Μια ιστορία φρικαλεότητας και θάρρους.
Μια συγκινητική ιστορία ενός σκληρού αποχωρισμού.

1823 Xωριό Βουλισμένη του Λασιθίου Κρήτης.
Μικρή παιδούλα ,η ωραία Βουλισμενιώτισσα, η Θεανώ, τριβόταν στα ράσα του παπα-Φώτη και κούρνιαζε στην αγκαλιά της μητέρας της. Και ήρθε η καταραμένη μέρα που οι Τούρκοι κατέσφαξαν φρικτά τους γονείς της , τους χωριανούς της και όλους τους γέροντες και τα γυναικόπαιδα της επαρχίας Μεραμπέλλου (Καινούργιο Χωριό, Βουλισμένη, Δατσίδα, Μίλατος),έξι χιλιάδες εγκλείστους , στη «Σπηλιά του Μαρτυρίου» ,στη σπηλιά της Μιλάτου (ένα σπήλαιο τρία χιλιόμετρα βορειοανατολικά του χωριού Μίλατος, σε μια απότομη πλαγιά, απόμερο, απρόσιτο, άγνωστο στους περισσότερους και σε αρκετό υψόμετρο από τα βράχια της άγριας παραλίας, που το βολόδερναν οι άνεμοι του Κρητικού πελάγους).


Η Θεανώ με την φίλη της Καλλιόπη πιάστηκαν αιχμάλωτες και στη συνέχεια τις έδεσαν με τις μακριές κοτσίδες των μαλλιών τους. Όμορφες και οι δύο για να στολίσουν το χαρέμι του Χασάν Πασά της Κρήτης.
Ο Μουράτ ο αιμοσταγής γενίτσαρος και ανιψιός του Μεγάλου Βεζίρη ,που πρωτοστάτησε στη σφαγή της σπηλιάς της Μιλάτου, κοίταξε με αγάπη την Θεανώ και η καρδιά του χτύπησε δυνατά. Τα μαύρα μάτια του Μουράτ κοίταζαν τα γαλαζοπράσινα μάτια της Θεανώς με περισσή χαρά. Ένας επίγειος άγγελος στεκόταν μπροστά του, πονεμένος, τρομοκρατημένος , ταλαιπωρημένος. Ο Μουράτ θέλησε να προστατεύσει τη Θεανώ με την φίλη της. Για μια στιγμή ο Μουράτ ξέχασε τα αξιώματά του. Μέσα του ξεπήδησαν πρωτόγνωρα αισθήματα, άγνωστα μέχρι εκείνη τη στιγμή σε αυτόν.
-Αυτή είναι δική μου, είπε ο Μουράτ, δείχνοντας τη Θεανώ.
Ο Μουράτ έπιασε από τη μέση της Θεανώ. Γρήγορα η Θεανώ τινάχτηκε από την αγκαλιά του. Ένα φίδι , γεμάτο πικρό δηλητήριο, της δάγκωσε την καρδιά. Δίπλα της ήταν ο Μουράτ ο άπιστος , αυτός που η μοίρα επέλεξε να διαλύσει τα όνειρά της, να φέρει τόσο πόνο, απελπισία και θάνατο στο λαό της.
Την Θεανώ και την Καλλιόπη θα τις οδηγούσαν οι Τούρκοι Αγαρηνοί στην Αίγυπτο (το Μισίρι ) στο σεράι του Μεχμέτ Αλή.
Τα μάτια των κοριτσιών καρφώθηκαν στα ψηλά βουνά της Κρήτης , που ολοένα αλάργευαν. Το όμορφο Μεραμπέλο δεν θα το ξανάβλεπαν. Τα απέραντα χωράφια με τις ελιές και οι δροσεροί κήποι θα έμεναν μόνο μέσα στην καρδιά τους ,και τα κουδουνίσματα από τα κοπάδια τους θα τις συνόδευαν στην Αίγυπτο, που θα τις πήγαιναν.
Με την Καλλιόπη δίπλα της η Θεανώ σύρθηκε στην Αίγυπτο στο χαρέμι του Μεχμέτ Αλή και μετά με την βοήθεια του Μουράτ βρέθηκε στη Δήλο και κατέληξε στο χαρέμι του Σουλτάνου στην Κωνσταντινούπολη , για να γίνει αργότερα γυναίκα του Σουλτάνου Μαχμούτ Β΄ και στη συνέχεια Βαλιντέ Σουλτάν ( μάνα του Σουλτάνου Αμπντούλ Αζίζ).


Όλη η ζωή της όμορφης δεκαοκτάχρονης Θεανώ άλλαξε και έγινε άγρια και βασανιστική .Εκεί όπου ο άγριος θάνατος και το αίμα την έπνιξαν για να γίνει σκλάβα και παλλακίδα και να υποταχθεί σε έναν ανήκουστο και ανίερο έρωτα, με ένα όμορφο και αιμοσταγή γενίτσαρο, τον Μουράτ, τρυπώντας την καρδιά της από φοβερές και αξεπέραστες ενοχές. Τα σωθικά της πλημμύριζαν από μίσος αλλά και βαθύ έρωτα!!
Τι παράξενη που είναι η ζωή; Να γίνει τελικά γυναίκα του Σουλτάνου Μαχμούτ Β΄, που δυνάστευε την πατρίδα της, που σκότωνε και αιχμαλώτιζε τα παιδιά της…
Η Θεανώ αν και έφτασε πολύ ψηλά και καθόριζε επί χρόνια τις τύχες μιας ολόκληρης αυτοκρατορίας, που σαγήνευσε το Τοπ Καπί και το Ντολμά Μπαχτσέ, δεν ξέχασε την καταγωγή της και την πίστη της. Δεν αλλαξοπίστησε ποτέ.
Οι μνήμες έπνιγαν την Θεανώ. Μνήμες γλυκές, μα και φρικτές, γεμάτες θάνατο και απελπισία.
Θα εκπληρώσει τελικά το όνειρό της να επιστρέψει στην πατρίδα της την Κρήτη, στο χωριό της τη Βουλισμένη;
Ένα φωτεινό, δυνατό και βαθιά συγκινητικό, ιστορικό μυθιστόρημα.
Διαβάστε το.


O Mανώλης Συλλιγάρδος, με καταγωγή από τη Βουλισμένη της Νεάπολης Κρήτης, γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο της επαρχίας Μεραμπέλλου Λασιθίου. Ο πατέρας του Νίκος Συλλιγάρδος ή «Κόκκινος», αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και μέλος του ΕΑΜ έφυγε πολύ νωρίς από τη ζωή, όταν ο γιος του ήταν δέκα χρόνων. Οι γονείς του, βαθιά Δημοκράτες με πίστη στον Θεό αλλά και στην αξία της ελευθερίας, του έδωσαν τα πρώτα σκιρτήματα πατριωτικής συνείδησης.
Είναι πτυχιούχος του τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος της σχολής Γεωτεχνικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.Υπηρέτησε στη Δασική Υπηρεσία ως Δασολόγος και Δ/ντής Δασών Νομού Λασιθίου.
Έχει γράψει δύο ιστορικά μυθιστορήματα: «Η Κραυγή του Λύκου» (2016) και «Πρόσφυγες» (2018). Αρθρογραφεί σε τοπικές εφημερίδες με θέματα επιστημονικού, περιβαλλοντικού και κοινωνικού περιεχομένου και συμμετείχε ως ομιλητής σε θέματα περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης μαθητών.
Είναι παντρεμένος και έχει δύο κόρες.
Είναι πνεύμα ανήσυχο με κοινωνικές, περιβαλλοντικές και πολιτικές ευαισθησίες.
Ευελπιστεί να συνεχίσει το γράψιμο που αποτελεί ένα ανοικτό παράθυρο, για να ελευθερώνει αυτά που τόσα χρόνια έκρυβε μέσα του.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave