ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΥ – ΝΤΑΝΟΥ Ένας δρόμος η ζωή μας, που όσο τον περπατάμε τόσο οι αναμνήσεις αυξάνονται και ο χρόνος που μας παρακολουθεί τις θεριεύει. Η Αγρινιώτισσα Μόλλη Βότση, καταξιωμένη πλέον στο χώρο της Ποίησης, περνάει αυτό το μήνυμα στο νέο της ποιητικό βιβλίο, με τίτλο “ο δρόμος με τις αναμνήσεις”, που κυκλοφόρησε αρχές του 2024. Εκτός από το μυθιστόρημα “χάρτινο καράβι” η Μόλλη Βότση έχει εκδώσει τις εξής
Γράφει η Κατερίνα Σιδέρη Η Μαρία Τσατσάκη, είχε μια πρωτότυπη ιδέα. Ζήτησε να της στείλουν μια ατάκα συνυφασμένη με τον έρωτα, διάλεξε όσες κατάφεραν να της ‘μιλήσουν’ και έφτιαξε ιστορίες. 100 ατάκες, δημιούργησαν 100 ιστορίες που έχουμε τη δυνατότητα να διαβάσουμε, να αξιολογήσουμε και μαζί τους να ονειρευτούμε.Άνθρωποι απλοί, καθημερινοί, ερωτευμένοι ή μη, γράφουν τη δική τους ιστορία με γνώμονα την πένα της Μαρίας και γίνονται βιβλίο, ικανό και άξιο
Γράφει η Κατερίνα Σιδέρη Τα λαχανικά αν και πολύτιμα, είναι μια τροφή που τα παιδιά σπάνια συμπαθούν. Σε αυτό όμως το βιβλίο οι μικροί μας φίλοι έχουν τη δυνατότητα να διασκεδάσουν μαζί τους, να τα γνωρίσουν και γιατί όχι να δελεαστούν και να τα δοκιμάσουν.Ένα βιβλίο δημιουργημένο με σκληρό χαρτόνι, κρύβει σε κάθε του σελίδα και μια μικρή έκπληξη. Τραβώντας, γυρνώντας ή σπρώχνοντας και επιστρατεύοντας όλη τους τη φαντασία, βλέπουν
Γράφει ο Κώστας Τραχανάς «Στις πολιτείες του βυθού δεν αναπνέουν, δεν τρώνε, δεν βουλιάζουν, δεν γελάνε/ Μόνο χαϊδεύονται, ρουφιούνται, τραγουδάνε και ρωτάνε: / «Γιατί άραγε όλοι αυτοί που έχουν κοιμηθεί, κομματιαστεί κι αγαπηθεί/ έχουν βλέμματα υγρά, τα χέρια πάντα ανοιχτά, σαν κάτι να ζητάνε;» Ο Φρανς Κάφκα έγραφε κάποτε: «τα βιβλία που έχουμε ανάγκη είναι εκείνα που πέφτουν σαν το τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής μας». Πάντως αν το
ΝΙΚΟΣ ΨΙΛΑΚΗΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΑΡΜΑΝΩΡ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ➖”Αναρωτιέμαι καθώς γράφω τούτες τις γραμμές τι είναι η ζωή του ανθρώπου. Κι απαντώ: μνήμη και λήθη. Στιγμές που κρησάρισε ο νους, άλλες τις κράτησε κι άλλες τις πέταξε“. Ο βασικός ήρωας στην ΚΡΑΥΓΗ ΤΩΝ ΑΠΟΝΤΩΝ επωμίζεται τον ρόλο του αφηγητή του προσωπικού του ημερολογίου, όπως αυτό καταγράφεται στο μυθιστόρημα της ζωής του. Περιγράφει τις περιπλανήσεις του στον δικό του κόσμο που τον συνθέτουν στρώματα
Αρκεί να διαβάσει κανείς την περιγραφή της μυστικής παπαρούνας για να αναβαπτιστεί και να ανθρωπεύσει. Να φύγουν από πάνω του όλα όσα τον ξαλαργεύουν από τον ίσιο δρόμο της συναδέλφωσης και της ειρήνης, και να ξαναγεννηθούν μέσα του τα δυο παιδιά του Θεού, η αγάπη και η ποίηση. Να νιώσει ότι η αγάπη για τη ζωή, για τον άνθρωπο και τη φύση είναι ο συνεκτικός ιστός της σκέψης του Στράτη
Γράφει η Κατερίνα Σιδέρη Οι περισσότεροι από εμάς, μικροί αλλά και μεγάλοι, γνωρίζουμε ότι ένας μάγος μπορεί και κάνει μαγικά. Πολλά μαγικά κόλπα ικανά να μας τρελάνουν. Ένα από τα συνηθισμένα κόλπα τους είναι ότι μπορούν να βγάζουν από το καπέλο τους κουνέλια!Ναι καλά διαβάσατε!Μπορούν, κάνοντας μαγικά και λέγοντας τις κατάλληλες λέξεις, καταλληλότερες από άλλες να βγάλουν από το καπέλο τους κουνελάκια!Αυτό κάνει και ο μάγος Μίνο της σημερινής μας
Γράφει η Κατερίνα Σιδέρη Σχεδόν 10 χρόνια πριν, στο πανεπιστήμιο Γέιλ φοιτούσε μια ομάδα παιδιών, επτά τον αριθμό, που συνδετικός της κρίκος ήταν ο Λουκ. Δεν αποτελούσαν παρέα. Ο Λουκ ήταν εκείνος που συνδεόταν με καθέναν τους, με διαφορετικό τρόπο. Στο σήμερα, ο Λουκ πεθαίνει και ο Κέβιν μέλος της 7δας αναλαμβάνει να οργανώσει στη μνήμη του ένα αυτοσχέδιο μνημόσυνο, καλώντας τους υπόλοιπους να παραβρεθούν σε ένα ερημικό πανδοχείο.Λουκ.Κέβιν.Κόρι.Άντριου.Αλεσσάντρα.Γκρέις.Κρις.Πλέον όλοι
Γράφει η Βιργινία Αυγερινού Μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, το νέο έργο της Ελένης Πριοβόλου με τίτλο Βαθύ το σκοτάδι πριν την αυγή και με ένα εξώφυλλο που κοσμεί η ξυλογραφία από την Ακολουθία ετεροφθάλμου και αντιχρίστου Χριστοδούλου τού εξ Ακαρνανίας, Βιέννη 1793. Η Ελένη Πριοβόλου γεννήθηκε στο Αγγελόκαστρο Μεσολογγίου. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έχει καταθέσει είκοσι τρία βιβλία για παιδιά και εφήβους, εννέα μυθιστορήματα για μεγάλους,
Λευτέρης Κουσούλης εκδόσεις Αρμός Γράφει: Ο Κώστας Τραχανάς «…Ακούσαμε το τραγούδι της θάλασσας και δεν μπορούμε πια να κοιμηθούμε… μετέωρο, κατάφωτο, ασίγαστο το τραγούδι της θάλασσας. Έξω απ΄ τα παράθυρα το γαληνό κιθάρισμα του μπάτη…Φτιάξαμε τον αυλό μας με τα κόκκαλα που πέταξε χτες βράδυ, μπρος στην αυλή μας, η φουρτούνα τραγουδώντας. Άκουσε το τραγούδι μας μητέρα, το τραγούδι του νέου ταξιδιού… Η θάλασσα δεν κλαίει. Τ ρ α γ