Αλήθεια με ποια κριτήρια διαλέγουμε να διαβάσουμε ένα βιβλίο;
Κάποιες φορές επιλέγουμε συγγραφέα, είδος ή εκδοτικό οίκο, κάποιες άλλες μας “κλείνει το μάτι” ο τίτλος του, το εξώφυλλο ή η σύνοψη του οπισθόφυλλου, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις που καταλήγει στα χέρια μας μετά από προτροπή άλλων αναγνωστών.
Τι από τα παραπάνω βάρυνε περισσότερο αυτή τη φορά και με ώθησε στην ανάγνωση του Ρόδου της Αλεξάνδρειας;
Μια πόλη ………..
……………..εμβληματική, γοητευτική, κοσμοπολίτισσα.
Μια πόλη αγαπημένη.
Η νύφη της Μεσογείου.
Η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Η σημερινή Ισκανταρίγια ιδρύθηκε από το Μέγα Αλέξανδρο το 331 π.Χ. στο Δέλτα του Νείλου και βρέχεται από τη Μεσόγειο. Έδρα του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, γενέτειρα πολλών γνωστών Ελλήνων και πηγή έμπνευσης αριστουργημάτων.
Εκτός από το διαχρονικό και σε όλους γνωστό εφηβικό πεζογράφημα της Πηνελόπης Δέλτα “Μάγκας”, το τρίτο βιβλίο της τριλογίας Ακυβέρνητες πολιτείες του Στρατή Τσίρκα “Η νυχτερίδα” και πολλοί άλλοι συγγραφείς επέλεξαν να υφάνουν τον λογοτεχνικό τους ιστό στους δρόμους της μαγευτικής Αλεξάνδρειας. Έχοντας αγαπήσει αυτήν την πλούσια σε ιστορία πόλη μέσα από τέσσερις μυθιστορίες (κυκλοφορούν δεκατρείς τίτλοι), δεν δίστασα στιγμή να βυθιστώ στις σελίδες του δεύτερου μυθιστορήματος της Ηλέκτρας Δικαίου, όταν διαπίστωσα ότι το μεγαλύτερο μέρος της υπόθεσης εκτυλίσσεται εκεί.
Πλοκή
Εγγονή (ΡοζαΛία), μητέρα (Ευαγγελία), γιαγιά (Δανάη): Μια τριπλέτα γυναικών που ενώ τις συνδέουν δεσμοί αίματος, είναι αποξενωμένες μεταξύ τους.
Στα 20 της η Λία πρέπει να πάρει μια κρίσιμη απόφαση. Μέσα στην απελπισία της καταφεύγει κρυφά στην Αίγυπτο και στην άγνωστη μέχρι τότε, αιωνόβια γιαγιά της. Μετά την αμηχανία που υφίσταται στην πρώτη συνάντηση γιαγιάς και εγγονής, ο πάγος σπάει κι η γιαγιά αποφασίζει, εν είδει εξομολόγησης, να ξεδιπλώσει τις αναμνήσεις της με σκοπό να γίνει η εγγονή της ο φύλακας των αναμνήσεων της.
Η Δανάη, στο μεταίχμιο της πολυτάραχης και πολύπαθης ζωής της, πέρνα σαν κινηματογραφική ταινία μπροστά από τα μάτια της Λίας την πορεία της: Τη γέννησή της στην Αθήνα, το μεγάλωμα στο περιβάλλον του ζαχαροπλαστείου “Athenee” και τη γνωριμία με τον πρώτο της έρωτα ο οποίος την οδήγησε στο Κάιρο όπου την εγκατέλειψε μετά από μικρό διάστημα “μεγάλης ζωής” αφήνοντας της μόνο χρέη και την οδυνηρή διαπίστωση πως κάθε παράδεισος κρύβει μια μικρή κόλαση. Τη στήριξη άγνωστων αλλά καλοσυνάτων ανθρώπων όταν βρέθηκε στην Αλεξάνδρεια και τολμήσε να προχωρήσει μπροστά με τη βοήθεια της ζαχαροπλαστικής τέχνης. Τον δυνατό έρωτα που έζησε στο πλάι ενός Εγγλέζου στρατιώτη και τη σημάδεψε τόσο βαθιά που υπερκάλυψε το μητρικό ένστικτο με μοιραία αποτελέσματα.
Η αποκάλυψη καλά κρυμμένων μυστικών, κατά το προσκύνημα στο χώρο και το χρόνο της γιαγιάς Δανάης, επαναπροσδιορίζει τόσο τις σχέσεις των τριών γυναικών όσο και τις επιλογές της Λίας. Κατά την ροή της ιστορίας και μέσα από τη σοφία της η αιωνόβια γυναίκα περνά μηνύματα στη νεότερη όπως: “Οι αναμνήσεις……. είναι μια εκφραστική συγχορδία εικόνων και στιγμών που φτιάχνουν τη συμφωνία της ζωής. Η μνήμη είναι η ίδια η ζωή“, “τα μόνα πράγματα που αξίζουν στη ζωή° οι άνθρωποι που αγαπάμε“, “η βιασύνη είναι χειρότερο μειονέκτημα ακόμη κι από την ανοησία“.
Δομή
Όπως μαθαίναμε στο σχολείο να γράφουμε έκθεση με εισαγωγή, κυρίως θέμα και επίλογο, έτσι διαμορφώνει τη γραφή της η Ηλέκτρα Δικαίου, χωρίζοντας την ιστορία της σε καίρια σημεία. Τα ιστορικά γεγονότα αποτελούν τρόπον τινά, ένα κάδρο μέσα στο οποίο αποτυπώνεται και καταγράφεται η ζωή της Δανάης. Άλλοτε σε πρώτο πρόσωπο και άλλοτε σε τρίτο, πότε στο παρόν και πότε στο παρελθόν, η συγγραφέας εναλλάσσει τις σκέψεις των πρωταγωνιστών με τα λεγόμενά τους χρησιμοποιώντας διαφορετικές γραμματοσειρές. Αν και κάποιες στιγμές μπορεί να χαθείς ανάμεσα σε αυτές τις εναλλαγές κατά τ’ άλλα, η ανάγνωση κυλά αβίαστα με αποτέλεσμα να τριγυρίζεις το ίδιο άνετα στα στενοσόκακα με τα αραβικά μικρομάγαζα, στην έρημο με τους αμμόλοφους που “περπατούν” και στη λεωφόρο Ροζέτης.
Αν και δεν με βρήκαν σύμφωνη πολλές από τις επιλογές των πρωταγωνιστών, η τελική έκβαση με ικανοποίησε.
Ένα βιβλίο που μνημονεύει την ειρηνική συνύπαρξη διαφορετικών πολιτισμών και θρησκευτικών πιστεύω, γεμάτο γεύσεις, μυρωδιές και χρώματα ανατολής.
Ένα βιβλίο για όσους σαγηνεύονται από το Μαργαριτάρι της Μεσογείου.

to rodo