Συγγραφέας του βιβλίου «Κάτι από μένα» – Εκδόσεις «Γράφημα»
Σ’ έναν επινοημένο υπέροχο παραθαλάσσιο τόπο, όπου η ζωή κυλά διαφορετικά και οι άνθρωποι απολαμβάνουν αυτά που απλόχερα τους προσφέρει η φύση, μας ταξιδεύει με το νέο του βιβλίο ο John Emmans. Σέλινγκτον το ονόμασε και είναι το μέρος που θα ήθελε να ζήσει τα γεράματά του και μάλλον το ίδιο θα θέλουμε να κάνουμε κι εμείς μετά την ανάγνωση του μυθιστορήματος. Εκεί, συναντούμε πέντε ήρωες και παρακολουθούμε τη ζωή τους που έχει αρκετές αναγνωστικές εκπλήξεις. Ανάμεσά τους κι ένας λευκός καρχαρίας, που ο συγγραφέας του έδωσε ένα σημαντικό οικολογικό ρόλο. Όπως λέει στο Vivlio-life ο συγγραφέας «Δεν είμαστε μόνοι μας στον πλανήτη, η φύση αντεπιτίθεται, τιμωρεί την ανθρώπινη υπεροψία», κάτι που πιστεύω μας βρίσκει όλους σύμφωνους. Αυτό που κυριαρχεί, πάντως, στην ανάγνωση, είναι η ελπίδα και η αγάπη, «δυο λέξεις που δυστυχώς κοντεύουν να γίνουν παρωχημένες».
O τίτλος του νέου μυθιστορήματός σας, έχω την αίσθηση, πως κυριολεκτεί. Πως η ιστορία που κρύβεται στις σελίδες του, δηλαδή, είναι κάτι από σας. Είναι έτσι;
Καταρχάς, σας ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δίνετε να μιλήσω για το νέο μου βιβλίο.
Ναι, το «Κάτι από μένα» είναι κάτι από μένα, σκόρπια κομμάτια του παρελθόντος και του παρόντος, ένα γαϊτανάκι εμπειριών, αναμνήσεων, ανησυχιών, εσωτερικών συγκρούσεων και αναζητήσεων… Ήθελα να θίξω κάποια πολύ σοβαρά ζητήματα για να προβληματίσω τον αναγνώστη και την ίδια στιγμή να του δώσω την ευκαιρία να ταξιδέψει μακριά από την σκοτεινή και άτεγκτη καθημερινότητά μας, να σελαγίσω με τον δικό μου τρόπο την ελπίδα. Δεν είναι όλα αρνητικά γύρω μας, πιστεύω πως ακόμη υπάρχει αγάπη και ανθρωπιά εκεί έξω, κάτι από εμάς…
Η ιστορία σας διαδραματίζεται σ’ ένα παραθαλάσσιο θέρετρο, το Σέλινγκτον. Η αλήθεια είναι πως δε μας είναι ιδιαίτερα γνωστό. Ποια είναι η σχέση σας με τον συγκεκριμένο τόπο, που βρίσκεται και πώς τον περιγράφετε;
Το Σέλινγκτον είναι ένα παραθαλάσσιο θέρετρο στην ανατολική ακτή της χώρας, δημιούργημα της φαντασίας μου, το μέρος που θα ήθελα να ζήσω τα γεράματά μου. Εκεί, λοιπόν, με θέα τον άγριο Ατλαντικό (μεγάλος έρωτας ο Ατλαντικός!) και τις χρυσαφένιες παραλίες με τους γοητευτικούς αμμόλοφους, έστειλα τους ήρωές μου για να βγάλουν από μέσα τους όλα εκείνα που τους τυραννούσαν χωρίς φειδώ. Η ζωή στο Σέλινγκτον κυλά διαφορετικά απ’ ότι στην οχληρή μεγαλούπολη, οι ευγενικοί και φιλήσυχοι κάτοικοι ζουν κολυμπώντας στη θάλασσα, κάνοντας βόλτες στην ξύλινη προβλήτα και τα γραφικά σοκάκια, απολαμβάνοντας καλό και ποιοτικό φαγητό στα φημισμένα εστιατόρια ή κάνοντας ταξιδάκια αναψυχής στο νησάκι Λόμπστερ, το οποίο βρίσκεται απέναντι από το Σέλινγκτον.
Πέντε ήρωες μονοπωλούν το αναγνωστικό μας ενδιαφέρον. Ποια ονόματα τους δώσατε, που ζουν και ποια είναι η μεγαλύτερη αδυναμία του καθενός;
Οι περισσότεροι που θα διαβάσουν το βιβλίο θα συμφωνήσουν πως οι ήρωες είναι τέσσερις. Κι όμως, οι ήρωες, όπως πολύ σωστά τονίζετε, είναι πέντε. Τέσσερις άνθρωποι κι ένα ακριβοθώρητο ψάρι, το οποίο, δυστυχώς, αναγκάστηκα να περιορίσω, δηλαδή να κόψω σκηνές με την παρουσία του, για να μην ξεφύγει σε έκταση το βιβλίο.
Η ελληνικής καταγωγής Κάθριν Τζόνσον, η Κατερίνα της καρδιάς μου, προσφάτως χωρισμένη, εγκαταλείπει τη μεγαλούπολη για να βρει τον εαυτό της και ταξιδεύει μέχρι το Σέλινγκτον. Ο Κένεθ Κάμερον, ένας γοητευτικός δικηγόρος και επίδοξος συγγραφέας, ο οποίος επισκέπτεται το Σέλινγκτον για να γράψει το βιβλίο του.
Ο διάσημος και εκκεντρικός ηθοποιός, Ντάρεν Λόρενς, ένας θρύλος του Χόλιγουντ, περνά τα γεράματά του σε ένα σπίτι με απρόσκοπτη θέα.
Η Άσλει Ρόμπερτσον, ιδιοκτήτρια του καλύτερου εστιατορίου της πόλης, μια βασανισμένη γυναίκα, η οποία προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της μετά την απώλεια του συζύγου της.
Τέλος, ο μεγάλος λευκός καρχαρίας, ένα στοιχειό της θάλασσας, ένας αστικός θρύλος, ένα πλάσμα που έρχεται για να θυμίσει στον άνθρωπο πως δεν είναι μόνος του στον πλανήτη.
Τι μπορεί να συνδέει, άραγε, ένα διάσημο εκκεντρικό ηλικιωμένο ηθοποιό, ένα γοητευτικό δικηγόρο και την ιδιοκτήτρια του καλύτερου εστιατορίου της πόλης;
Ο πόνος της απώλειας ή της μοναξιάς. Όλοι οι ήρωες έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους. Είναι τραυματισμένοι ψυχικά, ο καθένας με τον τρόπο του, αναζητούν αυτά που έχασαν ή στερήθηκαν και κάνουν ένα μελαγχολικό ταξίδι στο παρελθόν, είτε για ζήσουν ξανά όμορφες στιγμές είτε για να δικάσουν τις επιλογές τους. Γι’ αυτό βρίσκουν παρηγοριά ο ένας στον άλλο βιώνοντας την φιλία, τον έρωτα και το αγαθό της ανθρωπιάς.
Όλα ξεκινούν όταν η Κάθριν Τζόνσον βιώνει δραματικά τον χωρισμό της και αποφασίζει να ταξιδέψει στην ανατολική ακτή της χώρας, έχοντας ως θέα τον άγριο Ατλαντικό. Ας απολαύσουμε αυτή τη θέα μέσα από τα μάτια της ηρωίδας σας.
Η Κάθριν χρειάζεται χρόνο και καθαρό αέρα για να βρει τον εαυτό της και να επιστρέψει πίσω στην καθημερινότητα και τη δουλειά της. Γι’ αυτό αποφασίζει να ταξιδέψει στο γραφικό Σέλινγκτον. Εκεί, ακολουθώντας τους πασσάλους και τις καλαμωτές, που οδηγούν στην παραλία, κάνει τζόκινγκ κατά μήκος της ακτής κοιτάζοντας εντυπωσιασμένη, πότε τους αμμόλοφους με τις τούφες της χλόης εδώ κι εκεί και πότε τα ξεψυχισμένα κύματα της θάλασσας, που αντανακλούν το παγερό χρώμα του ουρανού ενώ σβήνουν στην ακτή.
Βιάζεται να ρουφήξει την αύρα του Ατλαντικού, να αντικρίσει το πανέμορφο τοπίο με τις άγριες προκλήσεις, μήπως κι έτσι καταφέρει να ξεχάσει την αιτία που την ανάγκασε να φύγει βιαστικά από την πόλη. Το βλέμμα της καρφώνεται σε δυο ατρόμητα θαλασσοπούλια που ερωτοτροπούν, πλάι στα κύματα, κουνώντας τα φτερά τους με ντελικάτες κινήσεις…
Η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια κι έτσι σ’ αυτόν τον υπέροχο τόπο η ηρωίδα σας θα ξαναβρεί την ελπίδα. Δώστε μας μια γεύση από την πλοκή του μυθιστορήματός σας.
Αυτό που κυριαρχεί στο βιβλίο μου είναι η ελπίδα και η αγάπη, δυο λέξεις που δυστυχώς κοντεύουν να γίνουν παρωχημένες. Οι ήρωές μου, ανάλογα με τα βιώματά τους, έρχονται αντιμέτωποι με τους δαίμονές τους προσπαθώντας να ισορροπήσουν ανάμεσα στο σήμερα και το χθες. Κάποιοι θα ερωτευτούν ενώ κάποιοι άλλοι θα νιώσουν ξανά ζωντανοί, αποβάλλοντας τα συμπλέγματα και τα κοινωνικά κατακάθια, που τους κρατούσαν δυστυχισμένους.
Σωματική και ψυχική κακοποίηση, τραυματισμένα παιδικά χρόνια, ανεκπλήρωτες σχέσεις, διαφορετικότητα, εμμονή καρατόμησης του εγώ, έρωτας, φιλοσοφία, φύση, εύθραυστες προσωπικότητες… Είναι μερικά συστατικά που υπάρχουν διάχυτα στο βιβλίο.
Διαβάζοντας κάποιος το βιβλίο σας, εύκολα αντιλαμβάνεται πως στις σελίδες του ξεδιπλώνονται δικές σας εσωτερικές αναζητήσεις. Πως με τη γραφή σας θέλετε να μας κατευθύνετε σε συγκεκριμένες σκέψεις και προβληματισμούς…
Έτσι ακριβώς είναι. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, όμως, προσπάθησα να γράψω ένα πολυδιάστατο βιβλίο για να μην το αιχμαλωτίσω σε μια κατηγορία. Σαφώς και το «Κάτι από μένα» φλερτάρει έντονα με τον ρομαντισμό, αλλά την ίδια στιγμή είναι σκληρά κοινωνικό, παίρνει οικολογικές διαστάσεις, φιλοσοφικές προεκτάσεις για τον κόσμο που ζούμε και τολμώ να πω, σε κοφτές δόσεις, γίνεται σκοτεινό και απειλητικό, αφήνοντας συμμαζεμένες νότες τρόμου.
Σκοπός μου ήταν να γράψω ένα τίμιο βιβλίο, να αφηγηθώ μια ιστορία για ανθρώπους που αγάπησα και πόνεσα, χωρίς να πάρω θέση, το μέρος κανενός, αφήνοντας πίσω μου προβληματισμούς, έντονα συναισθήματα για όσους μπορούν να τα δεχτούν.
Μελαγχολία, κατάθλιψη, μοναξιά αλλά και ο φόβος που έχει κάθε γυναίκα στη σκέψη ότι περνώντας τα χρόνια οι πιθανότητες τεκνοποίησης στενεύουν δραματικά, είναι κάποιοι τίτλοι που προκύπτουν στην ανάγνωση. Πώς προσεγγίζετε τα προσωπικά αδιέξοδα των ηρώων σας και ποια συναισθήματα νιώθατε καθώς γράφατε γι αυτά;
Πρέπει να ομολογήσω, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα ακυκλοφόρητα βιβλία που έχω ολοκληρώσει έως τώρα, ότι δέθηκα πολύ περισσότερο, απ’ όσο περίμενα, με τους κύριους πρωταγωνιστές και τους αγκάλιασα όλους με την ίδια θέρμη. Είμαι και ο ίδιος σύζυγος και πατέρας, μπορώ να νιώσω τις ανησυχίες και το άγχος τους. Προσπάθησα να είμαι δίκαιος και ρεαλιστικός αντιμετωπίζοντας τα αδιέξοδά τους με σύμμαχο την ψυχολογία και τη φιλοσοφία. Ωστόσο, σε έναν από τους τέσσερις ήρωες, αναγκάστηκα να αλλάξω την αρχική κατάληξη της ιστορίας του γιατί παρά ήταν σκληρή και άδικη. Αυτού του είδους η λογοκρισία, το μπέρδεμα στο μυαλό μου, η προσθαφαίρεση σκηνών, είναι κάτι που με εξιτάρει. Γράφω ασταμάτητα και στη συνέχεια, αφού έχει κοπάσει η φουρτούνα της έμπνευσης, με καθαρό μυαλό, σβήνω, αφαιρώ ή αλλάζω ό,τι δεν μου κάθεται καλά.
Έρωτας. Πόσο χώρο και χρόνο δώσατε στο μεγαλειώδες αυτό συναίσθημα αλλά και πόσο χώρο δώσατε στον χωρισμό ή την προδοσία που τόσο στενά συνδέονται μαζί του;
Ο έρωτας είναι η κινητήριος δύναμη, όλα από εκεί ξεκινούν και όλα εκεί καταλήγουν. Δεν θα υπήρχε χωρισμός και προδοσία αν δεν υπήρχε έρωτας. Προσπάθησα να κρατήσω ίσες και λογικές αποστάσεις αλλά νομίζω πως τελικά δεν τα κατάφερα…
Υπάρχει και ένας άσπρος καρχαρίας στην ιστορία σας – ο πέμπτος ήρωας όπως σημειώνετε – που θα μας τρομάξει στην ανάγνωση. Πως εντάχθηκε στην πλοκή και ποια η σχέση του με τους ήρωές σας;
Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός πως αγαπώ πολύ τα ζώα, ΟΛΑ τα ζώα. Σέβομαι απεριόριστα τη φύση και προσπαθώ, με τον τρόπο ζωής μου, να είμαι κομμάτι της, όχι καρκίνωμά της. Ο λευκός καρχαρίας είναι το τοτέμ μου, το πλάσμα που ασκεί πάνω μου μια ακαταμάχητη γοητεία, δεν ξέρω γιατί, απλά τη νιώθω. Μελετούσα από πολύ μικρός αυτά τα υπέροχα και παρεξηγημένα πλάσματα. Ο ρόλος του στο «Κάτι από μένα» μπήκε σχεδόν αμέσως με την σύλληψη της αρχικής ιδέας και είναι ξεκάθαρα οικολογικός, όχι για να τον παρουσιάσω ως ένα δολοφονικό τέρας. Δεν είμαστε μόνοι μας στον πλανήτη, η φύση αντεπιτίθεται, τιμωρεί την ανθρώπινη υπεροψία. Όπως σας είπα και πριν, αφαίρεσα αρκετές σκηνές με τον καρχαρία και προβληματίστηκα αρκετά αν έπρεπε να το κάνω. Ελπίζω να πήρα τη σωστή απόφαση. Δημιουργείται ένα περίεργο δέσιμο ανάμεσα στον καρχαρία και σε έναν από τους ήρωες, το οποίο είχε μεγαλύτερη ένταση και έκταση.
Καθώς γράφατε και ενώ περιγράφατε αυτόν τον μακρινό τόπο και τους ανθρώπους που η έμπνευσή σας τοποθέτησε εκεί νιώσατε πως είστε ένας από τους ήρωές σας ή μήπως νιώσατε πως σκηνοθετήσατε τις ζωές τους για να τους δώσετε πνοή;
Όταν γράφω έχω στο μυαλό μου μια κάμερα και την τοποθετώ εκεί που νομίζω ότι θα πάρω το καλύτερο πλάνο. Αυτό με βοηθάει να έχω εικόνα του τοπίου και των προσώπων για να γίνομαι όσο το δυνατόν πιο κατατοπιστικός και περιγραφικός. Άλλωστε ξεκίνησα σκηνοθετώντας ερασιτεχνικές ταινίες, βασισμένες σε δικά μου σενάρια, οπότε ασυναίσθητα συγγράφω σκηνοθετώντας ταυτόχρονα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η σκηνοθεσία ήταν απόλαυση. Χρυσή αμμουδιά, θάλασσα, όμορφα τοπία, έντονες προσωπικότητες και ένα πελώριο ψάρι να κολυμπά ράθυμα στ’ ανοιχτά. Ένιωσα πολύ όμορφα που έδωσα πνοή σε αυτές τις προσωπικότητες, που μέσα από μένα έζησαν αυτές τις δυνατές συγκινήσεις, όπως και να το κάνουμε είναι κάτι από μένα…
Θα ήθελα να ευχηθώ υγεία και υπομονή σε όλο τον κόσμο. Καλές και ποιοτικές αναγνώσεις.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Μετά τον χωρισμό της με τον γιατρό Μπράντλει Ντάνβερ, η ζωή της τριανταοκτάχρονης Κάθριν Τζόνσον γκρεμίζεται στο κενό. Ανήμπορη να διαχειριστεί την απώλεια του, επί δώδεκα χρόνια, συντρόφου της, κλείνεται στον εαυτό της και πέφτει στο ποτό για να ξεχαστεί και να βρει παρηγοριά. Τώρα πια η μελαγχολία και η κατάθλιψη τη συνθλίβουν, καθώς συνειδητοποιεί πως τα χρονικά περιθώρια στενεύουν και ο φόβος μήπως μείνει μόνη, μήπως δεν αποκτήσει ποτέ παιδί, την οδηγεί σε ένα αδιέξοδο.
Για να βρει τον εαυτό της, για να κερδίσει πίσω τη ζωή της, ταξιδεύει μέχρι το γραφικό Σέλινγκτον, ένα παραθαλάσσιο θέρετρο στην ανατολική ακτή της χώρας με πανέμορφες παραλίες και φιλόξενους κατοίκους. Εκεί, με θέα τον άγριο Ατλαντικό, η μοίρα τής παίζει τα πιο περίεργα παιχνίδια και την οδηγεί στην ελπίδα, τον έρωτα, τη φιλία, την ανθρωπιά.
Ένας διάσημος και εκκεντρικός ηλικιωμένος ηθοποιός του Χόλυγουντ, ένας γοητευτικός σαραντάρης δικηγόρος και επίδοξος συγγραφέας, μια δυναμική γυναίκα, ιδιοκτήτρια του καλύτερου εστιατορίου της πόλης και ένας μεγάλος λευκός καρχαρίας, ένα στοιχειό της θάλασσας, την οδηγούν στη λύτρωση καθώς ο καθένας με τον τρόπο του έχει κάτι να της διδάξει…
Βιογραφικό
Ο John Emmans γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε να γράφει μυθιστορήματα σε νεαρή ηλικία, όταν οι γονείς του τού έκαναν δώρο μια παιδική γραφομηχανή. Θέλοντας να δώσει μελωδία και ήχο στις ιστορίες του, ξεκίνησε να παίζει πιάνο και σύντομα κατάφερε να συνθέτει ορχηστρική μουσική για να ντύνει τα γραπτά του. Το 2012 ξεκίνησε να αρθρογραφεί για διάφορους ιστότοπους και στο προσωπικό του blog, το οποίο διατηρούσε έως το 2017. Η αγάπη του για τον άνθρωπο, τη φύση και τη ζωή τον ώθησε να ασχοληθεί με τη φιλοσοφία και την ψυχολογία. Η φράση του αγαπημένου του φιλοσόφου, Σωκράτη, «ἕν οἶδα ὅτι οὐδέν οἶδα» αποτελεί το κέντρο και το απαύγασμα της κοσμοθεωρίας του. Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Αφιερωμένο στον γιο μου» κυκλοφόρησε το 2019.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.