Σκέψεις για το βιβλίο του Δημήτρη Στεφανάκη «Ο χορός των ψευδαισθήσεων» από την Ιουλία Ιωάννου
«Ο άνθρωπος που στέκεται αναποφάσιστος ανάμεσα στο γέλιο και στο κλάμα βρίσκεται, χωρίς να το αντιλαμβάνεται, στο πιο ψηλό σημείο της θλίψης του».
Ο χορός των ψευδαισθήσεων που στήνει γύρω μας η ζωή και που εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε να ακολουθήσουμε τα βήματα που μας μαθαίνει, είναι η αποτύπωση της σημερινής κοινωνίας. Ίσως βέβαια να συμφωνήσουμε όλοι, πως αν ο κόσμος μας ήταν φτιαγμένος από αλήθεια να ήταν ακόμη πιο σκληρός από ό,τι είναι σήμερα, και σίγουρα πιο πληκτικός!
Το αλατοπίπερο της ζωής είναι ο έρωτας! Όμως, τι ερωτευόμαστε σε έναν άνθρωπο και τι επιλέγουμε να αγαπήσουμε με τον καιρό; Γιατί ο πόθος, ο έρωτας που βρίσκει ανταπόκριση και εν τέλει ολοκλήρωση, το πιθανότερο είναι ότι με τον καιρό θα ξεθυμάνει και το άρωμα που θα αφήσει θα αποδείξει αν ήταν ένα ακριβό δώρο, αν είχε περιεχόμενο που άξιζε, ώστε να συνεχίζει να μυρίζει ή αν ήταν κάτι που πέρασε και πάει. Η ανολοκλήρωτη όμως σχέση, ο έρωτας που μένει βαθιά μέσα στην καρδιά και αναζητάει τον τρόπο να βρει ανταπόκριση, να βρει διέξοδο και να ανθίσει δεν χάνεται, δεν ξεχνιέται και όσα χρόνια κι αν περάσουν θα παραμένει ζωντανός.
Πολλές φορές αναρωτιόμαστε πώς θα ήταν η ζωή μας αν είχαμε τραβήξει διαφορετικό μονοπάτι, αν είχαμε ακολουθήσει άλλο δρόμο από αυτόν που τελικά πήραμε. Όμως, κανείς δεν μπορεί να απαντήσει σε κάτι τέτοιο.
Η ψυχοσύνθεση των ανθρώπων διαμορφώνεται κυρίως στην ενηλικίωσή τους, έχοντας φυσικά τα πρώτα δείγματα συμπεριφοράς και καταγραφής στο υποσυνείδητο από την οικογένεια και την ευρύτερη κοινωνία που μεγαλώνουμε. Όμως, το τι τελικά θα ακολουθήσουμε, ποια πορεία θα διαλέξουμε και σε τι είμαστε έτοιμοι να υποκύψουμε, έχοντας πια πλήρη ευθύνη των πράξεών μας, το αποφασίζουμε την περίοδο της ενηλικίωσης.
Οι έρωτες και οι φιλίες πολλές φορές χτίζονται πάνω στο συμφέρον και αν κάτι μας μαθαίνει πολύ καλά η ζωή, είναι ότι δεν κρατούν αιώνια!
Στην πολύπαθη Ελλάδα της κρίσης η ματαιοδοξία και το κυνήγι της δόξας είχαν τον πρώτο λόγο. Μέσα από την ανάλυση των χαρακτήρων που έχουν βιώσει το πέρασμα από τη δεκαετία του ενενήντα, όπου όλα φάνταζαν εφικτά, αντιλαμβανόμαστε τη διαφορά και το ψεύτικο περιτύλιγμα, το σαθρό έδαφος στο οποίο μας οδήγησαν άνθρωποι που έπραξαν με μοναδικό στόχο τη δική τους δόξα, τη φιλοχρηματία και την ανάδειξή τους πατώντας πάνω στις ανθρώπινες αδυναμίες.
«Ο χορός των ψευδαισθήσεων» είναι ένα μυθιστόρημα που αναδεικνύει με τον πιο εύγλωττο τρόπο τα όσα έγιναν τις δύο τελευταίες δεκαετίες, με αναφορές σε αλήθειες που όλοι γνωρίζουμε, άλλες που αγνοούσαμε και εκείνες που δεν παραδεχόμασταν!
Λίγα λόγια για το βιβλίο
8 Νοεμβρίου 2011. Ο Αλέξανδρος Σάντσας ή Αλεκίνος δίνει τέλος στη ζωή του διχάζοντας μια ολόκληρη χώρα που βρίσκεται ήδη σε κρίση. Ο Μάνος Πιερίδης, μέλος μιας παρέας στην οποία ανήκε ο αυτόχειρας, αναθυμάται στιγμές από την κοινή τους ζωή στη δεκαετία του ενενήντα. Η μνήμη του ψηλαφεί τα ανέμελα χρόνια της νιότης, τον ανεκπλήρωτο έρωτά του για την Έλια, τη νεαρή δασκάλα χορού, την πολυκύμαντη φιλία του με τον Σέργιο. Μέσα από μικρά και μεγάλα επεισόδια που οδηγούν στο σήμερα αναδεικνύεται το ψηφιδωτό χαρακτήρων ενός λαού που χόρεψε στον ρυθμό των ψευδαισθήσεων προτού βυθιστεί σε μια απρόσμενη περιπέτεια.
Ένα μυθιστόρημα για τη δοκιμασία της ζωής και του έρωτα με φόντο την πολύκροτη κρίση.
