«Απώλειες» είναι ο τίτλος του νέου μυθιστορήματος της Ιουλίας Ιωάννου. Πρόκειται για ένα βιβλίο που αναφέρεται στις απώλειες που βιώνουν οι άνθρωποι στο διάβα της ζωής τους με μεγαλύτερη αυτή του θανάτου αλλά και στην εσωτερική δύναμη που οι ίδιοι διαθέτουν, χωρίς πολλές φορές να τη γνωρίζουν, η οποία τους βοηθά να ανταπεξέρχονται στα χτυπήματα της μοίρας.
Οι ήρωες των Απωλειών βρίσκονται αντιμέτωποι με διλήμματα και καλούνται να πάρουν αποφάσεις των οποίων οι συνέπειες θα είναι καθοριστικές και για τη δική τους ζωή αλλά και για τη ζωή των δικών τους ανθρώπων. Όπως άλλωστε τονίζει η συγγραφέας « Τι είναι, αλήθεια, σωστό και τι λάθος; Πόσες φορές ο άνθρωπος βρίσκεται σε δίλημμα; Πράττει καταπώς τον βολεύει εκείνη τη στιγμή, χωρίς να λογαριάζει τις συνέπειες των πράξεών του στο μέλλον, ή προσπαθεί να επιλέξει το καλύτερο έχοντας συναίσθηση της απόφασης του αυτής;»
Ένα τέτοιο δίλημμα αντιμετώπισε και η βασική ηρωίδα του μυθιστορήματος, η Ειρήνη η οποία προκειμένου να μην αποκαλυφθεί στην μικρή κοινωνία του χωριού η αναπάντεχη εγκυμοσύνη της από το Χρήστο, δέχεται με παρότρυνση της αδελφής της Μαρίας και του συζύγου της Ηλία να παντρευτεί τον Λάμπη.
Η απόφαση αυτή θα αποτελέσει την αρχή του νήματος της μυθιστορίας στην οποία εμπλέκονται και άλλα βασικά πρόσωπα όπως η Χριστίνα, που είναι η κόρη της Ειρήνης και του Χρήστου, η Σοφία, ο Φίλιππος, ο Όμηρος αλλά και η Ευανθία με την κόρη της Ζωή. Άνθρωποι διαφορετικοί, από διαφορετικούς τόπους οι οποίοι όμως έχουν αρκετά κοινά μεταξύ τους και ίσως γι’ αυτό με κάποιον ανεξήγητο τρόπο η ζωή τους έφερε κοντά.
Κεντρικός άξονας του μυθιστορήματος της Ιουλίας Ιωάννου είναι πως «στη ζωή όλα γίνονται για κάποιο λόγο» και πως «η ίδια η ζωή ξέρει να τακτοποιεί τις εκκρεμότητες που άφησε στη μέση». Υπό αυτό το πρίσμα ο αναγνώστης παρακολουθεί τον ευτυχισμένο γάμο της Ειρήνης με το Λάμπη , ο οποίος όμως σημαδεύεται από τον αιφνίδιο θάνατο του συζύγου της και του γιού τους του Χρύσανθου, την απρόσμενη επανεμφάνιση του Χρήστου στη ζωή της Ειρήνης, τον εφιάλτη που έζησε η Σοφία εξαιτίας του Απόστολου, την επανένωση της Ειρήνης και του Χρήστου καθώς και των δύο παιδιών τους σε μια οικογένεια αλλά και τα δραματικά γεγονότα που ακολουθούν με το θάνατο των γονιών της Ειρήνης, την εμφάνιση της Ευανθίας και της κόρης της Ζωής και τέλος με την απώλεια της Χριστίνας, κόρης της κεντρικής ηρωίδας.
Πολλά από τα συμβάντα στη ζωή των ηρώων ίσως δεν μπορούν να εξηγηθούν με τη λογική, ωστόσο η μοίρα και το πεπρωμένο του κάθε ανθρώπου ορίζουν διαφορετικά το νήμα της ζωής του. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο τοποθετείται και η συνάντηση της Ειρήνης με την απόκοσμη και μυστηριώδη γυναίκα στο νεκροταφείο, η οποία είχε τη μορφή της Αγίας Αικατερίνης και η οποία προφήτευσε τα όσα έμελλε να συμβούν στη ζωή της ηρωίδας. Από αυτό το σημείο και έπειτα η διαίσθηση αλλά και πολλές φορές τα οράματα των ηρώων ασκούν καταλυτική επίδραση στην πορεία της υπόθεσης του μυθιστορήματος.
Βασική πεποίθηση στο βιβλίο της Ιουλίας Ιωάννου είναι πως η Θεία Δίκη πάντοτε έρχεται για όσους διέπραξαν εγκλήματα εις βάρος των συνανθρώπων τους και με αυτό τον τρόπο αποκαθίσταται η τάξη. Πιο συγκεκριμένα, η Άβα που αποτελεί την προσωποποίηση του κακού στο έργο βρίσκει φρικτό θάνατο πληρώνοντας για τις αποτρόπαιες πράξεις της. Το ίδιο και ο Απόστολος τιμωρείται για τα κρίματά του με τον πιο σκληρό τρόπο αντικρίζοντας για πρώτη και τελευταία φορά την κόρη του.
Παρά τις Απώλειες όμως που ταλανίζουν τη ζωή των προσώπων του μυθιστορήματος διάχυτη είναι η αντίληψη πως «μόνο μέσα από τις δυσκολίες οι άνθρωποι δυναμώνουν, γίνονται βράχοι που αντέχουν τα χτυπήματα που τους επιφυλάσσει η ζωή». Οι ήρωες «είναι αποφασισμένοι να ζήσουν με ένταση και πάθος όσα με θυσίες είχαν κατακτήσει και να αφήσουν το χρόνο να τους οδηγήσει εκεί που η μοίρα του καθενός είχε ορίσει».
Στο μυθιστόρημα της Ιουλίας Ιωάννου η αγάπη αποτελεί το θεμέλιο λίθο. Όπως τονίζει η ίδια «η ανάγκη για αγάπη που έχουν όλοι οι άνθρωποι είναι το πιο πολύτιμο αγαθό, είναι η ίδια η ζωή. Μόνο το να δίνεις αγάπη σε κρατάει ζωντανό» Η αγάπη και η ευτυχία που βρίσκονται στα απλά καθημερινά πράγματα, στις καθημερινές στιγμές με τους αγαπημένους ανθρώπους και όχι σε υπερβολές και ματαιόδοξες αναζητήσεις. Όπως αναγράφεται και στο βιβλίο «δώστε σημασία στα απλά που έχετε γύρω σας, στα ουσιαστικά που χτίσατε με την ψυχούλα σας και τον ιδρώτα σας, μην τα αφήνετε να χαθούν αναζητώντας μια ουτοπία ίσως, κάτι που δεν ξέρετε πού μπορεί να οδηγήσει».
Η αγάπη αλλά και ο έρωτας είναι οι δύο κινητήριες δυνάμεις στις Απώλειες. Ο έρωτας όπως αποτυπώνεται μέσα από τη σχέση της Χριστίνας και του Φίλιππου, του Όμηρου και της Σοφίας αλλά και του Χρήστου με την Ειρήνη δίνει φτερά στους ήρωες να προχωρήσουν στη ζωή τους και με αισιοδοξία να οραματιστούν το μέλλον τους.
Η άνετη έκφραση και η καλοδουλεμένη πλοκή του μυθιστορήματος κεντρίζουν την προσοχή του αναγνώστη ο οποίος παρακολουθώντας το ξεδίπλωμα των γεγονότων οδηγείται στο συμπέρασμα πως παρά τις Απώλειες που βιώνει κάθε άνθρωπος στη ζωή του, η Ελπίδα για τη Ζωή δεν θα σταματήσει να υπάρχει.

ap9

 

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave