ΣΗΜΕΡΑ…
Διεθνής Ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος από το ναζιστικό καθεστώς κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού την ημέρα αυτή του 1945 τα προελαύνοντα σοβιετικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς – Μπίρκεναου στην Πολωνία.

Το σχέδιο της απόφασης αυτής, που υποβλήθηκε από το Ισραήλ και υποστηρίχθηκε από 89 χώρες, «καλεί τα κράτη – μέλη να επεξεργαστούν προγράμματα εκπαίδευσης που θα μεταδώσουν στις μελλοντικές γενεές τα διδάγματα του Ολοκαυτώματος και να βοηθήσουν να προλαμβάνονται πράξεις γενοκτονίας».

Η επίσκεψη στο Άουσβιτς το 2015, ήταν μια από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές στη ζωή μου και ένα από τα πιο επώδυνα δώρα που έχω κάνει στον εαυτό μου και που θα πρότεινα σε κάθε άνθρωπο και σε κάθε νέο να κάνει. Τέσσερις ώρες φρίκης, που αδυνατείς να μιλήσεις και να κοιτάξεις τον άλλον στα μάτια, ενώ ένα τεράστιο «ΠΩΣ» και ένα ακόμα μεγαλύτερο «ΓΙΑΤΙ» σε τρώει.

Γιατί επενδύουμε στο κακό και πολύ λιγότερο στο καλό; Γιατί αναζητάμε τις λύσεις κυρίως έξω από εμάς και όχι μέσα μας; Γιατί ενώ μπορούμε να φυτέψουμε δέντρα, φυτεύουμε νάρκες; Γιατί ενώ μπορούμε να λάμψουμε, συνήθως γυαλίζουμε; Γιατί προβάλλεται περισσότερο το αρνητικό, γιατί έχει μεγαλύτερη δύναμη εντυπωσιασμού το κακό, γιατί μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με πρότυπα ανθρώπων και καταστάσεων, που είναι περισσότερο προς αποφυγή, παρά προς μίμηση;
Γιατί, γιατί, γιατί…;

Αυτό που συνέβη τότε, συνέβη ενάντια σε κάθε πρόβλεψη, συνέβη στην Ευρώπη, συνέβη το απίστευτο, ένας ολόκληρος λαός να ακολουθήσει έναν τσαρλατάνο, του οποίου η φιγούρα προκαλεί σήμερα το γέλιο. Και όμως υπάκουσαν και ύμνησαν τον Αδόλφο Χίτλερ έως την καταστροφή.
ΣΥΝΕΒΗ, ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΣΥΜΒΕΙ.

Μπορεί να συμβεί οπουδήποτε.
Η βία, σκόπιμη ή άσκοπη είναι ενώπιόν μας και αναμένει μόνο τον καινούργιο τσαρλατάνο (δεν λείπουν οι υποψήφιοι) για να την οργανώσει, να την νομιμοποιήσει, να την διακηρύξει ως απαραίτητη και υποχρεωτική και έτσι να μολύνει τον κόσμο. Λίγες χώρες μπορούν να θεωρηθούν απρόσβλητες από μια μελλοντική πλημμυρίδα βίας, δημιουργημένη από μισαλλοδοξία, πάθος για εξουσία, οικονομικούς λόγους, θρησκευτικό και πολιτικό φανατισμό, φυλετικές έριδες. Και τα πρόσφατα γεγονότα στην Αμερική δείχνουν ότι ακόμα και για αυτές πρέπει να αμφιβάλλουμε και να προσέχουμε. Είναι ανάγκη λοιπόν να οξύνουμε τις αισθήσεις μας, να δυσπιστούμε έναντι των προφητών, των γητευτών, εκείνων που λένε και γράφουν ωραίες λέξεις στερούμενες λογικής βάσης.
Έχει υποστηριχτεί η απεχθής γνώμη, ότι οι συγκρούσεις, οι βιαιότητες στον δρόμο, στο εργοστάσιο, στα στάδια είναι αναγκαίες, ότι το ανθρώπινο είδος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτές και πως όλα αυτά είναι ισοδύναμα του γενικευμένου πολέμου, προφυλάσσοντάς μας από αυτόν με τον ίδιο τρόπο, που το μικρό κακό, η επιληψία, προφυλάσσει από το μεγάλο κακό. Πρόκειται για σοφιστικά και ύποπτα επιχειρήματα. Ο σατανάς δεν είναι αναγκαίος, οι πόλεμοι και οι βιαιότητες δεν είναι αναγκαία σε καμία περίπτωση. Δεν υπάρχουν προβλήματα, που να είναι αδύνατον να επιλυθούν γύρω από το τραπέζι, εφόσον υπάρχει καλή θέληση και αμοιβαία εμπιστοσύνη ή έστω αμοιβαίος φόβος.
Ούτε η θεωρία της προληπτικής βίας είναι αποδεκτή. Η βία γεννά μόνο βία με συχνότητα, η οποία με τον χρόνο αυξάνεται αντί να μειώνεται.
Αυτό πραγματικά θέλουμε;
Η πανδημία μας έδειξε πόσο ίδιοι είμαστε και πόσο ενωμένοι πρέπει να παραμένουμε απέναντι σε παγκόσμιους εχθρούς έξω από το ανθρώπινο είδος και πιο δυνατούς από μας.
Το πήραμε άραγε το μάθημά μας;

Νίκος Μιχαλόπουλος

”Ονειρεύομαι Θέλω Μπορώ”

🔺Web Site: www.nikosmichalopoulos.gr
🔺Facebook: https://www.facebook.com/nikomichalopoulos/
🔺Twitter: https://twitter.com/AnnaNikos1
🔺Instagram: https://www.instagram.com/nikos__michalopoulos/

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave