Εκδόσεις Βακχικόν 2023 σελ.237-Γράφει: Ο Κώστας Τραχανάς


Ένα δραματικό μυθιστόρημα σασπένς, που θίγει πολλά ευαίσθητα ζητήματα ειπωμένο από την οπτική γωνία μιας ντροπαλής γυναίκας. Ένα αγωνιώδες θρίλερ μια περίεργη ερωτική περιπέτεια και συνάμα μια οξυδερκής σπουδή στο ψυχολογικό παιδικό τραύμα, στη θέληση μιας γυναίκας για να γνωρίσει τον απόλυτο έρωτα, να κατακτήσει την ανεξαρτησία της από τους γονείς της και να ξεπεράσει τις κοινωνικές προκαταλήψεις.


Η τριαντάχρονη Αλεξάνδρα συνεσταλμένη και ανασφαλής είναι δέσμια της υπερπροστευτικής μητέρας της και του πατέρα της. Μέχρι αυτή την ηλικία δεν είχε ζήσει τίποτα. Ήταν η κόρη των γονιών της. Ήταν η βασική σεφ στο ξενοδοχείο που εργάζεται, φίλη είχε την Ελένη, την κομμώτριά της, οι μόνοι της φίλοι ήταν τα βιβλία και η παιδική της κούκλα η Λέξη. Αποστερείται ή εκχωρεί το δικαίωμα να είναι ο εαυτός της. Η ζωή της είναι μια πορεία απωλειών, αλλά και μια πορεία αυτογνωσίας την οποία ο αναγνώστης παρακολουθεί μέσα από ένα τρομακτικό γεγονός με κύριο αφηγητή την πρωταγωνίστρια.
Η Αλεξάνδρα πρόκειται να ζήσει για πρώτη φορά μακριά από τους γονείς της. Καλείται να τα βγάλει πέρα μόνη της πια, ενώ οι παιδικές αναμνήσεις και η ζωηρή φαντασία της αναμετρώνται με τις φοβίες της και τη συναισθηματική εξάρτησή της από τους γονείς της. Στο μεταβατικό αυτό στάδιο της ζωής της, τα όρια του πραγματικού κόσμου με τον φαντασιακό αρχίζουν να θολώνουν…


Η Αλεξάνδρα έρχεται αντιμέτωπη μ’ έναν καταζητούμενο φετιχιστή που κλέβει γυναικεία εσώρουχα, τον γνωστό «κλέφτη της δαντέλας». Εκείνος μπαίνει νύχτα στο σπίτι της, για να κλέψει τα εσώρουχά της κι εκείνη, που προσποιείται ότι κοιμάται, καταφέρνει να τον χτυπήσει στο κεφάλι με ένα αμπαζούρ, παλεύει μαζί του, τον κλοτσάει, τον δαγκώνει, τον κλοτσάει στα γεννητικά όργανα και τον ρίχνει αναίσθητο, τον ψεκάζει με ένα εντομοκτόνο, του δένει τα χέρια και τα πόδια με κολλητική ταινία συσκευασίας και τον κάνει να κοιμηθεί με ένα υπνωτικό σπρέι μελατονίνης.
Κρατάει όμηρο έναν καταζητούμενο φετιχιστή.
Αφαιρώντας του την κουκούλα είδε τα χείλη του. Ήταν τα ωραιότερα χείλη που είδε ποτέ σε άντρα. Τα ωραιότερα χείλη! Δυο βαθυκόκκινα φύλλα στο γκρίζο του χειμώνα. Ήταν ακαριαίος ο έρωτας αυτό που αισθάνθηκε όταν είδε για πρώτη φορά από κοντά εκείνα τα χείλη. Τον ερωτεύεται τρελά και αποφασίζει να κρατήσει τον άντρα των ονείρων της στο σπίτι της. Ξάπλωσε τον ερωτικό της σύντροφο στην άλλη πλευρά του κρεβατιού για να χαζέψει ανενόχλητη τη γύμνια του χωρίς να βιαστεί να τον ντύσει. Γυμνώθηκε και αυτή…
Μετά τον έλουσε στην μπανιέρα, του έβαλε αφρόλουτρο και ακριβή κολόνια, τον έντυσε με μεταξωτές πιτζάμες .Φαντάστηκε ένα ρομαντικό δείπνο μαζί του, τον τάισε σταφύλι και χαβιάρι της Κασπίας και τον πότισε με ακριβό κρασί Βουργουνδίας. Γιατί όχι; Δική της η φαντασίωση, δική της και η σκηνοθεσία. Έγινε σεναριογράφος, σκηνοθέτης και πρωταγωνίστρια για το τέλειο ρομάντζο.
Ο εραστής-φετιχιστής μπορούσε να χαρίσει στην Αλεξάνδρα όλες τις ερωτικές στιγμές που είχε χάσει τόσα χρόνια, με μόνο ναύλο τη φαντασία. Ευτυχώς απ΄ αυτή διέθετε αστείρευτη. Μέχρι που φαντάστηκε ότι ήταν ο μυθικός Αχιλλέας, ειδικά στο σκοτάδι όταν τα μάτια του έπαιρναν μια σκούρα απόχρωση και τα γλυκά χαρακτηριστικά του σκλήραιναν και γινόταν τραχύς και περισσότερο αρρενωπός. Και, αν εκείνος ήταν ο Αχιλλέας, τότε αυτή γινόταν η Πενθεσίλεια…


Τι κάνουν οι άνθρωποι συνήθως για να αποφύγουν τη μοναξιά; Συχνά, η ανάγκη ν΄ αποφύγει κανείς να μείνει μόνος του ωθεί να δημιουργήσει ένα ερωτικό δεσμό. Ο έρωτας τότε του γίνεται ανάγκη για να μη βρεθεί αντιμέτωπος με τον πανικό της μοναξιάς. Η Αλεξάνδρα έχει εξάρτηση απ΄ τη φροντίδα, απ΄ την ύπαρξη των γονιών της. Και για να ξεφύγει απ΄ αυτήν την εξάρτηση, σε όλη τη ζωή της περίμενε έναν αληθινό έρωτα τον απόλυτο έρωτα. Αυτός ο έρωτας ήταν ο πιο τέλειος. Αυτός ο έρωτας είχε γίνει εθιστικός. Ανακουφίζεται στη σκέψη ότι οι δυο τους δεν είχαν ακόμη κάνει ολοκληρωμένο σεξ. Αν παραδίνονταν στις ορμές τους θα έχανε τη δύναμη του ρομαντισμού της αγκαλιάς. Θα έχανε την ασφάλεια όσων γνώριζε. Το σεξ με αυτόν τον ωραίο άντρα θα έφερνε νέα προβλήματα. Θα φόρτωνε την Αλεξάνδρα με άγχος, ανησυχίες και τύψεις ειδικά απέναντι στους γονείς της.
Μήπως τελικά καλύτερα που δεν ήταν ένας ξύπνιος άντρας και όλη αυτή η ιστορία με τον καταζητούμενο φετιχιστή δεν είναι παρά μόνο μία φαντασίωσή της;


Η Αλεξάνδρα συγκινήθηκε απ΄ την ιστορία του φετιχιστή και φαντασιώθηκε ότι κάνει έρωτα μαζί του. Είναι και αυτή άλλο ένα τέρας ή άλλο ένα εξιλαστήριο θύμα της φήμης του τέρατος; Είναι και αυτή θύμα της φήμης του φετιχιστή ή άλλος ένας θύτης που χρησιμοποίησε τον φετιχιστή για να ικανοποιήσει δικές της ακάλυπτες ανάγκες και διαστροφές; Ερωτεύτηκε τον άγνωστο φετιχιστή πόθησε να δει τον εαυτό της ερωτευμένο, βιώνοντας τη φήμη αυτού του άντρα με τον δικό της τρόπο. Κρύβει ένα πληγωμένο παιδί μέσα της, όπως και ο φετιχιστής. Όλοι μας κρύβουμε έναν «φετιχιστή», μια σκοτεινή μορφή μέσα μας. Και τελικά, με κάποιον περίεργο τρόπο, δεν είμαστε όλοι «τέρατα»; Με κάποιον περίεργο τρόπο, δεν είμαστε όλοι θύματα κάποιων άλλων «τεράτων» προτού καταλήξουμε «τέρατα»;
Η Αλεξάνδρα φαντασιώθηκε ασύστολα…


Με τον ωραίο φετιχιστή γυναικείων εσωρούχων σε διάφορους ερωτικούς ρόλους μπόρεσε να εκτονώσει η Αλεξάνδρα κάθε ανάγκη και επιθυμία της, να εξερευνήσει εκείνα τα κομμάτια του εαυτού της, τα φωτεινά και τα σκοτεινά, τα γλυκά και τ΄ αλμυρά, τα αμβλεία και τα αιχμηρά, όλα αυτά που φοβόταν ν΄ ακουμπήσει και να εκφράσει. Και ποιος μπορεί να αμφισβητήσει όσα βίωσε; Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι όσα έζησε ήταν ένα απατηλό ψέμα, αφού είδε, άγγιξε, γεύτηκε και μύρισε αφού όλα αυτά τα βίωσε σαν αληθινά στο μυαλό της; Και ποιος μπορεί να υποστηρίξει με βεβαιότητα ότι η φυσική πραγματικότητα που ζούμε είναι πιο αληθινή απ΄ αυτήν του μυαλού, απ΄ αυτήν των αισθήσεων, είτε υπάρχει ερέθισμα είτε όχι; Τι είναι τελικά αληθινό και τι απατηλό; Όσα ζούμε στον ξύπνιο μας αποκομμένοι από τα συναισθήματά μας, δεν είναι σαν να τα ζούμε σε όνειρο; Αλήθεια, ζούμε αφυπνισμένοι ή σαν υπνωτισμένοι μέσα στη σκοτεινή σπηλιά του Πλάτωνα; Μήπως έχει αρχίσει η Αλεξάνδρα να μπερδεύει μέσα της τα όρια της φαντασίας και της πραγματικότητας; Μια λεπτή κλωστή δεν χωρίζει τη σωφροσύνη απ΄ την παραφροσύνη; Σε κάθε παράδεισο δεν αντιστοιχεί και μία κόλαση;


Η ιστορία αυτή πραγματεύεται κυρίως την φυσική ανάγκη του ανθρώπου για να αγαπήσει και να αγαπηθεί με την άνευ όρων αγάπη. Η μυθοπλασία συνθέτει ζητήματα όπως τη ναρκισσιστική γονική αγάπη, την υπερπροστασία, το παιδικό τραύμα, τα ψέματα που λέμε στα παιδιά για το θάνατο, τον σεξισμό, τον υπερκαταναλωτισμό, τις δυσκολίες στον έρωτα. Ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να είναι κάποιος από τους ήρωες της ιστορίας, πρωταγωνιστής ή δευτερεύον χαρακτήρας…
Διαβάστε το θα σας καταπλήξει.


Η Άνθια Χριστοδούλου Θεοφίλου κατάγεται απ’ τη Λεμεσό της Κύπρου στην οποία και διαμένει μαζί με την οικογένειά της. Εργάζεται ως ψυχολόγος – σύμβουλος – ψυχοθεραπεύτρια στο Κέντρο Προσωπικής Ανάπτυξης και Aυτογνωσίας «Για την Ιθάκη», το οποίο και διευθύνει. Δίνει επίσης διαλέξεις, οργανώνει σεμινάρια και βιωματικά εργαστήρια κι έχει λάβει μέρος σε διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές για την ενημέρωση του κοινού σε διάφορα ψυχολογικά θέματα. Πρόσφατα έγινε παρουσιάστρια σε δική της τηλεοπτική εκπομπή με θέμα την ψυχική και σωματική υγεία. Στον ελεύθερο χρόνο της, ασχολείται με τη μουσική, τη ζωγραφική και τη δημιουργική γραφή, καθώς θεωρεί αυτές τις μορφές έκφρασης ως προσωπική της ψυχοθεραπεία.
Αρθρογραφεί σε κυπριακά περιοδικά κι έχει δημοσιεύσει τόσο επιστημονικά άρθρα όσο και διηγήματα (στην ιστο σελίδα www.dimiourgikigrafionline.com και την επαγγελματική της ιστοσελίδα www.anthia.net). Έχει συμμετάσχει με διηγήματά της στις συλλογές Οδός δημιουργικής γραφής (εκδόσεις Οσελότος 2011) και Ανθολογία σύντομου διηγήματος (εκδόσεις Γραφομηχανή 2014). Από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης κυκλοφόρησε η συλλογή διηγημάτων της με τίτλο Δάσος λύκων (2014). Το βιβλίο Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave