Κριτική της Έλιας Κουρή για το βιβλίο “Όταν το φεγγάρι έκλεισε τα μάτια”, Ζωγραφιά Τσαβέα, εκδόσεις Έξη

Η Ζωγραφιά Τσαβέα επιστρέφει με ένα ιστορικό μυθιστόρημα με κοινωνικές προεκτάσεις που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την πρώτη αράδα. Η ένταση του ρυθμού του μυθιστορήματος κλιμακώνεται από ένα σημείο και μετά και η αδρεναλίνη του αναγνώστη ανεβαίνει επικίνδυνα.
Επιλέγει να στήσει τον καμβά του μυθιστορήματος στην Ανατολική Θράκη του 1908 και στα ταραχώδη και ομιχλώδη χρόνια που έζησαν οι κάτοικοι της περιοχής αγωνιζόμενοι για την ανεξαρτησία τους. Οι περιγραφές της Τσαβέα για τη βουλγαρική κατοχή των περιοχών αυτών και τα όσα τράβηξαν και υπέφεραν οι κάτοικοι και οι ήρωες του μυθιστορήματος συνάμα, συγκλονίζουν και προκαλούν δέος στον αναγνώστη. Ο αναγνώστης γεμίζει περηφάνια για αυτούς τους ανθρώπους, για τα όσα υπέφεραν και για τη θέλησή τους να μην το βάλουν κάτω. Ένα μέρος του βιβλίου ασχολείται και με τους βαλκανικούς πολέμους και την προσπάθεια απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης. Είναι έκδηλος ο αγώνας του Ρήγα για ελευθερία και έλλειψη υποδούλωσης προς τους κατακτητές. Τόσο πολύ που αναγκάζεται να καταπατήσει προσωπικούς όρκους αγάπης και έρωτα.

Σε αυτούς τους ταραχώδεις καιρούς η Ζώγια συναντά στο πηγάδι του χωριού της τον καβαλάρη και πολεμιστή Ρήγα. Μια ματιά είναι ικανή για να ερωτευτούν για πάντα συν το ότι η παράδοση του τόπου προστάζει αν ο ξένος πιει νερό από τα χέρια της κοπέλας θα είναι για πάντα. Έτσι συμβαίνει και με τους πρωταγωνιστές που δένονται με όρκους αγάπης και την υπόσχεση ότι την άλλη Κυριακή θα έρθει να τη ζητήσει από τους γονείς της. Λογαριάζουν όμως χωρίς τη μοίρα και τον πόλεμο για την ανεξαρτησία που άλλα λογαριάζουν για αυτούς… Θα τα καταφέρουν άραγε να ξανασυναντηθούν; Στο μεσοδιάστημα όλοι οι ήρωες περνούν διά πυρός και σιδήρου, αντιμετωπίζουν τις κακουχίες και τα γιουρούσια των Βουλγάρων, ξεριζωμούς και βασανιστήρια. Η Ζώγια θα γεννήσει το παιδί του Ρήγα, όμως θα της πουν ότι πέθανε στη γέννα. Ο αγώνας της για να το βρει δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο. Θα τα καταφέρει;
O ρυθμός του μυθιστορήματος είναι γρήγορος, η γραφή απλή, μεστή αλλά συνάμα με δυναμική στα σημεία που πρέπει. Οι περιγραφές ιδιαίτερα έντονες και γλαφυρές και οι ήρωες άρτια σκιαγραφημένοι στα πλαίσια της εποχής. Αναδύονται όλα τα ήθη, τα έθιμα και οι συνήθειες του κάθε τόπου και η χρήση της θρακιώτικης ντοπιολαλιάς δίνει έναν ιδιαίτερο αέρα στο μυθιστόρημα. Τέλος, σαφώς εντυπωσιάζει η ιστορική έρευνα που έχει κάνει η συγγραφέας που έχει στόχο την αντικειμενικότητα και αλήθεια και όχι τον δογματισμό.
Θα το απολαύσετε, πραγματικά.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save