Γράφει: Ο Κώστας Τραχανάς


Ποιητήν δ άρα έρως διδάσκει, καν άμουσος ή το πριν (Ευριπίδης)=Ο έρωτας διδάσκει τον ποιητή, ακόμα και αν αυτός δεν είχε ιδέα από ποίηση.
Η ποίηση θέλει κόπο πολύ, απαιτεί πολλή δουλειά, χρειάζεται πολλές στρώσεις, συνιστά δύσκολο πόνημα.
Ίσως έτσι γεννιέται το ποίημα, ξύνοντας πληγές και μνήμες. Προσπαθώντας να μορφώσεις κάποιον και αυτός να λερώνει ό,τι πολυτιμότερο έχεις. Όσο κοντινότερος ο δεσμός τόσο χειρότερο το χτύπημα. Και τι να πεις για την επόμενη μέρα, θα υπάρξει το μέλι; Έτσι ήρθε το ποίημα ζητώντας να βγει, να φέρει κάθαρση. Περιμένει υπομονετικά, ζητώντας κάπου-κάπου ένα χάδι, σαν τη γάτα. Αλλά τι είναι ένα ποίημα; Αυτό μπορεί να μην το μάθουμε ποτέ.


«Δεν έφτασα με την πρώτη στον Ισθμό
κι ας έτρεξε μίλια και φαράγγια
εκείνο το πρώτο τρένο…
Σαν ήρθε όμως ο χρόνος
στήθηκα μικρός μπροστά στην έκσταση
και δεν ήξερα από ποιες εικόνες να πιαστώ.
Ύστερα πλήθυναν τα ταξίδια μου
πολλές φορές πέρασα τον Ισθμό
κι ακόμα δεν στάθηκα κάπου να ξαποστάσω.
Κι αναρωτιέμαι αν έκαναν καλύτερα
όσοι δεν κίνησαν ποτέ το ταξίδι!»


Στα 44 ποιήματα της ποιητικής συλλογής «Αντικατοπτρισμοί» του Άγγελου Γαλάνη θα συναντήσουμε τα πέπλα του έρωτα, τον έρωτα που είναι λεύτερο πουλί, τους έρωτες που τις μοναξιές προδίδουν, τον πόθο και τον έρωτα, τον έρωτα που χρόνια δεν κοιτά, τα σ΄αγαπώ, τα άγνωστα παιδιά του πολέμου, δυο λεξούλες κι την ηχώ τους στο πέλαγος, την κραυγή της μάνας για τον άδικο χαμό του γιου της, την ελπίδα και τον θάνατο, την φαντασία που χτίζει παλάτια ονείρων, τα κάλαντα στο προαύλιο του νοσοκομείου, τη ρόχαρη θάλασσα πλανεύτρα κι ακαμάτρα, τη ζωή που τελικά είναι μονάχα άνοιξη, τις πόρνες στην ομίχλη, την ανδροκρατία και τη φαλλοκρατική κοινωνία, τους άντρες και τις γυναίκες που γεννηθήκανε ίσοι, τον θρήνο των ήχων της ιστορίας, τους απ΄έξω και τους από μέσα, την ήττα μας ως άνθρωποι, την ποδηλάτισσα των ανέμων, την νύχτα που είναι κρύα στην απέραντη θάλασσα, τις ροές του χρόνου στους ασάρωτους οντάδες της μνήμης, τα ματωμένα όνειρα, τη μοναξιά κι αποξένωση, τις άπιαστες χίμαιρες εφήμερης ευτυχίας, τις μετέωρες στιγμές, την πρώτη του Μαγιού που επέλεξαν τα ανθρωποειδή ναζί καθάρματα να κουρσέψουν στον τοίχο της Καισαριανής τον αφρό του λαού, τις έρημες πόρτες των ποιητών, της προσφυγοπούλας τ΄ όνειρο, το σημείο μηδέν, το εφήμερο ταξίδι των μύθων, τον ύμνο στο ψωμί, την λίστα των πνιγμένων προσφύγων στο Αιγαίο, τα φτερουγίσματα στις γειτονιές της παλιάς Αθήνας…
Διαβάστε το.


Ο Άγγελος Γαλάνης είναι οδοντίατρος και γεννήθηκε το 1953 στην Αγρελιά των Τρικάλων. Είναι μέλος του Δ.Σ. (ταμίας) του Ομίλου Οδοντιάτρων Λογοτεχνών Καλλιτεχνών. Ασχολείται ερασιτεχνικά με τη γλυπτική και το ψηφιδωτό. Είναι συνεργάτης διδασκαλίας, στο αντικείμενο του ψηφιδωτού, των φίλων του Μουσείου Ν. Περαντινού και διαφόρων άλλων πολιτιστικών συλλογικοτήτων. Έχει πραγματοποιήσει έξι ατομικές εκθέσεις και παράλληλα έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές. Γράφει ποίηση και διηγήματα και έχει τιμηθεί το έτος 2022: α) με το 1ο βραβείο στον διαγωνισμό ποίησης προς τιμήν της Μιχαήλας Αβέρωφ, αφιερωμένο στα ζώα, τους απόλυτα πιστούς φίλους και συντρόφους του ανθρώπου, που διοργάνωσε η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών από κοινού με την Εθνική Εταιρεία των Ελλήνων Λογοτεχνών, για το ποίημά του «Φτερουγίσματα στις γειτονιές της παλιάς Αθήνας», β) με έπαινο στον διαγωνισμό διηγήματος που διοργάνωσαν τα προαναφερθέντα σωματεία με το ίδιο θέμα, για το διήγημά του «Σκυλίσια μέρα», γ) με τιμητική διάκριση, για το ποίημά του «Για τα παιδιά που δεν ήρθαν», στον διαγωνισμό ποίησης που διοργάνωσε το ΔΗ.Κ.Ε.Π.Α. Αιγιαλείας σε συνεργασία με την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, και δ) με το βραβείο «ΑΙΣΧΥΛΟΣ» για την ανέκδοτη ποιητική του συλλογή Χαμένες Πατρίδες, στον 8ο παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης «Κ. Π. Καβάφης» 2022, που διοργάνωσε η International Art Academy. Το βιβλίο «Αντικατοπτρισμοί» είναι η πρώτη ποιητική του συλλογή.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave