Συγγραφέας του βιβλίου Πίσω από τις μάσκες – Εκδόσεις BELL
Πιστός στο ετήσιο ραντεβού του με τη σειρά «Ευγενείς Άγριοι», ο Γιώργος Δάμτσιος αυτή τη φορά μας παίρνει μαζί του στη συγκλονιστική αναζήτηση ενός αδίστακτου δολοφόνου, που κρύβεται πίσω από μια ανέκφραστη μάσκα. Στο τελευταίο του μυθιστόρημα μάλιστα, προσπάθησε να εντάξει ακόμα πιο έντονα τα κοινωνικά φαινόμενα που απασχολούν τους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες, καθώς «Μπορεί να έχουμε ένα βιβλίο crime, αλλά νομίζω ότι πίσω από τη σκληρότητα κρύβονται οι πιο ευαίσθητες αλήθειες». Και σ’ αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας προσπάθησε να μην έχει κατά νου τους κανόνες της λογοτεχνίας που εκπροσωπεί. Όπως λέει στο Vivlio-life «Τα βιβλία της σειράς αυτής είναι σκληρά, με γρήγορη και κινηματογραφική πλοκή, αλλά ταυτόχρονα έχουν έντονο και το κοινωνικό στοιχείο. Είναι αντιφατικός συνδυασμός και λογικά καταστρέφει κάθε κανόνα, αλλά αυτό δεν με ενοχλεί. Ήθελα εξαρχής η σειρά να έχει μια δική της προσωπική ταυτότητα και θαρρώ ότι το πέτυχα».
- Απανωτά εγκλήματα οδηγούν την αστυνομία σε απόγνωση και οι λεπτομέρειες που διαβάζουμε από τις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου σας είναι ανατριχιαστικές. Προσπαθώντας να μην αποκαλύψουμε βασικά στοιχεία της πλοκής και φυσικά να μην κατεβάσουμε τις… μάσκες, θα ήταν καλό να γνωρίζουμε αν υπάρχει κάποιος συνδετικός κρίκος μεταξύ των θυμάτων.
Για να θεωρηθεί κάποιος κατά συρροή δολοφόνος θα πρέπει να διαπράξει τρεις ανθρωποκτονίες με πρόθεση, σε ξεχωριστούς τόπους τέλεσης και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Στο βιβλίο αυτό η αστυνομία – αλλά και ο ιδιωτικός ερευνητής που συνεργάζεται μαζί τους– θα τα βάλει με έναν άνθρωπο που έχει πράγματι στόχο να σκοτώσει περισσότερα από ένα θύματα. Οι άνθρωποι αυτοί σχεδόν κατά κανόνα δημιουργούν συνδετικούς κρίκους μεταξύ των θυμάτων ακόμα κι αν αυτοί δεν περνάνε εύκολα από το μυαλό των αστυνομικών. Μπορούμε λοιπόν να επιβεβαιώσουμε εύκολα, αλλά χωρίς να προδώσουμε κάτι, ότι η σύνδεση μεταξύ των θυμάτων υπάρχει… τουλάχιστον στο μυαλό του δολοφόνου. - «Τι θα έκανες αν κάποιος που σε έχει απαγάγει σε άφηνε να επιλέξεις ανάμεσα στη δική σου ζωή και αυτή κάποιου αγαπημένου σου;» Αυτό είναι το πρώτο ερώτημα που θέτετε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου σας. Εσείς τι θα κάνατε κύριε Δάμτσιο;
Είναι ένα ερώτημα που με απασχόλησε από την πρώτη σελίδα του βιβλίου και τολμώ να πω ότι όσο το έγραφα αναζήτησα κι εγώ την απάντηση. Αναθεώρησα μάλιστα αρκετές φορές κατά την πορεία. Αν κατέληξα σε κάποιο συμπέρασμα είναι πως πολύ δύσκολα μπορούμε να γνωρίζουμε την πραγματική απάντηση αν δεν μας συμβεί κάτι τέτοιο. Υπάρχει περίπτωση μια μητέρα να επιλέξει να πεθάνει το παιδί της αντί για την ίδια; Η προφανής απάντηση είναι όχι. Η πραγματική όμως θα δοθεί μόνο κατά τη δοκιμασία καθώς η αυτοσυντήρηση ίσως κάνει το μυαλό να δημιουργήσει περίεργες σκέψεις. - «Κι αν αυτός ο άντρας συστηνόταν ως Παγιδευτής; Θα τον εμπιστευόσουν;» είναι το δεύτερο ερώτημά σας και θα θέλαμε και εδώ τη δική σας απάντηση.
Η λογική λέει όχι. Όταν κάποιος συστήνεται με ψευδώνυμο, και μάλιστα τέτοιου ύφους, θαρρώ ότι θα πρέπει να ανησυχήσουμε διπλά. Το θέμα είναι, η εμπιστοσύνη παίζει πρωτεύοντα ρόλο τελικά ή είναι η εύκολη λύση για να καλύψουμε μια επιλογή υπεκφυγής; - Εσείς, βέβαια, ζήσατε μια ανάλογη στιγμή με τον Παγιδευτή, που μόνο χαμόγελα προκαλεί. Θέλετε να τη μοιραστείτε με τους φίλους του Vivlio-life;
Θα τη μοιραστώ με πολλή χαρά γιατί όντως κι εμένα μου προκάλεσε μόνο χαμόγελα. Πίσω στο 2020, ο τετράχρονος τότε γιος μου εμφανίστηκε μπροστά μου κρατώντας ένα αποκριάτικο ραβδί και μου συστήθηκε ως Παγιδευτής. Μάλιστα, με άγγιξε με το ραβδί του και με μεταμόρφωσε σε κάτι που μόνο αυτός ήξερε τι ήταν! Τον ρώτησα για το τι ακριβώς διαδραματιζόταν στο παιχνίδι που σκαρφίστηκε αλλά δεν μου απάντησε. Νομίζω δεν ήξερε ούτε κι αυτός ξεκάθαρα. Η αίσθηση πάντως του όλου παιχνιδιού του ήταν στο άλλο άκρο σε σχέση με το μυθιστόρημα. Το βλέμμα του μικρού ήταν γεμάτο ευτυχία με αυτά που σκάρωνε με τη φαντασία του. Όσο για εμένα, πρώτα έψαξα στο διαδίκτυο για να δω από πού ξεσήκωσε το ψευδώνυμο. Όταν δεν εντόπισα καμία αναφορά, υποσχέθηκα στον εαυτό μου να το εντάξω κάπου. Και να πού ήρθε η ευκαιρία! - Στην πλοκή του crime μυθιστορήματός σας συναντούμε έναν αδίστακτο δολοφόνο που φοράει μια ανέκφραστη μάσκα. Πώς την φανταστήκατε και πώς την περιγράφετε στην ιστορία σας;
Τη φαντάστηκα απλώς ανέκφραστη, γιατί θεωρώ ότι ταιριάζει στο όλο προφίλ του δολοφόνου. Όσο για την περιγραφή της, την αφήνω στην κοπέλα που τον συναντά στις πρώτες σελίδες του βιβλίου. Παρατηρεί λοιπόν η κοπέλα: “Φορούσε και μια μάσκα που κάλυπτε πλήρως το πρόσωπό του. Παρόλο που ουσιαστικά ήταν ό,τι πιο ουδέτερο είχε αντικρίσει σε ολόκληρη τη ζωή της, η όψη της ήταν εντελώς τρομακτική. Μονόχρωμη, σε μια απόχρωση που μέσα στο μισοσκόταδο έφερνε περισσότερο προς το γκρίζο, με τρύπες για το στόμα, τη μύτη και τα μάτια. Τρύπες μικρές, με διάμετρο το πολύ ένα εκατοστό. Στρόγγυλες και κατάμαυρες. Έκαναν το προσωπείο να μοιάζει εντελώς ανέκφραστο. Και έτσι, στις λιγοστές στιγμές που είχαν κυλήσει από την ώρα που την πρωτοαντίκρισε, είχε προλάβει να σχηματίσει ήδη στη σκέψη της δεκάδες πιθανές εφιαλτικές μορφές του ανθρώπου πίσω απ’ αυτή. Μορφές φρικιαστικές, τερατόμορφες, παραμορφωμένες ή ακόμη και ανθρώπινες –χωρίς να είναι βέβαιη ότι οι τελευταίες ήταν λιγότερο επικίνδυνες από τις άλλες”. - Ευγενείς Άγριοι. Παραμένετε συνεπής στο ετήσιο συγγραφικό ραντεβού σας μαζί τους και στη σειρά των εκδόσεων BELL. Ποιο καινούριο στοιχείο μας δίνετε αυτή τη φορά;
Ναι, η αλήθεια είναι ότι παρόλο που οι υποχρεώσεις μου είναι ατέλειωτες τα τελευταία χρόνια, κάθε φθινόπωρο έχουμε και μια νέα προσθήκη στη σειρά. Αυτή τη φορά προσπάθησα να εντάξω ακόμα πιο έντονα τα κοινωνικά φαινόμενα που απασχολούν τους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες. Μπορεί να έχουμε ένα βιβλίο crime, αλλά νομίζω ότι πίσω από τη σκληρότητα κρύβονται οι πιο ευαίσθητες αλήθειες. - Αντιμέτωπους με τους δικούς τους δαίμονες, τους παρουσιάζετε. Πόσο θα επηρεάσει αυτή η δυσάρεστη κατάσταση που βιώνουν στη λύση του μυστηρίου;
Καθοριστικά, θα έλεγα. Οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν τους δικούς τους δαίμονες δεν μπορούν να επικεντρωθούν σε ένα γενικότερο πρόβλημα όπως τη σύλληψη του δολοφόνου. Απαιτεί τεράστια πυγμή για να το πετύχει κανείς αυτό. - Για άλλη μια φορά, πιάσατε ένα κουβάρι και το δέσατε πολύ σφιχτά γύρω από την ιστορία σας. Να πάρουμε, μια ιδέα από πού μπορούμε να πιάσουμε την άκρη της πλοκής;
Νομίζω ότι δεν υπάρχει μία άκρη στο νήμα. Προσπαθώντας η ιστορία να είναι όσο πιο πολυεπίπεδη γίνεται, τα εμπλεκόμενα νήματα είναι πολλά. Τραβώντας κάποιο συγκεκριμένο, τα υπόλοιπα σφίγγουν κι άλλο. Οι αστυνομικοί για να λύσουν το κουβάρι πρέπει να βρουν τον σωστό συνδυασμό! - Σε πολλά μυθιστορήματα crime οι συγγραφείς φθάνουν στον επίλογο δίνοντας σ’ εμάς τους αναγνώστες όλα εκείνα τα στοιχεία που μας οδηγούν στη λύση του μυστηρίου αλλά επιλέγουν να μην αποδώσουν τη δικαιοσύνη που όλοι περιμένουμε. Εσείς ποια οδό ακολουθήσατε σ’ αυτό το τελευταίο σας βιβλίο;
Όπως και στα προηγούμενα βιβλία της σειράς, ο επίλογος δεν έχει μόνο λύσεις και απαντήσεις, ενώ και η δικαιοσύνη αποδίδεται έτσι που να μην είναι ακριβώς η αναμενόμενη. Μου αρέσει πολύ οι αναγνώστες να αντιλαμβάνονται ο καθένας ξεχωριστά τα όσα συμβαίνουν και να οριοθετούν το «επίπεδο δικαιοσύνης» βάσει του δικού τους, ατομικού κριτηρίου. Αν υπάρχουν πολλές διαφορετικές απόψεις νιώθω ότι όλα πήγαν καλά. - Διαβάζοντας για το είδος λογοτεχνίας που εκπροσωπείτε, μαθαίνουμε πως υπάρχουν κάποιοι κανόνες γραφής. Σε ποιο βαθμό τους ακολουθείτε;
Προσπαθώ να μην τους έχω κατά νου. Τα βιβλία της σειράς αυτής είναι σκληρά, με γρήγορη και κινηματογραφική πλοκή, αλλά ταυτόχρονα έχουν έντονο και το κοινωνικό στοιχείο. Είναι αντιφατικός συνδυασμός και λογικά καταστρέφει κάθε κανόνα, αλλά αυτό δεν με ενοχλεί. Ήθελα εξαρχής η σειρά να έχει μια δική της προσωπική ταυτότητα και θαρρώ ότι το πέτυχα. - Πώς βλέπετε το σύγχρονο ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα, που όλο και κερδίζει έδαφος και στην χώρα μας;
Προσωπικά νιώθω ότι πλέον έχουμε πολλές αξιόλογες πένες στο είδος και αυτό με χαροποιεί πολύ. Θα ήταν πολύ δύσκολο για τους Σκανδιναβούς ή τους Ιάπωνες να λάβουν τέτοια αναγνωσιμότητα παγκοσμίως αν υπήρχαν μόνο ένας οι δύο καλοί συγγραφείς. Αλλά εκτός αυτού, η δημιουργία μιας καλής σχολής βιβλίων crime φανερώνει ότι αυτός ο συγκεκριμένος λαός στον οποίο αναφερόμαστε έχει ευαισθησίες και φόβους για το σύγχρονο έγκλημα.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Τι θα έκανες αν κάποιος που σε έχει απαγάγει σε άφηνε να επιλέξεις ανάμεσα στη δική σου ζωή και αυτή κάποιου αγαπημένου σου;
Κι αν αυτός ο άντρας συστηνόταν ως ο Παγιδευτής;
Θα τον εμπιστευόσουν ή θα φοβόσουν ότι σου κρύβει ένα μεγαλύτερο κακό;
Ένας αδίστακτος δολοφόνος που φοράει μια ανέκφραστη μάσκα.
Απανωτά εγκλήματα που οδηγούν την αστυνομία σε απόγνωση.
Και οι Ευγενείς Άγριοι ανήμποροι να βοηθήσουν επειδή βρίσκονται αντιμέτωποι με τους δικούς τους δαίμονες.
Την ώρα που το κουβάρι της υπόθεσης περιπλέκεται όλο και περισσότερο, το μόνο βέβαιο είναι πως πίσω από τις πιο ανέκφραστες μάσκες κρύβονται τα χειρότερα μυστικά.
Βιογραφικό
Ο Γιώργος Δάμτσιος γεννήθηκε το 1978 και ζει στη Νάουσα Ημαθίας. Είναι ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου Bookstagram. Έχει δημοσιεύσει μέχρι σήμερα δεκαπέντε βιβλία και έχει συμμετάσχει με διηγήματά του σε δεκαοχτώ συλλογικά έργα ή βιβλία άλλων συγγραφέων, συχνά κατόπιν διακρίσεων σε διαγωνισμούς. Έχει συνεργαστεί επίσημα με συγκροτήματα όπως οι Judas Priest και οι Nightwish, καθώς και με συγγραφείς όπως οι Adam Nevill και Graham Masterton, για λογαριασμό του λογοτεχνικού/μουσικού project «ΤHe Metal Chapters”. Παίζει μπάσο στο heavy metal συγκρότημα Silent Vortex, ενώ διετέλεσε ιδρυτικό μέλος του φεστιβάλ φαντασίας Fantasmagoria στη Θεσσαλονίκη, το οποίο έχει λάβει τη διεθνή του EFFE, που αποτελεί την ευρωπαϊκή σφραγίδα ποιότητας. Πραγματοποιεί σεμινάρια δημιουργικής γραφής για λογαριασμό του Γραφείου Πολιτισμού του Δήμου Ηρωικής Πόλης Νάουσας, και είναι μέλος της Επιτροπής Ισότητας του Δήμου.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.