Η τσαούσα στο ομώνυμο βιβλίο, ακούει στο όνομα Εύα. Είναι ένα κορίτσι που λατρεύει τη βροχή, που δε βίωσε τη μητρική αγάπη την οποία όπως κάθε παιδί είχε ανάγκη, που ένιωσε στο κορμί της άπειρες φορές το ξύλο και τα άδικα χτυπήματα, που δέθηκε με τη μοναξιά της και πάντα έβρισκε παρηγοριά στην αγκαλιά της Σμυρνιάς γιαγιάς Αρχόντως που με ευλάβεια και περίσσεια καλοσύνη, επούλωνε όσο καλύτερα μπορούσε τις πληγές της εγγονής της, τόσο στο σώμα όσο και στην ψυχή.


Τα παιδικά της χρόνια τα έζησε στις γειτονιές της Καισαριανής. Οι αναμνήσεις από εκείνες τις εποχές κρύβουν μέσα τους τη βρεγμένη φέτα ψωμιού πασπαλισμένη με ζάχαρη, τη μυρωδιά χώματος, τις πολυήμερες διακοπές στη Βάρκιζα, τη γεύση από το μαλεμπί, τις αγγαρείες, το πλούσιο σε βρισιές λεξιλόγιο της μάνας, αλλά και τις ξυλιές πολλές φορές χωρίς ιδιαίτερη αιτία.
Φυσιογνωμίες όπως η Ρία – Ελευθερία, ο προστατευόμενός της Αντρίκος και η φασκομηλού, είναι συνυφασμένες με τα πρώτα της βήματα και επηρέασαν ποικιλοτρόπως τον εύθραυστο χαρακτήρα της.


Η πολύκροτη ζωή της και ο παρορμητικός της χαρακτήρας, το ευθύβολο βλέμμα της και η ασυμβίβαστη χροιά της, την οδήγησαν σε αχαρτογράφητα για την παιδικότητά της μονοπάτια, μέσα από τα οποία η ζωή της μαράθηκε, άλλαξε ρότα και εγκλωβίστηκε σε έναν άλλον διαστασιακό κόσμο. Παρέα της έχει την Μπέμπα, τη μάνα όλων στη Νοταρά, τον σαλιάρη Απόστολο, φύλακα άγγελό της, τη Μέλπω, με το ριζωμένο στη σάρκα της μίσος, τον Ανέστη, τον Θωμά και τη Χρυσή συνοδοιπόρο της στα δύσκολα χρόνια της Τρούμπας και μοναδική της φίλη, με ημερομηνία λήξεως.
Η ζωή πολλές φορές αλλάζει και μας φέρνει αντιμέτωπους τόσο με συμφορές, όσο και με καλοτυχίες. Έτσι είναι διανθισμένη και η ζωή της Εύας, που μεγαλώνοντας, κάπου έθαψε βαθιά μέσα της την τσαούσα και πορευόταν κρυμμένη στα μυστικά της, περιορίζοντας τα θέλω και τα σ’ αγαπώ της τόσο που στο τέλος περιλάμβαναν μονάχα την ίδια.
Άξαφνα θα ανοιχτεί μπροστά της μια νέα προοπτική, ένας νέος κόσμος που αποτελείται από την κυρά-Ευδοξία και τη Μυρτώ που θα προσθέσουν το δικό τους λιθαράκι στην ανάκατη ζωή της, θα της δώσουν αγάπη και θα τη βοηθήσουν να σταθεί στα πόδια της, όταν οι δυσκολίες της ζωής της χτυπήσουν και πάλι την πόρτα.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Ελένης Κιουσέ, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας υπάρχει στο τέλος της παρουσίασης, επέλεξα την παρακάτω:
…πολύ συχνά λέμε πως αγαπάμε. Αχ, και να ξέραμε πόσα συναισθήματα χωράει μέσα της αυτή η λέξη με τα μόλις πέντε γράμματα! Συμπόνια, αυτοθυσία, νοιάξιμο, ανιδιοτέλεια, ενσυναίσθηση, αφοσίωση, συμπαράσταση, φροντίδα, φιλία, δέσμευση…

Η αυλή της γιαγιάς της, τα άχαρα λόγια ενός γιατρού, οι 10 συμβουλές της Βιολέτας, το βιβλίο «ο Χριστός ξανασταυρώνεται» του Νίκου Καζαντζάκη, η προδοσία, ο θεσμός της οικογένειας, τα βάσανα, τα δάκρυα, οι αγωνίες, ο πόνος, η μεταμόρφωση, η φτώχεια, η τρυφερότητα, η ελπίδα, η συμπόνια, η φυγή, η φιλία, τα όνειρα, η απογοήτευση, ο θυμός, οι αδικίες, οι πληγές, οι ευκαιρίες, ο φόβος, ο έρωτας, η αγανάκτηση, η εμπιστοσύνη, η απαξίωση αλλά και η ντροπή θα προσδώσουν στο βιβλίο τη δική τους αίγλη και θα μας επηρεάσουν άλλοτε ευχάριστα και άλλοτε δυσάρεστα.
Ένα πράγμα που διδάχτηκε η τσαούσα και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας, είναι ότι πρέπει πρώτοι εμείς να αγαπάμε τον εαυτό μας!

Η Ελένη Κιουσέ γεννήθηκε ξημερώματα 29ης Φεβρουαρίου στην Αθήνα. Δίσεκτο έτος και δίσεκτη μέρα. Από μικρή αγαπούσε το γράψιμο – από ημερολόγια, λευκώματα, συνθήματα σε τοίχους, ραβασάκια, μέχρι εκθέσεις και άρθρα σε διάφορα σάιτ.
Έχει σπουδάσει στη Σχολή Διοίκησης και Οικονομίας του ΤΕΙ Αθήνας και μιλάει άπταιστα τρεις γλώσσες. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής και επιμέλειας-διόρθωσης, και ασχολείται με τη δημιουργία περιεχομένου για μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Στην ηλικία των σαράντα νόσησε από καρκίνο του μαστού, γεγονός που αποτέλεσε ένα επιπλέον έναυσμα για να πραγματοποιήσει το όνειρό της, να γράψει το δικό της βιβλίο.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave