“La fiesta de chino”
Μαrio Vargas Llosa

Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2010
Εκδόσεις Καστανιώτη
Μετάφραση Αγγελική Αλεξόπουλου

Ο Mario Vargas Llosa ολοκληρώνει τη συγγραφή του βιβλίου αυτού μία δεκαετία πριν τη βράβευση του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2010,που του απονεμήθηκε για το σύνολο του συγγραφικού του έργου.Το βιβλίο
“Η Γιορτή του Τράγου” είναι ένα πολυπρόσωπο πολιτικό μυθιστόρημα του Δομινικανού λογοτέχνη, στο οποίο η πραγματική ιστορία της πατρίδας του τη συγκεκριμένη εποχή συνυφαίνεται με μία μυθοπλασία με κάπως δυσδιάκριτα όρια και, με το ειρωνικό ύφος διάχυτο στο κείμενο, δημιουργεί μία έκρηξη στην ικανότητα για σκέψη, αφύπνιση και προβληματισμό.

Διαφαίνεται η σφοδρή επιθυμία του δημιουργού να ανασυστήσει μία σκοτεινή εποχή και τολμάει χρησιμοποιώντας μία γλώσσα ρεαλιστική, σκληρή και ωμή να αποτυπώσει την ιστορία της Δομινικανής Δημοκρατίας στην Καραϊβική το πρώτο περίπου μισό του εικοστού αιώνα μέχρι το 1961. Σε δεύτερο χρόνο ξετυλίγεται η ζωή της Ουρανίας Καβράλ με αναφορά εκείνη την ίδια χρονιά όταν εγκαταλείπει απρόσκοπτα τη πατρίδα της, αλλά συνεχίζεται μέχρι την αναπάντεχη επιστροφή της το 1996. Η υπόθεση εξελίσσεται γύρω από τις δύο παράλληλες ιστορίες που εκτυλίσσονται σε διαφορετικούς χρόνους, αλλά περιπλέκονται αριστοτεχνικά.

Την κατ’ επίφαση Δομινικανή “δημοκρατία” σημαδεύει το 1961 η δολοφονία του επι τριάντα ένα συνεχή χρόνια δικτάτορα Ραφαέλ Τρουχίλιο, λίγο μετά την αναχώρηση της Ουρανίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τί κάνει τη σαρανταεννιάχρονη πλέον γυναίκα να επιστρέψει μετά από τριάντα πέντε ολόκληρα χρόνια το 1996; Οι μνήμες αποδεικνύεται ότι δεν έχουν ξεθωριάσει ποτέ και χοροπηδούν τρελά μέσα της με την επιστροφή της. Έχει χάσει τη μητέρα της σε μικρή ηλικία και ο πατέρας της είναι πάντα το κέντρο του κόσμου της. Πανίσχυρος γερουσιαστής και υπουργός, ο Αγουστίν Καβράλ στέκεται πιστά στο πλευρό του δικτάτορα για χρόνια. Ογδοντατετράχρονος άνδρας, ανάπηρος τώρα πια από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, αδυνατεί να μιλήσει, παροπλισμένος στο κρεβάτι. Στο πρόσωπό του, το σιωπηλό και ασάλευτο σαν βαλσαμωμένη μούμια, καθρεπτίζεται ακόμα η θλιβερή κατάσταση της χώρας του επί διακυβερνήσεως του στρατάρχη Ραφαέλ Λ.Τρουχίλιο Μολίνα, ο οποίος παθιασμένος με την εξουσία, είχε δηλώσει ότι δεν είναι διατεθειμένος να την παραδώσει πριν τον θάνατο του.

Ο αναγνώστης παρακολουθεί το πρωινό ξύπνημα και την προετοιμασία για το ξεκίνημα της ημέρας του Τρουχίλιο, του αυτοαποκαλούμενου “Ευεργέτη“, του Πατέρα της Πατρίδας. Οι υπήκοοι του, πειθήνια όργανα στη τυραννία του, σαν βουβά πιόνια στη σκακιέρα του τον επαινούν ότι εργάζεται ακάματα από το άγριο χάραμα και τον θεωρούν σωτήρα που δίνει υπόσταση στη χώρα. Εκείνος, εκμεταλλευόμενος την αμάθεια και τον φόβο τους, παίρνει αδίστακτα αποφάσεις από τις οποίες εξαρτάται η ζωή και ο θάνατος τριών εκατομμυρίων Δομινικανών, τους οποίους με τον δικό του αυταρχικό τρόπο επιθυμεί να βάλει στον εικοστό αιώνα. Οι μηχανισμοί υποστηρίζονται από ένα καλά οργανωμένο δίκτυο ανθρώπων που ασκούν εξουσία πάνω στον ανίσχυρο λαό. Η αναλγησία του “Ευεργέτη“, αναγκαία για να κρατήσει το πόστο του, είναι ένας πόλεμος νεύρων για τους ακολούθους του που στερούνται ελευθερίας και βομβαρδίζονται από την προπαγάνδα. Οι εμφύλιοι που αιματοκυλούν τη χώρα μετά τη δολοφονία του δικτάτορα φέρουν τόσο ολέθρια αποτελέσματα, ώστε οι κάτοικοι ξεχνούν τις καταχρήσεις, τις ραδιουργίες, τις δολοφονίες, τη διαφθορά, τον χαφιεδισμό και την απομόνωση που βίωσαν τα προηγούμενα χρόνια σε σημείο να καταφεύγουν τώρα στο συμπέρασμα ότι τότε “η φρίκη είχε μυθοποιηθεί“.

Η Ουρανία Καβράλ αντικρίζει τον ανήμπορο πατέρα της, σκαλίζει επώδυνες αναμνήσεις και μονολογεί φωναχτά θέτοντας αναπάντητα, ρητορικά ερωτήματα. Το εγκεφαλικό επεισόδιο φαίνεται ότι δεν έχει ακυρώσει εντελώς την αντιληπτική του ικανότητα, κάτι που ικανοποιεί την εκδικητική διάθεση της κόρης του, η οποία, παρά τις εξαιρετικές σπουδές και την εξουθενωτική εργασία της στις ΗΠΑ, που λειτούργησαν σαν θεραπεία λυτρωτική της ψυχής της, δεν παρέλειπε στην καθημερινότητα της χρονομετρημένα να παρακολουθεί την ιστορία της πατρίδας της. Δράττεται της ευκαιρίας να εκμυστηρευθεί στην Αδελίνα, την αδελφή του πατέρα της, και τις ξαδέλφες της, συγκλονιστικές αποκαλύψεις για το περιστατικό που την έκανε τότε, σε τόσο νεαρή ηλικία, ανήμπορη να υποταχθεί σε πρώτο στάδιο και στη συνέχεια να αποκόψει κάθε δεσμό με όλους εγκαταλείποντας ξαφνικά τη χώρα.

Η Κισκέγια, η ιστορική ονομασία της Δομινικανής Δημοκρατίας έχει για μεγάλο διάστημα πρωτεύουσα την “Πόλη Τρουχίλιο”. Ο πατέρας της δεκατετράχρονης Ουρανίτας, ο επονομαζόμενος “Φωστήρας”, πέφτει κάποια στιγμή σε δυσμένεια, συνηθισμένη περίπτωση σε τέτοια καθεστώτα, όπου ο θύτης γίνεται το θύμα, και αποδέχεται την πρόταση να “παραχωρήσει” την κόρη του στον “Ευεργέτη” ο οποίος αρέσκεται σε καλές χειρονομίες. Η απλόχερη προσφορά είναι μία “θυσία” για την ανάκτηση του κύρους και των χαμένων αξιωμάτων του Καβράλ κατακτώντας την καρδιά του Τρουχίλιο, μία καρδιά που αδυνατεί να αρνηθεί τις παρακλήσεις του κάλλους και του έρωτα.

Τα επί χρόνια κρυμμένα μυστικά αποκαλύπτονται σταδιακά το ένα μετά το άλλο σε μία πλοκή που ξεδιπλώνεται και, αν και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ευκολοδιάβαστη, έχει όλα τα λογοτεχνικά στοιχεία που δομούν ένα αξιόλογο έργο.
Η Ουρανία Καβράλ έχει εισχωρήσει σε έναν άγνωστο κόσμο με υψηλή επικινδυνότητα και ακούσια λαμβάνει μέρος στη γιορτή, μία γιορτή αποκλειστικά αφιερωμένη στην ίδια, όπως θυμάται να την προϊδεάζουν:

“Ο Τρουχίλιο κάνει μία γιορτή για σένα.
Αυτό είναι σαν να κερδίζεις το πρώτο λαχείο, Ουρανίτα“.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave