Ακολουθήστε τη νεαρή πρωταγωνίστρια σε ένα ταξίδι γεωγραφικό, ιστορικό, πνευματικό, σ’ ένα υπαρξιακό ταξίδι αυτογνωσίας ως το τέλος του κόσμου.
«Ο δρόμος αυτός είναι η ίδια η ζωή ή καλύτερα ένα πρότυπο ζωής. Ένα πρότυπο λιτού βίου που έχει ως αφετηρία την ενσυνείδητη απόφαση του κάθε οδοιπόρου να σχεδιάσει και να ακολουθήσει μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, έχοντας σκοπό, στόχο και πυξίδα του το προσκύνημα του αγίου. Προϋποθέτει και βασίζεται όμως στην απώθηση όλων εκείνων των αρνητικών επιρροών που θα βρεθούν μπροστά του. Απαιτεί προσήλωση στην ολοκλήρωση της πορείας…»
Η ζωή δεν είναι μια ευθεία γραμμή. Έχει ανηφοριές, κατηφοριές, πολλές στροφές και γκρεμούς. Για τον καθένα από μας το παρελθόν του είναι ο οδηγός για το παρόν και το μέλλον του. Όταν όμως το παρελθόν είναι ένα αβάσταχτο φορτίο που κουβαλάς μέσα στην ψυχή σου, και δεν της αφήνεις το περιθώριο να δει το φως που ανατέλλει και τη γαλήνια δύση του ήλιου, τότε καταλήγει ένας προσωπικός εφιάλτης, ένας δαίμονας που σε ακολουθεί μέχρι να καταλάβεις πως μόνο αν τον ξεφορτωθείς θα πορευτείς ανάλαφρος μπροστά.
Η ηρωίδα της Μαίρης Μαγουλά, είναι μια τέτοια περίπτωση. Ο σταυρός που κουβαλάει είναι βαρύς, δεν της επιτρέπει να χαρεί τη ζωή και τα νιάτα της, γιατί οι οδυνηρές αναμνήσεις την κρατούν δέσμια σε ένα παρελθόν αιματοβαμμένο, άδικο, με το δρεπάνι του θανάτου να κραδαίνει στα όνειρά της, να την τρομάζει και να της κλέβει το οξυγόνο. Σε ποιον να ρίξει ευθύνες για την κατάσταση που άθελά της οδηγήθηκε; Γιατί να μην έχει κι εκείνη όμορφες αναμνήσεις από μια ανέμελη παιδική ζωή; Πώς θα μπορέσει να αποτινάξει από πάνω της τις δικές της ενοχές;
Και ξαφνικά ή ίσως προδιαγεγραμμένο από τη μοίρα, ένας δρόμος ανοίγεται μπροστά της κι εκείνη το βάζει σκοπό ζωής να τον διαβεί, να φτάσει στο τέρμα του, ως το τέλος του κόσμου, ανάλαφρη και με οδηγό τον δρόμο των αστεριών. Άλλωστε το όνομά της είναι Στέλλα, που σημαίνει αστέρι!
Αποφασίζει να ταξιδέψει στην Ισπανία και να περπατήσει τον πασίγνωστο από τον Μεσαίωνα δρόμο προσκυνήματος προς τον ναό του Αγίου Ιακώβου, στο Σαντιάγο ντε Κομποστέλα, γνωστό ως Καμίνο.
Εξοπλισμένη με όλα τα απαραίτητα ξεκινάει μια διαδρομή δύσκολη, με συνοδοιπόρους ανθρώπους κάθε φυλής, ακούγοντας γλώσσες γνωστές και άγνωστες και που επίσης ο καθένας από αυτούς κουβαλάει τον δικό του σταυρό. Κάθε μέρα γνωρίζει νέα μέρη, γεμίζει εμπειρίες, ακούει ιστορίες που την κάνουν να αναρωτηθεί αν τελικά υπάρχει κάποιου είδους ζυγαριά να ζυγίσει το βάρος των κριμάτων που ο κάθε άνθρωπος έχει μέσα στην ψυχή του και με ποιο τρόπο θα μπορέσει να απαλλαγεί από τον προσωπικό του δαίμονα. Αφήνει τη σκέψη της επιτέλους ελεύθερη να αναμετρηθεί με το οδυνηρό παρελθόν, να ξαναζήσει όλα τα σωστά και τα λάθη, να βυθιστεί στο σκοτάδι, προκειμένου να αναδυθεί ελεύθερη.
Είκοσι οχτώ ολόκληρες μέρες πεζοπορίας, σε μια απόσταση περίπου οχτακοσίων χιλιομέτρων, με στάσεις σε πανέμορφα χωριά, με περιγραφές που ο αναγνώστης αισθάνεται ότι κάνει και ο ίδιος το δικό του Καμίνο μαζί με τη Στέλλα, φτάνει στον ναό πλημμυρισμένη από συναισθήματα, αλλά και κάπως απαλλαγμένη από τα φαντάσματα που την ακολουθούσαν. Φεύγοντας αφήνει πίσω της όμορφες και δυσάρεστες εμπειρίες, κρατάει όμως μέσα της ανθρώπους που την στιγμάτισαν και αποφάσεις για μια νέα ζωή που την περιμένει από εδώ και μπρος.
Η επιστροφή πίστευε ότι θα ήταν μια λύτρωση, μια νέα αρχή σε όλους τους τομείς. Όμως, αν δεν κάνει τον προσωπικό της απολογισμό, αν δεν θάψει βαθιά όλα όσα άφηνε να την περιορίζουν και να την εμποδίζουν να βρει την αληθινή αγάπη, πρώτα και κυρίως αγαπώντας τον ίδιο της τον εαυτό, πώς θα λυτρωθεί;
Σε αυτό το ταξίδι αναζήτησης της αλήθειας, στο υπαρξιακό ταξίδι αυτογνωσίας που την οδήγησαν τα βήματά της, αντιλαμβάνεται ότι τελικά, ήταν δίπλα της η τελική αναμέτρηση και η αντιπαράθεση με τον ίδιο της τον εαυτό και ας τον έψαχνε ως το τέλος του κόσμου…
Αφού με το πρώτο της βιβλίο «Κύματα του Βοσπόρου» μας μετέφερε στην Πόλη κι ύστερα με «Το πιο μακρύ ταξίδι» στην Αθήνα της δεκαετίας του 1950, η Μαίρη Μαγουλά μας πάει «Ως το τέλος του κόσμου».
Περιγραφή βιβλίου
Η Στελλίνα επιστρέφει έπειτα από χρόνια στο αποµονωµένο κυκλαδονήσι, όπου η µητέρα της κατηγορείται για τη δολοφονία της ηλικιωµένης «Εγγλέζας», στην οποία δούλευε για πολλά χρόνια ως οικονόµος. Η τεταµένη σχέση µητέρας και κόρης, µε µνήµες που αναδύονται από το επώδυνο παρελθόν, οδηγεί σε απρόβλεπτες εξελίξεις.
Τα χρόνια περνούν και η µνήµη έχει κρατήσει επιλεκτικά τις πρώτες εικόνες που έχουν αποµείνει φυλακισµένες στα αθώα παιδικά της µάτια. Μια λύπη όµως την πνίγει, µια φωνή µέσα της εξακολουθεί να τη βασανίζει. Έντονη επιθυµία να φύγει την κυριεύει. Να φύγει ναι, αλλά για πού;
Και τότε ένα τυχαίο όπως πιστεύει συναπάντηµα έρχεται να σπείρει µέσα της την επιθυµία για «τον δρόµο των αστεριών». Αποφασίζει να διανύσει το Καµίνο, τον πασίγνωστο από τον Μεσαίωνα δρόµο προσκυνήµατος προς τον ναό του Αγίου Ιακώβου στο Σαντιάγο ντε Κοµποστέλα της Ισπανίας. Ένα ταξίδι γεωγραφικό, ιστορικό, πνευµατικό, όπου η Στελλίνα οδηγείται βήµα βήµα, µέσα από συνεχείς αναδροµές στο οδυνηρό παρελθόν, σ’ ένα υπαρξιακό ταξίδι αυτογνωσίας.
No comments!
There are no comments yet, but you can be first to comment this article.