Αναδημοσίευση από το Tetragwno.gr
“Είναι ανώφελο να προσπαθεί ο άνθρωπος να κρυφτεί από όσα τον κυνηγάνε, να νομίζει πως η απομόνωση, η απομάκρυνση θα φέρει και τη λύτρωση. Μόνο η αλήθεια είναι ικανή να φέρει ισορροπίες σε αυτόν τον κόσμο, η κατανόηση των κρυμμένων μυστικών. Όσες φορές στην πορεία της ζωής και αν παρεκκλίνουμε αυτής της αιώνιας συμφωνίας, πάντα θα συμβαίνει κάτι, θα έρχεται η κατάλληλη στιγμή ώστε να αποδεικνύεται περίτρανα αυτό”.
“Ποιος είναι ο προορισμός του κάθε ανθρώπου σε αυτή τη ζωή; Γιατί έρχεται η στιγμή που αναρωτιέσαι τι είναι αυτό που σε οδήγησε σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή ώστε να σου συμβούν τα πιο ανεξήγητα πράγματα;”
Τι υπάρχει πέρα από τη αιωνιότητα; Υπάρχει, άραγε, ζωή μετά θάνατον; Μπορεί η διατήρηση του σώματος μετά από τον θάνατο να νικήσει τον θάνατο; Ο έρωτας μεταξύ δύο προσώπων συνεχίζει να υπάρχει και μετά από το τέλος της ανθρώπινης ύπαρξης;
Τέτοιου είδους ερωτήματα δοκιμιακού χαρακτήρα θέτει το κοινωνικό μυθιστόρημα της Ιουλίας Ιωάννου Πέρα από την αιωνιότητα, φλερτάροντας παράλληλα και με την Ιστορία.
Αναμφίβολα πρόκειται για ένα ιδιαίτερο βιβλίο, το οποίο έχει ως βασικό θεματικό άξονα τον θάνατο και τη μεταφυσική. Τα θέματα αυτά τα πραγματεύεται επιδέξια η συγγραφέας μέσα από μία πρωτότυπη μυθιστορία, της οποίας την έμπνευση αντλεί από κάποια αληθινά ιστορικά γεγονότα.
Στο Λαύριο της Αθήνας το 1896, το έτος των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, ο Λεωνίδας θα απομείνει ορφανός.
Στο Παλέρμο της Σικελίας εν έτει 1920 ο νεαρός τότε Αντόνιο βλέπει από πρώτο χέρι τη φρικιαστική διαδικασία της ταρίχευσης του δίχρονου κοριτσιού Ρόζα Λομπάρντο από τον διάσημο γιατρό και ταριχευτή. Οι γονείς του άτυχου παιδιού ζήτησαν να πραγματοποιηθεί αυτή τη διαδικασία προκειμένου να διατηρήσουν την ψευδαίσθηση ότι η κόρη τους είναι ζωντανή, αλλά για τον μικρό Αντόνιο, αναντίρρητα, η όλη διαδικασία θα αποβεί συγκλονιστική. Μεγαλώνοντας, θα διδαχθεί και αυτός τα μυστικά της ασυνήθιστης αυτής διαδικασίας. Θα κληθεί, άραγε, ποτέ να τα εφαρμόσει; Πρόκειται για άνθρωπο ιδιαίτερο που θα προσπαθήσει να ανακαλύψει το ελιξήριό της αιώνιας ζωής και να χαρίσει την αθανασία στους αγαπημένους του. Θα τα καταφέρει;
Στο Μεγάλο Λιβάδι της Σέριφου ο έφηβος Μενέλαος θα βιώσει από κοντά την αιματηρή εξέγερση των μεταλλωρύχων το 1916. Τα μεταλλεία θα συνεχίσουν, όμως, τη λειτουργία τους μέχρι τη δεκαετία του ’60.
Τι σχέση μπορεί να υπάρχει μεταξύ όλων αυτών των τόσο διαφορετικών μεταξύ τους τόπων; Ένα κρυμμένο οικογενειακό μυστικό και μία κρυφή ερωτική σχέση αποτελούν τα κλειδιά αυτής της ανορθόδοξης ιστορίας, μεγάλο μέρος της οποίας διαδραματίζεται κυρίως στη Σέριφο, αλλά και στο Παλέρμο. Ο Λεωνίδας και η Αλκυόνη, ο Μενέλαος και η Δανάη, η Λάουρα και ο Αντόνιο, είναι οι κύριοι χαρακτήρες του βιβλίου. Τι κοινό έχουν όλοι αυτοί μεταξύ τους;
Η υπόθεση του βιβλίου δομείται επιδέξια από τη συγγραφέα και με τρόπο που κρύβει πολλές εκπλήξεις. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να αποκαλύψουμε πολλά, διότι κινδυνεύει να χαθεί η αγωνία και η μαγεία της ανάγνωσης. Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι το βιβλίο αποτελεί συγχρόνως τόσο φιλοσοφικό και ιστορικό δοκίμιο σε κάποια σημεία, χωρίς, όμως, να χάνει τον κύριο ρόλο του ως μυθιστόρημα. Και αυτό ακριβώς είναι το δυνατό του σημείο: το γεγονός ότι πραγματεύεται ζητήματα θρησκείας, φιλοσοφίας και μεταφυσικής με τρόπο μυθιστορηματικό, χωρίς να λείπει ο πανταχού παρών μικρός φτερωτός θεός, ο οποίος θα είναι, εξάλλου, και πάλι αυτός που θα κινεί, συχνά, τα νήματα της υπόθεσης.
Το τέλος είναι ανατρεπτικό, απροσδόκητο και αφήνει στον αναγνώστη την ελευθερία να το εισπράξει με τον δικό του τρόπο. Το Πέρα από την αιωνιότητα, επομένως, είναι και ένα βιβλίο που μπορεί να γίνει αφετηρία προβληματισμού και περαιτέρω αυτοανάλυσης και αυτογνωσίας.
“Η ζωή είναι ένα ταξίδι στο άπειρο… ένα ταξίδι γεμάτο εκπλήξεις, ανατροπές, με αρχή τη γέννηση και τέλος τον θάνατο. Για όποιον έχει επίγνωση ότι ο θάνατος είναι το τέλος της επίγειας ζωής, στην οποία είναι όλοι περαστικοί και αργά ή γρήγορα θα αποχωρήσουν, ότι είναι μία κλεψύδρα γεμάτη με άμμο που άλλοτε πέφτει με ταχείς ρυθμούς και άλλοτε κυλάει αργά, τότε αντιλαμβάνεται το πόσο σημαντικό είναι να απολαμβάνει τις ευχάριστες στιγμές, τις ουσιαστικές, αυτές που μένουν μέσα στην ψυχή και τη γεμίζουν με μνήμες, με αρώματα και ήχους, με εικόνες φωτεινές και πολύχρωμες”.
Παλέρµο 1920. O νεαρός Αντόνιο παρακολουθεί την ταρίχευση της δίχρονης Ροζαλίας Λοµπάρντο από τον διάσηµο ταριχευτή Αλφρέντο Σαλάφια.
Μεγάλο Λιβάδι, Σέριφος. Ο δεκαπεντάχρονος Μενέλαος βιώνει την εξέγερση των µεταλλωρύχων και την αιµατηρή εξέλιξή της τον Αύγουστο του 1916.
Λαύριο 1896. Ο Λεωνίδας µένει ολοµόναχος στον κόσµο, µετά τον θάνατο του πατέρα του και την εξαφάνιση της µητέρας του.
Ασύνδετα γεγονότα, σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους, καθορίζουν την τραγική ένωση τριών ανδρών.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.