Εκδόσεις Γκοβόστης 2022 σελ.95-Γράφει: Ο Κώστας Τραχανάς


«Είναι εκπληκτικό ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που ακούν το κάλεσμα της ποίησης και αποφασίζουν να το ακολουθήσουν, να επιμείνουν σ’ αυτό, γνωρίζοντας ότι η ανταμοιβή, αν έρθει, θα είναι πάντοτε ανάξια λόγου, ότι ο αριθμός των αναγνωστών θα είναι περιορισμένος. Σε περιόδους αδιάκοπων περισπασμών απαιτεί απόλυτη συγκέντρωση από όποιον τη γράφει και όποιον τη διαβάζει.»
Αντόνιο Μουνιόθ Μολίνα

Πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους ποιητές της νεότερης γενιάς των Κυπρίων λογοτεχνών. Έχει συνεργαστεί με πολλά έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά, ενώ έχει εκδώσει έξι βιβλία. Η γραφή του έχει ως επίκεντρο τον άνθρωπο και τη ζωή. Γράφει για την αλήθεια. Γράφει για τη ζωή. Γράφει γιατί πιστεύει ότι ποίηση και ζωή αποτελούν μία ενότητα. Ο λόγος για τον ταλαντούχο Χρήστο Ρ.Τσιαήλη.

«250.000 προ μηδενός
όλες οι Μιτοχονδριακές Εύες*
στον ίδιο παράδεισο αντιμάχονται
σε μια κοιλάδα
σπαρμένη γιγαντιαία κόκαλα
ωσότου κυριαρχήσει η μία
η πρώτη Μάνα.
Την ίδια μέρα διατάζεται
η πρώτη δημοκρατική ιεράρχηση στο σπήλαιο
ψηλότερα το ρόπαλο
ο Δυνατός το έχει,
πρώτο εξουσίας σύμβολο η πυγμή
όλοι ψηφίζουν με τον ίδιο γνώμονα τον Σπηλαιάρχη
αφού απ’ τον Homo Erectus
επινοήθηκε η δέουσα υπόκλισις
για να κληρονομηθεί στον Homo Antecessor*»


Στην νέα του συλλογή, «Ούγκα-Οστικοί ιστορισμοί» ο Χρίστος Ρ. Τσιαήλης, συνδυάζει τη μορφική τελειότητα με την εμβάθυνση. Με ύφος καυστικό, ειρωνικό και υπερρεαλιστικό, αναπαριστά τον ζόφο της σημερινής πραγματικότητας, εκφράζοντας αίσθημα βαθιάς αγωνίας για την ύπαρξη και τα ανθρώπινα.
Το βιβλίο «Ούγκα – Οστικοί Ιστορισμοί» παρουσιάζει ένα σπονδυλωτό μονοποίημα σε χρονολογική διάταξη από τα βάθη του παρελθόντος ως το απώτερο μέλλον. Μια ιδιαίτερα προκλητική, λοξή ματιά στην εξέλιξη του ανθρώπινου γένους. Καταπιάνεσαι ουσιαστικά με την ιστορία του ανθρώπινου είδους, ξεκινώντας από την απαρχή των ανθρωποειδών και καταλήγοντας σε ένα δυσοίωνο μέλλον.
Μία συλλογή χωρισμένη σε τρία άνισα μέρη, που περιέχει την πορεία του ανθρώπου από το παρελθόν, την μετάβαση στο παρόν, αλλά και στο μέλλον. Κι όλο αυτό να ακολουθεί μία κυκλική αέναη πορεία. Μία ”καρκινική” ποιητική συλλογή, έναν χειμαρρώδη μονόλογο σε ελεύθερο στίχο που θέτει προβληματισμούς και ποικίλες σκέψεις.

Θέτει ερωτήματα για το αποτύπωμα του ανθρώπου στον πλανήτη και το μέλλον της γραφής και του λόγου. Λογοτέχνης ευαίσθητος, με κεραίες ανοιχτές στα κοινωνικά ζητήματα της εποχής του ο Χρίστος Ρ. Τσιαήλης αναζητά μέσα από τη λογοτεχνία απαντήσεις στα καίρια ζητήματα του κόσμου και μας καλεί μέσα από την ποίηση να αντιδράσουμε, ακόμα και να εξεγερθούμε.
Αυτή η ποιητική συλλογή καταπιάνεται με το αποτύπωμα που έχει αφήσει ο άνθρωπος στον πλανήτη, από την αρχή της επισήμανσης του πρώτου «όρθιου» είδους, από τον πρώτο ως τον τελευταίο στίχο με λοξή ματιά, μέσα από την οποία επισημαίνονται συγκρούσεις και συμπεριφορές σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο που έχουν προκαθορίσει και διαμορφώσει αυτό που μπορούμε να ονομάζουμε ιστορία και προϊστορία του ανθρώπινου γένους.


«Ούγκα» είναι ένας από τους πρώτους ήχους επικοινωνίας των ανθρώπων, καθώς οι παλαιοντολογικές θεωρίες θέλουν μια από τις πηγές ανάπτυξης ομιλίας του ανθρώπου, τη μίμηση των ήχων των ζώων. Ίσως προφέρετο ως «ουγκ» και μοιάζει πολύ με τους ήχους που εκφέρουν κάποια πιθηκοειδή. Αυτοί οι πρώτοι ήχοι ήταν το εργαλείο ενδυνάμωσης του λάρυγγά μας και του κουρδίσματος των φωνητικών μας χορδών. Όταν μετά από χιλιάδες χρόνια θα έχουμε απωλέσει τη γλώσσα αφού τα δάχτυλά μας επάνω στο πληκτρολόγιο έχουν πάρει τον ρόλο των φωνητικών χορδών, στο «ούγκα» θα καταλήξουμε…
Η Ιστορία και η ποίηση επιτελούν το ίδιο έργο. Η ποίηση καταγράφει το ατομικό βίωμα σε σχέση με το συλλογικό. Έχει χώρο, περιοχή, χρόνο, υποκείμενα προς διερεύνηση. Ό,τι κάνει η ιστορία για να εξυπηρετήσει το ανθρώπινο γένος, το κάνει και η ποίηση από αρχαιοτάτων χρόνων, ίσως πολλές φορές και πιο διευρυμένα, ενίοτε και παραστατικότερα από τον ιστορικό λόγο, όπως παράδειγμα τα Ομηρικά έπη είναι ιστορικά ντοκουμέντα που οι ιστορικοί εξετάζουν.


«μηδέν,
Του Χρόνου οριακός
καθρεφτισμός
έναρξη αντίστροφης
μέτρησης ετών
υποκειμενικό κατασκεύασμα
κι αυτή η ιστορία
Ησιόδου αμφισβήτηση
Μονοθεϊσμός και Αγάπη
κάτω οι ειδωολάτρες (!)
ακούγεται η ηχώ
σε άδεια αγγεία
θαμμένα στο πλούσιο χώμα»

«9.
Των συνόρων το λάστιχο
τεντώνεται στο σύμπαν
κι από λάστιχο γίνεται καλώδιο
γίνεται κύματα ερτζιανά
γίνεται Bluetooth
γίνεται σήμα αχανές
στους αφανείς συγκατοίκους του Σύμπαντος
που θα συναντήσουμε
−ίσως−
ίσως να μιλάνε οι δορυφόροι μεταξύ τους
και να μας συζητάνε
ίσως να μιλάνε τα προκεχωρημένα ραντάρ
και να ψάχνουν μια δεύτερη αληθινή Γη,
μπορεί
μπορεί
μπορεί
ρει
ρει
τίποτα, μα τίποτα δεν ρει»


Οι σχεδόν πάγιες θεματικές του Χρίστου Ρ. Τσιαήλη καίρια υπαρξιακά ζητήματα, οι σταθεροί τρόποι, ως εφαρμογές των ζητημάτων ποιητικής και αισθητικών αρχών που απασχολούν και το πεζό του έργο, αποδίδουν ένα ποιητικό έργο συμπαγές που ,ακόμη κι αν δεχτούμε ότι παρουσιάζει επαναλήψεις διαθέτει, και τώρα, με το «Ούγκα», το βασικό προτέρημα -στόχο εξάλλου της ποίησης: την επικοινωνία και την συγκίνηση τέτοια που διαφεύγει από τον περίκλειστο χώρο του ατομικού και μπορεί να γίνει κοινό κτήμα όλων μας.
Διαβάστε το.


Ο Χρίστος Ρ. Τσιαήλης είναι καθηγητής αγγλικών και υποψήφιος για μεταπτυχιακό στη Θεατρολογία. Η πρώτη του συλλογή διηγημάτων εκδόθηκε το 2010. Στο ενεργητικό του έχει 4 βιβλία, ενώ ποιήματα και διηγήματά του έχουν μεταφραστεί και δημοσιευτεί σε διάφορες γλώσσες για λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες σε χώρες όπως Η.Π.Α., Ην. Βασίλειο, Αυστραλία, Συρία, Ην. Αραβικά Εμιράτα, Μεξικό, Ελ Σαλβαδόρ, Περού, Κένυα, Ινδία, Ιαπωνία, Ουζμπεκιστάν και πολλές άλλες. Ο συγγραφέας μεταφράζει λογοτεχνία, αρθρογραφεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και υπηρετεί το θέατρο στη θέση του δραματουργού και του βοηθού σκηνοθέτη.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave