Μια παράξενη γοητεία συνεπαίρνει από την αρχή τον αναγνώστη… Με το που θα πρωτοκοιτάξει το πρωτότυπο εξώφυλλο… με τα περίεργα χέρια ζωγραφισμένα με κλαδιά, γραμμές, σχέδια φύσης, που κρύβουν τα μάτια του προσώπου, παρόμοια σχήματα και στο μέτωπο. Κυριαρχεί το ασημί χρώμα… Δένει αρμονικά με τον τίτλο… Το χρώμα που επιλέγει η συγγραφέας. Τυχαία; Επειδή αναφέρονται στην προφητεία; Επειδή σημαντικές στιγμές διαδραματίζονται κάτω από το ασημένιο φως του ολόγιομου φεγγαριού;Ή μήπως επειδή η Ιουλία Ιωάννου γνωρίζει συγγραφικά ότι το ασημί σημαίνει μυστήριο, κάτι που επικρατεί σ όλη την υπόθεση;

Στον πρόλογο σε λίγες γραμμές η κεντρική σκηνή του έργου που ως τώρα προφητευόταν παράξενα και που θα καθορίσει εφεξής τις ζωές των ηρώων. Το ύφος απλό στους διαλόγους, σύνθετο στην αφήγηση, καθώς πιάνουμε τον “μίτο της Αριάδνης” για ν’ ανακαλύψουμε λύση γρίφων και διέξοδο σωτηρίας. Η αφήγηση είναι σε τρίτο πρόσωπο αλλά και σε πρώτο ενικό ( για κάθε σχεδόν ήρωα). Αυτό δίνει την εντύπωση σαν να ‘χει γραφεί από πολλούς διαφορετικούς συγγραφείς αυξάνοντας έτσι το ενδιαφέρον μας με έντονες εναλλαγές στο πολυεπίπεδο αυτό μυθιστόρημα, που είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, όπως επισημαίνεται στο οπισθόφυλλο. Η πένα της συγγραφέως ξεδιπλώνει το ταλέντο της και δημιουργεί το προσωπικό της πόνημα που φωτίζουν τα “Ασημένια Μάτια” της.

Ο ευφυέστατος επίλογος συνδέει το όνειρο με την πραγματικότητα καλλιεργώντας ελπίδες για το μέλλον. Η αισιόδοξη προοπτική όταν μπλέκεται με το μυστήριο, πετυχαίνει λογοτεχνικά θαύματα. Γιατί το υπονοούμενο, το ανείπωτο είναι η Τέχνη, η Μαγεία της γραφής… Κι αυτό το μυστικό το κατέχει καλά η Ιουλία Ιωάννου και το χειρίζεται επιδέξια. Μας καθηλώνει… Μας συναρπάζει… Τα πέπλα του μυστηρίου σηκώνονται και αποκαλύπτουν… μα κάποιες πτυχές τους παραμένουν ακόμη κρυφές. Επαληθεύτηκε πλήρως η παράξενη προφητεία; Πώς γιορτάστηκαν τα τριπλά γενέθλια της Νίκης, Ντεμίρ και του μωρού τους την Ημέρα της Αγίας Παρασκευής; Ποια η πορεία της ζωής του Νικόλα που έχει το ίδιο σημάδι με τη δίδυμη αδελφή του Νίκη; Η μεταμέλεια θα εισχωρήσει στην ψυχή του Δημήτρη; Ο πατέρας Γρηγόριος σκέπτεται ότι “αυτό έπρεπε να είναι το τέλος…” Μήπως μένει φρουρός στην κοιλιά του πυραμιδένιου βουνού των μυστικών που περιμένουν το πλήρωμα του χρόνου για την αποκάλυψή τους; Τι περιμένει το ολόχρυσο άρμα μιας θεάς με τα δυο ολόχρυσα άλογα; Ποιος είναι ο Ηνίοχος; Τι συμβολίζουν οι θρύλοι και οι μύθοι του μυστηριώδους βουνού κοντά στη λίμνη Τριχωνίδα; Το καλό βιβλίο αφήνει περιθώρια στον αναγνώστη του να δώσει και τις δικές του ερμηνείες. Η συγγραφέας έχει την επιλογή να συνεχίσει να μας ασημοταξιδεύει και με επόμενο βιβλίο της – διλογία των σαγηνευτικών “Ασημένιων Ματιών” της…
Συγχαρητήρια Iουλία Ιωάννου! Καλοτάξιδο με πολλές Επιτυχίες!! Και σ’ Ανώτερα!
Εν όψει Χριστουγέννων από τα καλύτερα δώρα: “Ασημένια Μάτια” της Ιουλίας Ιωάννου-εκδόσεις “Πνοή”.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave