Το «Να ταΐζεις τη φωτιά» της Ιουλίας Ιωάννου είναι ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα που ισορροπεί ανάμεσα στη φαντασία και στην πραγματικότητα ενώ ταυτόχρονα παίζει με το μυαλό του αναγνώστη αναμιγνύοντας τη μετεμψύχωση, τη θέληση για εκδίκηση και τη μαγεία με τη δύναμη του έρωτα και με την αποφασιστικότητα της Μοίρας.
Γράφει : Ο Κώστας Α. Τραχανάς Ο Χάμεντ Μπιν Ακίλ κατασκευάζει μια καλειδοσκοπική αφήγηση μικρότερων ιστοριών που φασματικά εισχωρούν η μια στην άλλη. Βίοι παράλληλοι και τεμνόμενοι, αφετηρίες και κομβικά σημεία επαναπροσδιορισμού, αναβαπτισμού και ανακατεύθυνσης διέπουν την εξιστόρηση ενός πολυδιάστατου, μικρού αλλά δαιδαλώδους μυθιστορήματος στο οποίο πραγματεύεται τη σύνδεση και την αλληλεπίδραση μεταξύ Στωικισμού-Τέχνης-Μουσικής- Έρωτος-εποχής των λουλουδιών-σύγχρονης Σαουδικής Αραβίας. Αυτό που ενώνει τους ήρωες του μυθιστορήματος είναι η αγάπη τους
Γράφει η Κατερίνα Σιδέρη Ο σημερινός μας ήρωας είναι ένα μικρό και χαριτωμένο ελεφαντάκι που το λένε Οζίρ. Ζει στη σαβάνα, του αρέσει να παίζει με τον μπαμπά του, αλλά του αρέσουν και οι σκανταλιές, όπως σε όλα τα μικρά παιδάκια και ζωάκια.Έτσι λοιπόν και στην ιστορία μας, ο Οζίρ ενώ έπαιζε με τον μπαμπά του και ενώ πλησίαζε η ώρα για το μπάνιο του, εξαφανίστηκε!Ο μπαμπάς ελέφαντας, άρχισε να
Γράφει: Ο Κώστας Α. Τραχανάς Pro bono. Η λατινική φράση «Pro bono (publico)» σημαίνει «για το (κοινό/δημόσιο καλό» και χρησιμοποιείται για τη δωρεάν παροχή -νομικών συνήθως υπηρεσιών. Νοέμβριος 2013. Ρίγα Λετονίας.Ένας κρότος δυνατός κι ένα τρίξιμο μεταλλικό σαρώνουν τον χώρο του σουπερμάρκετ Globus. Μια γυναίκα στρέφει το βλέμμα της προς τα πίσω στο βάθος του καταστήματος και βλέπει μέρος της οροφής να υποχωρεί, κομμάτια ολόκληρα γυψοσανίδας να διαλύονται μπροστά στα
Γράφει η Κατερίνα Σιδέρη Το σημερινό βιβλίο μπορεί να είναι ολιγοσέλιδο, όμως οι σταθμοί και οι εικόνες που φιλοξενεί εντός του, είναι ικανές να σε ταξιδέψουν σε έναν κόσμο που σήμερα για πολλούς φαντάζει άγνωστος.Η συγγραφέας του, θα ανοίξει το δικό της χρονοντούλαπο και θα μοιραστεί μαζί μας πολλά, από αναμνήσεις και γεγονότα έως και σπάνιες προσωπικές φωτογραφίες στις οποίες ποζάρουν διάσημοι ή και όχι.Θα μας εκμυστηρευτεί ιστορίες από τα
Γράφει: Ο Κώστας Α. Τραχανάς Ρώμη,1609. Ο Ιταλός ζωγράφος Φραντσέσκο Αλμπάνι είχε φιλοτεχνήσει το ανάκτορο του προστάτη του κόμη Βιτσέντσο Ιουστινιάνη Λόγγου. Τώρα ο προστάτης του, του ζήτησε να πάει στο νησί Χίο του Αιγαίου και σε μια τοιχογραφία να απεικονίσει τον πρόγονό του Ιωάννη Ιουστινιάνη Λόγγο, τη στιγμή που πληγώνεται πολεμώντας πάνω στα τείχη της Κωνσταντινούπολης. Ο Ιωάννης είχε πολεμήσει πλάι στον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, καθ΄ όλη τη διάρκεια
Γράφει: Ο Κώστας Α. Τραχανάς 1933. Πόλη Ντ. της Γερμανίας.Ο Έριχ Κράκαου είναι βιρτουόζος σολίστας του βιολοντσέλου στη δημοτική ορχήστρα της πόλης Ντ., ένας εξαιρετικά προικισμένος μουσικός, ένας τίμιος χαμηλών τόνων και εργατικός άνθρωπος, του οποίου η παρουσία αποτελούσε τιμή για το ίδρυμα της πόλης, και θα συνέχιζε ακόμη να αποτελεί τιμή αν δεν είχε ένα ψεγάδι, ένα ψεγάδι που στις μέρες του 1933 θεωρείται φοβερό: Είναι Εβραίος. Αυτό το
Γράφει η Κατερίνα Σιδέρη Η σημερινή μας ιστορία, έχει την αφετηρία της στο σπίτι του Άγγελου και της Χριστίνας. Ο Άγγελος που του αρέσει να φορά ριγέ κάλτσες, ξαφνικά έχει βαρεθεί ένα ζευγάρι που κάποτε ήταν οι αγαπημένες του. Δεν τις θέλει άλλο, αλλά δεν θέλει να τις πετάξει, με αποτέλεσμα οι κάλτσες να γίνουν γαντόκουκλες.Η Κάλτσα και ο Καλτσάκης γίνονται ήρωες στις ιστορίες των παιδιών, παίζουν στο κουκλοθέατρο με
Γράφει η Κατερίνα Σιδέρη Κάθε φορά που παίρνω στα χέρια μου ένα βιβλίο, λαμβάνει χώρα το ίδιο σχεδόν τελετουργικό. Μυρίζω τον εσωτερικό του κόσμο, ξεφυλλίζω και χαϊδεύω τις σελίδες του, ταξιδεύω με την εικόνα του εξωφύλλου περιπλανώμενη στα μονοπάτια που ανοίγει και στέκομαι να ξαποστάσω στον τίτλο του. Πάντα ο τίτλος του βιβλίου κάτι θέλει να μας αποκαλύψει, κάτι θέλει να μας πει.Ο τίτλος του σημερινού βιβλίου με προβλημάτισε ιδιαίτερα.
Κωνσταντίνος Λουκόπουλος Εκδόσεις Κάκτος Γράφει: Ο Κώστας Α. Τραχανάς Γιατί αξίζει να ασχολούμαστε με την ελληνική μυθολογία; Τι έχει να μας προσφέρει κάτι το οποίο ανήκει στο παρελθόν και μιλά για πρόσωπα και καταστάσεις που γεννήθηκαν μέσα από την ανθρώπινη φαντασία; Ποιος κάθεται τώρα να ασχοληθεί με θεούς, ήρωες και τέρατα και με αυτά που φαντάζονταν οι αρχαίοι Έλληνες όταν κοιτούσαν τον νυχτερινό ουρανό; Μήπως τελικά, τα ίδια προβλήματα, οι