Άνδρεα Αρβανιτίδου: συνέντευξη στη Μαρία Τσακίρη

Συγγραφέας του βιβλίου «Όσα χρόνια κι αν περάσουν» – Εκδόσεις Διάνοια

Εκείνη, έχει απλά κοριτσίστικα όνειρα. Να ζήσει τον μεγάλο έρωτα, να βρει μια δουλειά που θα αγαπάει και να αποκτήσει μια ευτυχισμένη οικογένεια. «Η Άννα στην πραγματικότητα είμαι εγώ μπλεγμένη με αληθινά γεγονότα και έντονη μυθοπλασία», διευκρινίζει στη συνομιλία μας η συγγραφέας. Εκείνος, ένας άνθρωπος με πολλές πτυχές, μόνο που ο αληθινός του – ευαίσθητος χαρακτήρας – ήταν για χρόνια κρυμμένος πίσω από την αρχηγική θέση που είχε στο σχολείο και στην γειτονιά. Οι δυο τους έζησαν έναν μεγάλο πλατωνικό έρωτα. Όμως «Γίνεται να βρεις την ευτυχία χωρίς να περάσεις μέσα από τον πόνο;» Όπως λέει στο Vivlio-life «Αν δεν περάσεις δύσκολα ποτέ δεν θα εκτιμήσεις αυτό που πραγματικά έχει αξία. Θα θεωρείς τα πάντα δεδομένα και θα ζεις μια ζωή ανούσια. Μέσα από τα δύσκολα μονοπάτια μαθαίνεις και αγαπάς τον εαυτό σου και μόνο τότε μπορείς να δώσεις αληθινή αγάπη, να την μεταφέρεις, αλλά να νοιώθεις απόλυτα γεμάτος σαν άνθρωπος».

• Άννα. Ας γνωρίσουμε την ηρωίδα σας. Πού ζει, με τι ασχολείται, ποιες είναι οι προτεραιότητές της και ποια τα όνειρά της;
  Η Άννα γεννήθηκε στην Αυστρία με πατέρα Έλληνα. Στα τέσσερα της χρόνια έφυγε με την οικογένεια της στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη. Μεγάλωσε στην πόλη του βορά και σε ηλικία τριάντα ετών μετακόμισε μόνη της στην Αθήνα. Η προτεραιότητα της είναι να γεμίσει την ζωή της με ευτυχισμένες στιγμές και αγάπη. Το μεγάλο της όνειρο είναι να βρει και να ζήσει τον μεγάλο έρωτα, να δουλέψει σε κάτι που θα αγαπάει και θα το κάνει με την ψυχή της και όχι μόνο για τα χρήματα. Τέλος, μεγάλο της όνειρο είναι να γίνει μητέρα και να έχει μια ευτυχισμένη οικογένεια. Η Άννα δεν έχει σαν όνειρο τα πλούτη και τα υλικά αγαθά. Θεωρεί σαν θησαυρό την ίδια την ζωή και την αγάπη, μόνο εκεί θα βρει την ευτυχία.
• Η ηρωίδα σας είναι «μια γυναίκα που δεν ξέχασε τον πρώτο της έρωτα, τη στοίχειωνε πολλά χρόνια». Και κάπου εδώ μπαίνει στην ιστορία σας ο Νίκος. Ας γνωρίσουμε κι εκείνον λοιπόν. Ποιο είναι το πιο έντονο χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς του;
  Ο Νίκος είναι ένας άνθρωπος με πολλές πτυχές. Όταν ήταν μικρός ήταν εγωιστής, δειλός για να εκφράσει τα συναισθήματα του, αγαπούσε την δόξα και ήταν ένας χαρακτήρας που ίσως άθελα του πλήγωνε παιδιά, επειδή νόμιζε είχε εξουσία, καθώς ο πατέρας του ήταν αστυνομικός. Ο αληθινός του χαρακτήρας ήταν για χρόνια κρυμμένος πίσω από την αρχηγική θέση που είχε στο σχολείο και στην γειτονιά. Ήταν ο γόης του σχολείου και πολλές λαχταρούσαν να βρεθούν στο πλευρό του. Μεγαλώνοντας ο χαρακτήρας του δεν θα πω ότι άλλαξε, απλά αυτό το ευαίσθητο που είχε κρατημένο βαθιά μέσα του, άρχισε να βγαίνει προς τα έξω και να μετανιώνει για πολλά που είχε κάνει ως παιδί. Ρομαντικός και ευκολόπιστος που μεγαλώνοντας δεν ήθελε να πληγώνει κανέναν, με αποτέλεσμα να μην ζει την ζωή που θέλει, αλλά να ζει τα πρέπει γιατί φοβόταν την μοναξιά και δεν ήταν μέχρι κάποια στιγμή θαρραλέος για να πολεμήσει για αυτό που λαχταράει η ψυχή του.
• «Ένας πλατωνικός και ανεκπλήρωτος έρωτας…». Αυτό δένει αλλά και αυτό χωρίζει τους ήρωές σας. Γιατί αυτή η ιδιαίτερη σχέση έχει τόση δυναμική ώστε να μην αφήσει την Άννα να πάει παρακάτω στη ζωή της;
  Όπως αναφέρθηκα και σε άλλη ερώτηση η Άννα αγάπησε πραγματικά τον Νίκο, δεν ήταν για αυτήν μια απλή παιδική αγάπη. Ήταν ο πρώτος της έρωτας, αυτός που την έκανε να αισθανθεί μοναδικά και να βιώσει έστω και κρυφά ένα από τα μεγαλύτερα δώρα του θεού.
• Στο πρόσωπό της πολλές γυναίκες θα σκεφτούμε εκείνο το πρώτο μεγαλειώδες ερωτικό μας σκίρτημα. Τι είναι τελικά αυτό που μας κάνει να “μένουμε” εκεί εφόσον η ζωή είναι γεμάτη ευκαιρίες για την ευτυχία;
  Για να γίνω πιο κατανοητή, δεν μένουν όλοι «κολλημένοι» στον παιδικό τους έρωτα. Είναι κάτι που δεν περιγράφεται. Η Άννα πάντα από μικρή ζούσε με τα θέλω και από νωρίς είχε βγάλει τα πρέπει έξω από την ζωή της. Ποτέ δεν ήταν αρνητική να βρει κάποιον ο όποιος θα την καλύπτει με ένα τόσο έντονο συναίσθημα όπως αυτό που είχε για τον Νίκο. Μετά από κάποιες σχέσεις κυρίως ενθουσιασμού είτε επειδή λόγω φόβου που της είχε μεταφέρει η μητέρα της, να μην μείνει μόνη, είχε αποφασίσει πως θα δοθεί σε κάποιον που θα νιώσει τόσο δυνατά συναισθήματα. Δεν ήθελε να συμβιβαστεί με κάτι λιγότερο.
• Λέτε πως «έρωτας και αγάπη είναι δυο έννοιες απόλυτα συνδεδεμένες, μα παράλληλα τόσο διαφορετικές». Ο καθένας μας μπορεί να δώσει τη δική του ερμηνεία. Ποια είναι η δική σας;
  Για μένα ο έρωτας πρέπει να συνυπάρχει με την αγάπη. Για να είναι ο απόλυτος και ο ιδανικός έτσι όπως το έχω στο μυαλό μου. Αν υπάρχει μόνο έρωτας, είναι μόνο πάθος που θα ξεφουσκώσει, αν είναι μόνο αγάπη πάντα θα σου λείπει αυτό το πάθος. Χρειάζεται αυτή η ισορροπία για να πεις ότι βρήκες την ευτυχία, αρκεί να υπάρχει σεβασμός ανάμεσα στο ζευγάρι, κατανόηση, θαυμασμός, στήριξη και το βασικότερο και οι δύο μέσα στην σχέση να είναι ο εαυτός τους. Στον έρωτα και στην αγάπη δεν υπάρχουν κανόνες, πρέπει να θέλεις να ζήσεις και το βασικό να ρισκάρεις για αυτό που επιθυμείς, αλλιώς θα μείνεις στάσιμη και δεν θα ζεις. Απλά θα υπάρχεις.
• Θέτετε ένα ερώτημα στο βιβλίο σας: «Γίνεται να βρεις την ευτυχία χωρίς να περάσεις μέσα από τον πόνο;» Υπάρχει απάντηση μέσα από την ιστορία της Άννας σας;
  Βεβαίως και υπάρχει μέχρι και την τελευταία σελίδα ό αναγνώστης θα έχει την απάντηση στην ψυχή του. Αν δεν περάσεις δύσκολα ποτέ δεν θα εκτιμήσεις αυτό που πραγματικά έχει αξία. Θα θεωρείς τα πάντα δεδομένα και θα ζεις μια ζωή ανούσια. Μέσα από τα δύσκολα μονοπάτια μαθαίνεις και αγαπάς τον εαυτό σου και μόνο τότε μπορείς να δώσεις αληθινή αγάπη, να την μεταφέρεις, αλλά να νοιώθεις απόλυτα γεμάτος σαν άνθρωπος.
• «Η Άννα αγαπάει το νερό και εκεί ανήκει και το βιβλίο». Μιλήστε μας για την κοινή αγάπη που έχετε με την ηρωίδα σας.
  Η Άννα στην πραγματικότητα είμαι εγώ μπλεγμένη με αληθινά γεγονότα και έντονη μυθοπλασία. Από μικρή το νερό με έκανε να ξεχνάω κάθε μου βάσανο και κάθε πόνο. Αγάπησα όπως και η Άννα, τα ποτάμια. Ήταν αυτά που με ηρεμούσαν με τον ήχο τους, έκλεινα τα μάτια και ένιωθα πιο ανάλαφρη. Πολλές φορές ένιωθα ότι αφήνω τα προβλήματα μου πάνω στο νερό και η ορμή του ποταμού τα πήγαινε μακριά, ελάφρυνε την ψυχή μου. Αργότερα αγάπησα και την θάλασσα, μικρή την φοβόμουν, αυτό το απέραντο χωρίς τέλος με φόβιζε, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι τα θέλω μας, τα όνειρα μας και οι στόχοι είναι όπως η θάλασσα, απέραντα και χωρίς τέλος. Εγώ και η Άννα σαν ένα που είμαστε δεν θα μπορούσαμε να μην αγαπάμε το στοιχείο του νερού, αφού ήταν αυτό που μας έκανε να ελπίζουμε και να ονειρευόμαστε το αδύνατο.
• Ζωή είναι στιγμές είναι το τώρα. Το επισημαίνετε στο βιογραφικό σας αλλά δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο το πιστεύει η Άννα που παραμένει εγκλωβισμένη στον στοιχειωμένο πρώτο της έρωτα. Τι περιλαμβάνει για σας το “τώρα”;
  Να ξεκαθαρίσω ότι η Άννα δεν έμεινε εγκλωβισμένη στον πρώτο της έρωτα και ούτε τον άφησε να στοιχειώσει μέσα της. Απλά έζησε με την ανάμνηση του και δεν θέλησε να συμβιβαστεί με κάτι λιγότερο από αυτό που είχε βιώσει. Αν δεν γνώριζε κάτι παρόμοιο είχε αποφασίσει να μείνει μόνη της. Αν έπρεπε να είναι με κάποιον μόνο και μόνο για να μην είναι μόνη ή με μια αγάπη απλή χωρίς έντονο έρωτα, καλύτερα να ήταν μια ζωή μόνη της. Ας μην ξεχνάμε ότι έκανε τις προσπάθειες της, απλά δεν την γέμιζαν και ένιωθε κενό. Το να ζεις μόνο με τα θέλω είναι κάτι που δεν κάνουν πολλοί δυστυχώς και πάντα μέσα τους μένει ένα απωθημένο το γνωστό ΑΝ. Όταν φτάσει το τέλος της ζωής, στα τελευταία λεπτά μόνο απογοήτευση θα έχεις και μια βαλίτσα ψυχής άδεια.
  Για μένα το «Τώρα» σημαίνει το σήμερα, γιατί μόνο αυτό μπορούμε να ζήσουμε, να σχεδιάσουμε και να χαρούμε, το παρελθόν έφυγε και μας έδωσε μαθήματα και μας έκανε αυτό που είμαστε, το μέλλον κάνεις δεν το ξέρει, απλώς με τις επιλογές του σήμερα μπορεί να χτίσει κάτι ωραίο για το μέλλον της ζωής του.
• Είχατε τους λόγους σας που γράψατε αυτό το βιβλίο και σίγουρα κάτι θέλετε να κρατήσουμε ως μήνυμα από την ευαίσθητη ιστορία σας…
  Αυτό το βιβλίο ήταν χρόνια μέσα μου, ήταν το δικό μου απωθημένο. Μετά την ασθένεια μου δεν ήθελα αυτό να μείνει μέσα μου, αποφάσισα να ακολουθήσω όλα μου τα όνειρα με βασικό την συγγραφή. Το μότο μου είναι «Η ζωή είναι αγάπη» άρα για μένα η δύναμη της αγάπης είναι το μήνυμα της δικής μου ζωής και αυτό γιατί με βοήθησε να ξεπεράσω δαίμονες και τα αγκάθια στον δρόμο μου να μην με ματώνουν. Κάθε μου βιβλίο θα περνάει την δύναμη αυτή, γιατί χωρίς αγάπη τίποτα δεν ξεπερνιέται. Υπάρχουν πολλά ακόμα μηνύματα που θέλω ο κάθε αναγνώστης να διαπιστώσει μόνος του, καθώς θίγονται και κάποια κοινωνικά θέματα. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, η ζωή έχει τα πάντα μέσα, από κοινωνικά, αισθηματικά, λύπες και χαρές. Κάθε αναγνώστης ας αναλογιστεί και ας κρατήσει αυτό που θα του δώσουν οι εικόνες και το συναίσθημα.
• Είστε αρθρογράφος στο sitegynaikaeimai.com. Με ποια κοινωνικά θέματα καταπιάνεστε σ’ αυτή σας την ηλεκτρονική σελίδα και σε ποιο βαθμό εμπνευστήκατε από αυτήν για το μυθιστόρημά σας;
  Για μένα το θέμα είναι η ζωή γενικά, η αγάπη, ο έρωτας και ο πόνος. Ασχολούμαι με σχέσεις και δικές μου αλήθειες ψυχής. Το βιβλίο προϋπήρχε πριν την αρθρογραφία, αλλά με βοηθάει πολύ στην εξέλιξη της γραφής, όπως και το διάβασμα, είναι σαν μια καθημερινή εξάσκηση για μένα. Είναι η λύτρωση της ψυχής μου για να μην κρατάω πολλά πράγματα μέσα μου. Επίσης κάνω βιβλίο προτάσεις στο σάιτ alexandratsotsou.gr γιατί μου αρέσει να στηρίζω Έλληνες συγγραφείς και κυρίως νέους. Υπάρχουν πολλές αξιόλογες πένες εκεί έξω που θέλω να φανούν και να τις ανακαλύψει ο κόσμος, είναι και αυτό ένας μου μεγάλος στόχος. Επίσης έφτιαξα το δικό μου επαγγελματικό σάιτ, ώστε ο καθένας να μπορεί να βλέπει την δουλειά μου μαζεμένη, να γνωρίσει έμενα και την συγγραφική μου ταυτότητα, όποιος θέλει μπορεί να το επισκεφτεί Andreaarvanitidou.gr
• Ανάμεσα σε ηλεκτρονικά άρθρα και επινοημένους ήρωες σας βρίσκουμε να γράφετε και στίχους. Μιλήστε μας για μια από τις τελευταίες εμπνεύσεις σας και δώστε μας κάποιους στίχους που σημαίνουν κάτι σημαντικό για σας, για τη γυναίκα, για τον κόσμο, ίσως και για τον έρωτα!
  Μικρή έγραφα στίχους για τραγούδια, το πρώτο μου βιβλίο ήταν η ποιητική συλλογή Λόγια ψυχής από τις εκδόσεις Πηγή. Δεν είχα ποτέ ιδιαίτερες σχέσεις με την ποίηση και τους κανόνες, απλά έγραφα ό,τι με πονούσε και ό,τι με έκανε να νιώθω όμορφα. Η ποιητική συλλογή βγήκε για να απαλύνει μια απώλεια που με πόνεσε. Ένα βιβλίο για την αγάπη, την θέληση και για το πώς ακόμα κι αν πονάς να σηκώνεσαι και να προχωράς μπροστά με χαμόγελο.
  To επόμενο βιβλίο είναι εμπνευσμένο από έναν πίνακα ζωγραφικής. Όσο για στίχους θα σας παραθέσω μερικούς που θα γράψω αυτή την στιγμή:
  Για την γυναίκα…
  Γυναίκα έγινα σαν χτύπησε η καρδιά σου μέσα μου.
  Γυναίκα δεν σταμάτησα να είμαι όταν μέσα μου πέθανες.
  Γυναίκα σύγχρονή, πονεμένη μα και δυνατή.
  Γυναικά που έζησε με ρίσκο και θέλω…

Για τον κόσμο…
Ο κόσμος χάθηκε σε πρέπει και στα μη
ξέχασε να ονειρεύεται και να ζει.
Κόσμος άβουλος, αγέλαστος χωρίς ψυχή
μόνο κρίνει και ελπίζει να χαθείς εσύ…

Για τον έρωτα…
Δυο δάκρυα έσμιξαν και έγιναν ένα
έρωτα γεύτηκαν και δεν έμοιαζαν σε κανένα.
Από διάφανα κόκκινα βάφτηκαν σαν από αίμα
αγκαλιά και ψυχή για πάντα αγκαλιασμένα.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Ο έρωτας και η αγάπη είναι δύο έννοιες απόλυτα συνδεδεμένες, μα παράλληλα τόσο διαφορετικές.
Η Άννα, μια γυναίκα που δεν ξέχασε τον πρώτο της έρωτα, τη στοίχειωνε πολλά χρόνια.
Ένας πλατωνικός και ανεκπλήρωτος έρωτας για τον Νίκο, δεν την άφηνε να πάει τη ζωή της παρακάτω.
Κάθε βράδυ ερχόταν στα όνειρά της, της θύμιζε την παρουσία του. Χάθηκαν στα χρόνια, από την καρδιά της όμως δεν έφυγε ούτε λεπτό.
Μπορεί, τελικά, να ανατραπεί το παρόν από κάτι τόσο αναπάντεχο και τραγικό ταυτόχρονα; Κάτι που κανείς δεν περιμένει; Κάτι που κανένας ανθρώπινος νους δεν το χωράει;
Πόσες θυσίες πρέπει να αντέξει μια ψυχή για να ζήσει το όνειρο; Γίνεται να βρεις την ευτυχία χωρίς να περάσεις μέσα από τον πόνο;

Βιογραφικό

Η Άνδρεα Αρβανιτίδου γεννήθηκε στην Τσεχία και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Από μικρή έγραφε στίχους. Σπούδασε βρεφονηπιοκόμος και οδοντοτεχνίτης αλλά ποτέ δεν ασχολήθηκε με αυτά. Η γραφή ήταν ο δικός της τρόπος έκφρασης, αλλά η επιβίωση την πήγε σε άλλα μονοπάτια. Η ασθένεια που περνάει από το 2015 την έκανε να θυμηθεί το όνειρο της συγγραφής και να τολμάει ακόμα περισσότερα αφού η ζωή είναι στιγμές, είναι το τώρα. Έχει εκδώσει το πρώτο της βιβλίο, μία ποιητική συλλογή τα Λόγια Ψυχής στις εκδόσεις Πηγή το 2021. Είναι αρθρογράφος στο site gynaikaeimai.com και έχει φτιάξει το δικό της επαγγελματικό site, όπου θα βρείτε όλες τις πληροφορίες για την ταυτότητά της ως συγγραφέα και θα γνωρίσετε τη γραφή της. Θα την βρείτε στο site της: andrearvanitidou.com

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save