σελ.276 (22η χιλιάδα)
Γράφει: Ο Κώστας Τραχανάς

Υπάρχουν λέξεις που έχουν μυστική ζωή και είναι επικίνδυνες όπως: Οικογένεια, εξ αδιαιρέτου, ζήλια, έρωτας, πάθος, πόλεμος, ειρήνη, θάνατος, πένθος, αρρώστιες, βάσανα, προδοσίες, απιστίες, αποτυχία, έκπληξη, διακοπές, γάμοι, διαζύγια, μπάσταρδο, γιατί, πένθος, φυγή, μίσος, μικρότητες, θυμός, συγγνώμη…
Καθένα από αυτά και όλα μαζί. Είναι ο ήχος των λέξεων. Είναι όλες οι επικίνδυνες λέξεις μαζί. Είναι το μυστήριο, ο πόλεμος και η ειρήνη μαζί. Είναι η μνήμη, η μοναξιά και η παρέα. Ουρανός και Γη. Στάχτη και ελπίδα. Μικροί και μεγάλοι σταθμοί της ζωής. Η μαγεία της ανακύκλωσης των αισθημάτων. Όλα μαζί: ζωή, θάνατος και θαύματα.
Λέξεις και άνθρωποι.
Οι δίδυμες.


Η Μυρσίνη και Αταλάντη Κορωναίου. Κόρες του Αλέξανδρου και της Ζαΐρα Κορωναίου.
Οι δίδυμες Μυρσίνη και Αταλάντη Κορωναίου, όμοιες σαν δυο σταγόνες νερό, αλλά εντελώς ανόμοιες στον χαρακτήρα. Ζήλιες και καβγάδες. Μίση και διαφωνίες. Αντιζηλίες και έχθρες. Μαλώνανε μικρές για τα παιχνίδια. Μαλλιοτραβιότανε και δερνότανε. Ένας βουβός πόλεμος μεταξύ τους από μικρές. Είχαν κάνει τους καβγάδες τους επιστήμη. Ποια τα αίτια και ποιες οι αφορμές; Δεν ξέρανε πια τι να κάνουνε στο σπίτι με αυτή την φαγωμάρα. Μέχρι και τα πήγανε τα δίδυμα στην Αγία Φωτεινή να τα «διαβάσουν». Το σημείο που έκανε τη μία διαφορετική από την άλλη ήταν ότι η Μυρσίνη δε θα έμπαινε ποτέ στον κόπο να ψάξει να μάθει το «γιατί» των λέξεων, των πραγμάτων και των γεγονότων. «Κατάπινε» ό,τι της έδιναν αμάσητο! Η Αταλάντη δεν μπορούσε να ζήσει δίχως να γνωρίζει την αλήθεια στο κάθε τι. Τα σκοτεινά. Τα ανομολόγητα. Προπαντός, όσα έκρυβαν οι λέξεις .Οι λέξεις την συνάρπαζαν. Οι λέξεις είχαν δύναμη. Οι λέξεις είχαν δική τους ζωή. Λέξεις μετρημένες, ημιτελείς, ξεκάρφωτες, επίμαχες, αδέσποτες. Λέξεις άτυχες, λυπητερές, ραγισμένες, σκόρπιες, μυγιάγγιχτες, ανυπόταχτες. Λέξεις φορτισμένες και απόκρυφες. Λέξεις ατσαλάκωτες και υπερβολικές. Λέξεις νοσηρές. Λέξεις επικίνδυνες. Οι λέξεις είναι αθώες, αλλά γίνονται επικίνδυνες όταν δεν έχουμε συμφιλιωθεί με τη σημασία τους…


Μυρσίνη.
Η καλή μαθήτρια, η καλή φίλη, η καλή κόρη, η καλή σύζυγος. Όλα καλά, αλλά επίπεδα, δίχως φωτιά, χωρίς πάθος. Στα πάρτι του γυμνασίου και του λυκείου έπαιρνε τη σκαρταδούρα. Πρωταγωνιστούσε πάντα η Αταλάντη. Ρομαντικοί έρωτες γεμάτοι σιρόπια για τη Μυρσίνη σάρκα και σιχαμάρα για την Αταλάντη. Κούκλες Μπάρμπι τα παιχνίδια της Μυρσίνης, βιβλία τα μοναχικά παιχνίδια της Αταλάντης. Ύπνος του δικαίου η Μυρσίνη, ξενύχτια και εφιάλτες η Αταλάντη. Αθώα η Μυρσίνη, ένοχη η Αταλάντη. Στον Ιππικό Όμιλο η Μυρσίνη κρατιόταν με δυσκολία πάνω στη σέλα του αλόγου, η Αταλάντη ήταν η βασίλισσα των Αμαζόνων. Πτυχία και επαίνους. Λαμπρή καριέρα στο Λονδίνο ως ιστορικός Τέχνης. Διευθύντρια σε γνωστή αθηναϊκή γκαλερί. Αυτή είχε τις κούπες και η Αταλάντη τα μπαστούνια. Πήρε το κολιέ της Ινκορονάτα Μπιμπώ, η Αταλάντη πήρε τον πίνακα του Ιδομενέα Κορωναίου.

Αταλάντη.
Κακιά κόρη. Κόρη προβληματική. Είχε άνεση με τους άντρες. Κάθε παράδεισος έχει το φίδι του. Ήταν ολόκληρη μια φλόγα. Ήταν γεμάτη πάθος. Τα περισσότερα αγόρια στα πάρτι ήταν δικοί της καλεσμένοι. Δικές της γνωριμίες. Όλοι οι καλοί και αξιόλογοι έκαναν ουρά για ένα της χαμόγελο. Τι συμβαίνει όταν μια ζωή ψάχνεις να βρεις τον έρωτα, αλλά είναι η δίδυμη αδελφή σου αυτή που στο τέλος τον βρίσκει; Έπεσε στην κόλαση της προδοσίας. Μισιονάρια και Πασιονάρια. Γράφηκε στη Σχολή Νοσοκόμων του Ερυθρού Σταυρού. Μια κόρη Κορωναίου, νοσοκόμα! Ανήκουστο! Κατάθλιψη στο σπίτι. Ταξίδεψε στα πέρατα της γης. Έτρεχε παντού: Ρουάντα, Ερυθραία, Ιράν, Αφγανιστάν, Κόσοβο, Ουγκάντα, Κένυα. Ακολούθησε τον εθελοντισμό στην Greenpeace. Εθελόντρια σε διάφορες ανθρωπιστικές οργανώσεις.


Η Μυρσίνη ήταν το Καλό και η Αταλάντη το Κακό στη ζωή. Δεν μπορεί να υπάρξει το ολόκληρο, αν δεν περιέχει και τα δυο στοιχεία, το Καλό και το Κακό μαζί…
Τι ήταν αυτό που έκλεψε η Αταλάντη από την Μυρσίνη;
Τι ρόλο θα παίξει ο Παύλος Στάικος;
Και έσονται οι τρεις εις σάρκαν μίαν;
Ποια ήταν η Αμαλία-Ασαμενέχ;
Θα υπάρξει συγχώρεση;
Είναι μεγάλη κουβέντα η συγγνώμη. Δύσκολα την προφέρεις και δύσκολα τη δίνεις. Είναι η πιο επικίνδυνη λέξη που υπάρχει στο ανθρώπινο λεξιλόγιο, επειδή… είναι η συνισταμένη όλων των ανθρώπινων αρετών…
Ένας ύμνος στον αέναο κύκλο της σπαρακτικής ανθρώπινης περιπέτειας.
Λόγος λιτός και δωρικός.
Ιστορία αιχμηρή, αφήγηση στα άκρα με ένταση.
Σε τεντωμένες στο σκοινί όλες οι αισθήσεις από την αρχή ως το τέλος.
Ένα έργο τέχνης που μας καθήλωσε και μας γοήτευσε.
Ένα πολύ καλό και συγκινητικό βιβλίο.
Διαβάστε το.


Η ΦΙΛΟΜΗΛΑ ΛΑΠΑΤΑ γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι ο καρπός μιας Μακεδόνισσας κι ενός πολίτη του κόσμου. Σπούδασε δημόσιες σχέσεις και εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα. Παραμένει, όμως, μόνιμη μαθήτρια της ζωής. Η πολυπλοκότητα των διαπροσωπικών σχέσεων την απασχολεί από πολύ παλιά, και αυτός ο προβληματισμός της αποτυπώνεται στα βιβλία της. Καθώς αγαπά την ποικιλία, ζει μεταξύ δύο κόσμων: της Ελλάδας και της Ιταλίας. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα δύο πρώτα μυθιστορήματα της τριλογίας ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ: Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ και Ο ΔΙΧΑΣΜΟΣ, καθώς και η ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ: ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ, ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ και ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ, ενώ ετοιμάζονται και άλλα.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave