1851. Μυστράς, Αθήνα, Ζάκυνθος.
Η Ασπασία Σούτσου η νεαρή κόρη του ποιητή Σούτσου θα γινόταν κοντέσα Μελισσηνού. Θα παντρευόταν στην Ζάκυνθο τον Ιωάννη Μελισσηνό. Η Ασπασία ταξίδεψε από Αθήνα όπου ζούσε για Ζάκυνθο με τον πατέρα της και την Μαρίνα την δεύτερη γυναίκα του, τον θείο της Σπύρο Κρεββατά και την γιαγιά της Ζωή Κρεββατά.
Ο θείος Σπύρος προξένεψε τον Ιωάννη, για άντρα στην Ασπασία. Αλλά η Ασπασία επειδή δεν τον γνώριζε καθόλου, φοβόταν τι άντρα θα συναντήσει ,με τον οποίο θα ενώσει τον βίο της. Η Ζάκυνθος θα ήταν ο νέος της προορισμός, η νέα της πατρίδα.


Έτσι ακριβώς είχε παντρευτεί και η γιαγιά της η Ζωή όταν ο αδελφός της Παναγιώτης συμφώνησε με τον φίλο του Αναγνώστης Κοπανίτσα προεστό του Μυστρά για να ενισχύσουν τους φιλικούς δεσμούς των δυο οικογενειών να παντρευτεί η Ζωή το γιο του Αναγνώστη, Στέφανο. Κανείς δεν την ρώτησε όμως τότε -παραμονές του μεγάλου ξεσηκωμού -όλα έρχονταν σε δεύτερη μοίρα. Όλοι ζούσανε για την μεγάλη στιγμή που οι ραγιάδες επιτέλους θα έπαιρναν τα όπλα, να αποτινάξουν τον τούρκικο ζυγό και να ζήσουν μια λεύτερη πατρίδα.
Ο κόντε Ιωάννης ανήκε στην ομάδα των ριζοσπαστών Επτανησίων που αγωνίζονταν για αυτό. Η οικογένεια του Ιωάννη είχε τις ρίζες της ως τον αυτοκράτορα Μιχαήλ το Ραγκαβέ. Οι Μελισσηνοί ήταν ισχυρή οικογένεια στη Ζάκυνθο.
Στο καράβι που τους πήγαινε για την Ζάκυνθο για να καθησυχάσει η γιαγιά την Ασπασία από τους φόβους του επικείμενου γάμου της και να της τονώσει το ηθικό της διηγούνταν την ιστορία της μητέρας της Φλωρεντίας την ιστορία της οικογένειάς της και τα γεγονότα στο Μοριά προ και μετά την Επανάσταση του 1821.


Η Ασπασία κοιτούσε την γιαγιά της και καμάρωνε που σε τέτοια ηλικία είχε τόσο η ζωντάνια και δύναμη.Έφερνε στο μυαλό της τις τραγικές στιγμές που έζησε (είχε χάσει στην Επανάσταση τον άντρα της τον Στέφανο και τον αδελφό της τον Παναγιώτη) και από την ψυχική αντοχή της έπαιρνε θάρρος. Πόσο καλό της έκανε που ήταν κοντά της σε αυτό το ταξίδι. Ένιωθε πως κάθε ιστορία που της έλεγε, ωρίμαζε. Ήταν σαν να την βοηθούσε να περάσει από την παιδικότητα στην ενηλικίωση. Λειτουργούσαν αυτές οι ιστορίες της σαν τις παλιές διαβατήριες τελετές. Σαν να την μυούσε στην πραγματική ζωή, φωτίζοντας μέσα της τις προγονικές της ρίζες…
Με τη γιαγιά της αυτές τις μέρες του ταξιδιού, ο χρόνος, τα γεγονότα, τα συναισθήματα ήταν πυκνά και έντονα. Βοήθησε με τις ιστορίες της να τα βάλει η Ασπασία όλα σε μια τάξη. Ήταν σαν να μεγάλωσε απότομα σε λίγες μέρες. Της μιλούσε και αυτή ζούσε όλα όσα της έλεγε, απλώνοντας τις ρίζες της πιο βαθιά , σαν κάτι να στέριωνε μέσα της.
Μέσα από αυτό το βιβλίο περνάνε όλα τα σημαντικότερα γεγονότα της Επανάστασης του 1821 και την μετάβαση από την οθωμανική υποδούλωση στη δημιουργία του ελεύθερου ελληνικού κράτους. Έχουμε την μικροιστορία μιας οικογένειας από τον Μυστρά και την μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας του 19ου αιώνα.


Άφθονη πλοκή, πληθωρική αφήγηση, πλήθος χαρακτήρων, σε ένα μυθιστόρημα που λειτουργεί σαν καλοκουρδισμένο ρολόι. Τίποτα δεν ξεφεύγει, κενό δεν υπάρχει σε αυτήν την οικογενειακή saga.
Ο λόγος της Μεταξία Παπαποστόλου είναι δουλεμένα αφτιασίδωτος. Αφηγείται σαν μια λαϊκός παραμυθάς, «ζωγραφίζει» με τις λέξεις, όπως ο αυτοδίδακτος Θεόφιλος εικονογραφούσε και αγιογραφούσε απέριττα τη λαϊκή παράδοση.
Ένα βιβλίο για τη δυναμική της μνήμης για τα όνειρα και την αιματηρή και δύσκολη πορεία στην κατάκτηση της ελευθερίας από τους Τούρκους.
Ένα ιστορικό μυθιστόρημα απέριττο, γλυκύτατο και ουσιαστικό.
Διαβάστε το.


Η Μεταξία Παπαποστόλου γεννήθηκε στη Σπάρτη.
Σπούδασε µε υποτροφία φιλολογία στο Πανεπιστήµιο Αθηνών, στο τµήµα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστηµίου Πελοποννήσου. Από το 1988, υπηρέτησε στη δευτεροβάθµια εκπαίδευση. Έχει συγγράψει βιβλία και άρθρα σε επιστηµονικά περιοδικά. Έχει αναπτύξει κοινωνική και πολιτιστική δραστηριότητα. Υπήρξε πρόεδρος της ΕΛΜΕ Λακωνίας, πρόεδρος του Συνδέσµου Φιλολόγων Λακωνίας, νοµαρχιακή σύµβουλος, δηµοτική σύµβουλος και αντιδήµαρχος Σπάρτης. Είναι γραµµατέας του Δ.Σ. του Σαϊνοπουλείου Ιδρύµατος και ταµίας της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων.