Συγγραφέας του βιβλίου «Στον αστερισμό της Αγγέλικας» – Εκδόσεις «Ωκεανός
Όσοι γνωρίζουν τον Παύλο Ρεμούνδο, εύκολα θα αναγνωρίσουν στο πρόσωπο τού ενός από τους δυο βασικούς ήρωές του μυθιστορήματός του, τον ίδιο τον συγγραφέα. Άρα δεν είναι καθόλου τυχαία η απόφαση να του δώσει εκτός από τα χαρακτηριστικά του και το όνομά του. Μπαίνοντας στον… αστερισμό του βιβλίου του, λοιπόν, παίρνουμε στο κατόπι τα βήματα του Παύλου και του Χρήστου και ταξιδεύουμε αρκετά χρόνια πίσω, τότε που η φιλία τους ήταν μεγάλη και ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον. Τι θα μπορούσε να ταράξει μια βαθειά αντρική φιλία; Μια γυναίκα φυσικά. Η Αγγέλικα θα μπει στη ζωή τους και τίποτε δε θα είναι πια ίδιο σ’ αυτή τη σχέση. Όπως διευκρινίζει, ωστόσο στο Vivlio-life ο συγγραφέας, η φιλία των δυο φίλων, διακόπτεται αλλά δεν διαλύεται…
Δυο αγόρια από διαφορετική κοινωνική τάξη, που μεγαλώνουν μαζί και γίνονται αχώριστοι φίλοι είναι οι ήρωές σας. Μιλήστε μας για τον Παύλο και τον Χρήστο στη ζωή των οποίων μας βάζετε κάπου στο τέλος της δεκαετίας του ’50…
Είναι οι δύο κεντρικοί ήρωες του μυθιστορήματος. Εκπροσωπούν δύο διαφορετικούς κόσμους, δύο κόσμους στους οποίους είναι διαιρεμένη και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία. Ο Παύλος αστός μέχρι το κόκκαλο, από ανατροφή και νοοτροπία δυτικότροπη, ο Χρήστος βγαλμένος απ’ την φτωχολογιά της Μικρασιατικής καταστροφής, ανατολίτης, τυχοδιώκτης, ανυπότακτος, κυνηγός της περιπέτειας. Δέσαν μαζί γιατί ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον.
Οι ζωές τους ακολουθούν διαφορετικά μονοπάτια, που συναντώνται, όμως, συχνά σε κοινές περιπέτειες και σε διάφορα μέρη του κόσμου. Οι πόλεις που επιλέξατε είναι τυχαίες ή κάποιες που έχετε ζήσει κι εσείς;
Σε όλα τα μέρη που περιγράφω έχω ζήσει κατά διάφορα χρονικά διαστήματα.
Και όμως αυτή η φιλία θα δοκιμαστεί άσχημα. Μια γυναίκα θα γίνει αιτία να συγκρουστούν κι εμείς θα κληθούμε ως αναγνώστες να συμπαθήσουμε τον έναν από τους δυο λίγο περισσότερο από τον άλλον. Όσο κράτησε η συγγραφή και η καθημερινή «συνομιλία» μαζί τους ήρθατε πιο κοντά με κάποιον;
Προσπαθώ πάντα να έρχομαι κοντά με όλους τους ήρωες των βιβλίων μου για να τούς καταλάβω και να τούς αποδώσω σωστά.
Έχω την αίσθηση πως δώσατε στον Παύλο κάποια δικά σας στοιχεία, πέρα από τα προφανή, όπως το γεγονός πως είναι κι εκείνος διπλωμάτης κι έχει γνωρίσει όλες τις ηπείρους. Είναι έτσι;
Πολύ σωστά! Ο Παύλος της ιστορίας είμαι εγώ ο ίδιος, συνεπώς το μυθιστόρημα περιέχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία.
Και το όνομα αυτής Αγγέλικα! Ποια χαρακτηριστικά δώσατε στη μοιραία γυναίκα που θα φέρει τα πάνω κάτω σε μια σχέση ζωής;
Είναι μία μεγαλοαστή, κοσμοπολίτισσα, ανεξάρτητη, έξυπνη, γοητευτική, με μία αύρα αριστοκρατική, φινέτσα και τρόπους, που δεν διστάζει όμως να δείχνει και «τα νύχια της», όταν κάποιο αρσενικό τήν εξαγριώνει. Συχνά στο βιβλίο τήν αποκαλώ αγριόγατα.
«Αν δεν προκαλέσεις την ζωή, δεν θα σου φέρει τίποτε καινούριο», πιστεύει η Αγγέλικα. Τι ήταν αυτό που την γοήτευσε στον Χρήστο;
Μα το τυχοδιωκτικό και το αδίστακτο του χαρακτήρα του. Ο Χρήστος είναι ο τύπος του άντρα, που δύσκολα θα συναντούσε στον δικό της αστικό και τακτοποιημένο κόσμο.
Μέσα από μία σχέση γεμάτη ένταση και ερωτικό πάθος, έρχεται η στιγμή που ο Χρήστος αντιλαμβάνεται πως το παιχνίδι με την Αγγέλικα είναι χαμένο. Γιατί ένας άντρας που φθάνει σ’ αυτό το σημείο να παλεύει για το ακατόρθωτο;
Εδώ υπεισέρχεται ο πληγωμένος ανδρικός εγωισμός και το τσαλάκωμα της ανατολίτικης εικόνας του macho- άντρα, που θεωρεί ότι πρέπει να επιβάλει την θέλησή του στην γυναίκα, φτάνοντας ακόμα και στην χειροδικία.
Απογοητευμένη από τα καμώματα του «αλητάμπουρα» Χρήστου, φλερτάρει ανοιχτά με τον καρδιακό του φίλο τον Παύλο. Θα δούμε στην ανάγνωση τη συνέχεια αυτής της αναπάντεχης τροπής στο μυθιστόρημά σας, ωστόσο πρέπει να σημειώσω πως θύμωσα πολλές φορές με την Αγγέλικα. Το επιδιώξατε αυτό γράφοντας;
Ειλικρινά εκπλήσσομαι με αυτήν την οπτική γωνία από την οποία βλέπετε την συμπεριφορά της Αγγέλικας. Γιατί θυμώσατε; Ήταν φυσικό μιά γυναίκα σαν την Αγγέλικα να αντιδράσει έτσι στην ακραία επιμονή του Χρήστου να την καθυποτάξει και να εκτιμήσει συγχρόνως το γεγονός ότι ο Παύλος θυσίασε μία τόσο δυνατή φιλία για χάρη της. Η Αγγέλικα δεν φεύγει απογοητευμένη από τα καμώματα του Χρήστου. Φεύγει θυμωμένη.
Αναρωτήθηκα, επίσης, αρκετές φορές: Μπορεί μια τόσο δυνατή φιλία να διαλυθεί σε μια μόνο στιγμή; Θα μπορούσε να ξεπεραστεί το παρελθόν; Πώς το βλέπετε από τη σκοπιά όχι μόνο του συγγραφέα αλλά και του φύλου σας;
Φυσικά και μπορεί. Εξαρτάται πάντα από την αιτία. Στο βιβλίο αυτό όμως η φιλία των δύο κεντρικών ηρώων διακόπτεται μεν, αλλά δεν διαλύεται. Παραμένει βαθειά μέσα στην συνείδησή τους, τούς βασανίζει και τούς πονά μέχρι το τέλος. Και όταν το τέλος έρχεται για τον έναν από τους δύο, ο άλλος δεν μπορεί να συγκρατήσει τον λυγμό, που βγαίνει μέσα απ’ την ψυχή του.
«Η ευτυχία συνήθως έρχεται όταν εμείς έχουμε πάψει πια να την κυνηγάμε», διαβάζω λίγο πριν τον επίλογο. Κρατάω αυτό ως μήνυμα από το βιβλίο σας και θα ήθελα να μας πείτε άλλο ένα μήνυμα που επιθυμείτε να εισπράξουμε.
Το κυριότερο μήνυμα που βγαίνει από το βιβλίο και θα ήθελα να εισπράξουν οι αναγνώστες είναι ότι η ανατολίτικη αντίληψη του αρσενικού, που εννοεί να καθυποτάξει την γυναίκα στις δικές του θελήσεις, αδιαφορώντας για τις δικές της, δεν έχει πλέον πέραση σε μιά σύγχρονη κοινωνία και ότι ο άντρας που σέβεται τις γυναίκες είναι αυτός που τις αγαπάει αληθινά και βγαίνει στο τέλος κερδισμένος. Υπάρχουν και άλλα μηνύματα μέσα στο βιβλίο, αλλά μην τα πούμε όλα εδώ. Ας τα ανακαλύψει μόνος του ο αναγνώστης.
Τα κεφάλαια του μυθιστορήματός σας συμπληρώνονται με σκίτσα τα οποία μαζί με τη γραφή σας πλαισιώνουν την εικόνα που δημιουργούμε στο μυαλό μας. Είναι δικά σας;
Α, όχι! Μπορεί να έχω κάποια μικρή ικανότητα στο γράψιμο, αλλά στην ζωγραφική δεν έχω καμία. Τα σκίτσα ανήκουν στον ζωγράφο Γιώργο Πάλλη, που είναι φίλος μου και τού ζήτησα να εικονογραφήσει το βιβλίο. Νομίζω ότι το αποτέλεσμα είναι απόλυτα ικανοποιητικό.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Δύο αγόρια από διαφορετική κοινωνική τάξη μεγαλώνουν μαζί σε ένα μεγαλοαστικό σπίτι της Κηφισιάς και με τα χρόνια δένονται με άρρηκτη φιλία.
Οι ζωές τους ακολουθούν διαφορετικά μονοπάτια, που συναντώνται, όμως, συχνά σε κοινές περιπέτειες, που διαδραματίζονται στο Κάιρο, στην Κωνσταντινούπολη, στην Βενετία, στην Αφρική, στην Τεχεράνη και στην Νότια Γαλλία. Μια γυναίκα θα γίνει η αιτία να συγκρουσθούν. Η μεταξύ τους ρήξη θα είναι οριστική, αλλά θα τούς πονάει μέχρι το τέλος της ζωής τους…
Βιογραφικό
Ο Παύλος Ρεμούνδος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Είναι γέννημα-θρέμμα Αθηναίος και μάλιστα τετάρτης γενιάς και αυτός είναι ο μόνος λόγος, που αγαπάει ακόμη την Αθήνα. Όλοι οι άλλοι λόγοι, για τους οποίους την αγαπούσε, έχουν εκλείψει. Οι απώτερες ρίζες του απλώνονται στην Άρτα, στην Άνδρο, στην Τήνο, στην Κωνσταντινούπολη και στη Γαλλία. Σταδιοδρόμησε ως διπλωμάτης, και με την ιδιότητα αυτή έζησε για χρόνια στην Κένυα, στην Ολλανδία, στη Βουλγαρία, στην Αίγυπτο, στην Κροατία, στο Καμερούν και στην Κούβα. Έχει ταξιδέψει και στις πέντε ηπείρους του πλανήτη, συλλέγοντας ανεκτίμητο πλούτο εμπειριών και αναμνήσεων. Μετά τη λήξη της διπλωματικής διαδρομής του, αποφάσισε να ασχοληθεί με το γράψιμο. Έχει ήδη γράψει μια ιστορική βιογραφία με τίτλο “Εγώ, η Galla Placidia”. Σήμερα ζει στην Αθήνα. Είναι πατέρας μιας κόρης και παππούς της Ισαβέλλας και του Φίλιππου.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.