Παράξενα πλάσματα…

Να σε παρακαλάω να μου πεις το σ’ αγαπώ κι εσύ να μου το δείχνεις…

Παράξενα πλάσματα οι άνθρωποι καρδιά μου..

Άλλα θαρρούν πως θέλουνε μα άλλα αποζητά η καρδιά τους…

Από το τίποτα πάνε στο πολύ κι αυτό τους δείχνει λίγο…

Και θέλουν κι άλλο… Θέλουν τα πάντα κι όταν τα αποκτούν φεύγει o πόθος κι o έρωτας..

Έχουν τα πάντα μα η αχαριστία έχει ριζώσει στις καρδιές τους..

Και χάνουν πράγματα, στιγμές, ανθρώπους, γι’ αυτό το λίγο παραπάνω, που θα τους φέρει την ευτυχία λένε, μα γελιούνται… Γιατί δεν ξέρουν…

Λένε θέλουν πράξεις μα στα λόγια μένουν.. Να ακούνε θέλουν, δεν έχουν μάτια, μόνο αυτιά…

Κι εγωιστές είναι.. Γιατί σαν αγαπάς εγωιστής είσαι.

Να ‘ναι καλά η αγάπη σου για να ‘σαι εσύ καλά. Πάνω απ’ όλα το εγώ. Και το εμείς μικραίνει, χάνεται μέσα στον εγωισμό και την αχαριστία των ανθρώπων. Γιατί…

Παράξενα πλάσματα ‘κεινα που έχουνε καρδιά.. Όμως γελιούνται.

Και σαν χαθούνε, ίσως τότε νιώσουν την ευτυχία..