Εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ

Ένα νέο βιβλίο κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ. Το βιβλίο της Άντας Ζαφειροπούλου-Κουκουμέλη με τίτλο «Το γράμμα».


Πρόκειται για ένα γράμμα μιας μητέρας προς τον γιό της. Τον χαμένο πρόωρα, γιό της. Ένα γράμμα για το τι συμβαίνει στην οικογένεια τους και την ευρύτερη οικογένεια, από την ημέρα που έφυγε και μετά. Σχεδόν, δέκα ολόκληρα χρόνια. Για όλα όσα εκείνος, δεν πρόλαβε να ζήσει. Κυρίως, νέα για το μικρό του κοριτσάκι που άφησε πίσω όταν αυτό ήταν μόλις 6 μηνών. Για το μικρό και αξιολάτρευτο κορίτσι που έχει γίνει τώρα, για τα ταλέντα της και την εξυπνάδα της. Για τη συνέχεια της ζωής τους. Για το πόσο σπουδαίο δώρο της άφησε φεύγοντας και για τα βαθιά της συναισθήματα. Για εκείνη τη νύχτα της «φυγής» του. Για όλα όσα έζησε, ένοιωσε και νοιώθει, η ίδια.


“Μια εκ βαθέων εξομολόγηση ή αν προτιμάτε ένα άτυπο λεύκωμα-ημερολόγιο με το οποίο μία μάνα λυτρώνεται και μιλά για όλα στο παιδί της. Για όλα τα καθημερινά που μας ενώνουν και τα θεωρούμε δεδομένα και τα οποία με τον μονόλογο της μάνας μεταμορφώνονται σε λυρική γραφή και έκφραση των μύχιων σκέψεων.
Ένα σύγχρονο γράμμα που εκφράζει διαχρονικά κάθε μάνα που επικοινωνεί με το παιδί της όσο μακριά της και αν είναι αυτό”

Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε δύο μέρη. Στο πρώτο και μεγαλύτερο μέρος με τον πεζό λόγο, όπου περιγράφονται όλα όσα προαναφέραμε και στο δεύτερο μέρος με τον ποιητικό λόγο και με τίτλο: «Ωδές στον γιο μου τον μικρό», το οποίο περιλαμβάνει τα ποιήματα που έχει γράψει η συγγραφέας και είναι αφιερωμένα στον Θοδωρή της.
[…Μες στης προσμονής τα΄άσβηστο καντήλι δως΄μου μι΄αγκαλιά κι όσα θες φιλιά.
Τίποτα άλλο εδώ, δεν θα περιμένω! Μόνο αυτό ζητώ, δάκρυ μου θλιμμένο.]

Μια επικοινωνία και μια κατάθεση ψυχής της μητέρας, που στέλνει ένα σημαντικό μήνυμα στους αναγνώστες για την αξία της ζωής, της οικογένειας, για την απουσία, για τη δύναμη ψυχής όλοι όσοι αντιμετωπίζουν αντίστοιχο δραματικό γεγονός στη ζωή τους. Ο πόνος, η απόγνωση, η συντριβή, το κενό, η απώλεια, όλα όσα νιώθει μια μητέρα με την απώλεια του παιδιού της, εμφανίζονται στο έργο με τόσο αξιοπρεπή τρόπο, ώστε η συγγραφέας, χωρίς να εκβιάζει το συναίσθημα, χωρίς να προκαλεί οίκτο, καταφέρνει να αφήσει μια γλυκιά νοσταλγία, μια γλυκιά ανάμνηση, μια γαλήνη, μια μικρή λύτρωση, μα κυρίως μια αχτίδα φωτός για τη συνέχιση της ζωής.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave