Συγγραφέας του εφηβικού βιβλίου «Η φώκια, η ντεντέκτιβ και το πειρατικό σκουλαρίκι» – Εκδόσεις «Γράφημα»
Φώκιες. Η μείωση του αριθμού τους στον πλανήτη και το κυνήγι τους από ψαράδες στις ελληνικές θάλασσες, αποδείχτηκε κινητήριος δύναμη για την Ευδοκία Ποιμενίδου, ώστε να γράψει το βιβλίο της. Η ιστορία εκτυλίσσεται στις παραλίες του νομού Λάρισας και ήρωές της μια ομάδα αγοριών και κοριτσιών που συναντιούνται τα καλοκαίρια, με την Ανθή να παίζει τον ρόλο του ντεντέκτιβ. Στη ζωή τους μπαίνει μια πληγωμένη φώκια που δεν αργεί να γίνει η φώκια τους. Ένα βιβλίο γεμάτο μηνύματα που αγγίζουν τις ευαίσθητες χορδές εκείνων που αγαπούν τα ζώα. Όπως λέει στο Vivlio-life η συγγραφέας «Δεν ήταν μόνο η ανάγκη να καταθέσω την άποψή μου για τη θέση που πρέπει ο καθένας να παίρνει στο ευαίσθητο θέμα του κινδύνου της εξαφάνισης κάποιων ειδών του ζωικού βασιλείου από τον πλανήτη. Ήταν, γενικά, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα της περιοχής που παραθερίζω. Οι ιστορίες που έχω ακούσει για τις παράνομες δραστηριότητες κάποιων κατοίκων, οι οποίοι, κατά τα άλλα, είναι καλοί άνθρωποι, έδωσαν υλικό στη φαντασία μου».
«Τι κοινό έχουν μια γοργόνα, μια νεράιδα και μια ντετέκτιβ;», αναρωτιέστε στο οπισθόφυλλο και ας ξεκινήσουμε με την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα.
Μια ντετέκτιβ, μια γοργόνα και μια νεράιδα ενδέχεται να έχουν πολλά κοινά. Κοινά όνειρα, κοινούς φίλους, κοινά παιχνίδια. Στην ιστορία μας, το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι το αρχικό του ονόματός τους. Ανθή η ντετέκτιβ, Άριελ η γοργόνα και Αέρια η νεράιδα. Όταν διαπιστώνουν το κοινό τους Α γίνονται οι 3Α. Είναι αχώριστες. Συζητούν όλα όσα απασχολούν την Ανθή και την βοηθούν να πάρει αποφάσεις. Αρχικά ήταν μόνο η Άριελ που συντρόφευε την Ανθή. Την είχε ταυτίσει με τη νονά της, αφού αυτή της χάρισε τη μικροσκοπική γοργόνα και έχουν και οι δυο, νονά και γοργόνα, ολόιδια μαλλιά. Κάθε φορά που η Ανθή βρίσκεται σε αδιέξοδο, κάθε φορά που ένα δύσκολο πρόβλημα την τυραννάει, καταφεύγει στη μικρή γοργόνα. Είναι ο σύμβουλός της, είναι σαν να μιλάει με τη νονά της και οι συμβουλές της πάντα είναι εύστοχες. Αργότερα, έρχεται και η μικρή νεράιδα, η Αέρια και έτσι γίνονται οι 3Α. Στη συνέχεια της ιστορίας, στην παρέα τους προστίθεται μια ακόμα φίλη με αρχικό ονόματος το Α και γίνονται οι 4Α, αλλά δεν θα αποκαλύψω ποια είναι η 4η. Θα το μάθουν όσοι διαβάσουν το βιβλίο.
Επιλέξατε μια ομάδα αγοριών και κοριτσιών ως πρωταγωνιστές για τη διδακτική σας ιστορία. Ποια είναι αυτά τα παιδιά και πού έχετε τοποθετήσει την πλοκή του μυθιστορήματός σας;
Βρισκόμαστε στις παραλίες του νομού Λάρισας. Η Ανθή με τους γονείς της φιλοξενούνται από φίλους στο εξοχικό τους, σε μια παραμυθένια πλαγιά στις νότιες παρυφές του Κισσάβου. Εκεί, γνωρίζει τον Γιάννη και την Ειρήνη που είναι τα εγγόνια της γειτόνισσας, η οποία είναι συνταξιούχος κτηνίατρος. Τους αρέσει να φτιάχνουν πύργους στην άμμο με τη γιαγιά τους και να παίζουν επιτραπέζια παιχνίδια. Ο Γιάννης είναι πολύ δυνατός παίχτης, ιδίως στην τρίλιζα, στην οποία θεωρείται ακαταμάχητος. Σε ένα άλλο σπίτι της γειτονιάς με τα εξοχικά μένουν ο Μάνθος και η Βάσω με τους παππούδες τους που είναι συνταξιούχοι δάσκαλοι. Οι γονείς τους δουλεύουν στη Λάρισα και έρχονται μόνο τα σαββατοκύριακα. Ο Μάνθος έχει μανία με το ηλεκτρονικό του παιχνίδι, αλλά κάνει προσπάθειες να μειώσει τις ώρες που ασχολείται με το τάμπλετ. Η Βάσω αγαπά τις κούκλες και τα εικονογραφημένα παραμύθια. Γίνονται μια παρέα όλοι, παιδιά και μεγάλοι και περνούν τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού με μπάνια και πύργους στην άμμο. Κάποιες φορές κάνουν εκδρομές σε αξιόλογα μέρη της Θεσσαλίας και σε παραλίες νοτιότερα, ακόμα και σε ένα νησί των βορείων Σποράδων.
Η μικρή ντεντέκτιβ, ωστόσο, κλέβει τις εντυπώσεις. Ας γνωρίσουμε λίγο καλύτερα την Ανθή. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της μικρής σας ηρωίδας;
Η Ανθή είναι ένα παιδί ιδιαίτερο. Ιδιοφυές, ευαίσθητο, με τεράστια περιέργεια για όσα συμβαίνουν γύρω του και μεγάλο ενδιαφέρον για τη φύση και τα πλάσματά της. Παρατηρεί πράγματα που σε άλλους περνούν απαρατήρητα. Είναι κλεισμένη στον εαυτό της, χωρίς ωστόσο να αποφεύγει την παρέα των άλλων παιδιών και την απόλαυση που προσφέρει το μπάνιο στη θάλασσα και το παιχνίδι στην άμμο. Αγαπημένη της συνήθεια είναι να μιλάει με την Άριελ, τη μικρή γοργόνα και να λύνουν μυστήρια τα οποία η Ανθή ανακαλύπτει στο περιβάλλον της και πιστεύει ότι πρέπει να αποκαλυφθούν. Όταν πήγε στο σχολείο, η δασκάλα της κάλεσε τη μητέρα της και της είπε πως η Ανθή έχει διάσπαση προσοχής, είναι αφηρημένη και μιλάει μόνη της. Η μαμά την πήγε σε παιδοψυχολόγο αλλά το πρόβλημα συνεχίστηκε. Όταν η Ανθή κατάλαβε ότι οι γονείς της και η δασκάλα ανησυχούν, άλλαξε συμπεριφορά. Έγινε πιο κοινωνική και σταμάτησε να μιλάει δυνατά με την Άριελ. Συνέχισε να μιλάει μαζί της, αλλά από μέσα της, χωρίς να κουνάει καθόλου τα χείλη. Έτσι, όλοι είναι ευχαριστημένοι.
Η Ανθή έβαλε αρκετές φορές σε μπελάδες την οικογένειά της. Περιγράψτε μας μία…
Η Ανθή, είναι παρατηρητική και διακρίνει πράγματα που οι υπόλοιποι δεν προσέχουν. Είναι μια μικρή ντετέκτιβ. Θυμάται γεγονότα και κάνει σύνθετες σκέψεις, βγάζοντας συμπεράσματα που δεν είναι πάντα σωστά. Η μανία της να ξεδιαλύνει μυστήρια και να αποδίδει δικαιοσύνη έβαλε αρκετές φορές τους γονείς της σε δύσκολη θέση, αναγκάζοντάς τους να ζητήσουν συγγνώμη από τους ανθρώπους που υποψιάστηκε άδικα. Κάποτε, είχε παρατηρήσει ότι ο ψιλικατζής έστελνε κάθε μέρα κάποια παιδιά να παραδίνουν πακέτα που τους έδινε. Παρατήρησε ακόμα ότι τους πλήρωνε γι’ αυτό. Θεώρησε λοιπόν ότι διακινεί ναρκωτικά και το ανέφερε στους γονείς της. Τελικά, διαπίστωσαν ότι ο ψιλικατζής, θέλοντας να βοηθήσει τα γειτονόπουλά του που είχαν οικονομικές δυσκολίες στο σπίτι, είχε επινοήσει αυτόν τον τρόπο για να τους δίνει χαρτζιλίκι. Τους ανέθετε να παραδίνουν τις παραγγελίες των πελατών του και τους πλήρωνε για τη δουλειά τους.
Ηρακλή Πουαρό και Τάκη Γαρυφαλόπουλο την έλεγε χαϊδευτικά ο πατέρας της. Ο λόγος;
Η Ανθή είχε μανία να ακούει τις συζητήσεις των μεγάλων και να μαθαίνει. Παρατηρούσε τα πάντα γύρω της, έκανε συνδυασμούς λόγων και κινήσεων και έβγαζε συμπεράσματα για ύποπτες υποθέσεις, ότι κάνει δηλαδή ένας ντετέκτιβ, ή ένας ρεπόρτερ. Είχε όμως μεγάλη φαντασία και ανακάλυπτε μυστήρια εκεί που – συνήθως – δεν υπήρχαν. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο πατέρας της την αποκαλούσε έτσι όταν ήταν στα καλά του. Γιατί, όταν τους έβαζε σε μπελάδες με τα δήθεν μυστήρια που αποκάλυπτε, αναγκάζοντάς τους να ζητούν συγγνώμη, τότε θύμωνε και την κατσάδιαζε.( ο Ηρακλής Πουαρό είναι ντετέκτιβ από μυθιστόρημα και ο Τάκης Γαρυφαλόπουλος δημοσιογράφος με πολλές αποκαλύψεις ύποπτων και σκοτεινών υποθέσεων).
Υπάρχει ένας άντρας με πειρατικό σκουλαρίκι που αγοράζει καμάκια. Και μόνο η σκέψη για το λόγο που τα αγοράζει μας κρατά απέναντί του. Βάλτε μας όμως στον δικό του κόσμο όπως τον αποδώσατε μυθοπλαστικά.
Ο άντρας με το πειρατικό σκουλαρίκι και ο αδερφός του είναι μόνιμοι κάτοικοι και ψαράδες της περιοχής. Για την επιβίωσή τους χρησιμοποιούν παράνομες μεθόδους στις δραστηριότητές τους. Κυνήγι αγριογούρουνων τη νύχτα με παγίδες, παράνομα φυτά, ψάρεμα με χρήση δυναμίτη κ.α. Δεν είναι κακοί με τους ανθρώπους γύρω τους, έχουν μάθει όμως να παρακάμπτουν το νόμο, κάνοντας αυτό που νομίζουν ότι είναι καλό γι’ αυτούς χωρίς να σκέπτονται το κακό που κάνουν στο περιβάλλον. Έχω ακούσει πολλές ιστορίες για τέτοιους ανθρώπους. Είναι αρκετά συνηθισμένο στην επαρχία, ιδιαίτερα σε περιοχές με κατοίκους χωρίς παιδεία που τα βγάζουν πέρα δύσκολα από οικονομικής άποψης. Η φύση γίνεται πεδίο δράσης είτε νόμιμης είτε παράνομης, Τον έβαλα να φοράει το σκουλαρίκι με τον κρίκο και τη νεκροκεφαλή για να είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικός σαν φιγούρα.
Και αν αυτός ο άντρας μας στεναχωρεί, ο φοιτητής Γεωπονίας στον οποίο δώσατε πρωταγωνιστικό ρόλο θα μας πάρει όλους μαζί του, σύμμαχους στον αγώνα του. Πως μπήκε ανάμεσα στους έφηβους ήρωες;
Ο Μάκης, φοιτητής γεωπονίας είναι ο γιος του κυρ-Γιάννη που έχει την ταβέρνα στη γειτονιά της πλαγιάς που παραθερίζει η Ανθή. Γνωρίζει όλους τους κατοίκους της περιοχής και τις δραστηριότητές τους. Οι τρεις οικογένειες που παραθερίζουν στη μικρή γειτονιά, τον συναντούν σχεδόν καθημερινά, γιατί βοηθάει τους γονείς του στην ταβέρνα που οι φίλοι μας συχνάζουν. Είναι αυτός που δίνει τις πρώτες πληροφορίες στον πατέρα της Ανθής για τις ύποπτες δραστηριότητες του άντρα με το πειρατικό σκουλαρίκι και τον βάζει να σκεφτεί μήπως αυτή τη φορά η κόρη του έχει δίκιο να υποπτεύεται ότι κάτι κακό σχεδιάζουν οι ψαράδες.
Το βιβλίο σας μπορεί να χαρακτηρίζεται εφηβικό χτυπάει, ωστόσο, στις ευαίσθητες χορδές όλων μας, καθώς μιλάτε για τον κίνδυνο που διατρέχουν οι φώκιες από παράνομους κυνηγούς θαλάσσιων όντων. Από πού εμπνευστήκατε την ιστορία σας;
Η αγωνία μου για την δραματική μείωση του αριθμού των φωκιών και άλλων ειδών της πανίδας του πλανήτη ήταν η κινητήριος δύναμη. Η έμπνευση ήρθε αβίαστα, από το περιβάλλον μου. Εδώ και τριάντα χρόνια, τα καλοκαίρια μου τα περνώ σε παραλίες του νομού Λάρισας. Έχω ακούσει από ερασιτέχνες ψαράδες ότι έχουν δει φώκιες Μονάχους-μονάχους λίγο νοτιότερα, σε περιοχές που είναι απρόσιτες στους κολυμβητές. Ειδικά σε μια μικροσκοπική παραλία, το Μονόπετρο, έχουν εμφανιστεί αρκετές φορές. Ξέρω ακόμα πως, κάποιοι ψαράδες κυνηγούν τις φώκιες επειδή τους σκίζουν τα δίχτυα για να φάνε τα ψάρια. Έτσι, σχηματίστηκε η ιδέα να γράψω κάτι γύρω από αυτό το θέμα. Δεν ήταν μόνο η ανάγκη να καταθέσω την άποψή μου για τη θέση που πρέπει ο καθένας να παίρνει στο ευαίσθητο θέμα του κινδύνου της εξαφάνισης κάποιων ειδών του ζωικού βασιλείου από τον πλανήτη. Ήταν, γενικά, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα της περιοχής που παραθερίζω. Οι ιστορίες που έχω ακούσει για τις παράνομες δραστηριότητες κάποιων κατοίκων, οι οποίοι, κατά τα άλλα, είναι καλοί άνθρωποι, έδωσαν υλικό στη φαντασία μου. Κάποιοι τους δικαιολογούν λέγοντας πως είναι ο αγώνας για επιβίωση και η έλλειψη συνειδητοποίησης για το κακό που πιθανόν να προκαλούν στη φύση που τους οδηγούν στην παρανομία. Παρατηρώντας τους και βλέποντας τον τρόπο ζωής τους, βεβαιώθηκα ότι είναι, κυρίως, το εύκολο κέρδος που τους ωθεί. Ασφαλώς, δεν υπάρχει δικαιολογία για τις παράνομες δραστηριότητες. Μπορεί μερικοί ψαράδες να δολοφονούν τις φώκιες, άλλοι όμως είναι συνειδητοποιημένοι και προστατεύουν τα θαλάσσια όντα. Οι περισσότερες φώκιες που σώθηκαν βρέθηκαν από ψαράδες οι οποίοι ενημέρωσαν το λιμενικό και το κέντρο περίθαλψης της Αλοννήσου για την τοποθεσία που βρισκόταν η πληγωμένη φώκια.
Ανάμεσα σε όλα αυτά τα πρόσωπα που παίζουν το ρόλο τους και διαμορφώνουν την πλοκή, μία φώκια που δεν μπορούμε παρά να λατρέψουμε. Ποια είναι η ιστορία της;
Είναι η φώκια στην οποία η Κλεοπάτρα, η συνταξιούχος κτηνίατρος και γιαγιά του Γιάννη και της Ειρήνης, έδωσε τις πρώτες βοήθειες όταν την βρήκαν πληγωμένη σε μια σπηλιά. Η παρέα της Ανθής εκείνη τη μέρα είχε πάει βόλτα με το καράβι. Αποφάσισαν να σταματήσουν σε μια μικροσκοπική παραλία για να κάνουν μπάνιο και να φάνε για μεσημέρι. Φτάνοντας, διαπίστωσαν ότι δυο άντρες προσπαθούσαν να σκοτώσουν μια φώκια την οποία είχαν παγιδέψει μέσα στη σπηλιά. Τους έδιωξαν και βοήθησαν να σωθεί το πληγωμένο ζώο, καλώντας το λιμενικό σώμα και το κέντρο περίθαλψης και αποκατάστασης της φώκιας Μονάχους-μονάχους της Αλοννήσου. Η φώκια εκείνη έγινε η φώκια τους. Από εκείνη τη ημέρα περίμεναν με αγωνία να μάθουν νέα για την πορεία της υγείας της από την κτηνίατρο του κέντρου. Έγινε το θέμα των συζητήσεών τους και για μέρες ήταν στο επίκεντρο της σκέψης τους. Δεν τους απογοήτευσε. Η φώκια έγινε καλά, και υπήρξαν και εκπλήξεις.
«Η φώκια γέννησε…», φωνάζει ο Γιάννης και τρέχουμε κι εμείς μαζί του. Σε ποια περιπέτεια έχει εμπλακεί μαζί με τους φίλους του;
Σε μια περιπέτεια όπου έπρεπε να κάνουν ότι ήταν σωστό για την διάσωση της πληγωμένης φώκιας και στην αποτροπή της δολοφονίας των φωκιών από τους ψαράδες που το σχεδίαζαν. Γενικά, όταν οι άνθρωποι του κέντρου περίθαλψης της Αλοννήσου βρουν μια πληγωμένη φώκια, την φροντίζουν εκεί που την βρίσκουν. Η συγκεκριμένη φώκια όμως, εκτός από τις βαριές πληγές της διαπιστώθηκε ότι ήταν στα πρόθυρα τοκετού. Έτσι, η υπεύθυνη κτηνίατρος αποφάσισε να την μεταφέρουν στην Αλόννησο, στο κέντρο περίθαλψης, για να είναι σίγουρη ότι θα μπορέσει να γεννήσει με ασφάλεια και να φροντίσει το μωρό της. Η γιαγιά του Γιάννη, είναι φίλη της κτηνιάτρου που περιέθαλψε τη φώκια, και όταν αυτή γέννησε, φρόντισε να τους ενημερώσει για να χαρούν. Ο Γιάννης τρέχει για να μεταφέρει αυτή την ευχάριστη είδηση στους φίλους του.
Έχετε προσθέσει πραγματικά στοιχεία στο μυθιστόρημά σας;
Πάρα πολλά. Όλες οι πληροφορίες που αφορούν στις φώκιες Μονάχους – μονάχους είναι αλήθεια. Ο τόπος στον οποίο εκτυλίσσεται η περιπέτεια είναι πραγματικός, με μικρή επέμβαση της φαντασίας στη μικροσκοπική παραλία Μονόπετρο που βρίσκουν την πληγωμένη φώκια. Οι αρχαιολογικοί τόποι, οι ονομασίες της περιοχής και οι περιγραφές του φυσικού περιβάλλοντος είναι πραγματικά. Επίσης, κάποιοι χαρακτήρες είναι εμπνευσμένοι από φίλους και οι ίδιοι το ξέρουν, τους είχα ενημερώσει όταν αποφάσισα να γράψω το μυθιστόρημα. Οι ψαράδες κυνηγοί φώκιας είναι φανταστικά πρόσωπα.
Σίγουρα τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες σας είναι πολλά και ορατά. Αν όμως ζητούσαμε να μιλήσουν οι μικροί μας ήρωες στους συνομήλικούς τους τι θα τους έλεγαν. Τι θέλετε να κρατήσουμε από το βιβλίο σας;
Νομίζω ότι κάθε αναγνώστης βγάζει τα δικά του συμπεράσματα και εντοπίζει τα σημεία που αγγίζουν τις δικές του ευαίσθητες χορδές. Αν όμως έπρεπε κάτι να μας πουν οι μικροί ήρωες, θα έλεγε ο καθένας αυτό που τον χαρακτηρίζει και είναι το δυνατό του σημείο. Ας τους πάρουμε με τη σειρά. Η Ανθή, που είναι και το κεντρικό πρόσωπο, θα έλεγε να μην αφήνουν κανένα μυστήριο αξεδιάλυτο. Να παρατηρούν, να εντοπίζουν την παρανομία και να την καταγγέλλουν, μιλώντας πρώτα στους γονείς τους. Ακόμα, να αγαπούν τη φύση και όλα τα πλάσματά της. Ο Γιάννης, θα πάσχιζε να πείσει τους αναγνώστες του να βοηθούν τα ζώα και να καταγγέλλουν όσους τα βασανίζουν. Ακόμα, θα παρότρυνε τους συνομήλικούς του να δημιουργούν τα δικά τους επιτραπέζια παιχνίδια και να παίζουν συχνά ακονίζοντας το μυαλό τους. Ίσως να μαρτυρούσε και τη στρατηγική που ακολουθεί στην τρίλιζα και τον κάνει ανίκητο. Ο Μάνθος, θα συμβούλευε να μην αφιερώνουν πολύ χρόνο στα ηλεκτρονικά και να προτιμούν παιχνίδια με φίλους. Η Ειρήνη, θα ήθελε να χαρίσει σε όλους από ένα βιβλίο με πληροφορίες για τα ζώα που απειλούνται με εξαφάνιση. Στο βιβλίο αυτό θα γράφει για τις φώκιες Μονάχους – μονάχους και πολλές ιστορίες για φώκιες που βρέθηκαν πληγωμένες και σώθηκαν. Θα έχει εικόνες από το κέντρο περίθαλψης και αποκατάστασης και τα τηλέφωνα του λιμενικού και του κέντρου. Επίσης θα έχει οδηγίες για την περίπτωση που βρει κάποιος μια πληγωμένη φώκια. Η Βάσω, θα έλεγε σε όλους να αγαπούν τα ζώα και να τα φροντίζουν. Ίσως τους έλεγε και κάποιο παραμύθι από αυτά που διαβάζει κάθε μεσημέρι. Θα τους χάριζε από μια εικόνα με ένα ζωάκι που σώθηκε χάρη στην επέμβαση κάποιου παιδιού.
Σίγουρα, όλοι θα μιλούσαν για τη φύση και την ομορφιά της, καθώς και για τις δραστηριότητες και τα παιχνίδια που μπορούν να κάνουν στο ύπαιθρο.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Τι κοινό έχουν μια γοργόνα, μια νεράιδα και μια ντετέκτιβ; Ο άντρας με το πειρατικό σκουλαρίκι γιατί αγοράζει καμάκια; Πώς θα καταφέρει ένας φοιτητής της Γεωπονίας να συλλάβει τέσσερις κυνηγούς θαλάσσιων όντων;
Οι γονείς της Ανθής αναρωτιούνται αν όσα λέει ότι άκουσε η κόρη τους έχουν κάποια σημασία, ή μήπως πρόκειται πάλι για ένα μυστήριο στη φαντασία της. Και τα συνθηματικά των ψαράδων είναι πράγματι συνθηματικά, ή τα φαντάστηκε κι αυτά; Αρκετές φορές τους είχε βάλει σε μπελάδες αναγκάζοντάς τους να ζητήσουν συγγνώμη.
“Ηρακλή Πουαρό και Τάκη Γαρυφαλόπουλο” την έλεγε χαϊδευτικά ο πατέρας της. Ο ένας ήταν διάσημος ντετέκτιβ από μυθιστόρημα και ο άλλος δημοσιογράφος με πολλές αποκαλύψεις. Άραγε, αυτή τη φορά το ντετεκτιβικό ένστικτο της κόρης του ήταν σωστό ή θα ξαναγινόταν ρεζίλι;
… Αν όμως η Ανθή είχε δίκιο και κινδύνευαν οι φώκιες;
Βιογραφικό
Η Ευδοκία Ποιμενίδου – Χατζηδημητρίου γεννήθηκε στην Ξυλαγανή του νομού Ροδόπης το 1958. Σπούδασε Νηπιαγωγός στη Θεσσαλονίκη. Αργότερα, πήρε το πτυχίο του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στα πλαίσια του προγράμματος εξομοίωσης πτυχίων των Παιδαγωγικών Ακαδημιών και των σχολών Νηπιαγωγών. Παρακολούθησε πολλά σεμινάρια και προγράμματα επιμόρφωσης. Δούλεψε σε νηπιαγωγεία σε όλη σχεδόν την Ελλάδα. Είναι παντρεμένη με τον Χρήστο Χατζηδημητρίου κι έχει τρία παιδιά. Έγραψε τα παραμύθια που άκουγε απ’ τη γιαγιά της και δώδεκα απ’ αυτά έγιναν βιβλίο με τον τίτλο “Τα παραμύθια της γιαγιάς Ευδοκίας”, το οποίο πωλείται αποκλειστικά απ’ το Λαογραφικό Μουσείο Ξυλαγανής του νομού Ροδόπης για την ενίσχυση των εσόδων του. Το 2013 κυκλοφόρησε και το δεύτερο βιβλίο της “Ένα μπουκέτο παραμύθια”, με παραμύθια δικά της. Το βιβλίο αυτό βραβεύτηκε στο διαγωνισμό “ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ” 2014. Έχει πάρει ακόμα δύο βραβεία για παραμύθια που έγραψε. Το παραμύθι “Μια πατούσα σκέτος μπελάς”, πήρε το 1ο βραβείο στο διαγωνισμό της ΜΚΑΕ ΔΙΟΤΙΜΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΣ και το παραμύθι “Ο δράκος που έφαγε τα παραμύθια”, πήρε 1ο βραβείο στο διαγωνισμό “ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ” 2014. Είναι μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, του Πολιτιστικού Κέντρου Εκπαιδευτικών Ν. Λάρισας, της ΕΛΟΣΥΛ και της Θεατρικής Ομάδας Εκπαιδευτικών Λάρισας. Σε ό,τι κάνει, έχει την υποστήριξη και τη βοήθεια του συζύγου της Χρήστου Χατζηδημητρίου. Από το 1988 ζει στη Λάρισα.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.