Το βιβλίο που θα σας παρουσιάσω σήμερα, έχει ως κύριες ηρωίδες του, δύο γυναίκες που περνούν τις τελευταίες μέρες της ζωής τους, στο νοσοκομείο Πρίνσες Ρόγιαλ στη Γλασκόβη.
Η Λένι είναι μια 17χρονη κοπέλα, ευχάριστα ιδιόρρυθμη, με χιούμορ και γεμάτη αναπάντητα ερωτήματα με τα οποία θα κατακλύζει τον πάτερ Άρθουρ, τον ιερέα του μικρού ναού που βρίσκεται στα όρια του νοσοκομείου, εναποθέτοντας στους αναγνώστες διασκεδαστικές συζητήσεις. Έχει ζητήσει από τον πατέρα της να μην την επισκέπτεται στο νοσοκομείο, θέλοντας να τον βγάλει από τη δύσκολη θέση να την βλέπει να οδεύει προς τον θάνατο και τον έχει συμβουλεύσει να φτιάξει τη ζωή του, ενόσω η γυναίκα του και μητέρα της, ζει σε έναν δικό της κόσμο, χωρίς να αναγνωρίζει τα αγαπημένα της πρόσωπα.
Στο ίδιο νοσοκομείο, έχει δωμάτιο η 83χρονη Μάργκο από τη Σκωτία, μια γυναίκα πρόσχαρη, σκανταλιάρα και εξίσου ατίθαση, η οποία έζησε τον πόλεμο του ’40, με όλη του την φρικαλεότητα, τους βομβαρδισμούς και την αντάρα που μπορεί ένας πόλεμος να προξενήσει. Μια γυναίκα απελευθερωμένη, έχοντας στο ενεργητικό της μια μεστή ζωή, πολύκροτη, ξέχειλη από αναμνήσεις, μια γυναίκα που δεν τα παρατάει εύκολα και ρισκάρει όποτε και όπου οι συνθήκες το απαιτούν.

Λένι 17 + Μάργκο 83 = 100 χρόνια ζωής.

Στο νοσοκομείο θα δημιουργηθεί αναπάντεχα η αίθουσα των ρόδων, στην οποία θα παραδίδονται μαθήματα εικαστικών από την καθηγήτρια Πίππα, όπου η τελευταία θα δεχτεί μετά από παρακλίσεις, τη Λένι στο τμήμα υπερηλίκων. Και κάπως έτσι, η Μάργκο θα αγκαλιάσει τη Λένι και οι δυο μαζί θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν 100 πίνακες ζωγραφικής, που θα περιέχουν τις ξεχωριστές στιγμές του κάθε χρόνου ζωής τους.
Η Μάργκο, έχει πολλά να διηγηθεί σε σχέση με τους 17 πίνακες της Λένι, αλλά ο κοινός τους χρόνος, οι πολύτιμες στιγμές που θα μοιραστούν και η ανταλλαγή αναμνήσεων, θα διανθίσουν τις τελευταίες μέρες τους με αγάπη, γέλια και δυνατά συναισθήματα.
Το πρώτο φιλί της Λένι, το καταφύγιο τον καιρό του πολέμου της Μάργκο, το μωβ χταπόδι, η φωτιά στον κάδο σκουπιδιών κατόρθωμα της 17χρονης, η ξεροκέφαλη και απρόβλεπτη Μίνα, μια περιπέτεια εξαφάνισης, ο Τζέρεμυ, η γνωριμία της Μάργκο με τον Χάμφρυ, οι χειροπέδες και μια δεδομένη σύλληψη, ο αγαπητός και προσιτός μεταφορέας και φίλος της Λένι, Πολ αλλά και οι επίδοξοι ζωγράφοι Έλσι και Γουόλτερ που μοιράζονται το ίδιο τραπέζι ζωγραφικής με τις ηρωίδες μας, συμβάλλουν εν δυνάμει στη δημιουργία ενός άκρως συγκινητικού και συναισθηματικά φορτισμένου βιβλίου.
Ο Τζόννυ, ο Τόμας και ο Ντέιβιντ Τζόρτζ, είναι άνδρες που σημάδεψαν τη ζωή της Μάργκο και μέχρι την τελευταία της στιγμή έμειναν χαραγμένοι στη μνήμη της για να της θυμίζουν έντονους και δυνατούς οικογενειακούς δεσμούς.

Μπορούν τα άστρα να μαγέψουν δυο γυναίκες που οδεύουν προς το τέλος της ζωής τους;
Ποιος ζωγράφισε τον πίνακα με τις 100 καρδιές;
Με ποια πράξη αγάπης η Λένι αποχαιρέτησε με τον δικό της μοναδικό τρόπο, τον πατέρα Άρθουρ;
Ποιος επιμελείται της ιδέας μιας τούρτας για τα 100στα γενέθλια τους;

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Μαριάν Κρόνιν, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
…η ζωή και ο θάνατος είναι απόλυτα μυστήρια και δεν μπορείς να μάθεις ούτε το ένα ούτε το άλλο, ωσότου να τα ζήσεις και τα δύο…

Ποια φεύγει πρώτη;
Ποια μένει;
Πιστέψτε με, δεν έχει σημασία γιατί από τη στιγμή που γνωρίστηκαν, οι δυο γυναίκες επέλεξαν αβίαστα να είναι για πάντα μαζί…

Η Μαριάν Κρόνιν γεννήθηκε το 1990 στην κομητεία του Γουόρικσερ. Σπούδασε αγγλική φιλολογία και δημιουργική γραφή στο Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ και στη συνέχεια απέκτησε διδακτορικό στην εφαρμοσμένη γλωσσολογία από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ. Ζει στην περιοχή των Δυτικών Μίντλαντς.
Τα εκατό χρόνια της Λέννι και της Μάργκο (Εκδόσεις Πατάκη, 2022) είναι το πρώτο της μυθιστόρημα. Κυκλοφόρησε στην Αγγλία το 2020 και μεταφράζεται σε περισσότερες από είκοσι πέντε γλώσσες ενώ ετοιμάζεται η κινηματογραφική του μεταφορά από τη Sony Pictures.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.