Από την φιλόλογο-συγγραφέα ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΥ – ΝΤΑΝΟΥ

Τον Οκτώβρη του 2018 κυκλοφόρησε ένα ακόμη βιβλίο της Ιωάννας Καρυστιάνη από τις εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ με τίτλο «ΧΙΛΙΕΣ ΑΝΑΣΕΣ». Πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, με πολιτικά και όχι μόνο μηνύματα για την Ελλάδα της κρίσης και ιδιαίτερα την επαρχία. Σε μια σκληρόδετη έκδοση, που στο εμπροσθόφυλλο όπως πάντα υπάρχει πίνακας της αλησμόνητης Άννας Παλιεράκη και στο οπισθόφυλλο φωτογραφία της συγγραφέως. Η Καρυστιάνη μάς παραθέτει με ρεαλισμό «δράση για όσους υπάρχουν σαν να μην υπάρχουν», μας προβληματίζει με τις χίλιες ανάσες, που προσπαθούν μακριά από την Αθήνα και τις μεγαλουπόλεις να επιβιώσουν και να μεγαλουργήσουν και φυσικά μας κρατά σε εγρήγορση, διαβάζοντας χωρίς ανάσα, να μπούμε στο πετσί και τον τρόπο ζωής και σκέψης των ηρώων της, που είναι άνθρωποι απλοί, καθημερινοί, με το δικό του κώδικα αξιών ο καθένας.

Τόπος το Κουκούτσι, ένα μικρό νησί κάπου στο Αιγαίο. Χρόνος Φθινόπωρο του 2015 μέχρι Άνοιξη του 2016 (Ελλάδα της κρίσης, προσφυγικό, μνημόνιο), με αναδρομές στο 1974-75 (Ελλάδα της μεταπολίτευσης). Πάντα παρών ο χρόνος, που σε όλους αφήνει τα σημάδια του. Η Νίνα που σαράντα χρόνια πριν (1975) τη διεκδικούσαν τρεις φίλοι (ο Στέλιος, ο Ισίδωρος, ο Ηλίας) δεν υπάρχει πια, το τέλος της τραγικό. Οι γυναίκες με τα 3 Π (μηχανικός αυτοκινήτων, μεταφράστρια και μόνιμη κάτοικος στο Κουκούτσι), οι τρεις παιδικές φίλες (Πηγή Βογιατζή, Πέπη Μεϊντάνη και Πόπη Χράπη) ξαναγίνονται ένα μετά την εξαφάνιση του Στέλιου, του συζύγου της Πηγής. Ο Στέλιος νεκρός στο Φουντωτό βράχο. Αυτοκτονία ή δολοφονία; Θάνατος εκ προμελέτης ή ατύχημα; Απορίες που βασανίζουν τη γυναίκα του που αναζητά τάφο, για την ταφή του. Η Αμαλία, η μονάκριβη κόρη του ζευγαριού παρούσα, εδώ και πολύν καιρό αναζητά εργασία και τελικά πηγαίνει στη Σάμο, εργάζεται για τους πρόσφυγες και ερωτεύεται τον Κρητικό Μάνο Λουκάκη. Είναι άραγε τυχαία η αναφορά του ονόματος ή η συγγραφέας είχε στο μυαλό της τον αγωνιστή και ποιητή Μάνο Λουκάκη και ήθελε με τον τρόπο αυτό να τιμήσει τη μνήμη και την προσφορά του; Ποιος ο ρόλος του αστυνόμου Ιορδάνη, του αγιογράφου Ηλία, του λιμενικού, του Θοδωρή Βογιατζή, της Τζούντυ και άλλων συνταξιούχων ξένων γυναικών, του Ισίδωρου Παούρη, του ιερέα και της συζύγου του; Η Πηγή καταφέρνει τελικά να συνέλθει από το σοκ για τον απροσδόκητο θάνατο του Στέλιου, με τη βοήθεια όλων γύρω της και να αποβάλει τις αμφιβολίες και την ανασφάλεια; Τι προσφέρουν τα ζώα στους ήρωες του βιβλίου;


Με ιδιαίτερο τρόπο έκφρασης και σύνδεσης των νοημάτων, με ρεαλισμό, με συνεχή αναφορά στα πολιτικά, πολιτιστικά, αθλητικά, θρησκευτικά δρώμενα της Ελλάδας και όχι μόνο, η συγγραφέας αναλύει τη ζωή και τους χαρακτήρες των προσώπων του μυθιστορήματος και μας προβληματίζει έντονα με τις θέσεις της για το παρόν και το μέλλον αυτού του τόπου. Στην Ελλάδα της κρίσης, που οι νέοι ψάχνουν για δουλειά, οι αγανακτισμένοι φωνάζουν, οι συνταξιούχοι χάνουν τα χρήματά τους και την ποιότητα ζωής, που το προσφυγικό είναι σε έξαρση, που η επαρχία με τις προκαταλήψεις και τα προβλήματα έχει αφεθεί στην τύχη της, που η βία και η εγκληματικότητα είναι ανεξέλεγκτα, υπάρχουν μηνύματα αισιοδοξίας. Είναι αυτά που η συγγραφέας προτείνει να κρατήσουμε: Η δεμένη ελληνική οικογένεια, η δύναμη του έρωτα και της φιλίας, ο δυναμισμός και η αλληλεγγύη των απλών ανθρώπων, η αγάπη τους για τη φύση και τα ζώα, η προσφορά στους πρόσφυγες και σε τελική ανάλυση ο αγώνας και η δίψα για ζωή.