μπορεί να μην υπάρξει άλλη τέτοια ποτέ. Κι αυτή εδώ, όταν ξημερώσει, τελειώνει. Ζήσε την, απλά. Μη σκέφτεσαι το μετά, γιατί μπορεί να είναι ίδιο με το χτες». Ο έρωτας όταν ωριμάσει, γίνεται βαθιά αγάπη και μπορεί να κρατήσει για πάντα! Όποιος είναι τυχερός και τολμηρός ώστε να καταφέρει να νιώσει αυτή τη
«Σαν κύμα του Βοσπόρου ήρθε να ξεψυχήσει ήρεμα στην άκρη του μυαλού του η νοσταλγία. Όχι, δεν έχουν θέση στη ζωή του τώρα παλιές θύμησες. Εδώ στην πατρίδα τις εικόνες της παλιάς ζωής του θα διαδεχθούν καινούριες». Στο πρωτόλειό της η συγγραφέας μάς συστήνεται με ένα μαγευτικό οδοιπορικό στον Βόσπορο, στις συνοικίες και στα χωριά που τον περιβάλλουν. Επιλέγει να μας παρουσιάσει μέσω της μυθοπλασίας ιστορίες των κατοίκων της Πόλης
«Στο πάτωμα δίπλα στο τηλέφωνο, θα βρεις ένα όπλο. Μέσα έχει μόνο μία σφαίρα. Για τον Σαμ ή για εσένα. Αυτό είναι το τίμημα για την ελευθερία σου. Πρέπει να σκοτώσεις για να ζήσεις. Θες να ζήσεις, Έιμι;» Α ΜΠΕ ΜΠΑ ΜΠΛΟΜ… ένα παιχνίδι… ένα παιδικό παιχνίδι… Μόνο που το συγκεκριμένο μυθιστόρημα δεν είναι καθόλου παιδικό! Τι έχει μεγαλύτερη σημασία στη ζωή; Να ζήσεις με οποιοδήποτε τίμημα, να κάνεις τη
Δύο νέες γυναίκες, τις χωρίζει ένας αιώνας, τις ενώνει η αποφασιστικότητά τους να παλέψουν γι’ αυτό που αγαπούν περισσότερο, όποιο κι αν είναι το κόστος. Μια ιστορία αγάπης είναι πάντα μια καλή «συνταγή» για να έχει ως θέμα ένα μυθιστόρημα. Όμως όταν αυτή η ιστορία περιγράφει άγνωστες πτυχές μιας άλλης εποχής, το πιο σκληρό κομμάτι στην ανθρωπότητα -έναν πόλεμο- και μάλιστα τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο, εκατό χρόνια πριν… τότε έχει
«Σαν τα φύλλα του καπνού ήταν, Νικόλα μου, η αγάπη μας. Το άρωμά της δεν χάθηκε ποτέ…» Το συγγραφικό δίδυμο κατάφερε και πέτυχε να στήσει ένα μυθιστόρημα ατμοσφαιρικό, νοσταλγικό, πολυδιάστατο που κινείται με άνεση σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και μεταπηδά σε διαφορετικούς τόπους. Ένα μυθιστόρημα γεμάτο εικόνες, συναισθήματα και αγάπη για τον τόπο καταγωγής τους. Οι συγγραφείς περιγράφουν με ικανότητα τη δύσκολη ζωή των κατοίκων της καβαλιώτικης υπαίθρου σε
«Στο τέλος όλα βρίσκουν τη λύση τους. Η ζωή η ίδια φροντίζει γι’ αυτό με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Όλα έχουν μια αρχή κι ένα τέλος. Τίποτα δεν διαρκεί για πάντα». Ανατριχιαστικά αληθινό, αφάνταστα σκληρό όσον αφορά τις περιγραφές των συναισθημάτων του θανάτου, τόσο σοκαριστικές γιατί πολύ απλά είναι πραγματικές, όπως αυτές που μόνο όσοι έχουν βιώσει κάτι αντίστοιχο στη ζωή τους μπορούν να αντιληφθούν! Τι μπορεί να
Θύματα Ενός Ονείρου Σιωπής Ένα από τα πιο ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ μυθιστορήματα που διάβασα ποτέ, είναι και «Η Παναγία των δελφινιών»! Αυτό που δεν είναι αυτό το βιβλίο είναι… συνηθισμένο… προβλέψιμο… βαρετό… Είναι τόσα και τόσα άλλα!!! Είναι μαγεία που ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σου… είναι λέξεις, προτάσεις, αισθήσεις… Παραθέτω μερικές… «Λίγα χτυπήματα καρδιάς μακριά της…» «Το απρόσμενο κακό αν είναι να ’ρθει, θα ’ρθει. Δε θα το εμποδίσει η ανησυχία μου…»
«…Πριν από λίγο είπες πως το καλό μπορεί να συνυπάρξει με το κακό. Γιατί να μην μπορεί και η χαρά να συνυπάρξει με τη θλίψη; Έτσι είναι η ζωή, γλυκιά μου. Ακόμη δεν το κατάλαβες; Γεμάτη αντιφάσεις. Ίσως γι’ αυτό να είναι και τόσο όμορφη». Πιερίνα. Ένα κορίτσι που, αν και μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια και χωρίς τη μητρική αγάπη, εγκαταλειμμένο στο έλεος ενός πατέρα μέθυσου, είναι γεμάτο με όλη
«Έτσι είναι η ζωή. Φως που εναλλάσσεται με το σκοτάδι. Ξαστεριά που σου χαρίζει ελπίδα όταν έχεις βυθιστεί στη θολή αγκαλιά της καταχνιάς». «Αυτή είναι η ομορφιά της ζωής. Να απολαμβάνεις ό,τι σου προσφέρει το σήμερα χτίζοντας πάνω του τα πιο όμορφα όνειρα για το αύριο. Ούτως ή άλλως, τίποτα δεν είναι στάσιμο. Ο χρόνος συνεχίζει να κάνει το ταξίδι του κι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να τον ακολουθούμε». Μέσα σ’
