Σκέψεις της Έφης Σκαπέτη για το βιβλίο «Ζωή σε θαλασσοσταλιές» (Μάγδα Παπαδημητρίου – Σαμοθράκη) Εκδόσεις Έναστρον
Γεια σας και πάλι!
Έχοντας γράψει τις σκέψεις μου αβίαστα για κάποια βιβλία, πίστευα πως και τούτη τη φορά θα γινόταν έτσι. Η πραγματικότητα όμως με διέψευσε. Τελειώνοντας τη «Ζωή σε θαλασσοσταλιές» θέλησα να αποτυπώσω τα συναισθήματά μου για το βιβλίο στο χαρτί, όπως έκανα και με τα προηγούμενα που είχα διαβάσει. Δεν έβρισκα λέξεις να με εκφράζουν. …
Ένα κείμενο απλό μα μεστό, με αιχμαλώτισε. Η ιστορία μιας ζωής σαν παραμύθι από τα χείλη μιας ηλικιωμένης νησιώτισσας που υπήρξε σύζυγος ναυτικού. Μια ιστορία που θα μπορούσε ν’ ακούσει ο καθένας μας, με διάφορες παραλλαγές, μια όμορφη καλοκαιρινή βραδιά κατά τη διάρκεια των διακοπών του σε νησί, διηγημένη από μια ντόπια γυναίκα.
Η 70χρόνη σήμερα Μαριγώ μας μεταφέρει μέσα από τις περιγραφές της, την προδιαγεγραμμένη ζωή μιας κοπέλας που γεννιέται και μεγαλώνει σ’ ένα νησί και γίνεται σύζυγος ναυτικού. Σίγουρα πολλές, συνομήλικες της ηρωίδας, νησιώτισσες παρακολουθούν μέσα από τα λόγια της να αποτυπώνεται με λέξεις η δική τους ζωή: το γάμο με ναυτικό, τη μοναξιά όταν αυτός ταξιδεύει και τη συνύπαρξη με τους ηλικιωμένους γονείς για να καλυφθεί η απουσία του, το διττό ρόλο που καλούνται να παίξουν στην ανατροφή των παιδιών (πατέρας και μάνα μαζί), την αγωνία για την ασφάλεια και τη ζωή του μέχρι να επιστρέψει, τη δύναμη που βρίσκουν και συνεχίζουν να παλεύουν με τις φουρτούνες της ζωής όταν ο ναυτικός χάνεται σ’ ένα ναυάγιο.
Όλα αυτά η συγγραφέας δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να τα βιώσει με τη γλαφυρή διήγηση της Μαριγώς.
Σε μένα που γεννήθηκα, μεγάλωσα και συνεχίζω να ζω σε μια ηπειρωτική πόλη, τα Τρίκαλα, χωρίς να έχω καθόλου εικόνες από την νησιώτικη ζωή, μου δόθηκε η ευκαιρία να «ζήσω» /να «δω» μέσα από τη «Ζωή σε θαλασσοσταλιές» μια άλλη καθ’ όλα υπαρκτή καθημερινότητα.
Το νησί που εκτυλίσσεται η ιστορία είναι η όμορφη Τήνος. Οι πληροφορίες που μας δίνονται γι’ αυτή είναι πάρα πολλές: ιστορικές, λαογραφικές, γεωφυσικές, γαστρονομικές κλπ. Είναι δοσμένες μέσα από τα λόγια της Μαριγώς άριστα συνυφασμένες με την υπόλοιπη διήγηση που δεν σε κουράζουν καθόλου. Αντίθετα, σου δημιουργούν την επιθυμία να επισκεφθείς και ν’ ανακαλύψεις ‘ιδίοις όμμασι’ το νησί.
Η «Ζωή σε θαλασσοσταλιές» είναι ένα βιβλίο που αξίζει να του αφιερώσουμε το χρόνο μας καθώς μιλάει στην καρδιά, είτε είσαι νησιώτης είτε όχι. Όπως τα παραμύθια όταν ήμασταν παιδιά. Είναι πιθανόν η Μάγδα Παπαδημητρίου – Σαμοθράκη να έδωσε αυτή την παραμυθένια δομή στο έργο της έχοντας υπόψη τα λόγια του Σεφέρη, «κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές/ είναι γιατί τ’ ακούς καλύτερα».
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Εκείνο το πρωινό, που ο ουρανός είχε γεμίσει μαύρα σύννεφα κι ετοιμαζόταν για τις πρώτες ψιχάλες, τράβηξα για τους ανεμόμυλους. Ο ήλιος ίσα που φαινόταν πίσω από τα πυκνά σύννεφα. Οι ακτίνες του ίσα που ζέσταιναν τον ξερό τόπο και με θάρρεψαν να ξεκινήσω.
Η κουφόβραση πύρωνε τις πέτρες και το τσιμέντο, χωρίς να υπάρχει κάτι να δροσίσει και να με φυλάξει από την τυχαία βροχή. Ήθελα να φτάσω ως εκεί, να βρεθώ με τη σκιά μου και να εξομολογηθώ κάπου, να μιλήσω με το Ανώτερο, το Ανώτατο, κάπου τέλος πάντων να φωνάξω. Να ακούσω τη φωνή μου που ερχόταν από πέρα, ούτε ξέρω από πού. Ας ήταν να βραχώ, ας ήταν να κολλήσουν τα ρούχα πάνω μου.
Έπρεπε να τα πω εκεί, στους ανεμόμυλους…
* Αγαπητοί φίλου του www.agrinio-life.gr γράφω για τα βιβλία που διάβασα για να μοιραστώ τις σκέψεις μου μαζί σας αλλά και για να σας δώσω μέσα από αυτές το ερέθισμα να επιλέξετε ένα από αυτά τα βιβλία για διάβασμα. Θα’ χει ενδιαφέρον να γράψετε τις δικές σας σκέψεις για να δούμε πως και πόσο διαφορετικά επιδρά στον καθένα το ίδιο κείμενο.
Από τα δικά σας κείμενα που διάβασα, είναι στα σχέδια μου η ανάγνωση των βιβλίων «Ιόλη», «Σαν τα φύλλα του καπνού» και «Οι μάγισσες των Ιωαννίνων». Δώστε μου κι άλλες ιδέες…
….. και γω θα συνεχίσω όσο μπορώ να σας δίνω τις δικές μου!
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.