Το βιβλίο κυκλοφόρησε την περασμένη χρονιά, από έναν από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους των Ηνωμένων Πολιτειών, τη Harper Collins, κερδίζοντας επαινετικές κριτικές. Η ελληνική μετάφραση από τον Χρήστο Καψάλη, με την επιμέλεια του Ιωάννη Πάππου, μεταδίδει με ακρίβεια και σαφήνεια το κλίμα και την επαγγελματική ορολογία του πρωτότυπου κειμένου.
«Είχα καταλήξει στην κορυφή του βουνού, στα Χάνια, τα φώτα του Βόλου κάτω στον κόλπο να σβήνουν στην αυγή. Μια από τις λίγες φορές στη ζωή μου που νόμιζα πως ξεκαθάρισαν όλα. Θα ’φευγα από το σπίτι -απ’ το νησί, απ’ την απομόνωση, απ’ το δυνατό αέρα που δε σ’ άφηνε ν’ ακούσεις και ν’ ακουστείς-, θα ’βρισκα τον εαυτό μου. Θα μάθαινα, θα κέρδιζα, μπορεί και να ’χανα. Θα ’κανα ό,τι κάνουν οι Έλληνες, μια πάνω και μια κάτω εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια. Έναν ωκεανό μακριά, παρασυρμένος από τους Έρικ του Νέου (μου) Κόσμου -εξίσου έρημα νησιά-, απ’ την κληρονομιά τους, απ’ τα μερίσματα, είχα γίνει κι εγώ στέλεχος, σε κάποιο βαθμό ένα μ’ αυτούς, ανταλλάσσοντας τη σιωπή στο Τρικέρι μ’ αυτή της Βοστόνης. Ήταν αστείο: Τώρα που ’χα τ’ αρχίδια να μιλήσω, δεν υπήρχε κανείς τριγύρω να μ’ ακούσει».
Το “Hotel living” είναι ένα σκληρό, δυνατό μυθιστόρημα που προσωπικά μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση. Μαθημένη να ζω και να αναπνέω τον αέρα της Ελλάδας, μου φάνηκαν τόσο έξω από μένα τα όσα συμβαίνουν (που συμβαίνουν) σε έναν άλλο κόσμο, σε μια άλλη καθημερινότητα, σε μια εντελώς διαφορετική νοοτροπία από αυτή που μάθαμε να ζούμε στη χώρα μας.
Η κοφτερή γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Ιωάννης Πάππος, προφανώς είναι περισσότερο αντρική υπόθεση, καθώς ορισμένες λέξεις και σκηνές είναι πολύ προχωρημένες για την γυναικεία ευαισθησία!
Ο έρωτας για τη γυναίκα είναι μια ιεροτελεστία, είναι χτυποκάρδι, είναι βλέμματα γεμάτα αγάπη, είναι αγγίγματα τρυφερά, είναι ρομαντισμός… καμία σχέση με όσα περιγράφονται στις σχέσεις του ήρωα Στάθη και των επιλογών του…
Δεν κατακρίνω (πώς θα μπορούσα άλλωστε) τις επιλογές των ανθρώπων, ούτε τον τρόπο με τον οποίο διαθέτουν τον εαυτό τους ή το σώμα τους, το γιατί αυτοκαταστρέφονται ενώ το γνωρίζουν, το γιατί επιλέγουν εν τέλει να ανεβαίνουν σε έναν ανήφορο που φθείρει την ψυχή τους κυνηγώντας… τι αλήθεια;
Όταν έχεις φτάσει να κατακτήσεις -υποτίθεται- την επιτυχία δεν σημαίνει πως θα έχεις καταφέρει και να εισπράξεις την ευτυχία… κάτι που ο μυθιστορηματικός ήρωας του “Hotel living” βιώνει στο πετσί του, καθώς φτάνει η στιγμή που δεν έχει δίπλα του φίλους να εμπιστεύεται, ανθρώπους που θα τον κάνουν να αναλογιστεί την λάθος (;) πορεία που επέλεξε…
-Κύριε Πάππο, είστε Έλληνας, μεγαλωμένος με τις ελληνικές ευαισθησίες και
καταβολές και αντιλαμβάνομαι ότι ένα μεγάλο μέρος από τα όσα ο ήρωάς
σας φέρνει ως ανάμνηση από τα χρόνια που έζησε στην χώρα του είναι δικές
σας αναμνήσεις. Πόσο ικανές είναι αυτές οι αναμνήσεις να καταφέρουν να
συγκρατήσουν έναν άνθρωπο που αυτοκαταστρέφεται -όπως ο Στάθης- και
να τον κάνουν να επαναπροσδιορίσει το μέλλον του;
Οι αναμνήσεις δεν πιστεύω ότι είναι ικανές να σταματήσουν κάποιον από την αυτοκαταστροφή. Συχνά δουλεύουν ως nostalgia, και να γίνονται καταλύτης στο κάψιμο… Επαναπροσδιορισμός γίνετε με το να ζεις το τώρα, χωρίς το φόβο του αύριο.
– Στο κυνήγι της επιτυχίας ο ήρωάς σας δεν διστάζει να εμπλακεί σε ό,τι νέο
του προτείνουν προκειμένου να ανέλθει επαγγελματικά. Όμως ο ίδιος δεν
χαίρεται στο ελάχιστο αυτή την άνοδο στην καριέρα του, δεν τον γεμίζει
τίποτα. Πού το αποδίδετε αυτό; Στην σωματική κούραση ή στο ότι
αισθάνεται άδειος ψυχικά;
Ο ήρωας διστάζει, και αντιστέκεται αρκετά (ως πολύ) σε αυτά που του προτείνουν προκειμένου να ανέλθει επαγγελματικά. Το ότι πηγαίνει με το ρεύμα έχει να κάνει και με την σωματική κούραση, την αυτοκαταστροφή του, αλλά και με άλλους λόγους που βγαίνουν στην πλοκή του βιβλίου.
– Έχετε ζήσει σε αντίστοιχες δόσεις όσα περιγράφετε; κυνήγι καριέρας,
ταξίδια, ρούχα, γνωριμίες με υψηλόβαθμα στελέχη, φιλίες επιφανειακές
που σκοπό έχουν -τις περισσότερες φορές- μόνο το συμφέρον; Πείτε μας,
είναι έτσι τα πράγματα και στην πραγματική ζωή στην Αμερική;
Σε μια συγκεκριμένη μερίδα εργατικού δυναμικού, στις ακτές, είναι και έτσι.
– Γιατί επιλέξατε για ερωτικό σύντροφο του Στάθη έναν άντρα; Πιστεύετε ότι
θα ήταν διαφορετική η προσέγγιση του ήρωα που θελήσατε να πλάσετε αν
στο πλευρό του και στην καρδιά του είχε μια γυναίκα;
Το Hotel Living δεν έχεις ταμπέλες στην σεξουαλικότητα. Χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα πρώτα post-sexuality μυθιστορήματα στην Αμερική. Άνθρωποι ερωτεύονται ανθρώπους.
– Ως γυναίκα, ομολογώ ότι με σοκάρανε πολλές σκηνές και λέξεις που
χρησιμοποιείτε στους άπειρους διαλόγους σας. Αν διάβαζε το βιβλίο η
μητέρα, η αδελφή, η σύζυγος ή η κόρη σας, δεν πιστεύετε ότι θα σας έλεγαν
κάτι αντίστοιχο;
Η μητέρα μου έχει διαβάσει το βιβλίο, δυο φορές. Την πρώτη φορά στεναχωρήθηκε. Την δεύτερη φορά τις άρεσε. Tο σοκ, αν είναι πάνω σε κάτι αληθινό (ακόμα και αν αυτό είναι μυθιστόρημα) είναι μέρος της ζωής.
– Βρίσκεστε στην Ελλάδα προκειμένου να παρουσιάσετε το βιβλίο σας που
κυκλοφορεί από τος εκδόσεις Λιβάνη στους Έλληνες αναγνώστες. Μέχρι
στιγμής τι έχετε αποκομίσει από τα σχόλια απλών ανθρώπων; Γιατί οι
διθυραμβικές κριτικές που έχετε λάβει είναι σίγουρα μεγάλο δέλεαρ στο να
επιλέξει κάποιος να το διαβάσει!
Οι περισσότεροι που διαβάζουν το Hotel Living μου λένε πως δεν μπορούσαν να σταματήσουν να το διαβάζουν. Είτε γιατί το λάτρευαν, είτε γιατί λάτρευαν να το μισούν!
Σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνατε να μιλήσουμε στο vivlio-life και σας εύχομαι ό,τι καλύτερο σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο!
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.