Συνήθως εκεί όπου η τροχαλία του γραπτού λόγου γυρεύει να καταβιβάσει την καταλληλότερη λέξη απο τα αχανή πατάρια του νου, εκεί ένα αόρατο χέρι αποδιαλέγει τις σκέψεις και τού προσφέρει το καλύτερό τους προϊόν, το πιο αυθεντικό. Όλα είναι αλληλένδετα στο γλωσσικό σύμπαν, οι λέξεις γίνονται οι βάρκες για το αρμένισμα των ιδεών, οι προτάσεις θυμίζουν βιωματικούς φάρους σε μουσική οργανικότητα, κι αν ο δημιουργός φροντίσει με τρυφερότητα το διαθέσιμο νοηματικό του θερμοκήπιο που στην προκειμένη περίπτωση είναι το ίδιο του το βιβλίο, με μαθηματική ακρίβεια θα μετατραπεί απο χειριστή του Λόγου σε μονογαμικό εραστή του. Βιβλία στα οποία συνυπάρχουν το αρχέγονο μυστήριο του έρωτα και οι χρησμοί της Σίβυλλας όσον αφορά τις ποικίλες καταστάσεις, τις οποίες καλείται να διαχειριστεί η ανθρώπινη ψυχή, είναι εκείνα που παρουσιάζουν αληθινό ενδιαφέρον. Ένα χρόνο μετρά πλέον ο χωρισμός της Υβόν και του Ντέιν, και μια σκληρή πραγματικότητα αποτελεί το γεγονός πως δεν θα την έχει ποτέ ξανά δική του. Ο ίδιος, βυθισμένος σε έναν ακατέβατο πυρετό αϋπνιών, μοναξιάς και λύπης, περνά τις νύχτες του ενώνοντας ανεπιτυχώς τα κομμάτια της ραγισμένης του καρδιάς και αναπλάθοντας τις στιγμές του θυελλώδους έρωτά του με το κορίτσι που σαν αερικό ήρθε στη ζωή του για να αφήσει φεύγοντας ένα ανείπωτο κενό που αυτός αδυνατεί να αναπληρώσει. Ο Ντέιν βαδίζει μόνος και πληγωμένος, και χωρίς να το καταλάβει, έχει γεμίσει τούτο το κενό με φαντάσματα που όλα θυμίζουν εκείνη τη μοιραία θηλυκή ύπαρξη – που ποιός ξέρει πού να περιπλανιέται – και έρχονται τις καλοκαιρινές βραδιές να στοιχειώσουν το ιδρωμένο του κορμί. Μια νύχτα απο αυτές, η μοίρα αλλάζει άρδην το σκηνικό στην πληκτική μιζέρια της ερωτικής του απογοήτευσης κάνοντάς τον αυτόπτη μάρτυρα ενός φόνου. Ό,τι είχε βγει στο μπαλκόνι του για να φυσήξει καθαρός αέρας το θλιμμένο πρόσωπό του. Ό,τι προχωρούσε ο νυχτερινός χρόνος προς την άβυσσο της απατηλά ήσυχης συνοικίας του. Ό,τι η σύντομη ζωή μιας γυναίκας στο απέναντι διαμέρισμα, περνούσε μπροστά απο τα μάτια της πριν το βλέμμα γίνει τζάμι, και το κορμί κρύο κι άκαμπτο σαν πέτρα. Όσο ο Ντέιν παλεύει με την εικόνα του εγκλήματος που στοιχειώνει τη συνείδησή του και τραμπαλίζει τα όρια της περιέργειας, της ανοχής και της σιωπής του, τρεις νεαροί ανταμώνουν στη μέση του πουθενά και λαμβάνουν μέρος σε μια περιπέτεια με κοινό προορισμό το χρήμα και το κλείσιμο ενός μυστηριώδους λογαριασμού. Είναι θέμα χρόνου να αποκαλυφθούν μυστικά και πάθη, να τεθεί σε λειτουργία η γυναικεία γοητεία πάνω στον αδύναμο και τον επιρρεπή, κι ο Ντέιν να μπλέξει όπως ποτέ άλλοτε στη ζωή του. Όσο η πλοκή προχωρά σαν φιδογυριστό νουάρ μονοπάτι στο βιβλίο του Κυριάκου Γιαλένιου, «Μόνο τα νεκρά ψάρια ακολουθούν το ρεύμα», που κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις Ψυχογιός, ο αναγνώστης στυλώνει την προσοχή του σε ένα ψηφιδωτό λέξεων κι εικόνων όπου οι ψυχικές δυνάμεις δοκιμάζονται με κάθε τρόπο κι οι ήρωες, αυτόνομα κι αυθύπαρκτα πλάσματα του χαρτιού, μετακινούνται με προσοχή και λογοτεχνική συνέπεια στο χωροχρόνο παίζοντας με τις συναισθηματικές αποχρώσεις της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας ταυτόχρονα. Εμπνευσμένος, πιθανότατα, ο συγγραφέας απο τα λόγια του Malcolm Muggeridge, και κάνοντάς τα τίτλο του βιβλίου του, προσκαλεί το αναγνωστικό κοινό να εμβαθύνει στην κειμενική δράση και τον ρυθμό του γραπτού του πρωτοκόλλου, το οποίο διέπεται απο λεπτή ειρωνεία, σεβασμό προς τη γλώσσα κι απόλυτη κατανόηση της ανάγκης του δέκτη να μεταφέρει στη φαντασία του την ιστορία ως κινηματογραφικό υλικό. Μόνο τα νεκρά ψάρια ακολουθούν το ρεύμα και μόνο οι αφελείς πηγαίνουν για ψάρεμα σε όλη τους τη ζωή χωρίς να αντιληφθούν πως δεν είναι τα ψάρια αυτό που τελικά αναζητούν. Είναι τα χρήματα; Είναι ο έρωτας; Είναι η ευτυχία; Το κυνήγι ενός απλησίαστου ονείρου; Στα βάθη της ψυχής του θα βρει κανείς την απάντηση, και κλείνοντας το βιβλίο του Κυριάκου Γιαλένιου, θα διαπιστώσει πως σε γκρίζους καιρούς, αδιευκρύνιστες συνθήκες και ασφυκτικές συμβάσεις όπως αυτές της εποχής μας, ο νεωτερικός ποιητικός λόγος του που μετατρέπεται δεξιοτεχνικά σε ένα χαρισματικό πεζογράφημα 416 σελίδων, ενισχύει την πεποίθηση που δημιουργείται απο την πρώτη κιόλας σελίδα, πως δηλαδή κουβαλά την ποίηση μέσα του ή αλλιώς, όλα εκείνα τα συναισθήματα που σε εσχατολογικές περιστάσεις βρίσκουν τη σκέψη και σκέψεις που σε θριλερικά πλαίσια ραμφίζουν το Λόγο.
Χρησιμοποιούμε cookies για την παροχή των υπηρεσιών και την ανάλυση της επισκεψιμότητας της σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, αποδέχεστε τη χρήση των cookies.ΕντάξειΌροι Χρήσης
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.