Μέσα από τρεις ιστορίες το βιβλίο «Η ιστορία των αλόγων» αφηγείται την ιστορία ενός υπαρκτού είδους και μιλάει για τη φροντίδα που του έχουν αφιερώσει οι άνθρωποι, πρόκειται για ένα μυθιστόρημα όπου όλοι οι κεντρικοί χαρακτήρες και τα περισσότερα γεγονότα είναι είτε μυθοπλασία είτε χρωματισμένα από τη φαντασία της συγγραφέως.
Αυτή είναι η ιστορία των άγριων αλόγων τάκι ή Equus przewalski poljakov της Μογγολίας.
Η Μογγολία είναι σκόνη και χορτάρι. Ατέλειωτες εκτάσεις με τούφες από λεπτούς μίχους, ξερή γη και άμμο όσο μπορεί να δει το μάτι. Μογγολικές στέπες. Χαμηλή βλάστηση και ουρανός, δέντρα πουθενά.
Τόσοι άνθρωποι μέσα στις δύο τελευταίες εκατονταετηρίδες βοήθησαν ώστε να υπάρχουν ακόμη τα άγρια άλογα τάκι ή πρζεβάλσκι στον κόσμο.
Τα παλαιότερα καθαρόαιμα άγρια άλογα χρονολογούνται από το 900 μ.Χ..
Ίσως η παλαιότερη ράτσα αλόγου στον κόσμο, είναι τα τάκι. Είναι το άλογο για το οποίο οι Μογγόλοι λένε θρύλους εδώ και αιώνες. Τα τάκι είναι ίδια με τα άλογα στις βραχογραφίες. Τα τάκι είναι τα άγρια άλογα που δεν μπορούν να εξημερωθούν.
Τα τάκι είναι ένα από τα δέκα εκατομμύρια είδη στη γη.
Σήμερα ζουν τριακόσια είκοσι άλογα τάκι στις στέπες του Χουστάι της Μογγολίας και χίλια πεντακόσια σε όλο τον κόσμο!!!
Το άγριο στοιχείο των αλόγων μπορεί ήδη να έχει εξαφανιστεί. Τα χαρακτηριστικά που είχαν οι πρόγονοί τους πριν από εκατό χρόνια ενδεχομένως να έχουν χαθεί μετά από τόσα πολλά χρόνια στην Ευρώπη. Όμως η καταγωγή του είναι καθαρή. Τα άλογα αυτά είναι τα πραγματικά τάκι τα πρωτόγονα άλογα. Η μόνη ράτσα των αλόγων στη γη που έχει 66 χρωμοσώματα ενώ όλες οι άλλες έχουν 64.
Φυσικά τα τάκι εξαρτώνται από τη βοήθεια των ανθρώπων από τους φύλακες που κρατάνε μακριά τους λύκους και διώχνουν τα κοπάδια των ήμερων αλόγων, έτσι ώστε να μη ζευγαρώνουν με τα τάκι, από τις αλατόπετρες που σκορπάνε για να εμπλουτίσουν με ανόργανα άλατα τη διατροφή τους από τη βοήθεια που δέχονται οι φοράδες κατά τη γέννα από τον έλεγχο που διαρκώς ασκούν οι άνθρωποι στο ποιος ζευγαρώνει με ποιον και τις προσπάθειες που κάνουν για να αποφύγουν τις ενδογαμίες.
Ο Μιχαήλ Αλεξάντροβιτς Κοβρόφ (Μίσα), ο Βίλχελμ Βολφ, η κτηνίατρος Κάριν και η Εύα έκαναν στο μυθιστόρημα ό,τι μπορούσαν για να επιβιώσουν τα άγρια άλογα και να συνεχιστεί η καθαρόαιμη ράτσα τους. Τα άλογα αυτά και οι απόγονοί τους βόσκουν σήμερα στις κατάφυτες πεδιάδες αυτού του πλανήτη. Η Κάριν όπως και οι άλλοι ήρωες του βιβλίου διασώζοντας τα άλογα, διασώζει ταυτόχρονα και τον εαυτό της…
Τα άγρια άλογα θα είχαν εξαφανιστεί αν οι άνθρωποι δεν το είχαν αποτρέψει. Αν ένας Ρώσος κι ένας Γερμανός δεν είχαν πάει κάποτε στη Μογγολία και δεν είχαν αιχμαλωτίσει το ζώο που όλοι νόμιζαν εξαφανισμένο, αν οι υπεύθυνοι σε ζωολογικούς κήπους και προστατευμένες περιοχές διαβίωσης ζώων σε ολόκληρο τον κόσμο δεν φρόντιζαν γι΄ αυτά και δεν είχαν αναβιώσει το είδος, αν μια Γερμανίδα κτηνίατρος κάποτε στη δεκαετία του 1990 δεν τα είχε πάρει μαζί της πίσω στη χώρα από την οποία προέρχονταν στη Μογγολία και δεν είχε αφιερώσει τη ζωή της για να κάνει το είδος δυνατό και αυτάρκες. Τα σπάνια άλογα διασώζονται και στην ερειπωμένη Νορβηγία του 2064 χάρη στις προσπάθειες της Εύας, η οποία επιμένει να μην εγκαταλείψει το αγρόκτημα όπου ζει με τη δεκατετράχρονη κόρη της την Ίσα ,και μερικά ζώα, όσα είχε καταφέρει να σώσει μετά την «Κατάρρευση» που είχε προηγηθεί.
Τα άγρια άλογα αυτά χρειάζονται έναν επιβήτορα αρχηγό και μια φοράδα αρχηγό. Οι λύκοι είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των αλόγων στη Μογγολία.
«Τα άγρια άλογα σκύβουν στις πηγές και πίνουν, πριν κάνουν στροφή και αρχίσουν να ανεβαίνουν στον λόφο. Ο Χάμπουργκ και το χαρέμι προσχωρούν όλοι μαζί. Όμως η Πράγα, που περιμένει πουλάρι, προχωράει μόνη της, καμιά εκατοστή μέτρα μακριά. Τον Σίντεϊ δεν τον βλέπω. Θα τον βρω μετά…
Το γρασίδι λάμπει χαλκοπράσινο, φυτρώνει σε μοτίβα, σαν τρεχούμενο νερό, στις πλαγιές του λόφου, που κρατά υγρασία. Τα άλογα κινούνται προς τα επάνω. Υπάρχει αρκετή τροφή εδώ και αρκετό νερό. Μπορούν να μείνουν για καιρό…»
Άγρια άλογα σε αγέλες να διασχίζουν τις στέπες της Μογγολίας, με τον αέρα στη χαίτη και στην ουρά τους, καλπάζοντας, πάντα καλπάζοντας, έτσι όπως έκαναν χιλιάδες χρόνια…
Ένα άλογο! Ένα άλογο! Το βασίλειό μου για ένα άλογο!
Πρόκειται για Αριστούργημα.
Η Μάγια Λούντε γεννήθηκε το 1975 στο Όσλο. Είναι συγγραφέας και σεναριογράφος, και ζει στο Όσλο με τον σύζυγό της και τα τρία τους παιδιά. «Η Ιστορία των μελισσών» είναι το πρώτο της βιβλίο και έχει ήδη μεταφραστεί σε 40 γλώσσες. Ήταν Νο 1 best seller στη Γερμανία το 2017 σε όλες τις κατηγορίες βιβλίων, με 500.000 αντίτυπα, και απέσπασε το 2015 το βραβείο Νορβηγών Βιβλιοπωλών. Πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. «Η ιστορία των μελισσών» αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τετραλογίας του Περιβάλλοντος , τα άλλα δύο είναι «Η Ιστορία του νερού» και «Η Ιστορία των αλόγων».
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.