Μ’ ένα «νόστιμο» μυθιστόρημα ξεκίνησε το πρώτο του συγγραφικό ταξίδι ο Λουκάς Κατσώνης. Στο βιβλίο του «Ψημένο κάστανο» των εκδόσεων «Φυλάτος», παίρνουμε μια γεύση από τη μαγική αύρα της Θεσσαλονίκης, όπου μια παρέα φοιτητών απολαμβάνουν την ανεμελιά. Σύντομα, όπως λέει στο Vivlio-life, θα εγκαταλείψουν την πόλη της καρδιάς τους για διαφορετικούς λόγους ο καθένας και θα έρθουν αντιμέτωποι με τη ζωή και τις εκπλήξεις που τους επιφυλάσσει.
– Δε θα μπορούσα να ξεκινήσω τη συνομιλία μου μαζί σας, αν δεν εξηγούσατε σε μας τους φίλους του Vivlio-life την επιλογή του τόσο μυρωδάτου αλλά και γευστικού σας τίτλου …
Η αλήθεια είναι ότι όταν ξεκίνησα να γράφω το βιβλίο, είχα διαφορετικό τίτλο στο μυαλό μου. Μετά την ολοκλήρωσή του και ξαναδιαβάζοντας την ιστορία, είδα ότι αυτός ήταν ο τίτλος που πραγματικά του ταίριαζε.
Μεγάλο μέρος των παιδικών μου χρόνων, ιδιαίτερα στις περιόδους των γιορτών και του καλοκαιριού, το περνούσα στην Κωνσταντινούπολη. Από εκεί κατάγεται ο πατέρας μου και εκεί ζούσαν οι παππούδες μου. Από τις πρώτες λοιπόν αναμνήσεις που έχω ως παιδί, ήταν να τρέχω στα σοκάκια και η μητέρα μου να παίρνει από τους πλανόδιους καστανάδες, φρεσκοψημένα κάστανα. Η χαρά μου ως μικρό παιδί ήταν απερίγραπτη και αυτή η μοναδική του γεύση και μυρωδιά έχει χαραχθεί μέσα μου. Την ίδια χαρά ένιωσα όταν ολοκλήρωσα και το βιβλίο και επειδή η ιστορία εξελίσσεται και στην Κωνσταντινούπολη, αποφάσισα πώς αυτός ήταν ο τίτλος που ήθελα.
– … Που στους περισσότερους από εμάς ανασύρει μνήμες από τα παιδικά μας χρόνια. Επηρεάζονται, πιστεύετε, οι αναγνώστες στην επιλογή ενός βιβλίου από τον τίτλο του;
Ναι, πιστεύω πώς ο τίτλος επηρεάζει σε ένα βαθμό τον αναγνώστη. Αποτελεί κατά τη γνώμη μου ένα κλειδί που ανοίγει την πόρτα στην ιστορία που κρύβεται μέσα στις σελίδες κάθε βιβλίου.
– Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας;
Ανατρεπτικό, αληθινό και αισιόδοξο. Μια ιστορία αγάπης με πολλά μηνύματα.
– Το ψημένο κάστανο αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση στο στόμα. Το ίδιο μάλλον συμβαίνει και στη ζωή των πρωταγωνιστών σας; Μιλήστε μας γι αυτούς.
Ναι ισχύει, άλλωστε έτσι είναι η ζωή μας. Καθημερινά εναλλάσσεται το άσπρο με το μαύρο και τη χαρά διαδέχεται η λύπη. Αυτό συμβαίνει και στις ζωές των πρωταγωνιστών μου.
Ο Χάρης προέρχεται από μια οικογένεια που τα βγάζει δύσκολα πέρα. Ο ίδιος είναι φιλόδοξος και παλεύει καθημερινά για να πετύχει τους στόχους του. Τίποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα δεν θα του χαριστεί. Με αγώνα και προσπάθεια θα καταφέρει στη ζωή του να φτιάξει μια ευτυχισμένη οικογένεια, να κάνει δυο υπέροχα παιδιά και να υλοποιήσει τα όνειρά του. Θα αποδείξει ότι είναι μαχητής και θα σταθεί με το κεφάλι ψηλά στις δυσκολίες που θα του παρουσιαστούν. Είναι έξυπνος και έχει χιούμορ, κάτι που απλόχερα μας φανερώνει στην συνέντευξή του στην Νέα Υόρκη…
Η Μαίρη είναι το πρότυπο της μαθήτριας και του καλού κοριτσιού. Σπουδάζει ιατρική και στόχος της είναι να γίνει μια επιτυχημένη επιστήμονας. Η φοιτητική της ζωή είναι ανιαρή μέχρι που θα γνωρίσει το Χάρη και ο κόσμος της θα ανατραπεί, για πάντα. Η ζωή κρύβει πολλές εκπλήξεις και η Μαίρη θα το διαπιστώσει πολύ σύντομα. Είναι και αυτή, όπως και ο Χάρης, φιλόδοξη και εγωίστρια αλλά ταυτόχρονα πολύ ευαίσθητη. Θα πληγωθεί αλλά θα καταφέρει να πατήσει στα πόδια της και να κοιτάξει κατάματα τη ζωή.
Ο Αντώνης είναι ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο που θα μεγαλώσει με όλες τις ανέσεις και θα ζήσει μια ζωή ανέμελη και έντονη. Του αρέσουν οι γυναίκες και τα γρήγορα αυτοκίνητα. Αδιαφορεί για το μέλλον, ζει τη στιγμή και απολαμβάνει τα φοιτητικά του χρόνια. Μέχρι το ατύχημα που θα αλλάξει τη ζωή του και θα ωριμάσει γρηγορότερα από το αναμενόμενο. Δεν θα πω κάτι παραπάνω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η χημεία των τριών ηρώων μου είναι εκρηκτική και επιφυλάσσει στον αναγνώστη πολλές εκπλήξεις και ανατροπές.
– Και αν ο τίτλος μας θυμίζει τα παιδικά μας χρόνια οι πρώτες σελίδες μας δίνουν μια γεύση από τη φοιτητική ζωή στη Θεσσαλονίκη που είτε τότε, είτε σήμερα είναι μοναδική. Μπαράκια στην πόλη, βόλτα στην παραλία, διακοπές στο Ποσείδι. Πόσο θα τους επηρεάσει αυτή η πόλη;
Αυτή η πόλη έχει μια μαγική αύρα και επηρεάζει όσους έχουν ζήσει σε αυτήν. Το ίδιο θα συμβεί και με τους ήρωές μου. Θα ερωτευτούν, θα κλάψουν, θα γελάσουν, θα αγαπήσουν και θα αγαπηθούν. Μπορεί στη πορεία της ζωής τους να την εγκαταλείψουν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, αλλά το μυαλό τους και η ψυχή τους είναι πάντα εκεί. Ίσως και να επιστρέψουν πίσω, αλλά αυτό θα το ανακαλύψει ο αναγνώστης.
– Έχω την αίσθηση πως κάπου εκεί στους δρόμους και τα μπαράκια που τριγυρνούν οι φοιτητές στη Θεσσαλονίκη, ανάμεσα στον Χάρη, τον Αντώνη, τη Μαίρη και τ΄ άλλα παιδιά θα βρούμε κι εσάς. Είναι έτσι; Υπάρχουν προσωπικά σας βιώματα στο βιβλίο;
Σε μικρό βαθμό. Η ιστορία και τα πρόσωπα είναι φανταστικά. Κάθε λέξη, κάθε πρόταση, κάθε συναίσθημα και τελικά κάθε ολοκληρωμένο βιβλίο είναι ένα παιδί του συγγραφέα και κουβαλάει, είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε, είτε όχι, ένα κομμάτι της ψυχής του και των βιωμάτων του.
– Ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα και μια στενάχωρη ιατρική διάγνωση από τη μία. Από την άλλη η ελπίδα και η αγάπη που όλα τα νικούν. Είναι όμως έτσι; Τι μήνυμα θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες μέσα από τις παράλληλες ιστορίες των πρωταγωνιστών σας.
Η ζωή είναι απρόβλεπτη και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε όλες τις δυσκολίες αλλά και να γευτούμε όλες τις χαρές. Η ψυχική δύναμη του Χάρη να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια είναι ένα μάθημα για αυτούς που σηκώνουν τα χέρια ψηλά και εγκαταλείπουν εύκολα τη μάχη. Είμαι αισιόδοξος σαν άνθρωπος και σε αυτό μοιάζω πολύ με τους ήρωές μου. Δεν μου αρέσει η μιζέρια και ο συμβιβασμός αλλά αντίθετα θαυμάζω και γοητεύομαι από ανθρώπους που δίνουν καθημερινά τον δικό τους αγώνα.
– Η ζωή σε ρόλο σκηνοθέτη πάντα γράφει το δικό της σενάριο. Τελικά μπορεί κανείς σε τούτη τη γη να ξεφύγει από το πεπρωμένο του; Πιστεύετε στη μοίρα;
Πιστεύω ότι ο καθένας ορίζει τη μοίρα του με τη στάση του και τις ενέργειές του αλλά πάντα υπάρχουν αστάθμητοι παράγοντες που ανατρέπουν πολλές φορές ό,τι θεωρούμε δεδομένο.
– Στο 24ο κεφάλαιο θέτετε το ερώτημα: «Τελικά, τι είναι η απώλεια; Για ποιον λόγο πενθούμε όταν χάνουμε κάποιον δικό μας. Πάει άραγε κάπου η ψυχή μας ή απλά έρχεται το τέλος;» Σας απασχολεί η σκέψη του Χάρη: «Τι υπάρχει μετά;»
Δεν με απασχολεί ιδιαίτερα για μένα, ίσως μεγαλώνοντας να αλλάξω στάση. Όταν όμως χάνω κάποιον αγαπημένο, τότε πολλές φορές έρχονται τέτοιες σκέψεις στο μυαλό μου και ελπίζω εκεί που πηγαίνει,
αν όντως κάπου πηγαίνει, να είναι καλά.
– Αν κάτι ακόμη μας διδάσκει ο Χάρης είναι πως ποτέ δεν είναι αργά να κάνει πραγματικότητα το όνειρο. Συμφωνείτε με τον ήρωα σας;
Απόλυτα. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει πιο γοητευτικό πράγμα στη ζωή από το να κυνηγάω ένα στόχο, να αγωνίζομαι με όλο μου το είναι για να τον πετύχω. Ακόμη και αν δεν τα καταφέρω, θα τα έχω καλά με τον εαυτό μου γιατί προσπάθησα. Αυτό που με εξοργίζει και με θυμώνει στους ανθρώπους είναι η αδιαφορία και η έλλειψη προσπάθειας. Δεν με ενοχλεί τόσο η αποτυχία, όσο η παθητική στάση και η έλλειψη στόχων. Ο Χάρης μέσα από το στόχο που θέτει, ξαναβρίσκει νόημα στη ζωή του και αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε να κάνει στον εαυτό του.
– Κωνσταντινούπολη, Παρίσι, Νέα Υόρκη. Τα βήματα των ηρώων σας μας οδηγούν σ’ αυτές τις μοναδικές πόλεις. Για ποια από τις τρεις θα εγκαταλείπατε τη Θεσσαλονίκη, που είναι γενέτειρά σας και ήδη μας δώσατε να καταλάβουμε πως τρέφετε μεγάλη αγάπη γι αυτήν;
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.