Η ιστορία του βιβλίου, ξεκινά το μακρινό 1822 από την όμορφη Κέρκυρα. Βασικός ήρωάς της ο Άντριαν Μπερν, ένας άτρωτος αξιωματικός του βρετανικού στρατού, ένας μοναχικός άντρας που φορτίζεται με πόνο μετά τη συμμετοχή του σε μάχη, ένας νέος φειδωλός σε λόγια αλλά και συναισθήματα. Έχει μυστικά που πρέπει να κρύβει, είναι αυστηρός, αγέλαστος, δειλός αλλά συνάμα δίκαιος και όμορφος.
Με στρατιωτική εντολή θα φύγει από τη Μάλτα και θα βρεθεί στους όμορφους Κορφούς και εκεί η μοίρα θα συνεχίσει να υφαίνει το ήδη δύσβατο μονοπάτι της ζωής του.
Σε ένα νησί ήρεμο, γεμάτο αρώματα, εικόνες που μαγνητίζουν και τον χρόνο να κυλάει με νωχελικούς ρυθμούς, ο Άντριαν θα ξεχαστεί, θα αφήσει ελεύθερο τον εαυτό του, θα ερωτευτεί, θα πονέσει, θα απωλέσει και το κυριότερο θα ζήσει μια ζωή ξέχειλη συναισθήματα.
Η δημιουργία του Ιονίου Πανεπιστημίου, ένα κανονικό, μικρό σπίτι στο κέντρο της πόλης που θα τον φιλοξενήσει, η πολυλογού σιόρα Λένη που τον φροντίζει σαν μάνα του χωρίς ο ίδιος να το ζητήσει, η νύμφη του ποταμού που λούζεται στον καταρράχτη, αλλά και ένα φιλί στο μέτωπο σιμά με ένα χάδι, είναι οι πρώτες εικόνες που αποκόμισα από το βιβλίο και μαζί τους περιπλανήθηκα στα καντούνια του νησιού, σκιαγραφώντας τον απόμακρο χαρακτήρα του ταγματάρχη Μπερν.

…θα προσεύχομαι να ησυχάσεις, να βρεις χώμα να φυτέψεις την αγάπη που έχεις μέσα σου, να καρπίσει…

Η αναγνωριστική περιήγησή του στο νησί που τον ηρεμεί και τον δελεάζει, τα πρώτα του καθήκοντα στη νέα του θέση, στιγμές από την παιδική του ηλικία χωρίς την πατρική φιγούρα, μια παιδική φιλία γεμάτη περιπέτεια ανάμεσα στον Άντριαν και τον ‘Τζόι’, η μνήμη που οικειοθελώς διαγράφεται αφήνοντας στη θέση της ένα τεράστιο κενό αλλά και ο κόντε Σπυρέτος Πιερρίνης με την όμορφη κόρη Δάφνη, αφήνουν μια γλυκόπικρη γεύση στον αναγνώστη και περίσσεια αγωνία για την εξέλιξη της ιστορίας.
Ο Άντριαν ζει σε έναν κόσμο διαφορετικό, σε έναν κόσμο με εναύσματα και προσπαθεί να κρατήσει μακριά από τα φώτα αυτόν τον κόσμο, που είναι πλημμυρισμένος με νύμφες και αερικά.
Θα διαβάσουμε για ένα ζωντανό όνειρο, μια ερωτική έξαψη που αφετηρία της έχει ένα δυνατό χαστούκι, για τη μεγάλη βελανιδιά που κουβαλά πολλές αναμνήσεις, για ένα αρρωστημένο μυαλό που σκορπά ανείπωτο πόνο, για μια κληρονομιά τριών αιώνων, αλλά για τις φρικιαστικές εικόνες που αντικρίσει ένα 10χρονο παιδί, τρεις φορές μέσα στην ίδια ημέρα.
Μια εκδήλωση στην έπαυλη των Καβαλλιέρη μια Πρωτοχρονιά, ένας χορός γεμάτος ένταση, οι τίτλοι που προστίθενται πλάι στο όνομα του Άντριαν, ένας γάμος που δείχνει να γίνεται από συμφέρον αλλά ξεχειλίζει αγάπη και έρωτα, μια μυστική βάφτιση για λόγους σκοπιμότητας, δυο σφαίρες που βρίσκουν στόχο ένα στυγερό ρεμάλι, μια δυνατή φιλία που γεννιέται στην Πάντοβα και το μυστικό δωμάτιο με τα λικέρ που αποτελεί άβατο για όλους, φορτίζουν δυσανάλογα τον αναγνώστη, μεταφέροντας τον από το παρελθόν στο παρόν, τροφοδοτώντας τον με κομμάτια της ζωής του ήρωά μας.
Δειλά – δειλά ανατέλλει ένας ήλιος στις ζωές τους και κουβαλά στους κόλπους του τη γεύση ενός πρώτου και άτσαλου φιλιού, ένα ταξίδι στην Αγγλία για δυο ερωτευμένους νέους, αλλά και τον νεοφώτιστο Αύγουστο Νικόλαο που θα σφραγίσει μια παντοτινή αγάπη.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Χρυσούλας Ζόγκαρη, ένα σύντομο βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
…αν θες να υπερασπιστείς της αγάπη, πρέπει να συνηθίσεις στο φως, γιατί αυτή στα σκοτάδια πεθαίνει…

Λίγο πριν πέσει η αυλαία και αφού τα σύννεφα έχουν εισβάλλει ξανά απειλητικά στον μέχρι πρότινος καθάριο ουρανό, ο Άντριαν πραγματοποιεί κάθε αρχή του μήνα μια επίσκεψη στους νεκρούς και έχει συμβιβαστεί να ζει ήρεμα και γαλήνια μια ζωή ανάμεσα σε δύο κόσμους.
Για πολλούς φαίνεται ανέφικτο, για εκείνον όχι.
Ζει και ελπίζει κάποτε να συναντήσει τις νύμφες που τον γαλούχησαν και να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι της υπόστασής του.

Η Χρυσούλα Ζόγκαρη γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στον Πειραιά όπου ζει μέχρι σήμερα με τον σύζυγο και τους δύο γιους της. Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως παιδαγωγός σε ιδιωτικό νηπιαγωγείο, και συνεχίζοντας την αναζήτηση γνώσης, έκανε σπουδές πάνω στη Συμβουλευτική και την Προσωποκεντρική Προσέγγιση στο University of Strathclyde.
Είναι πιστοποιημένη εκπαιδεύτρια Αποτελεσματικού Γονέα στο μοντέλο Thomas Gordon. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως οικογενειακή σύμβουλος και παράλληλα ως συντονίστρια παιδαγωγικού προγράμματος σε σχολείο του Πειραιά.
Αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο της στην οικογένειά της, τη ζωγραφική και τη μουσική. Έχει γράψει ένα ακόμη μυθιστόρημα, μια σειρά από ανέκδοτα δοκίμια, καθώς και θεατρικά έργα για παιδιά. Οι «Νυμφές» είναι το πρώτο μυθιστόρημα που αποφάσισε να μοιραστεί μ’ ένα ευρύτερο κοινό και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:
Ο ταγματάρχης του βρετανικού στρατού, Άντριαν Λόρενς Μπερν, φτάνει με μετάθεση στην αγγλοκρατούμενη Κέρκυρα το καλοκαίρι του 1822. Στην προσπάθειά του να κρατήσει κρυμμένα τα ένοχα μυστικά της ευγενικής του καταγωγής, έχει από καιρό υιοθετήσει την εικόνα του παγωμένου και απρόσιτου στρατιώτη, με σκοπό να αποφεύγει την οικειότητα και τις σχέσεις με άλλους ανθρώπους.
Στην Κέρκυρα όμως δέχεται μια παράξενη και ισχυρή επίθεση από την ομορφιά του τοπίου και των ανθρώπων, που επιδρά βίαια πάνω στα τραύματα της ψυχής του. Η αγάπη, ισχυρή και αδιαπραγμάτευτη, τον υποτάσσει με κάθε της μορφή.
Εκεί, για πρώτη φορά στη ζωή του, αποκτά βαθιά σύνδεση με ανθρώπους και παραδίνεται σε έναν έρωτα μυθικής διάστασης· μέχρι τη στιγμή που θα ανατραπούν τα πάντα…

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave