Κριτική βιβλίου “Η κόρη” της Jane Shemilt από την Δέσποινα Δημητριάδου – εκδ. Κλειδάριθμος

«Μάλλον είχες αρχίσει να αλλάζεις εδώ και πολύ καιρό. Να γίνεσαι σιγά σιγά κάποια άλλη, εντελώς διαφορετική. Πώς να το καταλάβω, όταν κρυβόσουν τόσο προσεκτικά πίσω από το παιδί που νομίζαμε ότι ήσουν; Πώς θα μπορούσα να σε είχα κρατήσει ασφαλή;»

Στο πρώτο συγγραφικό εγχείρημα της Jane Shemilt, που έχει τίτλο «Η κόρη» και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος, ο αναγνώστης, θα έχει σίγουρα την ευκαιρία να παρακολουθήσει μια εφιαλτική περιπέτεια, με κινηματογραφική πλοκή, δομημένη με τρόπο τέτοιο ώστε μέχρι και την τελευταία σελίδα, όλα τα σενάρια, ακόμα και τα πιο ακραία, να μοιάζουν πολύ πιθανά.

Η εξιστόρηση, ξεκινάει με την οικογένεια Μάλκολμ να βρίσκεται σε κατάσταση συναισθηματικής αποσύνθεσης ένα μόλις χρόνο μετά την αιφνίδια εξαφάνιση της Ναόμι, που είναι η ανήλικη κόρη του ζευγαριού. Παρά τις εντατικές έρευνες που πραγματοποιούνται προς πάσα κατεύθυνση, κανένα ίχνος της δεν έχει εντοπιστεί και οι υποψίες που στρέφονται σε μια ευρεία γκάμα εναλλακτικών ενδεχομένων, καταρρακώνουν σταδιακά την ψυχολογία όλων των εμπλεκομένων. Οι φαινομενικά συμπαγείς δεσμοί που κρατούσαν τα μέλη της οικογένειας μέχρι τότε ενωμένα, δέχονται ένα ισχυρό πλήγμα στη βάση τους. Η εξαφάνιση αυτή, φέρνει στην επιφάνεια μυστικά, ανομολόγητες σκέψεις, πάθη και αδυναμίες. Όλες οι αλήθειες όμως που μέχρι τότε κανένας δεν τολμούσε να παραδεχτεί ανοιχτά, αποκαλύπτονται με τον πιο βίαιο ίσως τρόπο. Όσο οι έρευνες βαθαίνουν όλο και περισσότερο, φαίνεται ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να φανερώσει ένα προειδοποιητικό σημάδι ώστε να αποτραπεί αυτή η δραματική εξέλιξη ή μήπως επειδή οι γονείς ήταν τόσο απορροφημένοι από τις καθημερινές τους ασχολίες και βυθισμένοι μέσα στον μικρόκοσμό τους άφησαν τα σημάδια απλά να τους προσπεράσουν;

Με αφορμή αυτή την ξαφνική απώλεια, η συγγραφέας, δημιουργεί το κατάλληλο έδαφος για να εκφράσει αρκετούς προβληματισμούς σχετικά με τους εργαζόμενους γονείς, που με τα υπερφορτωμένα τους ωράρια στερούν ένα σημαντικό μέρος ή και το σύνολο του χρόνου που θα μπορούσαν να διαθέσουν για την συναισθηματική κυρίως ανατροφή των παιδιών τους. Παράλληλα, ρίχνει φως και στις διαφορετικές μορφές επίδρασης που μπορεί να έχει ένα τόσο δραματικό περιστατικό σε κάθε μέλος της οικογένειας. Ο τρόπος διαχείρισης του πόνου ποικίλει από άτομο σε άτομο, οι ενοχές αλλά και η προσπάθεια εκλογίκευσης ενός τόσο απροσδόκητου συμβάντος, ταράζει τα οικογενειακά θεμέλια προκαλώντας τριγμούς και έχει την δύναμη να επιδράσει ποικιλοτρόπως πάνω στην ψυχοσύνθεση όλων όσων εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα. Η έμπνευση αυτής της ιστορίας μοιάζει να εμπεριέχει σε ένα αξιοσημείωτο βαθμό ορισμένα αυτοβιογραφικά στοιχεία από τη ζωή της συγγραφέως μια που είναι και η ίδια γιατρός μαζί με τον σύζυγό της όπως ακριβώς και οι γονείς της κεντρικής οικογένειας που αποτελούν και τον κορμό της αφήγησής της.

Η Jane Shemilt, χρησιμοποιώντας πλήθος από αληθοφανή γεγονότα για να στοιχειοθετήσει την ιστορία της, καταφέρνει να συνθέσει ένα κείμενο με αρκετό σασπένς. Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, κινείται στα όρια του αστυνομικού θρίλερ και εκθέτει μια γκάμα από κοινωνικούς προβληματισμούς πάνω σε θέματα που αγγίζουν ένα μεγάλο μέρος από το σύνολο των σύγχρονων οικογενειών που ζουν και δραστηριοποιούνται στα σύγχρονα αστικά κέντρα. Το θεωρητικό δεδομένο ότι είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πολύ καλά ακόμα και τα πιο κοντινά μας πρόσωπα καταρρίπτεται πανηγυρικά μέσα από μια ορθά κλιμακούμενη πλοκή που καταλήγει σε ένα ανατρεπτικό φινάλε.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save