Βιβλιοκριτική από την Έλια Κουρή για το “Αν δεν υπήρχε αύριο” της Μαρίας Τζιρίτα
Aν δεν υπήρχε αύριο, Μαρία Τζιρίτα, εκδόσεις Ψυχογιός
Έχετε σκεφτεί ποτέ πώς θα αντιδρούσαμε αν ξαφνικά, εκεί που όλα κυλούν ομαλά στη ζωή μας, συνέβαινε ένα εξωτερικό γεγονός, κάποιος εξωγενής παράγοντας, που θα αναποδογύριζε τα πάντα; Όπως ας πούμε ένας καταστροφικός σεισμός με θύματα, μια έκρηξη με σοβαρές συνέπειες, ένα τρομοκρατικό χτύπημα με καταστροφές και απώλειες, ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας; Θα παραμέναμε απαθείς και θα συνεχίζαμε τη ζωή μας όπως πριν, βουλιαγμένοι και βυθισμένοι στη ρουτίνα της καθημερινότητας κάνοντας μηχανικά όσα κάναμε και πριν ή θα «ταρακουνιόμασταν» προσπαθώντας να αλλάξουμε ό,τι δεν μας αρέσει στον χαρακτήρα μας και στη ζωή μας, ό,τι δεν μας γεμίζει, θα ορίζαμε τη ζωή μας και την ευτυχία μας φτιάχνοντάς τες όπως ακριβώς θέλουμε και θα ζούσαμε την κάθε στιγμή βιώνοντάς την στο απόλυτο, στο έπακρο σαν να ‘ναι η τελευταία, σαν να μην υπάρχει αύριο;
Aυτό είναι το βασικό θέμα με το οποίο στήνει τον καμβά του μυθιστορήματός της η Μαρία Τζιρίτα. Μέσα από τις προσωπικές ιστορίες και εμπειρίες των τεσσάρων πρωταγωνιστών πριν και μετά τη στιγμή όπου βρέθηκαν θύματα μιας βομβιστικής επίθεσης, σκιαγραφεί τον πυρήνα του βιβλίου της και καλεί τον αναγνώστη να αναλογιστεί τι θα έπραττε σε ανάλογη περίπτωση αν απειλούταν η ζωή του και τι θα έκανε προκειμένου να την αλλάξει προς το καλύτερο προσπαθώντας να ανακαλύψει την προσωπική του ευτυχία και ολοκλήρωση. Έτσι, καλεί τον αναγνώστη να βιώνει την ένταση και την έκσταση κάθε στιγμής της ζωής.
Το κλειδί του μυθιστορήματος και το μεγάλο του πλεονέκτημα έγκειται στη σκιαγράφηση ολοκληρωμένων χαρακτήρων. Η Τζιρίτα εμβαθύνει στις σκέψεις τους, αναλύει τις αδυναμίες του χαρακτήρα τους, μοιράζει ισόποσα σε σωστές δόσεις την κατανομή των κεφαλαίων στο πώς δρούσαν και αντιδρούσαν οι ήρωες πριν και μετά το γεγονός που στιγμάτισε τις ζωές τους και το μυστικό που τους αποκαλύφθηκε εκείνη τη μέρα. Την ενδιαφέρει η ενδοσκόπηση των ηρώων της, σκαλίζει τα μύχια της ψυχής τους και δεν διστάζει να τους «τσαλακώσει», όταν καλούνται να κάνουν την αυτοκριτική τους. Ψυχογραφεί άρτια τους πρωταγωνιστές της, κάνοντάς τους γήινους, ανθρώπους της σύγχρονης καθημερινής ζωής, και ξέρει καλά να τους χειρίζεται, ενώ στο τέλος τους δικαιώνει απόλυτα, αφού, περνώντας από μια δύσκολη, επίπονη, διδακτική και πολλές φορές ευχάριστη διαδρομή και διαδικασία μαθαίνουν να απολαμβάνουν ό,τι κάνουν, ερωτεύονται με πάθος και αποστρέφονται κάθε είδος συμβιβασμού και συμβατικής, ρουτινιασμένης ζωής.
Η γραφή της είναι απλή, στρωτή, δροσερή και ολοκληρωμένη, η γλώσσα που χρησιμοποιεί αποπνέει φρεσκάδα και το κείμενό της έχει συνεχή ρυθμό. Είναι ιδιαίτερα ευέλικτη στο χειρισμό θεμάτων κοινωνικών φαινομένων και διαπροσωπικών σχέσεων, κρατά τη σωστή ισορροπία και το κείμενό της ξεφεύγει μακράν από μια κοινότοπη αφηγηματική ιστορία, ενώ η ίδια δεν καταφεύγει σε κοινοτοπίες, κλισέ και μελοδραματισμούς ώστε να προκαλέσει εύκολες συγκινήσεις.
Μέσω της γραφής περνάει σαφώς και πολλά μηνύματα προς τους αναγνώστες, οι οποίοι ταυτίζονται με τους ήρωες και συμπορεύονται μαζί τους. Θαυμάζουν την Κατερίνα για το πώς αφήνεται να βιώσει τα συναισθήματά της στην πλήρη έντασή τους όταν συνειδητοποιεί ότι έχει ερωτευτεί αληθινά και βαθιά τον Γιάννη ή για το πώς απαγκιστρώνεται από τη ζωή που ζούσε επί πολλά χρόνια με τον πρώην άντρα της όταν νιώθει εγκλωβισμένη σε μια συμβατική καθημερινότητα, συμπονούν τον Μιχάλη όταν αυτός μαθαίνει ότι πάσχει από καρκίνο, αλλά επικροτούν το μεγαλείο της θέλησής του όταν αλλάζει ριζικά τον χαρακτήρα του προς το καλύτερο. Θυμώνουν με τον Γιάννη για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζε τις σχέσεις του με το γυναικείο φύλο αλλά υποκλίνονται μπροστά του όταν αυτός κάνει την αυτοκριτική του και αλλάζει ριζικά μαθαίνοντας πώς είναι να αγαπάς και να σε αγαπούν.
Τέλος, ο αναγνώστης εισχωρεί τόσο πολύ στην ψυχή των ηρώων, ώστε ωθείται να κάνει και αυτός τη δική του ενδοσκόπηση και αναρωτιέται πώς και ο ίδιος θα μάθει να βιώνει την κάθε στιγμή σε όλο της το μεγαλείο.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Η Κατερίνα μένει μόνη με δύο παιδιά, όταν ο άντρας της την εγκαταλείπει για μια άλλη γυναίκα, έπειτα από είκοσι χρόνια γάμου. Ο Γιάννης, πλούσιος και όμορφος στα σαράντα πέντε του χρόνια, δεν έχει γνωρίσει ποτέ την αγάπη. Ο Μιχάλης, φιλοχρήματος και αγχώδης σε όλη του τη ζωή, μαθαίνει ότι πάσχει από καρκίνο. Η Μαριλένα, μια εικοσιδυάχρονη κοπέλα, περιμένει τον άντρα των ονείρων της για να ξεφύγει από την καταπιεστική οικογένειά της. Την 1η Απριλίου 2009 αυτοί οι τέσσερις άνθρωποι εγκλωβίζονται στα χαλάσματα του κτιρίου μιας αμερικανικής τράπεζας ύστερα από βομβιστική επίθεση. Μαζί τους κι ένας μυστηριώδης άντρας, ο οποίος, λίγο πριν ξεψυχήσει, τους εξομολογείται ένα τραγικό όσο και απίστευτο μυστικό. Για να τους βοηθήσει να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους; Για να τους παρηγορήσει; Ή μήπως για να τους δώσει μια τελευταία ευκαιρία να βρουν την προσωπική τους ευτυχία; Κανείς δε θα μάθει ποτέ… Αυτό το μυστικό όμως, που τους δένει με έναν όρκο σιωπής, τους αναγκάζει να δουν τη ζωή τους με άλλο μάτι και να προσπαθήσουν να βρουν την ευτυχία, ακόμα κι αν γι’ αυτούς αλλά και για ολόκληρη τη Γη δεν υπάρχει αύριο…
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.