-Ο Λάκης Καραλής απ΄ το”Supermarket” ως το “Βαφείο”» Χ.Τρουβάς

«Στη γραμμή του κόμματος / κάποιος είν΄ αόμματος/-έτσι ακούστηκε πως είπαν /σε συνέδριο μυστικό./Έτρεξα και γω και είδα: κάποιος κράταε τη σφραγίδα/κι ας μην ήταν κόμματος /μοναχά αποκόμματος./ Διαμάχη κόμματος/καβγάς περί παπλώματος/άδειασαν πέντε έξι θέσεις / «μπάρμπα -Μήτσο, δε μ΄ αρέσεις»./ Και σαν είπαν για Ελλάδα/πως πλακώνει καταιγίδα: «μα δε βλέπετε τα βάρη; / εγώ κρατάω τη σφραγίδα». / Στη γραμμή του κόμματος/κάποιος είν΄ αόμματος/ -έτσι ακούστηκαν πως είπαν/ σε συνέδριο μυστικό».
Ο Λάκης Καραλής άφησε την τελευταία του πνοή την 1.71.2009 σε ηλικία 66 ετών στον Ευαγγελισμό, όπου νοσηλευόταν.
Ο Λάκης Καραλής ήταν πολυπράγμων και γνήσιος, λαϊκός δημιουργός, εν πολλοίς αυτοδίδακτος, που ζούσε στο πλάι της κοινωνίας .Συνθέτης και σκηνοθέτης .Αυθεντικός τροβαδούρος-περφόρμερ. Ήσυχος και απερίσπαστος στην τέχνη του, χωρίς να τον νοιάζει να βγει στο προσκήνιο…
Γιος ιερωμένου, μεγάλωσε στον Βόλο. Παρ΄ ότι γαλουχήθηκε με τα χριστεπώνυμα ήθη, σύντομα διαβρώθηκε από κακές παρέες και μεταβλήθηκε σε αντιρρησία ,ολοκληρωτικά εμφορούμενος από επαναστατικές ιδέες…
Αν και ξεκίνησε να σπουδάσει γιατρός, κατέληξε καλλιτέχνης -στιχοπλόκος, μουσικός ηθοποιός, σκηνοθέτης και δάσκαλος.
Το 1971 -αυτοεξόριστος ήδη στο Λονδίνο από το ΄67- μετά το τραυματικό σοκ που του προκάλεσε η διάσπαση του ΚΚΕ, συνέθεσε , ηχογράφησε εξόδοις των φίλων του και κυκλοφόρησε σε 500 αντίτυπα δίσκο βινυλίου υπό τον τίτλο Supermarket, επικρίνοντας την ηγεσία, τη γραμμή αλλά και τις προθέσεις του κόμματος. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να επικηρυχθεί διπλά, αφού κανείς δεν κατάλαβε τι τον παρακινούσε και σε τι στόχευε.
Στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς, ο Λάκης Καραλής είναι γνωστός από το Supermarket. Δεκατέσσερα τραγούδια διαμαρτυρίας, γραμμένα από το΄68 ως το ΄71 ,που κυρίως αναφέρονται στη διάσπαση του ΚΚΕ και τις ψυχολογικές επιπτώσεις της στην Αριστερά, η οποία, με τον ερχομό της χούντας , βρέθηκε μπερδεμένη και τελικά άβουλη, να επιστρέφει στην πρώιμη μετεμφυλιακή περίοδο. Στην ουσία όμως μιλούν για τη χαμένη ευκαιρία μέσα από τα μάτια της εν βρασμώ νεολαίας, αυτής στην οποία ανήκε και ο Λάκης , νεολαία που είδε τις επαναστατικές υποσχέσεις που της έδωσαν για να την πείσουν να κατέβει στον δρόμο να αποσύρονται με συνοπτικές διαδικασίες. Από αυτή την πλευρά ,τα τραγούδια δεν απευθύνονται μόνο στο ΚΚΕ, αλλά σε ολόκληρη την Αριστερά, και όσοι βρίσκουν κάποια αναλογία με τα σημερινά δεδομένα , σαράντα χρόνια μετά, δεν έχουν άδικο.
Το Supermarket συνεχίζει να είναι επίκαιρο και να διατηρεί ακόμα μια πρωτιά: σε ολόκληρη την ιστορία του πολιτικού τραγουδιού στην Ελλάδα, αποτελεί πιθανότατα τη μοναδική περίπτωση που δεν στηλιτεύει ένα καθεστώς εξουσίας, βίας και νοθείας και αυθαιρεσία της Δεξιάς ως συνήθως , αλλά κριτικάρει εκ των έσω τη νωθρότητα ,τη γραφειοκρατία και την αναποτελεσματικότητα του κατεξοχήν μηχανισμού ανατροπής ενός τέτοιου καθεστώτος.


Ο Λάκης σκάρωνε τραγούδια και πριν από το ΄65, όταν συνάντησε τον Μίκη Θεοδωράκη ,τον άνθρωπο που τον έσπρωξε στη μουσική και φυσικά συνέχισε.
Τα τραγούδια του Λάκη ήταν πολιτικά μηνύματα. Ποιητικά, αθυρόστομα, σκληρά, τρυφερά ή όλα μαζί ,πάντα όμως πολιτικά. Ακόμα και αυτά που μιλούν για τη φιλία και τις σχέσεις , είτε εξιστορούν διάφορα περιστατικά ,είτε τα πιο πρόσφατα που έχουν γραφτεί για τις ανάγκες κάποιας θεατρικής παράστασης .Όπως γνωρίζουν καλά οι φίλοι του και όσοι έζησαν στα χρόνια της εξορίας του Λονδίνου και του Παρισιού , ο Λάκης έγραφε πηγαία σε κάθε περίσταση, με οποιαδήποτε αφορμή που τον συγκινούσε ή τον ερέθιζε. Αντί να γκρινιάζει , να θυμώσει και να ξεσπάσει ,έπαιρνε την κιθάρα του κι έφτιαχνε ένα τραγούδι , την ίδια στιγμή που το έπαιζε για τον εαυτό του και τους φίλους του .
Μεγάλοι σταθμοί στην τέχνη του, η συμμετοχή του στα «Τραγούδια του Αγώνα» του Μίκη Θεοδωράκη ,η ηχογράφηση του ιστορικού Supermarket στο Λονδίνο ,η Θεατρική Λέσχη Βόλου , όπου και η βυζαντινή Αντιγόνη ,το Εργαστήριο στο Λαύριο και το Θέατρο «Βαφείο» στον Βοτανικό .
Το βιβλίο αυτό είναι ένα πείραμα βιογραφίας και εργογραφίας μέσα από προφορικές αφηγήσεις συγγενών , συντρόφων ,φίλων και συνεργατών του καθώς και μέσα από δημοσιεύματα και γραπτά ντοκουμέντα.

Είμαστε εμείς το μάτι του κόσμου/ η γη μας τρέμει και αγκομαχά./ Κρυφά μες τη νύχτα, κρυφά στο σκοτάδι/οι ώρες μικραίνουν ,στα στήθια φωτιά./ Θολώνουν οι ελπίδες στα χέρια του κόσμου/ η μέρα διπλώνει ,τα μάτια σφιχτά./Μαχαίρι να κόψω τη φλέβα που τρέχει/την ώρα που θα΄βγω , γιορτή στην καρδιά./ Την ώρα που η θάλασσα αγκαλιάζει τον ήλιο/στον τοίχο το αίμα αχνίζει πηχτό./Το σύνθημα μένει λωρίδα στην πέτρα /στο μάτι του κόσμου δάκρυ καυτό».

Διαβάστε το.
Ο Χαρίλαος Τρουβάς γεννήθηκε στον Βλοχό Καρδίτσας το 1977. Στην Αθήνα το πρωί είναι δημόσιος υπάλληλος, ενώ τις άλλες ώρες ασχολείται με το γράψιμο και με το τραγούδι.

facebookShare on Facebook
TwitterTweet
FollowFollow us
PinterestSave