Όταν ξυπνώ το πρωί το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να πω ευχαριστώ και να κοιτάξω τον ήλιο όταν λάμπει σε έναν πεντακάθαρο ουρανό, όπως σήμερα…
Όταν ο ήλιος σου χαμογελάει σημαίνει ότι σου δίνει λίγη από τη δύναμή του να σηκωθείς με χαμόγελο, να ανασκουμπωθείς και να πεις: «ναι μπορώ!»
Το να είσαι αισιόδοξος και να κοιτάς μόνο τα φωτεινά χρώματα είναι στάση ζωής! Για άλλους μπορεί να είσαι επιπόλαιος και να μην βαδίζεις στο σήμερα, για άλλους μπορεί να πετάς στα σύννεφα και να μην αντιλαμβάνεσαι τι γίνεται γύρω σου…
Μπορεί να είναι κι έτσι, όμως σημασία έχει τι είσαι για σένα, κι εγώ επιλέγω το χαμόγελο, να ατενίζω τη ζωή και το μέλλον με φωτεινά χρώματα και να δίνω στους γύρω μου μόνο χαρά και αγάπη.
Τίποτα δεν σου χαρίζεται αν δεν προσπαθήσεις γι’ αυτό πολύ, ακόμα και σε όσους είναι λουσμένοι με αστερόσκονη, θα πρέπει να την ανακαλύψουν, να την διατηρήσουν και να την ενισχύσουν.
Υπάρχουν όμως και οι αδικημένοι, αυτοί που τους «κατούρησαν οι καλικάντζαροι» και δεν μπορούν να σταυρώσουν καλό στη ζωή τους.
Και φυσικά υπάρχουν και οι αδίστακτοι, αυτοί που δεν έχουν οίκτο, που προσκυνούν μόνο ένα Θεό, που ποδοπατούν ό,τι ωραίο μπορεί να τύχει στη ζωή τους. Αν το καλοσκεφτείτε όμως, όλοι μας, ανεξαρτήτως σε ποια κατηγορία ανήκουμε, συμπορευόμαστε σε ένα σύμπαν, μας αρέσει δε μας αρέσει.
Το να προσπαθήσεις να αλλάξεις τον κόσμο είναι μάταιο, είναι ανέφικτο!
Είναι όμως εφικτό να αλλάξει ο καθένας τον δικό του κόσμο, να έχει γύρω του μόνο ό,τι ομορφαίνει και δίνει νόημα στη ζωή του!
Γι’ αυτό κοιτάξτε ψηλά στον ήλιο, πάρτε λίγη από τη δύναμή του και ατενίστε από κει ψηλά όλα τα ανθρωπάκια γύρω σας, επιλέξτε να μην είστε υποταγμένοι!
Ιουλία Ιωάννου
