Ιωάννης Αρβανίτης: συνέντευξη στη Μαρία Τσακίρη

Συγγραφέας του βιβλίου Η αγάπη είναι η απάντηση – Εκδόσεις Γραφή

Και, όμως, η αγάπη είναι η απάντηση σε κάθε ερώτημα, σύμφωνα με τον Ιωάννη Αρβανίτη. Στο βιβλίο αυτοβελτίωσης που έγραψε αλλά και μέσα από τη συνομιλία μας για το Vivlio-life εξηγεί τους τρόπους που το υπέροχο αυτό συναίσθημα σε οδηγεί σε σωστές σκέψεις, σωστές επιλογές, σωστές αποφάσεις και τελικά σ’ αυτό που όλοι θέλουμε να αποκτήσουμε στη ζωή μας: Ευτυχία! Όπως λέει ο συγγραφέας «Όταν αγαπάς κάποιον, το πρωταρχικό που οφείλεις να κάνεις, είναι να του μεταφέρεις το Φως σου και να τον προστατεύεις από τα σκοτάδια σου. Το οφείλεις σ’ εκείνον μα και σε εσένα. Γιατί προσφέροντας Φως, δεν αδειάζεις από αυτό, αντίθετα γεμίζεις περισσότερο κι έτσι μικραίνεις και τα δικά σου σκοτάδια. Αυτή είναι η μαγεία της Αγάπης!»

• Επιλέξατε έναν όμορφο τίτλο για το βιβλίο σας. Σε ποιο ερώτημα, όμως, Η αγάπη είναι η απάντηση;
  Χαίρομαι που βρίσκετε όμορφο τον τίτλο του βιβλίου! Σας ευχαριστώ! Η αλήθεια είναι ότι σε οτιδήποτε συμμετέχει η αγάπη το κάνει όμορφο.
  Η αγάπη είναι η απάντηση σε κάθε ερώτημα. Αυτό με έχει διδάξει η διαδρομή μου μέσα από τη ζωή. Και πιστέψτε με, έχω περάσει μέσα από βαθιά σκοτάδια, έχω κάνει ασυγχώρητα λάθη, έχω προδώσει άσχημα την αγάπη πριν καταλάβω ότι είναι η μόνη απάντηση. Εκείνη με βοήθησε να βγω ξανά στο φως και μου έδειξε πως αν θες να ζήσεις ευτυχισμένος, τότε σε κάθε σημαντική απόφαση που έχεις να πάρεις θα πρέπει να αναρωτηθείς: «τι θα έκανε η αγάπη σε αυτή την περίπτωση;»
  Αν επιλέξεις το δρόμο της αγάπης δεν υπάρχει περίπτωση να μην οδηγηθείς στο καλύτερο δυνατό για σένα. Ό,τι κι αν σε βασανίζει, όποιες και αν είναι οι αμφιβολίες σου, όποιοι κι αν είναι οι φόβοι σου, η αγάπη είναι η μόνη απάντηση και η μόνη επιλογή που μπορεί να σε οδηγήσει στο να ζήσεις τη ζωή που αξίζεις.
• Στην αντί προλόγου τοποθέτησή σας γνωρίζουμε τον Τύπο Α και τον Τύπο Β. Ο πρώτος είναι νευρικός και τσαντίζεται από την καθυστέρηση της αγαπημένης του, ο δεύτερος είναι ήρεμος και απολαμβάνει κάθε λεπτό καθώς την περιμένει. «Τι λέτε; Ποιος από τους δυο τύπους ζει ευτυχισμένα τη ζωή του;» μας ρωτάτε. Ρωτάτε και κάτι ακόμη: «Και ποιος επιβάλει τη δυστυχία του στον άλλον;» Γιατί θεωρείτε βέβαιη τη δυστυχία του άλλου;
  Μπορείτε αλήθεια να ζήσετε ευτυχισμένη δίπλα σε έναν δυστυχισμένο άνθρωπο, που μάλιστα ζει από επιλογή την δυστυχία; Γιατί όταν επιλέγεις να αγνοείς τις ευλογίες και την μαγεία που υπάρχουν σε κάθε στιγμή, αυτό δηλαδή που κάνει ο Τύπος Α, επιλέγεις την δυστυχία. Άλλωστε, τι άλλο έχουμε να ζήσουμε εκτός από την στιγμή;
  Θεωρώ πως όλοι είμαστε συνδεδεμένοι, συγκοινωνούντα δοχεία. Όλοι! Για αυτό ο πόνος του άλλου είναι και δικός μου, όπως και η χαρά του. Η σύγχρονη επιστήμη δέχεται πως η συναναστροφή με τοξικούς ανθρώπους θα δημιουργήσει αργά ή γρήγορα ασθένειες, και όχι μόνο ψυχικές. Για αυτό έχουμε υποχρέωση απέναντι στους ανθρώπους που αγαπάμε να προσπαθούμε να είμαστε μια θετική επίδραση. Όταν αγαπάς κάποιον, το πρωταρχικό που οφείλεις να κάνεις, είναι να του μεταφέρεις το Φως σου και να τον προστατεύεις από τα σκοτάδια σου. Το οφείλεις σ’εκείνον μα και σε εσένα. Γιατί προσφέροντας Φως, δεν αδειάζεις από αυτό, αντίθετα γεμίζεις περισσότερο κι έτσι μικραίνεις και τα δικά σου σκοτάδια. Αυτή είναι η μαγεία της Αγάπης!
• «Ο κόσμος που ζούμε στηρίζεται στην πολικότητα», γράφετε. Ποια έννοια κρύβει η λέξη πολικότητα, την οποία ετυμολογικά συναντούμε στη βιολογία, την φυσική αλλά και την ηλεκτρολογία;
  Κάθε πηγή ενέργειας πρέπει να έχει έναν θετικό και έναν αρνητικό πόλο, υψηλό και χαμηλό δυναμικό. Η ζωή δημιουργείται μέσα από την πολικότητα, από την ένωση του αρσενικού και του θηλυκού και συντηρείται από την ενέργεια που παράγεται μέσω της πολικότητας. Η πολικότητα λοιπόν είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του φυσικού κόσμου, στην ουσία μέσα από αυτήν λειτουργεί ο φυσικός κόσμος. Όπως μας λέει όμως και η Ερμητική Φιλοσοφία, «όπως πάνω έτσι και κάτω». Δηλαδή αυτή η πολικότητα στο φυσικό επίπεδο είναι μία προβολή της αντίστοιχης που υπάρχει σε πνευματικό επίπεδο. Εδώ οι δύο πόλοι είναι η αγάπη και ο φόβος. Γιατί ο φόβος είναι το αντίθετο της αγάπης, όχι το μίσος όπως πολλοί πιστεύουν. Το μίσος είναι προϊόν του φόβου.
  Αυτή η πολικότητα δημιουργεί την δυνατότητα της επιλογής, η οποία είναι το αντίστοιχο της ενέργειας στο φυσικό επίπεδο. Γιατί όπως η ενέργεια χρειάζεται για να δημιουργηθεί οτιδήποτε στον φυσικό κόσμο, η επιλογή δημιουργείτο καθετί στον πνευματικό μας κόσμο, κι έτσι, στη συνέχεια, δημιουργεί τη ζωή μας. Ανάμεσα στην αγάπη και τον φόβο επιλέγουμε τις σκέψεις μας. Οι σκέψεις μας γίνονται λέξεις και πράξεις οι οποίες δημιουργούν την ζωή μας. Η πορεία της ζωής μας καθορίζεται από τις επιλογές που θα κάνουμε ανάμεσα στο δίκαιο και το άδικο, ανάμεσα στην αρετή και την κακία, ανάμεσα στις ανάγκες του πνεύματος και της ανάγκες της ύλης.
• Το ερώτημα που προσπαθεί να απαντήσει η σειρά των βιβλίων σας είναι: «Αν υπάρχει απάντηση σ’ αυτόν τον αρνητισμό, αν υπάρχει διαφυγή απ’ αυτόν τον φαύλο κύκλο». Το θέμα βέβαια είναι τι δημιουργεί αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα, έτσι δεν είναι;
  Καθημερινά δεχόμαστε από το περιβάλλον μας -και δεν εννοώ το φυσικό περιβάλλον- συστηματική επίθεση αρνητισμού. Αυτή η επίθεση, σε συνδυασμό με τις δυσκολίες που έτσι κι αλλιώς οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε προκειμένου να προοδεύσουμε, μας οδηγούν συνήθως σε μια ασυνείδητη και αντανακλαστική στάση άμυνας, με αποτέλεσμα να απαντούμε στον αρνητισμό με αρνητισμό! Αυτό όμως είναι σαν να προσπαθούμε να σβήσουμε τη φωτιά με βενζίνη και δυστυχώς τα αποτελέσματα τα διαπιστώνουμε στη δυστυχία που κυριαρχεί στον κόσμο μας και κατ’ επέκταση στις ζωές μας. Όμως το σκοτάδι μόνο με Φως μπορείς να το αντιπαλέψεις. Κι εδώ ερχόμαστε πάλι στο δημιουργική ή καταστροφική δύναμη της επιλογής που αναφέραμε πριν. Η επιλογή της Αγάπης είναι η απάντηση, είναι το σπάσιμο του φαύλου κύκλου. Αν επιλέγω να εκπέμπω παντού γύρω μου θετική ενέργεια, αν επιλέγω την αγάπη, το χαμόγελο και την προσφορά, όταν η λογική του κόσμου και ο εγωισμός μου θα ζητούν να επιλέξω τα αντίθετα, αν επιλέγω να προσφέρω χωρίς να προσδοκώ άλλη ανταμοιβή πέρα από τη χαρά που θα δημιουργήσω στους συνανθρώπους μου, όταν όλοι γύρω μου μού λένε να μη γίνομαι κορόιδο, αν δείξω αυτή τη γενναιότητα ψυχής, τότε μόνο θετική ενέργεια θα λαμβάνω. Τότε τα δώρα του Σύμπαντος θα είναι πολύ πιο σπουδαία από ό,τι είχα ποτέ φανταστεί. Θα υπάρχει πάντα ένας ευνοϊκός άνεμος για να με ταξιδέψει στα όνειρά μου, καθώς εγώ θα έχω δημιουργήσει αυτόν τον άνεμο.
• Θετική σκέψη. Πώς μπορεί να υπάρξει όταν όλα γύρω μας εκπέμπουν αρνητισμό;
  Στο πρώτο βιβλίο μου, τις «Παράξενες Μέρες», υπάρχει μια ιστορία, «Το Σφυρί», που θα αποτελούσε εδώ μια ιδανική απάντηση στην ερώτησή σας.
  Η απάντησή μου θα μας φέρει πάλι πίσω στη σημασία της πολικότητας! Πώς μπορώ να καταλάβω τη σημασία του φωτός αν δεν γνωρίζω το σκοτάδι; Πώς μπορώ να καταλάβω το γλυκό αν δεν το συγκρίνω με το πικρό; Προσπαθήστε να εξηγήσετε σε έναν τυφλό τη διαφορά μεταξύ του κόκκινου και του πορτοκαλί ή σε κάποιον που έχει γεννηθεί χωρίς ακοή τη διαφορά μεταξύ του θορύβου και της μουσικής και θα καταλάβετε πόσο ζωτικής σημασίας είναι η σχετικότητα για τη γνώση. Για τη γνώση που αποκτούμε από την εμπειρία, γιατί αυτή είναι η μόνη που μπορεί να αλλάξει και να βελτιώσει τη ζωή μας, όχι η πληροφορία που μας έχει δοθεί έτοιμη. Κανείς δεν μπορεί να φάει το φαγητό σας και να πάρετε εσείς τα θρεπτικά στοιχεία! Σε πλήρη συμφωνία με τα παραπάνω, πώς μπορώ να βιώσω την αγάπη αν δεν έχω γνωρίσει το αντίθετο;
  Ναι, γύρω μας υπάρχουν τόσα γεγονότα που γεμίζουν τον κόσμο με αρνητισμό, και δυστυχώς είναι αυτά που προβάλλονται περισσότερο από τα Μέσα, αλλά υπάρχει και πολλή αγάπη, καλοσύνη, ανιδιοτέλεια, αγώνας για το δίκαιο. Ο αρνητισμός λοιπόν υπάρχει για να μας δώσει την δυνατότητα να επιλέξουμε τη θετική δράση. Όσοι περισσότεροι επιλέξουμε την αγάπη, τόσο πιο γρήγορα η νύχτα του αρνητισμού θα τελειώσει. Ας μην είναι λοιπόν ο αρνητισμός του κόσμου μια βολική δικαιολογία για τις επιλογές μας.
• «Έχω αρκετό φως μέσα μου για να διώξω το σκοτάδι», διαβάζουμε στο κεφάλαιο «Είμαι Φως και στο Φως επιστρέφω». Η αλήθεια είναι, πως τελευταία, με όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο, με την οσμή του θανάτου να έχει απλωθεί στον πλανήτη, είναι δύσκολο να διώξουμε το σκοτάδι. Ποια σκέψη θα μπορούσε να μας βοηθήσει;
  Κι εδώ η απάντηση είναι η Αγάπη! Όταν αγαπάτε πραγματικά, μπορείτε να δώσετε τα πάντα, ακόμα και τη ζωή σας, χωρίς κανένα δισταγμό, επειδή νιώθετε ότι αυτό που μετράει είναι η ευτυχία αυτού που αγαπάτε και όχι οι δικές σας ανάγκες. Ως εκ τούτου, η αγάπη σας στέκεται πάνω από το φόβο να χάσετε οτιδήποτε. Όταν αγαπάτε, ξέρετε πραγματικά ότι υπάρχετε μέσα σ’ αυτόν που αγαπάτε ως αναπόσπαστο κομμάτι του. Άρα όπου κι αν βρίσκεστε θα είστε μέσα στον αγαπημένο σας. Έτσι, δεν φοβάστε ότι θα χάσετε τίποτα.
  Την ίδια στιγμή που βιώνετε αυτή την κατάσταση, καταλαβαίνετε ότι η αντίστοιχη Αγάπη του Θεού για εσάς σας καθιστά αναπόσπαστο μέρος Του. Παντού και πάντα, σε οποιαδήποτε κατάσταση, ακόμα και στην πιο δύσκολη, δεν μπορείτε να αποχωριστείτε από Εκείνον που είναι η Πηγή των πάντων! Έτσι, κανείς δεν μπορεί να σας στερήσει αυτή την ευτυχία, την βιωματική γνώση της ενότητάς σας με τον Ένα.
  Ο φόβος υποδηλώνει άγνοια όλων αυτών. Ο φόβος σημαίνει ότι δεν έχω βιώσει πραγματικά την αγάπη. Δηλώνει ότι εγωιστικά, δένω τον εαυτό μου με φθαρτά πράγματα, μπαίνω σε καταστάσεις και σχέσεις που μπορούν εύκολα να χαθούν και γι’ αυτό ανησυχώ πάντα, επειδή συνδέω ψευδώς την ευτυχία μου με όλα αυτά. Γι’ αυτό η πιθανή απώλειά τους με τρομάζει. Έτσι ο φόβος δημιουργεί την ψευδαίσθηση της ανάγκης ικανοποίησης του εγώ, και εδραιώνει την ιδέα του διαχωρισμού από τους άλλους και όλη τη δημιουργία. Νομοτελειακά, αυτό μας οδηγεί στην πιο καταστροφική ψευδαίσθηση. Την αυταπάτη ότι είμαστε χωρισμένοι από τον Θεό.
  Για να καλύψουμε το κενό και τη μοναξιά που φέρνει αυτή η χίμαιρα δημιουργούμε όλο και περισσότερες ψευδαισθήσεις που γεμίζουν τη ζωή μας και θολώνουν τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας. Κατά συνέπεια, ο κόσμος μοιάζει άσχημος, εχθρικός και άδικος. Τα άλλα πλάσματα παύουν να είναι αδέλφια μας και μοιάζουν με απειλή. Έτσι καταλήγουμε στην άρνηση, την καταδίκη, την αντίδραση, την καταστροφή και το μίσος. Γι’ αυτό ο φόβος είναι το αντίθετο της αγάπης. Στην ουσία, είναι η άγνοια της μαγείας της Αγάπης και όλων των θαυμάτων που αυτή μπορεί να επιτελέσει.
  Για να βρούμε την ευτυχία μέσω της Αγάπης και να διώξουμε τα σκοτάδια, πρέπει να νικήσουμε τον φόβο. Η σκέψη λοιπόν που βοήθα εμένα είναι: «Δεν φοβάμαι να αγαπήσω δίχως όρια.»
• «Δεν είναι λάθος να περιμένεις έναν Μεσσία που θα σταματήσει για πάντα το μίσος και τον φόβο. Το λάθος είναι να περιμένεις ότι θα έρθει εξωτερικά», γράφετε αλλά θέλουμε να εξηγήσετε τη σκέψη σας.
  Ο μεγάλος δάσκαλος Γκάντι είχε πει: «Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο». Οι μεγάλες πνευματικές μορφές που πέρασαν από τον πλανήτη μας, όπως ο Ιησούς ή ο Βούδας, με τον θεϊκό τους λόγο μας είπαν πως κάθε αλλαγή μπορεί να έρθει μόνο από μέσα μας. Όπως ανέφερα και πριν, η ζωή μας είναι το αποτέλεσμα των επιλογών μας. Έτσι, στις περισσότερες των περιπτώσεων τα δεινά της ζωής μας έχουν ως πηγή τις δικές μας επιλογές και από αυτές θα πρέπει να «σωθούμε». Άρα, το να περιμένω κάποιον που θα έρθει για να με σώσει, κυρίως από τις επιλογές του εαυτού μου, είναι σαφές δείγμα πνευματικής (και όχι μόνο) τεμπελιάς. Δεν θα δράσω εγώ, αλλά κάποιος άλλος θα το κάνει για μένα. Δεν γίνεται έτσι όμως. Είναι δική μας ευθύνη. Κανενός άλλου. Θέλει κόπο, πολλή και σκληρή πνευματική δουλειά προκειμένου να καθαριστούν οι σκουριές της ύλης που μας κρατούν μακριά από την ευτυχία, αλλά είναι δική μας ευθύνη να το πράξουμε. Δεν μπορεί κανένας άλλος να μας «σώσει» από τον εαυτό μας. Ας εγκαταλείψουμε επομένως τη δικαιολογία του εξωτερικού Μεσσία και ας πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας.
  Στην πραγματικότητα είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να βοηθήσουμε τους αγαπημένους μας. Αν θέλουμε να τους προσφέρουμε πραγματικά την ευτυχία, θα πρέπει να γίνουμε εμείς το παράδειγμα γι’ αυτούς. Θα πρέπει να τους δείξουμε τον δρόμο μέσα από τη δική μας βελτίωση. Όταν εκείνοι δουν την Αγάπη να μας αλλάζει και να μας μετατρέπει σε όμορφους και ευτυχισμένους ανθρώπους, τότε θα πιστέψουν πως μπορούν και οι ίδιοι να το καταφέρουν.
• Αυτοκυριαρχία. Πώς μπορούμε να είμαστε ήρεμοι στις αδικίες που εμείς βλέπουμε κι εσείς επισημαίνετε στο κεφάλαιο «Το βουνό μου»;
  Αυτοκυριαρχία είναι μία κατάσταση εσωτερικής ισορροπίας που μας επιτρέπει να παραμείνουμε ήρεμοι, γαλήνιοι και συγκεντρωμένοι όταν βρισκόμαστε στον κυκλώνα των αναταραχών που -νομοτελειακά- θα εμφανιστούν κάποια στιγμή στη ζωή μας. Μας δίνει την δυνατότητα να μην παραδινόμαστε στα συναισθήματα, τις παρορμήσεις του εγωισμού, τους φόβους και τις ανασφάλειες που υποφώσκουν στην ψυχή όλων μας. Όπως το βουνό, να παραμένουμε σταθεροί, έχοντας στραμμένο το βλέμμα μας ψηλά στον Ουρανό.
  Σαφώς και δεν είναι εύκολο, το αντίθετο. Μα, όσο και αν γίνομαι κουραστικός, κι εδώ η αγάπη είναι η απάντηση. Η απάντηση στον φόβο. Όταν οι καταιγίδες της ζωής μας χτυπάνε, τότε δεν πρέπει να αφήνουμε το πνεύμα μας να κουρνιάζει φοβισμένο, αλλά να έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι πάνω από τα προβλήματα συνεχίζει να υπάρχει ο Ήλιος της Αγάπης και της Δικαιοσύνης. Τα σύννεφα και η καταιγίδα δεν μπορεί παρά να είναι παροδικά, ενώ η πηγή της ζωής μας βρίσκεται πάντοτε εκεί. Αν στείλουμε το πνεύμα μας ψηλά, κοντά Του, πάνω από το πρόβλημα, το πρόβλημα αργά ή γρήγορα θα χαθεί και η λιακάδα της χαράς θα γεμίσει και πάλι με ενέργεια το σώμα και την ψυχή μας.
• Έχετε κάποιες καλές συμβουλές για να την πετύχουμε, μιας και διευκρινίζετε πως «αυτοκυριαρχία δεν σημαίνει αδιαφορία για όσα συμβαίνουν γύρω μας»;
  Σαφώς αυτοκυριαρχία δεν σημαίνει αδιαφορία για όσα συμβαίνουν γύρω μας, για τον πόνο των συνάνθρωπων μας, για την καταστροφή της φύσης και για όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε. Το αντίθετο· σημαίνει ότι νοιαζόμαστε αρκετά, ώστε να παραδεχτούμε πως δεν έχουμε όλες τις απαντήσεις ούτε τη δύναμη να διορθώσουμε τα πάντα, πρώτα στη ζωή μας και ακολούθως στη ζωή των άλλων. Κατανοούμε ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε το μέλλον και αυτό που πιστεύουμε ότι είναι το καλύτερο και τώρα δεν μας «βγαίνει», μπορεί τελικά να αντικατασταθεί με κάτι άλλο πραγματικά καλύτερο μέσα στο Μεγάλο Σχέδιο του Δημιουργού, κάτι που τώρα δεν έχουμε την ικανότητα αντίληψης να το καταλάβουμε.
  Διατηρώντας την Αυτοκυριαρχία μας, παραμένουμε πάντα ανοιχτοί σε νέες δυνατότητες που αρχικά δεν είχαμε σκεφτεί, συμπεριλαμβανομένης της Χάριτος του Θεού η οποία υπάρχει ως το βασικό υλικό των πάντων και θα μας φροντίσει με τον καλύτερο τρόπο, αν της δώσουμε τον χώρο και τον χρόνο. Η πρακτική εξάσκηση της Αυτοκυριαρχίας στην καθημερινότητα θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε την τάση να είμαστε μονίμως προβληματισμένοι, επειδή αφήνουμε το μυαλό μας να μας οδηγεί στα χειρότερα σενάρια. Τα παραδείγματα είναι πολλά.
  Καθώς περιμένουμε κάποιον αγαπημένο μας ο οποίος έχει καθυστερήσει χωρίς να μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί του, το πιο πιθανό είναι να περάσουμε τον χρόνο μας δημιουργώντας καταστροφικές ιστορίες για το τι ενδεχομένως να έχει συμβεί. Παρακολουθούμε τα νέα και ανησυχούμε για την οικονομία και την κατάσταση του κόσμου επιτρέποντας σ’ αυτήν την ανησυχία να γίνει ο κλέφτης της ευτυχίας μας. Μπορούμε να φτιάξουμε έναν ατελείωτο κατάλογο με πράγματα και καταστάσεις του κόσμου που μας οδηγούν στην απώλεια της γαλήνη μας. Αυτά τα πράγματα σαφώς και αξίζουν την προσοχή μας και το ενδιαφέρον μας, αλλά το να ανησυχούμε γι’ αυτά ασταμάτητα όχι μόνο δεν είναι χρήσιμο, αντίθετα εγκλωβίζει τη συνειδητότητά μας, διαταράσσει την προσοχή και την ετοιμότητά μας, μας αποδυναμώνει και μας κάνει να γινόμαστε επιρρεπείς σε λάθη.
  Η πρακτική εξάσκηση της Αυτοκυριαρχίας μάς επιτρέπει να βλέπουμε τα πράγματα πιο καθαρά, όπως πραγματικά είναι, και ταυτόχρονα να μην τα συνδέουμε εκ των προτέρων με συγκεκριμένα αποτελέσματα. Μας δίνει το είδος προοπτικής που ο Ιησούς συνιστούσε όταν μας συμβούλεψε απλώς να δούμε πώς ζουν τα πτηνά του αέρα και τα λουλούδια του αγρού. Αυτή είναι η προοπτική του αιώνια ήρεμου βουνού!
  Ένας από τους καλύτερους τρόπους για να μην αφήνουμε τις κατώτερες επιθυμίες, τους φόβους και τις ανησυχίες να μας παρασύρουν στον δικό τους φαύλο κύκλο της δυστυχίας, είναι να χρησιμοποιήσουμε φράσεις που θα μας εμψυχώσουν και θα μας θυμίσουν πως ποτέ δεν είμαστε μόνοι μας σ’ αυτήν την υπέροχη περιπέτεια που λέγεται ζωή.
  Ξεκινήστε τη μέρα σας λέγοντας: «Μπορώ να καταφέρω όλα όσα χρειάζομαι για την ευτυχία μου μέσω Εκείνου που με ενδυναμώνει».
  Αυτό θα δαμάσει τις πρώτες ανησυχίες σας για την ημέρα που ξεκινά, επειδή δηλώνει ότι ο Θεός είναι η πηγή της εξουσίας σας και σας θυμίζει πως θα σας φροντίσει όπως πρέπει.
  «Τίποτα δεν μπορεί να με χωρίσει από τον Θεό».
  Αυτή είναι μια άλλη φράση που μπορεί να σας βοηθήσει να μείνετε ήρεμοι, ισορροπημένοι και επικεντρωμένοι, ειδικά σε περιόδους μεγάλων δυσκολιών.
  Και αυτό θα σας βοηθήσει πραγματικά να είστε ήρεμοι σαν το βουνό:
  «Ο Θεός είναι μαζί μου και όλα είναι καλά, ανεξάρτητα απ’ ό,τι συμβαίνει».
• «Η αλήθεια είναι πολύ προβληματική. Μου χαλάει τις ψευδαισθήσεις». Έτσι καταλήγει το κεφάλαιο «Μάθε να κερδίζεις όταν χάνεις» και όπως καταλαβαίνετε χρειαζόμαστε την εξήγησή σας.
  Αγαπώ τη ζωή. Τη λατρεύω για πολλούς λογούς. Ένας βασικός λόγος είναι ότι δεν μ’ αφήνει ποτέ σε ησυχία! Όταν θεωρώ ότι μπορώ να σταματήσω και να απολαύσω αυτά που με κόπο έχω καταφέρει, θα βρει τρόπο να μου δείξει πως υπάρχει χώρος για ακόμη μεγαλύτερη βελτίωση. Ανάλογα το μάθημα που πρέπει να πάρω, άλλοτε θα βρει έναν ήπιο τρόπο για να μου το δείξει, άλλοτε έναν όχι και τόσο κομψό τρόπο, ενώ μερικές φόρες θα φέρει στον δρόμο μου τις μεγάλες ήττες. Έχει πάντα τον κατάλληλο τρόπο να με ξυπνά, όταν οδηγούμαι σε τέλμα. Γι’ αυτό την ευχαριστώ.
  Όταν λοιπόν χάνομαι στις ψευδαισθήσεις του εγωισμού, των παθών και της πνευματικής υπερηφάνειας, η ζωή στέλνει την Αλήθεια για να με συνεφέρει και για αυτό είμαι ευγνώμων. Ποτέ δεν θα κατηγορήσω την Αλήθεια για τον τρόπο που βρήκε ώστε να καταστρέψει τις ψευδαισθήσεις μου, γιατί ξέρω πως οι δικές μου επιλογές ήταν προβληματικές. Όπως καταλαβαίνεται λοιπόν πρόκειται για μια φράση σαρκασμού.
• «Τι ξέρεις για τον εαυτό σου;». Πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση που απευθύνεται σε όλους μας. Αλήθεια τι πιστεύετε πως ξέρετε εσείς για τον εαυτό σας;
  Το ύψιστο έργο που μπορούμε να προσφέρουμε στον κόσμο και σε μας, είναι να γνωρίσουμε τον Εαυτό μας. Να γνωρίσουμε αυτό το θεϊκό δημιούργημα που έχει τη δύναμη να πραγματοποιήσει θαύματα. Η γνώση του εαυτού όμως σαφώς είναι ένα δύσκολο έργο, το οποίο απαιτεί ηθική, θέληση, υπομονή και επίμονη. Είναι μια γνώση καθαρά εμπειρική την οποία θα αποκτήσουμε κάνοντας λάθη, αρκετές φορές ιδιαίτερα επώδυνα. Δεν μπορεί, όμως, να γίνει διαφορετικά. Πρέπει βιωματικά να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που εκφράζει το δυναμικό μας και τι το εμποδίζει να εκφραστεί. Και κανένας άλλος δεν μπορεί να το γνωρίζει αυτό για εμάς, αφού θα έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από εμάς.
  Τι πιστεύω ότι ξέρω εγώ για τον εαυτό μου;
  Ξέρω ότι έχω υπάρξει ένας άθλιος άνθρωπος σε κάποια πολύ σκοτεινή περίοδο της ζωής μου. Ξέρω πως έχω προδώσει την Αγάπη πολλές φορές, πως έχω κάνει άπειρα λάθη που έβλαψαν εμένα μα και ανθρώπους που υποτίθεται πως αγαπούσα. Ξέρω πως η Αγάπη με έβγαλε από αυτά τα σκοτάδια, όταν κάποια στιγμή αποφάσισα να την επιλέξω. Αυτή η επιλογή άλλαξε εντελώς την ζωή μου και μου έδωσε την δύναμη να μάθω να συγχωρώ, ξεκινώντας από τον εαυτό μου κι έτσι σιγά-σιγά να γιατρεύω τις πληγές. Με έκανε να καταλάβω πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στο να ζεις μια ζωή που φαίνεται παράξενη στους πολλούς. Ξέρω πως δεν είμαι τέλειος, το γνωρίζω καλά. Αλλά από αυτή τη γνώση ξεκινούν τα θαύματά μου. Κανένας από όλους αυτούς που άλλαξαν τον κόσμο δεν ήταν τέλειος. Ξέρω πως μπορώ να συμμετέχω στην αλλαγή του κόσμου. Η αλλαγή αρχίζει από μέσα. Ο κόσμος θα γίνει καλύτερος όταν εμείς γίνουμε καλύτεροι. Ο κόσμος θα γίνει ευτυχισμένος όταν εμείς γίνουμε ευτυχισμένοι. Ο κόσμος θα γίνει Παράδεισος ξανά όταν εμείς βρούμε το κλειδί του Παραδείσου μέσα μας ξανά, κι αυτό το κλειδί είναι η Αγάπη.
  Ξέρω ότι είμαι το ίδιο σημαντικός με κάθε άλλον άνθρωπο αλλά δεν είμαι πιο σημαντικός από κανέναν. Κατανοώ ότι είμαι ένα αναπόσπαστο τμήμα μιας υπέροχης Ενότητας κι όχι ένας μοναχικός ταξιδιώτης. Κατανοώ ότι πρέπει να είμαι ευτυχισμένος για να μπορώ να κάνω ευτυχισμένους και τους υπόλοιπους ανθρώπους και όλα τα πλάσματα γύρω μου. Κατανοώ ότι προσφέροντας Αγάπη στον Εαυτό μου προσφέρω Αγάπη στον Θεό. Ξέρω ότι θέλω να καταφέρω να ζω με ένα μόνο τρόπο: Όπου κι αν είμαι ότι κι αν κάνω, να είμαι Αγάπη.
• Τα τελευταία χρόνια τα βιβλία αυτοβελτίωσης και θετικής ενέργειας που εκδίδονται είναι πολλά. Σε ποιο βαθμό πιστεύετε πως μπορούν να μας ενεργοποιήσουν;
  Κάποια στιγμή ένα τέτοιο βιβλίο άλλαξε τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα και τότε τα πράγματα στην ζωή μου άλλαξαν. Για πάντα θα ευγνωμονώ τον συγγραφέα εκείνου του βιβλίου, τον Ρίτσαρντ Μπαχ και τον Ιωνάθαν, από το βιβλίο του «Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον». Όπως μου προσφέρθηκε έτσι θέλω να προσφέρω. Αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης της σειράς αυτών των βιβλίων.
  Πιστεύω πως τέτοια βιβλία μπορούν να βοηθήσουν σε μεγάλο βαθμό για τους εξής λόγους:
  Πρώτον, γιατί πιστεύω ότι μπορούν να απαντήσουν σε ερωτήσεις που έχει ο καθένας μας. Άλλωστε όλοι μοιάζουμε πολύ περισσότερο από αυτό που πιστεύουμε. Αυτό είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που διαπίστωσα μέσα από την δική μου πορεία στη ζωή.
  Δεύτερον, γιατί μπορούν να παρακινήσουν κάποιους από εμάς να στραφούμε στον Εσωτερικό μας Εαυτό και να επικοινωνήσουμε με αυτή την αστείρευτη πηγή γνώσης που υπάρχει μέσα μας. Να θυμηθούμε ότι ο Θεός κατοικεί στον καθένα μας και περιμένει να Τον «χρησιμοποιήσουμε» για την πρόοδο και την ευημερία μας.
  Και τρίτον. Η ευτυχία γίνεται μεγαλύτερη όταν την μοιράζεσαι!

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Υπάρχει απάντηση στον αρνητισμό που πολιορκεί και καταδυναστεύει καθημερινά τη ζωή μας; Υπάρχει διαφυγή απ’ αυτόν τον φαύλο κύκλο της κακίας;
Σαφώς και υπάρχει. Πάντα υπήρχε και είναι το υλικό από το οποίο έχει δημιουργηθεί ο κόσμος αυτός. Η Αγάπη είναι η απάντηση!
Η Αγάπη που είναι ο πυρήνας μας και η Ουσία μας. Υπάρχει μέσα μας σαν μια σπίθα που ποτέ δεν μπορεί να σβήσει κι ας την έχουμε σκεπάσει με πλήθος από στρώματα αρνητισμού που δημιουργούν ο εγωισμός, οι φόβοι, οι ένοχες και τα πάθη μας. Μια σπίθα που περιμένει να την τροφοδοτήσουμε με θετικές σκέψεις, λέξεις και πράξεις, ώστε να φουντώσει ξανά και να κάψει όλα αυτά τα στρώματα που μας κλέβουν την ευτυχία που δικαιωματικά μας ανήκει.
Αυτός είναι ο ρόλος του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας και όσων θα ακολουθήσουν. Να μας θυμίσει πως μπορούμε να μάθουμε ξανά να απαντάμε με θετικό τρόπο στον αρνητισμό του κόσμου, προκειμένου να φέρουμε και πάλι την Ισορροπία στη ζωή μας. Επειδή το σκοτάδι μόνο με Φως μπορείς να το αντιπαλέψεις. Ας θυμηθούμε λοιπόν πως το Φως δεν υπάρχει κάπου μακριά, αντίθετα κατοικεί μέσα μας και περιμένει να το χρησιμοποιήσουμε για να γεμίσει ευτυχία η ζωή μας.
Ας το ελευθερώσουμε, λοιπόν, μαζί…

Βιογραφικό
Γεννήθηκα στο Βόλο το 1968 και μεγάλωσα στον Αλμυρό. Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα την ανάγκη της ψυχής μου να μάθω πώς «δουλεύει» ο κόσμος.
Έτσι σπούδασα Φυσικός στο Πανεπιστήμιο της Αθηνάς και από τότε διδάσκω Θετικές Επιστήμες σε φροντιστήριο. Είχα την ευλογία να μεγαλώσω και να ζω σε ένα μέρος που περιβάλλεται από υπέροχα βουνά, ένα όμορφο δάσος και θάλασσα! Έτσι έμαθα να αγαπάω τη φύση και όλα τα όντα, και μέσω αυτών αγάπησα τον Θεό για όλα τα έργα Του και την Αγάπη Του. Είμαι ταξιδιώτης του Φωτός και κυνηγός του Ονείρου. Ταξιδεύω στον κόσμο του φανταστικού, γράφοντας τις περιπέτειές μου από το 1986. Έχω την ευλογία να είμαι πατέρας τεσσάρων υπέροχων αγοριών και σύντροφος μιας φανταστικής γυναίκας με την οποία είμαστε μαζί από τα παιδικά μας χρόνια! Μέσα από τις σπουδές μου και τις εμπειρίες μου στη ζωή κατέληξα σε αυτό που χαρακτηρίζει τη ζωή μου: Η Αγάπη είναι η απάντηση σε κάθε ερώτηση!
Αυτό είναι το τρίτο μου βιβλίο. Έχουν προηγηθεί τα βιβλία:
Παράξενες Μέρες, Εκδόσεις λογεῖον, 2018. Δεύτερη έκδοση, εκδόσεις Γραφή, 2023.
Manatita, The Lantern Carrier, Amazon publications, 2019.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save